In die tijd, toen Jezus aan de elf verscheen, sprak Hij tot hen:
‘Gaat uit over de hele wereld en verkondigt het evangelie aan heel de schepping.
Wie gelooft en gedoopt is, zal gered worden, maar wie niet gelooft zal veroordeeld worden.
En deze tekenen zullen de gelovigen vergezellen:
in mijn Naam zullen ze duivels uitdrijven, nieuwe talen spreken,
slangen opnemen; zelfs als ze dodelijk vergif drinken zal het hun geen kwaad doen;
en als ze aan zieken de handen opleggen, zullen deze genezen zijn.’
Nadat de Heer Jezus aldus tot hen gesproken had, werd Hij ten hemel opgenomen en zit aan de rechterhand van God.
Maar zij trokken uit om overal te prediken, en de Heer werkte met hen mee en schonk kracht aan hun woord door de tekenen die het vergezel­den.

Woord van de Heer.

Tekenen van het geloof.

Laten we het vandaag hebben over de tekenen die gelovigen vergezellen. Daarvoor stellen we enkele echtelijke scènes voor.

Toegepast op het huwelijksleven:

Demonen uitdrijven (Autoriteit tegenover het kwaad): Er zijn verschillende dingen gebeurd waardoor hij zijn geduld heeft verloren. Zij besluit hem te redden in de naam van Jezus. Ze doorstaat de storm, want hij zegt harde dingen tegen haar, maar zij weet dat hij kalmeert als ze hem omhelst, dus zodra ze de kans krijgt, omhelst ze hem en zegt: “Kom op, gekkie, ik hou toch van je.” En ze geeft hem een kus. Hij, omhuld door haar liefde, smelt en vraagt haar om vergeving.

In tongen spreken: Lucia is gekwetst omdat haar schoonzus haar harde dingen heeft gezegd. Haar man weet dat het zijn taak is om haar het gevoel te geven dat ze gehoord en begrepen wordt, en haar te begeleiden in haar lijden. Ze zegt harde dingen over de zus van haar man, maar hij veroordeelt zijn vrouw niet en verdedigt zijn zus niet. Hij luistert alleen en verdiept zich in het verdriet van zijn vrouw. Hij zegt haar hoezeer hij haar pijn begrijpt. Uiteindelijk geeft hij haar geen oplossing, maar ze voelt zich op haar gemak bij hem en voelt zich geliefd. Na deze moeilijke periode moedigt hij haar aan om haar lijden op te offeren zoals Christus. Dit is de taal van God spreken.

Slangen in de handen nemen (verleidingen overwinnen): Ze is erg moe, er zijn nog dingen te doen en hij lijkt niet erg actief. Meteen komen er gedachten bij haar op als “ik heb nooit rust”, “ik moet alles doen”. Maar ze besluit met liefde te dienen, in de naam van de Heer, die ook kwam om te dienen en niet om gediend te worden. En bovendien met vreugde, omdat ze de kans heeft om zich hierbij bij de Heer aan te sluiten. Glorie aan God! Roept ze in haar hart.

Gif drinken en niet sterven (Laat je niet beïnvloeden door kritiek): Een echtpaar heeft verschillende meningen en krijgt ruzie. Hij zegt dat alles haar irriteert en dat ze niet accepteert dat anderen er anders over denken. In deze situaties voelde ze zich vaak gekleineerd en vond ze het moeilijk om haar man te vergeven. Deze keer besluit ze geen aandacht te schenken aan die woorden. De Heer zou haar dat zeker niet hebben verweten. Dus vergeeft ze hem en gaan ze allebei verder met een fijne dag samen. Een andere keer zullen ze in staat zijn om hun meningsverschillen te delen zonder ruzie te maken.

De handen opleggen aan zieken en hen genezen: Een echtpaar lijdt omdat ze denken dat ze niet bij elkaar passen. Een echtpaar dat de liefde van God heeft ontdekt, schiet hen te hulp. Ze vertellen hen over de schoonheid van het huwelijk, dat ze niet hebben geleerd om van elkaar te houden en dat dat te leren is, dat Maria hen wil helpen, dat Christus tussen hen in staat en het wonder zal verrichten. Dat gekwetste echtpaar wordt vervuld van hoop en besluit opnieuw te beginnen en te vechten voor hun huwelijk en hun gezin, die een grote schat is.

Heilige Geest,

Kom naar ons huwelijk. Geef ons de kracht om elkaar ondanks de omstandigheden lief te hebben; geef ons het advies om in moeilijke situaties onderscheidingsvermogen te hebben; geef ons de wijsheid van God om onze relatie vanuit Zijn Waarheid te bekijken; geef ons het verstand om de Waarheid van het mysterie van ons sacrament te begrijpen, geef ons de kennis om onze echtgenoot als kind van God te waarderen; de vroomheid om ons open te stellen voor de tederheid van de Vader en voor onze echtgenoot; en de vreze Gods, de angst om Hem te beledigen en het verlangen om in liefde te blijven. Heilige Geest, transformeer ons huwelijk. Door Jezus Christus, onze Heer. Amen.

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige Evangelie volgens Lucas

Vreugde van de bekering.

We zijn blij dat we zeker weten hoeveel God van ons houdt. We kunnen oneindig vaak vallen en verdwalen, maar Hij zal altijd met open armen op ons wachten en het beste voor ons willen. We moeten altijd openstaan voor bekering. De Heer geeft ons de middelen daartoe via de sacramenten. Het is geweldig om te zien hoe er in de hemel feest wordt gevierd telkens wanneer iemand het geloof omarmt door zich te bekeren. Hetzelfde gebeurt telkens wanneer we de biechtstoel verlaten met een zuivere ziel en herwonnen genade, omdat we hebben erkend dat we zondaars zijn en berouw hebben getoond, om vergeving hebben gevraagd en de door de zonde verloren vriendschap met God hebben hersteld. Door ons sacrament hebben we als echtparen de genade om ons op elk moment te bekeren, telkens wanneer we onze echtgenoot in welke situatie dan ook verwelkomen, om vergeving vragen en vergeven, alles accepteren wat hij is en de gave die hij voor mij is, kortom, offers brengen van toewijding en verzaking tussen echtgenoten, onze zielen voorbereidend op de ontmoeting met God.

Terug naar het huwelijksleven:

Lewis: Meike, heb je je gerealiseerd hoe krachtig ons sacrament is? Door onze toewijding zien we hoe wijzelf en de mensen om ons heen verbeteren.
Meike: Ja, het is geweldig. Ik stel me graag voor hoe er in de hemel gefeest wordt telkens wanneer de Heer, met de ontvangen genade, door ons de wereld verandert.
Lewis: En dan heb ik het nog niet eens over hoe het zal zijn telkens wanneer een echtpaar de grootsheid van hun roeping ontdekt en hun leven volledig verandert.
Meike: Godzijdank zijn er steeds meer van die echtparen die, vertrouwend op wat ze hebben ontvangen en zich zeer bewust van wat we hebben, zonder het te weten deelnemen aan de hemel op aarde.

Moeder,

wij zijn zwak en vallen gemakkelijk, toon ons de genade om ons te bekeren zonder moe te worden en samen te genieten van het feest van de hemel op aarde. Gezegend zij de Heer voor zijn oneindige liefde die ons altijd redt.

Toen talloze mensen met Jezus meetrokken, keerde Hij zich om en zei tot hen:
‘Als iemand naar Mij toekomt, die zijn vader en moeder, zijn vrouw en kinderen,
zijn broers en zusters, ja zelfs zijn eigen leven niet haat, kan hij mijn leerling niet zijn.
Als iemand zijn kruis niet draagt en Mij volgt, kan hij mijn leerling niet zijn.
Als iemand van u een toren wil bouwen, zal hij er dan niet eerst voor gaan zitten 
om een begroting te maken, of hij wel genoeg bezit om hem te voltooien?
Anders zou het hem kunnen overkomen, als hij de fundering heeft gelegd en niet in staat is 
het werk tot een einde te brengen, dat allen die het zien hem gaan bespotten
en zeggen: Die man begon te bouwen maar hij was niet in staat het einde te halen.
Of welke koning zal, als hij tegen een andere koning ten oorlog wil trekken, niet eerst overleggen 
of hij sterk genoeg is om met tienduizend man het hoofd te bieden aan iemand die met twintigduizend man tegen hem optrekt?
Zo niet, dan stuurt hij, als de tegenstander nog ver weg is, een gezantschap en vraagt om de vredesvoor­waarden.
Zo kan niemand van u mijn leerling zijn, als hij zich niet losmaakt van al wat hij bezit.

Een ware discipel
 
Jezus trekt van stad naar stad, gevolgd door menigten die versteld staan van zijn wonderen en woorden. Maar Jezus zoekt geen bewonderaars, maar discipelen die bereid zijn om te lief te hebben zoals Hij. Wat betekent het in mijn leven om Jezus te volgen? Want misschien is dat volgen veranderd in uiterlijke handelingen van dingen die ik ‘moet doen’, in een versiering van mijn leven, in een spiritueel extraatje dat me het gevoel geeft dat ik dingen voor de Heer doe, dat ik een volgeling van Hem ben. Vandaag laat de Heer me zien wat er nodig is om Hem te volgen. Het is geen modegril, geen voorbijgaand gevoel. Discipel zijn houdt een eis in die me uitnodigt om uit de middelmatigheid te stappen. Het houdt in dat ik mijn prioriteiten en affecties moet herschikken, mijn kruis moet dragen, mezelf moet verloochenen en tot het einde moet volharden.
Het is niet genoeg om vol enthousiasme te beginnen met volgen. Het aanvankelijke enthousiasme is belangrijk, maar wat doorslaggevend is, is trouw tot het einde. Liefde is een levensproject en vereist vooruitziendheid, gebed, vorming, de steun van een geloofsgemeenschap en volharding…
Ook in het huwelijk komt er een moment dat Jezus zich tot ons wendt en zegt: “Als je mij in je huwelijk wilt volgen, als je wilt dat je liefde zoals de mijne is, draag dan je kruis en verloochen jezelf uit liefde voor de ander.” In het dagelijks leven betekent dit dat ik afstand doe van mijn trots, mijn egoïsme, mijn “ik heb gelijk”, mijn grillen, mijn verlangen om te controleren…
Wanneer we ervoor kiezen Jezus te volgen en zijn kruis te dragen, wordt het huwelijk een stevige toren, die elke storm kan weerstaan. En die toegewijde liefde is wat ons leven echt verandert.

 
Toegepast op het huwelijksleven:
 
Anna: Nou, Luis, wat een teleurstelling!… Mijn broer zegt dat hij gaat scheiden… Hij zegt dat hun liefde voorbij is, dat ze niet meer hetzelfde voelen en dat zijn vrouw hem niet gelukkig maakt.
Luis: Als ik dat zo hoor, klinkt het als een onvolwassen liefde… En wat heb je tegen hem gezegd?
Anna: Ik moest denken aan zijn huilende baby… en ik heb hem gevraagd wat hij voelt als hij ’s nachts zo vaak moet opstaan om hem zijn fopspeen te geven. Voelt hij liefde? Voelt hij op dat moment dat hij haar gelukkig maakt?
Luis: Hij heeft liefde verward met een gevoel. Wat een grote fout en wat een grote misleiding!
Anna: Ja, ze willen een filmachtige liefde, zonder kruis. Ze moeten besluiten om lief te willen hebben. Laten we bidden dat ze in staat zijn om die “je maakt me niet gelukkig” te veranderen in “ik wil je het leven geven”.

 
Moeder,
 
bescherm ons zodat we niet vallen voor de misleiding van de boze en help ons om verder te bouwen aan de toren van de liefde met Jezus als fundament.  Moeder van de echtelijke liefde, bid voor ons.

In die tijd zei een van de tafelgenoten tot Jezus: 
‘Gelukkig al wie zijn maaltijd zal houden in het Rijk Gods.’
Jezus vervolgde: ‘Iemand wilde een groot feestmaal geven en nodigde tal van gasten uit.
Op het uur van de maaltijd zond hij zijn dienaar om aan de genodigden te zeggen: Komt, alles is gereed.
Maar zij begonnen zich allen opeens te verontschuldi­gen. De eerste liet hem zeggen: 
Ik heb een akker gekocht en moet die noodzakelijk gaan bekijken; 
ik verzoek u mij wel te willen verontschuldi­gen.
Een tweede zei: Ik heb vijf span ossen gekocht en moet ze gaan proberen; 
ik verzoek u mij te willen verontschuldigen.
Weer een ander: Ik ben zo pas getrouwd; daarom kan ik niet komen.
Bij zijn thuiskomst bracht die dienaar dat alles aan zijn meester over. Nu ontstak de heer des huizes in toorn 
en beval aan zijn dienaar: Haast je naar de straten en stegen van de stad en breng de armen,
gebrekkigen, blinden en kreupelen hier binnen.
Toen de dienaar hem zei: Heer, wat gij bevolen hebt is gebeurd, en nog is er plaats,
droeg de heer zijn dienaar op: Ga naar de wegen en de binnenpa­den 
en nodig de mensen dringend uit binnen te komen, want mijn huis moet vol worden.
Ik zeg u: Geen enkel van de mannen die het eerst genodigd waren, 
zal van mijn feestmaal proeven.’

“Totdat ze binnenkomen”

Uw Woord is levend en scherp als een zwaard! U spreekt zonder versieringen, want in U is geen dubbelhartigheid en de tijd dringt, en Uw Hart brandt van verlangen dat wij de waarheid kennen: dat wij geschapen zijn door Liefde en voor Liefde, en U roept ons onophoudelijk: “Blijf aandringen totdat zij binnenkomen…” Wij zijn geboren voor U, eeuwige God, en buiten U wordt alles vermoeiend en leeg. Maar hoe doof is het menselijk hart! Het blijft volharden om buiten U te leven. Uw oproep is niet bedoeld om ons een last op te leggen, maar om ons uit te nodigen voor een groot feestmaal. Om ons te vervullen met genade en zegeningen. Maar wij begrijpen het niet. We horen, maar we luisteren niet, en we antwoorden in een sluimertoestand: “Ik kan niet, ik heb veel te doen, ik heb geen tijd”. En terwijl U, Vader, met oneindige tederheid de tafel dekt en wacht, zeggen wij, bezig met wat vergaat, heel beleefd: “Vergeef me, Heer”, ik kom niet. Wat een blindheid van de ziel! We zoeken het leven in wat sterft, zonder te beseffen dat we leven door te sterven. Uw Vaderhart is ontroerd en waarschuwt ons, met de helderheid van iemand die wel ziet, dat er een dag zal komen, we weten niet wanneer, waarop we uit deze wereld zullen worden weggerukt: “En ik zeg u dat geen van die genodigden mijn feestmaal zal proeven”. Het definitieve feestmaal is “morgen”, maar ‘vandaag’ is het moment van het ja. Laten we de excuses, het lawaai, de afleidingen achterwege laten, ijdelheid der ijdelheden is alles buiten U. Laten we tegen de Vader zeggen: “Ja, ik wil gehoor geven aan uw oproep; ja, ik wil mij door U laten liefhebben, ik wil mij bekeren, ik wil liefhebben”. Dan zul je zien hoe dat feestmaal in dit leven wordt voorgegrepen en alles verandert: je huwelijk, je gezin, je leven, zelfs de pijn… alles wordt een plaats van ontmoeting en gemeenschap met U, Heer. Lieve Vader, wacht op ons, we komen eraan! Blijf op ons wachten, blijf roepen, ik zal iedereen bij U roepen, word niet moe, wees niet bedroefd, we komen eraan, Vader, we komen eraan.

Toegepast op het huwelijksleven

Die avond had Maria een heel bijzonder diner bereid. Haar man Manuel zou na een paar dagen reizen binnen enkele minuten thuiskomen en ze wilde hem en haar kinderen verrassen. Ze was naar de markt gegaan, had het beste uitgekozen, had meer uitgegeven dan gewoonlijk, maar het was het waard. Ze deed de lichten in de eetkamer uit en stak kaarsen aan, zette muziek op, alles was met liefde bedacht, gekookt en gedaan. Ze riep vrolijk: Kinderen, het eten is klaar, kom maar, papa komt zo! Ze hoorde niets en ze riep nogmaals: Kinderen, kom maar, papa komt zo, eten! Maar de ene antwoordde: “Ik heb geen honger!” Een andere: “Ik ben aan het studeren!” Een andere: “Ik ben aan het gamen!” En de laatste: “Ik ben aan het bellen!” Maria bleef alleen en verward achter aan de verlichte tafel. Toen voelde ze de verleiding om op te geven, de kaarsen uit te blazen en te zeggen: “Ik ga niet aandringen, laat ze maar doen wat ze willen, ze waarderen niets.” Maar plotseling klonken in haar hart die woorden uit het Evangelie: “Blijf aandringen totdat ze binnenkomen…” In de stilte begreep ze dat de Vader Zijn pijn met haar deelde: de pijn van het bereiden van een feestmaal van liefde en vervolgens afgewezen te worden. En in haar hart klonk een: ik hou van je, Vader! Ik wil gehoor geven aan je oproep, en ik zal samen met jou blijven roepen, zonder moe te worden, totdat mijn hele familie ja tegen je zegt. Toen stond ze op en ging ze één voor één de kamers langs. Ze kwam met een glimlach binnen, streelde het haar van elk kind, gaf ze een kus en fluisterde: “In de woonkamer is een verrassing voor jullie.” De kinderen gingen nieuwsgierig een voor een naar boven. En toen ze de verlichte tafel zagen, de warmte van de open haard, de geur van brood, de glimlach van hun moeder… raakte iets hen. Ze gingen zitten en wachtten op hun vader terwijl ze bewonderden wat hen te wachten stond en wat ze bijna hadden afgewezen. Maria keek hen met grote tederheid aan en vroeg in de stilte van haar hart aan de Vader: dank u dat u niet moe wordt mij te roepen.

Moeder,

U bent “haastig” de berg opgeklommen, laten wij niet talmen met het JA op de roeping van God. Help ons, Moeder!

Woord van de Heer.

Zonder op betaling te wachten.

Wanneer we iemand uitnodigen, kunnen we denken dat we iets van onszelf ter beschikking stellen aan anderen (ons huis, ons eten, onze tijd…) en daarom doen we dat met mensen die we waarderen. Het is ook gebruikelijk dat iemand die ons waardeert onze uitnodiging beantwoordt, we vinden het zelfs terecht om wederkerigheid te eisen. De Heer denkt echter niet zo. Zijn gerechtigheid is anders. Wat ik heb, is niet van mij, maar is mij gratis gegeven en ik moet het gratis delen, zonder te verwachten dat ik iets terugkrijg. Sterker nog, Jezus moedigt ons aan om te geven wanneer we weten dat we niets terugkrijgen, om ervoor te zorgen dat onze intentie om ons te geven (zonder iets terug te verwachten) oprecht is. Hij kent onze zwakheid. In ons huwelijk, op de momenten dat we ons geven, zelfs als we weten dat onze echtgenoot ons niet zal teruggeven (door zijn zonde, door zijn ziekte, door zijn temperament…), is dat wanneer we dit gebod van Jezus nakomen. Er zijn veel gevallen waarin die verrijzenis en beloning in dit leven komt (in het Project: Echtelijke Liefde zijn we daar getuige van) en andere waarin we zullen moeten wachten tot het eeuwige leven. Alleen God weet dat.

Toegepast op het huwelijksleven:

Pedro: Laura, de psycholoog heeft de diagnose bevestigd waar we bang voor waren. Al mijn problemen komen voort uit een syndroom dat me verhindert emoties te tonen en sociale relaties te begrijpen. Ik zal je niet kunnen geven wat je zo graag van me vraagt. Dit is voor het leven, ik kan alleen schijnbaar verbeteren…
Laura: Ik heb erover gelezen om te weten hoe ik je kan helpen. Juist vandaag sprak het evangelie mij hierover aan. Ik heb je altijd gevraagd, en soms zelfs geëist, dat je liefdevoller en attenter zou zijn, en dat is de oorzaak geweest van veel discussies. De Heer vraagt mij om je te aanvaarden zoals je bent. Hij kent de diepte van je hart en zegt mij dat je Zijn vreugde bent. Hij zal mij helpen om je beter te leren kennen. Je hebt een heel belangrijke stap voor mij gezet, lieverd. Ik ben je dankbaar dat je antwoorden wilde zoeken.
Pedro: Ik was bang dat je niet meer de rest van je leven met mij zou willen doorbrengen nadat je dit wist.
Laura: Pedro, de Heer heeft ons gekozen om voor eeuwig samen te zijn, Hij vergist zich niet en ik vertrouw op Hem. Dit is de weg naar ons geluk, naar onze heiligheid.

Moeder,

Moge onze vreugde liggen in het geven zonder iets terug te verwachten. Amen. Geprezen zij God!