Categoriearchief: Sin categoría

Iemand geloven? Commentaar voor echtparen: Marcus 16, 9-15

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Marcus 16, 9-15

Nadat Jezus in de vroege morgen van de eerste dag van de week verrezen was, verscheen Hij het eerst aan Maria Magdalena, uit wie Hij zeven duivels had uitgedreven.
Deze ging het vertellen aan hen die zijn metgezellen waren geweest en nu rouwden en weenden.
Maar toen die hoorden, dat Hij leefde en door haar gezien was, geloofden ze het niet.
Daarna verscheen Hij in een andere gedaante aan twee van hen, toen deze te voet op weg waren, naar buiten.
Nadat dezen teruggekeerd waren, vertelden ze het aan de overigen, maar zelfs zij werden niet geloofd.
Later verscheen Hij aan de elf, terwijl zij aan tafel aanlagen. Hij maakte hun een verwijt van hun hardnekkig ongeloof, omdat zij geen geloof hadden geschonken aan degenen die Hem gezien hadden, nadat Hij verrezen was.
Daarop sprak Hij tot hen: ‘Gaat uit over de hele wereld en verkondigt het evangelie aan heel de schepping.
Woord van de Heer.

Iemand geloven?

Jezus verwijt de apostelen dat ze niet geloven in het getuigenis van de vrouwen. Is een getuigenis zo belangrijk? Moeten we zomaar elk getuigenis geloven? Nee. Een getuigenis moet Gods initiatief zijn en niet alleen voor degene die het ontvangt, maar ook om door te geven aan anderen. De vrouwen kregen de opdracht om de apostelen te vertellen dat Christus was opgestaan, iets wat al eerder door Christus was aangekondigd volgens de Schriften.
Daarom moet elk getuigenis in overeenstemming zijn met de waarheid van het evangelie, anders is het geen getuigenis en moet het bevestigd worden door de kerk in de persoon van de bisschop, die beoordeelt of de doorleefde ervaring al dan niet het werk is van de Heilige Geest.

Toegepast op het getrouwde leven:

Lourdes: Ik heb in privéopenbaringen gelezen dat de eindtijd in 2030 zal aanbreken.
John: En geloof je dat?
Lourdes: Ik heb de neiging om alles te geloven, maar ik denk dat ik voorzichtig moet zijn totdat de kerk zich hierover uitspreekt.
John: Een wijs besluit.
Lourdes: In de tussentijd blijf ik mijn hart voorbereiden om beter van je te houden en laat ik me niet afleiden door andere verhalen.
John: Je bent een getuigenis voor mij.

Moeder,

Vandaag bekrachtigen we onze geloofsbelijdenis. Lof zij de Drie-enige God.

De truc. Commentaar voor echtparen: Johannes 21, 1-14

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilig Evangelie volgens Johannes 21, 1-14

In die tijd verscheen Jezus opnieuw aan de leerlingen bij het meer van Tiberias. De verschijning verliep op deze wijze:
Er waren bijeen: Simon Petrus, Tomas, die ook Didymus genoemd wordt, 
Natanaël uit Kana in Galilea, de zonen van Zebedëus en nog twee van zijn leerlingen.
Simon Petrus zei tot hen: ‘Ik ga vissen.’ Zij antwoordden: ‘Dan gaan wij mee.’ 
Zij gingen dus op weg en klommen in de boot, maar ze vingen die nacht niets.
Toen het reeds morgen begon te worden, stond Jezus aan het strand, maar de leerlingen wisten niet dat het Jezus was.
Jezus sprak hen aan: ‘Vrienden, hebben jullie soms wat vis?’ ‘Neen,’ antwoord­den ze.
Toen zei Hij hun: ‘Werpt het net uit rechts van de boot, daar zult ge iets vangen.’ Nadat ze dit gedaan hadden, waren ze niet meer bij machte het net op te halen vanwege de grote hoeveel­heid vissen.
Daarop zei de leerling van wie Jezus veel hield tot Petrus: ‘Het is de Heer!’ Toen Simon Petrus hoorde 
dat het de Heer was, trok hij zijn bovenkleed aan ‑ want hij droeg slechts een onderkleed ‑ en sprong in het meer.
De andere leerlin­gen kwamen met de boot, want zij waren niet ver uit de kust, 
slechts tweehonderd el, en sleepten het net met de vissen achter zich aan.
Toen zij aan land waren gestapt, zagen zij dat er een houtskool­vuur was aangelegd met vis er op en brood.
Jezus sprak tot hen: ‘Haalt wat van de vis, die gij juist gevan­gen hebt.’
Simon Petrus ging weer aan boord en sleepte het net aan land. Het was vol grote vissen, 
hon­derddrieenvijftig stuks, en ofschoon het er zoveel waren, scheurde het net niet.
Jezus zei hun: ‘Komt ontbij­ten.’ Wetend dat het de Heer was, durfde geen van de leerlingen Hem vragen: ‘Wie zijt Gij?’
Jezus trad dichterbij, nam het brood, en gaf het hun, en zo ook de vis.
Dit nu was de derde keer dat Jezus aan de leerlingen verscheen sinds Hij uit de doden was opgestaan.
Woord van de Heer.

De truc.

Als wij echtgenoten aandachtig zijn, naar Hem luisteren en de wil van de Heer doen, doet Hij wonderen in ons leven, zodat we Hem daarna, omdat we verliefd op Hem zijn, herkennen en Hem onmiddellijk gaan danken in de Eucharistie.
Klinkt dit proces je goed in de oren? Nou, het begint allemaal met naar Hem luisteren en Zijn wil doen.

Toegepast op het getrouwde leven:

David: Maria, soms vinden we het moeilijk om te herkennen wat we verkeerd doen, en dat kan een zekere afstand tussen ons scheppen of op zijn minst onze gemeenschap belemmeren. Wat denk je ervan als we onszelf op dat moment de volgende vraag stellen: “Geloof je dat dit Gods wil is?”
Maria: Ik denk dat dat een heel goed alternatief is, David, want dan oordelen we niet of wat de ander doet goed of fout is, we helpen elkaar gewoon om altijd Gods wil te zoeken.
David: Geweldig. Ik weet zeker dat de Heer prachtige vruchten zal dragen in ons huwelijk.

Moeder,

We houden van de Heer en we willen Hem in alles en iedereen vinden. U helpt ons, Moeder, U laat het ons zien. Dank U, gezegende Moeder.

Zij die hem zagen. Commentaar voor Huwelijken: Lucas 24, 35-48

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Lucas 24, 35-48

In die tijd vertelden de leerlingen wat er onderweg gebeurd was en hoe Jezus door hen herkend werd aan het breken van het brood.
Terwijl ze daarover spraken, stond Hijzelf plotseling in hun midden en zei: ‘Vrede zij u.’
In hun verbijstering en schrik meenden ze een geest te zien.
Maar Hij sprak tot hen: ‘Waarom zijt ge ontsteld en waarom komt er twijfel op in uw hart?
Kijkt naar mijn handen en voeten: Ik ben het zelf. Betast Mij en kijkt: een geest heeft geen vlees en beenderen, zoals ge ziet dat Ik heb.’
En na zo gesproken te hebben toonde Hij hun zijn handen en voeten.
Toen ze het van vreugde en verbazing niet konden geloven, zei Hij tot hen: ‘Hebt ge hier iets te eten?’
Zij reikten Hem een stuk gerooster­de vis aan;
Hij nam het en at het voor hun ogen op.
Hij sprak tot hen: ‘Dit zijn mijn woorden, die Ik tot u sprak, toen Ik nog bij u was: Alles wat over Mij geschreven staat in de Wet van Mozes, in de profeten en psalmen moet vervuld worden.’
Toen maakte Hij hun geest toegankelijk voor het begrijpen van de Schriften.
Hij zei hun: ‘Zo spreken de Schriften over het lijden en sterven van de Messias en over zijn verrijzenis uit de doden op de derde dag,
ever de verkondiging onder alle volkeren, van de bekering en de vergiffenis van de zonden in zijn Naam.
Te beginnen met Jeruzalem moet gij van dit alles getuigen.
Woord van de Heer.
Zij die hem zagen.

Dit evangelie is belangrijk omdat het het moment is waarop de elf ooggetuigen worden van de opstanding van Jezus, die na de dood zijn menselijke natuur behoudt, met een glorieus lichaam dat in staat is om te eten. Dit getuigenis is fundamenteel voor ons geloof. Het was voor hen noodzakelijk om hem met eigen ogen te zien verrijzen om te kunnen bevestigen dat ons geloof waar is.
Dit feit geeft ook betekenis aan het hele Oude Testament waarin de profeten alles rechtvaardigden wat er gebeurde met betrekking tot dit moment in de heilsgeschiedenis.
Dit verhaal is de sleutel die de rest van de Heilige Schrift verankert en ondersteunt. Vandaag heeft al ons geloof zin, loof God!

Toegepast op het getrouwde leven:

Martin: Waarom heb je zoveel vertrouwen in ons Sacrament van het Huwelijk?
Carmen: Omdat Christus is opgestaan.
Martin: En wat heeft dat te maken met ons huwelijk?
Carmen: Omdat we volgen in alles wat Hij heeft geleefd. Het is waar dat we kruisen leven zoals Hij, maar als we ze met Hem leven, zal dat ons met Hem naar een opstanding leiden. Het is bewezen omdat Hij er al doorheen is gegaan en er veel getuigen zijn die het met eigen ogen hebben gezien.
Martin: Dank God dat Hij zich aan de apostelen wilde openbaren, zodat zij ervan konden getuigen.

Moeder,

God zij dank dat Hij ons in de Apostelen ooggetuigen van Zijn opstanding wilde laten zijn, als borg voor ons geloof. Hem zij lof voor altijd.

De weg terug. Commentaar voor Huwelijken: Lucas 24, 13-35

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Lucas 24, 13-35

Op de eerste dag der week waren er twee leerlingen van Jezus op weg naar een dorp dat Emmaüs heette en dat zestig stadiën van Jeruzalem lag.
Zij spraken met elkaar over alles wat was voorgevallen.
Terwijl zij zo aan het praten waren en van gedachten wisselden, kwam Jezus zelf op hen toe en liep met hen mee.
Maar hun ogen werden verhinderd Hem te herkennen.
Hij vroeg hun: ‘Wat is dat voor een gesprek dat gij onderweg met elkaar voert?’ Met een bedrukt gezicht bleven ze staan.
Een van hen, die Kleopas heette, nam het woord en sprak tot Hem: ‘Zijt Gij dan de enige vreem­deling in Jeruzalem, dat Gij niet weet wat daar dezer dagen gebeurd is?
Hij vroeg hun: ‘Wat dan?’ Ze antwoordden hem: ‘Dat met Jezus de Nazarener, een man die profeet was, machtig in daad en woord in het oog van God en heel het volk;
hoe onze hogepriesters en overheidspersonen Hem hebben overgele­verd om ter dood te worden veroordeeld en Hem aan het kruis hebben geslagen.
En wij leefden in de hoop, dat Hij degene zou zijn die Israel ging verlossen! Maar met dit al is het reeds de derde dag sinds die dingen gebeurd zijn.
Zelfs hebben een paar vrouwen uit ons midden ons in de war gebracht; ze waren in de vroegte naar het graf geweest,
maar hadden zijn lichaam niet gevonden en kwamen zeggen, dat zij ook nog een verschij­ning van engelen hadden gehad, die verklaarden dat Hij weer leefde.
Daarop zijn enkelen van de onzen naar het graf gegaan en bevonden het zoals de vrouwen gezegd hadden, maar Hem zagen ze niet.’
Nu sprak Hij tot hen: ‘O onverstan­digen, die zo traag van hart zijt in het geloof aan alles wat de profeten gezegd hebben!
Moest de Messias dat alles niet lijden om in zijn glorie binnen te gaan?’
Beginnend met Mozes verklaarde Hij hun uit al de profeten wat in al de Schriften op Hem betrekking had.
Zo kwamen ze bij het dorp waar ze heen gingen, maar Hij deed alsof Hij verder moest gaan.
Zij drongen bij Hem aan: ‘Blijf bij ons, want het wordt al avond en de dag loopt ten einde.’ Toen ging Hij binnen om bij hen te blijven.
Terwijl Hij met hen aanlag nam Hij het brood, sprak de zegen uit, brak het en reikte het hun toe.
Nu gingen hun ogen open en zij herkenden Hem, maar Hij verdween uit hun gezicht.
Toen zeiden ze tot elkaar: ‘Brandde ons hart niet in ons, terwijl Hij onderweg met ons sprak en ons de Schriften ontsloot?’
Ze stonden onmiddellijk op en keerden naar Jeruzalem terug. Daar vonden ze de elf met de mensen van hun groep bijeen.
Deze verklaarden: De Heer is werkelijk verrezen, Hij is aan Simon verschenen.’
En zij van hun kant vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe Hij door hen herkend werd aan het breken van het brood.
Woord van de Heer.

De weg terug.

Soms, als we met onze ogen en verstand naar het kruis kijken, worden we tot wanhoop gedreven, vluchten we in individualisme, keren we ons in onszelf en beperken we onszelf.
Wat is de weg terug? kijken naar de Heer en alles vanuit de Heilige Schrift te interpreteren. Als we het goed interpreteren met de hulp van de Geest, zal het ons hart weer in vuur en vlam zetten, het zal ons terugbrengen in de gemeenschap en we zullen evangeliseren als getuigen van Gods handelen in ons.

Toegepast op het getrouwde leven:

Martha: Elke keer als me iets dwars zit in je gedrag naar mij toe, stel je me teleur en neem ik afstand van je, omdat ik niet begrijp hoe jij, juist jij, mij die schade toebrengt.
Mario: Wat als het blijkt dat de intentie in mijn hart anders is dan wat jij interpreteert? Wat als het blijkt dat God wil dat je deze gevoelens ervaart omdat het nodig is voor je zuivering?
Marta: Ja, misschien interpreteer ik dat kruis met mijn eigen criteria en kan ik God niet zien in die situatie.
Mario: Precies. En je neemt afstand van me, terwijl ik, hoewel ik het soms verpest zonder dat ik het wil, toch probeer van je te houden. En je ziet me niet meer als Gods geschenk aan jou.
Marta: Ik weet het niet. Ik zal bidden en kijken wat het evangelie me vertelt.
(Martha las de passage over de Emmaüsgangers, haar hart brandde, ze geloofde en werd weer één met haar echtgenoot).

Moeder,

Mogen onze harten branden van de interpretatie van wat er in ons Huwelijk gebeurt vanuit de Heilige Schrift. Prijs de Heer die het ons openbaart.

De grootste vreugde. Commentaar voor echtparen: Johannes 20, 11-18

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Johannes 20, 11-18

In die tijd Maria stond buiten bij het graf te schreien. En al schreiend boog zij zich naar het graf toe
en zag op de plaats waar Jezus’ lichaam gelegen had, twee in het wit geklede engelen zitten, een aan het hoofdeinde en een aan het voeteneinde.
Zij spraken haar aan: ‘Vrouwe, waarom schreit ge?’ Zij antwoordde: ‘Zij hebben mijn Heer weggenomen en ik weet niet waar zij Hem hebben neerge­legd.’
Toen zij dit gezegd had, keerde zij zich om en zag Jezus staan, maar zonder te weten dat het Jezus was.
Jezus zei tot haar: ‘Vrouw, waarom schreit ge? Wie zoekt ge?’ In de mening dat het de tuinman was, vroeg zij: ‘Heer, mocht gij Hem hebben weggenomen, zeg mij dan waar ge Hem hebt neergelegd, zodat ik Hem kan weghalen.’
Daarop zei Jezus tot haar: ‘Maria!’ Zij keerde zich om en zei tot Hem in het Hebreeuws: ‘Rabboeni!’ ‑ wat leraar betekent.
Toen sprak Jezus: ‘Houd mij niet vast, want Ik ben nog niet opgestegen naar mijn Vader, maar ga naar mijn broeders en zeg hun: Ik stijg op naar mijn Vader en uw Vader, naar mijn God en uw God.’
Maria Magdalena ging aan de leerlingen berichten dat zij de Heer gezien had, en wat Hij haar gezegd had.
Woord van de Heer.

De grootste vreugde.

Ik kan me niet voorstellen met welke vreugde Jezus Maria Magdalena het nieuws zou brengen dat Zijn Vader nu ook onze Vader is. Zou er een grotere ervaring van vreugde zijn in de hele menselijke geschiedenis? Zijn vreugde was zo groot dat Hij niet eens wachtte om op te stijgen naar de Vader om het aan ons te geven.
Dat was de grote overwinning van Christus, dat was Zijn glorie: ons tot Zijn kinderen te hebben gemaakt. Wat een grote prestatie! Wat een triomfantelijke intocht zou Hij in de hemel maken! Wat zou de Heilige Maagd trots op Hem zijn!

Toegepast op het getrouwde leven:

Jaime: Deze Goede Week begreep ik hoe je van de ene op de andere dag van het grootste verdriet naar de grootste vreugde kunt gaan.
Teresa: Ik kan me voorstellen dat het de overgang is van Heilige Zaterdag naar Paaszondag.
Jaime: Dat klopt. Het was om te zien hoe ons huwelijk veranderde van het niet hebben van God als Vader naar het hebben van Hem als Vader. Hem niet hebben betekende een onmogelijkheid om het uit te voeren, een onmogelijkheid om ergens beter in te worden, een nutteloze inspanning die tot niets leidt… En met God de Vader, een hoop, een vreugde, om de werking van genade in ons te zien…
Teresa: Natuurlijk is er geen kleur. Het feit dat God onze Vader is, verplicht hem om voor ons te zorgen en ons bij te staan. Het heeft niets te maken met het feit dat we alleen Zijn schepselen zijn.

Moeder,

De vrijgevigheid van Christus is zo groot dat Hij in de wereld komt om Zichzelf te vernederen om ons tot Zijn broeders te maken. Indrukwekkend. Wie is als God? Hem zij lof.