Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Lucas 21, 5-11
In die tijd merkten sommigen op, hoe de tempel daar prijkte met zijn fraaie stenen en wijgeschenken, maar Jezus zei:
‘Wat ge daar ziet: er zal een tijd komen, dat er geen steen op de andere gelaten zal worden, alles zal verwoest worden.’
Ze vroegen Hem nu: ‘Meester, wanneer zal dat dan plaats vinden? En wat zal het teken zijn dat dit gaat gebeuren?’
Maar Hij zei: ‘Weest op uw hoede, dat gij niet in dwaling gebracht wordt. Want velen zullen optreden in mijn Naam en zeggen: Ik ben het, en: Het ogenblik is nabij. Loopt niet achter hen aan.
En wanneer gij hoort van oorlogen en onlusten, laat u dan niet uit het veld slaan. Dat alles moet wel eerst gebeuren, maar het einde volgt niet terstond.’
Toen sprak Hij tot hen: ‘Er zal strijd zijn van volk tegen volk en van koninkrijk tegen koninkrijk;
er zullen hevige aardbevingen zijn, en hongersnood en pest, nu hier en dan daar, schrikwekkende dingen en aan de hemel geweldige tekenen.
Woord van de Heer.
Met dit evangelie richt de Heer onze ogen op het hart, zodat we niet kijken naar de uiterlijke schijn die ons verblindt en veredelt, maar naar het licht dat Christus van binnenuit brengt door Zijn genade, een licht dat de ziel verlicht. En om Zijn Koninkrijk te laten komen, moeten er gevechten zijn in onze harten en moeten we daarin volharden voor onze geestelijke versterking door de beproevingen te overwinnen die Hij toestaat.
Toegepast op het getrouwde leven:
Bea en Alberto zijn erg bezig met dagelijkse taken en problemen. Dit betekent dat ze geen tijd hebben om intiem te zijn met elkaar en met de Heer. Trots, egoïsme en ijdelheid komen uit hun hart. Als het uit hen komt, hebben ze niet het licht dat de Geest door gebed in hun verstand laat schijnen, dus wordt het een heel sterke strijd die hen verscheurt en in zijn greep houdt. De nacht omhult hen in zijn sombere duisternis waaruit geen uitweg lijkt te zijn. Alles is verkeerd en ze kunnen alleen de schuld in elkaar zien.
Op aanraden van hun leraren besluiten ze elke dag wat tijd in de aanwezigheid van de Heer door te brengen. Beetje bij beetje wordt hun ziel verlicht en zien ze wat er in hen omgaat. De echte reden voor hun verdriet en angsten.
Eindelijk hebben ze iets om de strijd in de juiste richting te beginnen. Eindelijk is er hoop.
Mogen we ons hart onderwerpen aan een oprechte kritiek, zodat we in onszelf, zonder excuses, de ware oorsprong van ons verdriet en onze angsten kunnen zien. Help ons dan te werken aan het eeuwige: Liefde. Prijs de Heer, die ons de weg van de liefde wijst.