In meer of mindere mate. Commentaar voor huwelijken: Lucas 11, 5-13

Geef een reactie

Vraag en het zal je gegeven worden.
Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Lucas 11, 5-13

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: ‘Stel, iemand van u heeft een vriend. Midden in de nacht gaat hij naar hem toe en zegt: Vriend, leen mij drie broden,
want een vriend van mij is van een reis bij mij aangekomen en ik heb niets om hem voor te zetten.
Zou die ander van binnen uit dan antwoorden: ‘Val me niet lastig, de deur is al op slot en mijn kinderen en ik liggen in bed; ik kan niet opstaan om het je te geven?
Ik zeg u: als hij al niet opstaat en het hem geeft omdat hij zijn vriend is, zal hij toch opstaan en hem geven al wat hij nodig heeft, om zijn onbescheiden aandringen.
Tot u zeg Ik hetzelfde: Vraagt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en er zal worden opengedaan.
Want al wie vraagt, verkrijgt; wie zoekt, vindt; en voor wie klopt, wordt opengedaan.
Is er soms onder u een vader die aan zijn zoon een steen zal geven, als deze hem om brood vraagt? Of als hij om vis vraagt, zal hij hem toch in plaats van vis geen slang geven?
Of als hij een ei vraagt, zal hij hem toch geen schorpioen geven?
Als gij dus, ofschoon ge slecht zijt, goede gaven aan uw kinderen weet te geven, hoeveel te meer zal dan uw Vader in de hemel de heilige Geest geven aan wie Hem erom vragen.’
Woord van de Heer.

In meer of mindere mate.

We kunnen de Heilige Geest in meer of mindere mate ontvangen. Het hangt af van ons geestelijke proces, het hangt af van onze bereidheid om Hem in ons te ontvangen. Op een bepaalde manier neemt de Geest bezit van onze ziel in de mate waarin we Hem vragen en “ruimte” voor Hem laten.
Eerst verlicht Hij ons begrip door naastenliefde, dan neemt Hij bezit van onze wil, die door standvastigheid wordt omgezet in gerechtigheid. Onze affectieve laag wordt gevuld met hoop door voorzichtigheid en onze gevoelige lagen worden aangepast aan de visie van geloof door matigheid.
Uiteindelijk kijken we door het geloof, voelen we door de hoop en handelen we door de naastenliefde. Al in de hemel komt het zaligmakende visioen van God, dat alles volledig in Hem verlicht en transformeert.

Toegepast op het getrouwde leven:

Lucas: Ervaar je steeds meer de aanwezigheid van de Heilige Geest in jou?

Laura: Helemaal. Ten eerste vanwege het licht dat Hij ons geeft in onze kennis van de Heer, ten tweede omdat ik een transformatie in ons zie. Ten derde omdat ik zie hoe Hij door ons heen in anderen handelt en bovenal omdat we steeds meer van de Heer houden en steeds meer van elkaar.

Lucas: Ja, we merken hem op, en ik had de indruk dat ik zijn aanwezigheid helemaal niet opmerkte. Vergeef me, Heilige Geest, dat ik niet meer aandacht heb voor Uw handelen in ons.

Moeder,

Zend ons de Heilige Geest en help ons onze zielen voor te bereiden om Hem te ontvangen. Prijs Hem voor altijd.

Zoals een deel van jou. Commentaar voor huwelijken:Lucas 11, 1-4

Geef een reactie

Heer, leer ons bidden.
Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Lucas 11, 1-4

Op een keer was Jezus ergens aan het bidden. Toen Hij ophield, zei een van zijn leerlingen tot Hem: ‘Heer, leer ons bidden, zoals Johannes het ook aan zijn leerlingen geleerd heeft.’
Hij sprak tot hen: ‘Wanneer ge bidt, zegt dan: Vader, Uw Naam worde geheiligd, Uw Rijk kome.
Geef ons iedere dag ons dagelijks brood,
en vergeef ons onze zonden, want ook wijzelf vergeven aan ieder die ons iets schuldig is, En leid ons niet in bekoring.’
Woord van de Heer.

Zoals een deel van jou.

We hebben een erg “individualistische” kijk op gebed, terwijl gebed altijd gemeenschappelijk is. We lijken ons persoonlijk tot de Vader of de Zoon of de Heilige Geest te richten. De realiteit is dat alles aan ons gegeven wordt door de Vader door de Zoon in de Heilige Geest, en dat al onze gebeden tot de Vader komen door de Zoon in de Heilige Geest. Ons gebed als het Lichaam van Christus, als de Kerk is verenigd met het gebed van Christus tot de Vader en wordt mogelijk gemaakt door de werking van de Heilige Geest in ons.
Nu zijn er mensen die het echtelijk gebed niet begrijpen, omdat ze het als iets individueels beschouwen. Maar wij vragen ons af, is het mogelijk voor een man en vrouw om als één te bidden zonder rekening te houden met het feit dat we echtgenoten zijn? Bovendien, is het mogelijk om te bidden zonder ons gebed te beschouwen als deel van het gebed van de Kerk als Bruid die zich verenigt met de Bruidegom om de Vader te verheerlijken?
Ik mag dan lichamelijk alleen zijn, maar kan er zoiets bestaan als geestelijk individualisme? Onze eindbestemming is de gemeenschap van heiligen. Laten we ons in die richting bewegen.

Toegepast op het huwelijksleven:

Alfonso: Als ik voor de Heer kom in gebed, lukt het me niet mezelf te presenteren zonder rekening te houden met jou, zonder er rekening mee te houden dat we één zijn. Zelfs als je niet aan mijn zijde bent, net zoals ik Jezus niet afwezig kan laten zijn als ik met Maria spreek of de Heilige Geest als ik met de Vader spreek.
Carmen: Ik hou van het bewustzijn van onze roeping dat de Geest je heeft gegeven door op deze manier de echtelijke spiritualiteit te beleven. Dat is iets wat ik moet leren. Ik vind het moeilijk om contemplatief gebed te leven door mezelf als deel van jou te ervaren.

Moeder,

Wij sluiten ons aan bij Uw Zoon in het priesterlijk gebed wanneer Hij de Vader vraagt dat wij één mogen zijn zoals U één bent. Lof zij de Drie-enige God.

Eerst “zijn” dan doen. Commentaar voor huwelijken: Lucas 10, 38-42uwelijken: Lucas 10, 38-42

Geef een reactie

Martha ontving hem in haar huis. Maria koos het betere deel.
Lezing uit het Heilige Evangelie volgens Lucas 10, 38-42

In die tijd kwam Jezus in een dorp, waar een vrouw die Marta heette, Hem in haar woning ontving.
Ze had een zuster, Maria, die gezeten aan de voeten van de Heer, luisterde naar zijn woorden.
Marta werd in beslag genomen door de drukte van het bedienen, maar ze kwam er een ogenblik bij staan en zei: ‘Heer, laat het U onver­schillig, dat mijn zuster mij alleen laat bedie­nen? Zeg haar dan dat ze mij moet helpen.’
De Heer gaf haar ten antwoord: ‘Marta, Marta, wat maak je je bezorgd en druk over veel dingen.
Slechts een ding is nodig. Maria heeft het beste deel gekozen, en het zal haar niet ontnomen worden.’

Woord van de Heer.

Eerst “zijn” dan doen.

Hoe graag we het ook willen, wat we de Heer kunnen geven is niet te vergelijken met wat Hij ons kan geven. Sterker nog, Hij is meer tevreden met het feit dat we het voedsel dat Hij ons geeft, aannemen dan met alles wat we voor Hem kunnen doen. Daarom hebben we deze stelregel: “Zijn om te doen”. In de mate dat we eucharistische echtgenoten “zijn”, kunnen we missionaire echtgenoten zijn en zo dragers van Zijn Woord voor de heiliging van vele echtgenoten die met veel dingen bezig zijn, maar verloren als schapen zonder herder.

 

Toegepast op het getrouwde leven:

Carlos: Ik heb zoveel te doen, ik heb geen tijd om te bidden en als ik bid, word ik erg afgeleid door wat ik nog moet doen.

Mercedes: Je hebt geen tijd voor God en je hebt ook geen tijd voor mij. Dat gebeurt er als we ons bezighouden met de dingen van de wereld, die ijdelheid der ijdelheden zijn. Uiteindelijk maakt hoogmoed zich van ons meester omdat we denken dat we onmisbaar zijn, maar de realiteit is dat als we sterven de wereld doorgaat alsof er niets gebeurd is.

Carlos: Ik begrijp wat je zegt en ik denk dat je gelijk hebt, maar hoe stop ik deze wervelwind van een leven dat ik leid?

Mercedes: Je werk is belangrijk, maar ik stel voor dat je voor jezelf een tijdschema opstelt en dat je daar onbuigzaam in bent, want de rest van de tijd heb je nodig voor het enige wat je nodig hebt. Zo noemt de Heer die tijd met Hem en met mij: het enige wat nodig is.

 

Moeder,

We ervaren steeds meer dat de Heer het enige is wat nodig is. Al het andere zal volgen. Alle lof voor de Heer die zich zonder maat aan ons geeft.


Echtelijke genade. Commentaar voor huwelijken: Lucas 10, 25-37

Geef een reactie

Wie is mijn naaste?
Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Lucas 10, 25-37

In die tijd trad een wetgeleer­de naar voren om Jezus op de proef te stellen. 
Hij zei: ‘Meester, wat moet ik doen om het eeuwig leven te verwer­ven?’
Hij sprak tot hem: ‘Wat staat er geschreven in de Wet? Wat leest ge daar?’
Hij gaf ten antwoord: ‘Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart en geheel uw ziel, met al uw krachten en geheel uw verstand; en uw naaste gelijk uzelf.’
Jezus zei: ‘Uw antwoord is juist, doe dat en ge zult leven.’
Maar omdat hij zijn vraag wilde verantwoor­den, sprak hij tot Jezus: ‘En wie is dan mijn naaste?’
Nu nam Jezus weer het woord en zei: ‘Eens viel iemand, die op weg was van Jeruzalem naar Jericho, in de handen van rovers. Ze plunderden en mishandelden hem en toen ze aftrokken, lieten ze hem half dood liggen.
Bij toeval kwam er juist een priester langs die weg; hij zag hem wel, maar liep in een boog om hem heen.
Zo deed ook een leviet; hij kwam daar langs, zag hem, maar liep in een boog om hem heen.
Toen kwam een Samaritaan die op reis was, bij hem; hij zag hem en kreeg medelijden;
hij trad op hem toe, goot olie en wijn op zijn wonden en verbond ze; daarna tilde hij hem op zijn eigen rijdier, bracht hem naar een herberg en zorgde voor hem.
De volgende morgen haalde hij twee denarien te voorschijn, gaf ze aan de waard en zei: Zorg goed voor hem, en wat ge meer mocht besteden, zal ik u bij mijn terugkomst vergoede.
Wie van deze drie lijkt u de naaste van de man die in handen van de rovers gevallen is?’
Hij antwoordde: ‘Die hem barmhartigheid betoond heeft.’ En Jezus sprak: ‘Ga dan en doet gij evenzo.’

Woord van de Heer.

 

Echtelijke genade.

Barmhartigheid eindigt wanneer je echtgenoot geen noden meer heeft. Zolang hij verslagen is door het leven, door verleidingen, heeft hij me nodig. En wat moet ik hem geven? Advies? Nee. Ik moet hem alles geven wat hem helpt om er weer bovenop te komen. Misschien genegenheid, misschien een woord van bemoediging, of misschien mezelf aanbieden aan de Heer voor haar.

 

Toegepast op het getrouwde leven:

Johan: Vandaag werd mijn vrouw nerveus wakker omdat ze zegt dat er dingen zijn die niet goed gaan tussen ons. Ik probeerde haar te bemoedigen, maar ik zag dat dit niet de manier was. Ik maakte ontbijt voor haar klaar en deed het huishouden, maar dat kalmeerde haar niet. Heer, ik bied mezelf aan voor haar. Geef haar rust en geef mij haar nervositeit. Ik zal proberen te erkennen wat ze zegt, ook al zie of begrijp ik het niet. Eens kijken of dat haar helpt.

 

Moeder,

Toon ons de weg van barmhartige Liefde tussen echtgenoten. Dank U, gezegende Moeder.


Nog steeds dezelfde “ik”. Commentaar voor huwelijken: Marcus 10, 2-16

Geef een reactie

Wat God derhalve heeft verbonden, mag een mens niet scheiden
Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Marcus 10, 2-16

 

In die tijd kwamen er Farizeeën die Jezus vroegen: 
‘Staat het een man vrij zijn vrouw te verstoten?’ 
Daarmee wilden zij Hem op de proef stellen.
Hij ant­woordde hun met een wedervraag: ‘Wat heeft Mozes u voorgeschreven?’
Zij zeiden: ‘Mozes heeft toegestaan een scheidings­brief op te stellen en haar weg te zenden.’
Doch Jezus ant­woordde hun: ‘Om de hardheid van uw hart 
heeft hij die bepaling voor u neerge­schreven.
Maar in het begin, bij de schepping, heeft God hen als man en vrouw gemaakt.
Daarom zal de man zijn vader en moeder verlaten
om zich te binden aan zijn vrouw en deze twee zullen een vlees worden. 
Zo zijn zij dus niet langer twee, een vlees als zij geworden zijn.
Wat God derhalve heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.’
Thuis ondervroegen de leerlingen Hem nogmaals daarover.
Hij sprak tot hen: ‘Wie zijn vrouw wegzendt en een ander huwt, 
maakt zich tegenover haar schuldig aan echtbreuk.
En wanneer zij haar man wegzendt en een ander huwt, begaat zij echtbreuk.’
De mensen brachten kinderen bij Hem met de bedoeling dat Hij ze zou aanraken. 
Maar bars wezen de leerlingen ze af.
Toen Jezus dat zag, zei Hij verontwaardigd: ‘Laat die kinderen toch bij Mij komen 
en houdt ze niet tegen. Want aan hen die zijn zoals zij behoort het Koninkrijk Gods.
Voorwaar, Ik zeg u: wie het Koninkrijk Gods niet aanneemt als een kind, 
zal er zeker niet binnengaan.’
Daarop omarmde Hij ze en zegende hen, terwijl Hij hun de handen oplegde.

Woord van de Heer.

 

Nog steeds dezelfde “ik”.

Nee, dat ben ik niet! We zijn niet langer twee. We weten dit omdat Jezus het ons vertelt. Dit is onbetwistbaar, er is geen ruimte voor alternatieve interpretaties. We zijn al één, één vlees omdat we verenigd zijn op Gods manier, die onverbrekelijk is voor de mensheid.
Vandaag willen we benadrukken dat we één zijn! Leven we als één? Ervaren we elkaar als deel van hetzelfde “ik” door liefde? Dit is hoe we moeten leven, dit is hoe God het heeft ingesteld en dit is hoe we uit het hart van Christus zijn gekomen door ons Sacrament.

 

Tooegepast op het getrouwde leven:

Richard: Welke gevolgen denk je dat het feit dat God ons één heeft gemaakt op ons heeft?
Marta: Ik denk dat het in de eerste plaats voorkomt dat we tegen elkaar ingaan. Alle gevoelens van tegenstelling moeten onmiddellijk worden uitgesloten. Dat is niet mogelijk. We moeten ook allebei dezelfde gevoelens hebben als Jezus, samen Gods wil zoeken, samen vrucht dragen voor het heil van zielen en de grotere glorie van God. De noodzaak om elkaar te verdedigen tegen de listen van de duivel. Ik weet het niet, zoveel dingen…
Richard: Ik denk dat we moeten bidden en van harte dit besef van één zijn moeten aangaan. We vragen het aan de Heer.

 

Moeder,

U die de Heilige Drie-eenheid al beschouwt en die de ervaring van eenheid met hen hebt, leer ons één te zijn, door Jezus Christus, onze Heer. Amen.