“Schoonheid zal de wereld redden”. Deze zin, die ons door Johannes Paulus II in herinnering werd gebracht, lijkt veel te maken te hebben met het evangelie van vandaag. We hebben allemaal diep in ons hart een verlangen naar schoonheid, omdat God zelf de Schoonheid is en daarom voelen we ons aangetrokken tot het mooie. Het probleem is dat we dit verlangen soms op een ongeordende manier nastreven en dat het, vermengd met onze eigenliefde, trots en hoogmoed, ons ertoe aanzet meer aandacht te besteden aan het uiterlijk dan aan het hart.
Daarom waarschuwt Jezus ons vandaag met dit evangelie en roept hij ons opnieuw op om naar ons hart te kijken, ons innerlijk te bekeren en onze intenties te zuiveren.
Johannes Paulus II zei ook dat het onzichtbare de mens meer bepaalt dan het zichtbare. Wat zou er gebeuren als we in plaats van het lichaam van een persoon zijn ziel zouden zien? Misschien zouden we verrast zijn, omdat we in deze cultuur van uiterlijkheden leven, we graag goed voor de dag willen komen, we de goedkeuring van de wereld zoeken, we meer dan ooit voor ons imago zorgen, we ons veel aantrekken van wat anderen zullen zeggen, maar… hoe zit het met onze ziel? Zorgen we daar net zo goed voor als voor ons lichaam? Maak ik me zorgen of ik in Gods genade ben? Zorg ik voor het ‘imago’ van mijn ziel door haar te voeden met gebed en de eucharistie en haar te reinigen in de biecht?
Ware schoonheid zit niet in wat we laten zien, maar in wat we van binnen zijn. Wat het lichaam echt mooier maakt, is de ziel die zich laat transformeren door de genade van God. Daarom is het verzorgen van onze ziel de weg om de ware Schoonheid te weerspiegelen die redt.

Toegepast op het huwelijksleven:
 
Carmen: Ik ben ervan overtuigd dat deze retraite die we dit weekend hebben meegemaakt iets van God is… Ik vond het zo mooi dat het alleen maar van God kan komen… Ik wil zo’n liefde tussen ons!
Jaime: Waar beginnen we?
Carmen: Ik denk dat deze roeping begint met het zoeken naar de zuiverheid van ons hart en dat dit zich vervolgens zal weerspiegelen in al het andere, in onze manier van handelen, spreken, kleden, onze vakanties, onze vrije tijd… maar alles begint in het hart.
Jaime: Natuurlijk… De Heer wil geen vervalste liefde, daarom nodigt Hij ons uit om naar binnen te kijken. We kunnen daar beginnen. Wat zoekt ons hart? Wat verlangt het? Waar houdt het van? Zoeken we echt het goede voor onze ziel of alleen maar schijnbaar geluk?
Carmen: Ja, we moeten veel dingen heroverwegen. We letten erg op wat anderen van ons zien, we willen een ‘ideaal’ huwelijk zijn op sociale media, in de parochie… en we verwaarlozen onze ziel en onze ‘verborgen’ liefde thuis, waar niemand ons ziet.
Jaime: Ja, de schoonheid van het huwelijk zit niet in reizen en mooie foto’s, maar in echte toewijding. Laten we de Heer om deze genade vragen, dat Hij ons hart verandert en ons een hart geeft dat lijkt op het zijne.

 
Moeder,
 
Gezegend zij uw zuiverheid, en moge die eeuwig zijn, want een hele God verheugt zich in zo’n grootse schoonheid!

Hoe vaak is het ons niet overkomen, net als de schriftgeleerden en farizeeën! We maken ons druk om honderden dingen en vergeten het belangrijkste: ons sacrament. We houden ons bezig met uiterlijke zaken: het huishouden doen en mijn deel vervullen, het werk, ons momentje rust, met een beetje geluk het momentje gebed, en we staan geen seconde stil bij de toestand van ons hart en onze gemeenschap. De Heer vraagt ons aandacht te schenken aan gerechtigheid, om ons aan onze echtgenoot te geven zoals we beloofd hebben, om barmhartig te zijn, om medelijden te hebben met het lijden en de ellende van onze echtgenoot wanneer hij of zij een moeilijke tijd doormaakt; om oordelen te vermijden, door gedachten, blikken of daden te vermijden die niet passen bij ons sacrament. Dat de Heer niet hoeft te zeggen: “Wee jullie…!” wanneer Hij naar ons kijkt. Laten we ons hart reinigen. Ik zeg jullie alvast dat het pijn zal doen, maar de beloning is groot: de hemel.

(Ana in gesprek met een priester):
Ana: Vader, ik voel me vreselijk. Ik heb al drie dagen niet de rozenkrans gebeden, en ik houd me niet trouw aan mijn korte gebedstijd… Ik ben ook vergeten een daad van versterving te doen en ik denk dat ik veel te veel heb gegeten tijdens het etentje van laatst. Kortom… een ramp.
Priester: Dochter, het is heel belangrijk om te bidden, de rozenkrans te bidden en alles wat je hebt gezegd, dat is waar, en dat moet je ook doen. Maar vergeet nooit dat, zoals Sint-Jan van het Kruis zei, we aan het einde van ons leven zullen worden beoordeeld op onze liefde. God kijkt niet naar wat we doen, maar naar de liefde waarmee we het doen. Hij kijkt naar de liefde waarmee je de rozenkrans bidt tot Maria, Hij kijkt naar je liefde in het gebed tot God, Hij kijkt naar hoeveel je van je echtgenoot houdt in elke kleine daad van toewijding. Als je jezelf kastijdt, denk dan goed na waarom en waarvoor. Het gaat niet om wat je doet, maar om wat je liefhebt.
Ana: De waarheid is, pater, dat ik vaak overweldigd ben door wat ik moet doen en dat ik het niet red, en iets zei me dat ik het niet goed aanpakte.
Priester: Heb lief dochter, word verliefd op Jezus, heb Hem lief met heel je hart, met heel je ziel en met heel je verstand, en heb je echtgenoot lief zoals Christus jou liefheeft. De rest komt vanzelf.
Ana: Dank u wel, pater, voor uw hulp.

Moeder,

Uw Onbevlekt Hart is waar ik naar wil kijken, Uw Onbevlekt Hart is de vreugde van God. Help mij om te liefhebben zoals U, in U en met U. Geprezen zij het Hart van Jezus en Maria!

Van binnen of van buiten?

In dit evangelie zien we hoe Jezus lijdt en zucht. De reden is simpel: hij wil dat al zijn kinderen worden gered. Daarom zien we hoe hij de farizeeën terechtwijst die niet leven volgens de waarheid van de openbaring die God via de profeten heeft geopenbaard. Zij zijn bij het uiterlijke gebleven en rechtvaardigen zo hun geloof in de schijn en niet in de waarheid.
Ook wij kunnen ons beperken tot uiterlijke handelingen zonder ons te verdiepen in de betekenis die elk van deze handelingen heeft, en, erger nog, dit ook aan onze kinderen en echtgenoot leren, met alle gevolgen van dien voor hun ziel.
Zeer trots stellen we een mentale lijst op van goede dingen die we hebben “gedaan”, waarbij we soms naar onszelf hebben gekeken en niet hebben gezorgd voor een diepgaande en delicate omgang met Hem die van ons houdt en zich voor ons heeft opgeofferd. We gaan bijvoorbeeld naar de mis en ons lichaam is aanwezig, doet alle gebaren en zegt mechanisch de antwoorden… en we zijn heel “tevreden” dat we naar de mis zijn geweest. De waarheid is dat onze ziel er niet bij was, ons hart was niet bij het altaar naast dat van Jezus. In die eucharistie, zo beleefd, in onze vrijheid, maken we het de Heer moeilijk om ons hart te grijpen en het naast het Zijne te brengen om het te transformeren. Gelukkig is God barmhartig en verrast Hij ons door onze zwakheid te compenseren, daarom is het altijd beter om onvolmaakt in de mis te zijn dan er niet te zijn.

Toegepast op het huwelijksleven:

Begoña: Pablo, gaan we iets eerder naar de mis om even te bidden en ons voor te bereiden?
Pablo: Natuurlijk! Ik maak dit even af en dan gaan we.
Begoña: Weet je nog hoe moeilijk je het vond om naar de mis te gaan? Ik hoef je niet te vertellen hoe het zou zijn geweest als ik je had gevraagd om iets eerder te gaan, zoals we nu doen… (lacht).
Pablo: Dat is waar, ik ging omdat jij dat vroeg, maar ik beleefde niet wat elk moment betekende. Naar de mis gaan was daar zijn en wachten tot de tijd voorbij was en de priester zei: “Gaat heen in vrede”, wat voor mij betekende: “Je kunt nu  bier gaan drinken”.
Begoña: Ha, ha, ha, ha!
Begoña: Nou, het werkt, mijn schat! Zoals die priester in zijn preek zei, moeten we ophouden met “christelijke dingen te doen” om christenen te worden.
Pablo: Maar het biertje houden we wel!

Moeder,

Help ons om onze ziel alert te houden, zodat we het bovennatuurlijke in ons leven kunnen zien en proeven. Geprezen zij de Heer!

Woord van de Heer.

Ken je Hem, kent Hij jou?

Hoe vreselijk zou het zijn om op de dag dat we Hem ontmoeten uit de mond van Jezus te horen: “Ik weet niet wie je bent”. Hem kennen betekent een steeds diepere intieme relatie met Hem opbouwen, totdat we een volmaakte gemeenschap bereiken in de hemel, maar die we hier al ervaren. Wat een vrede vindt men in de ziel wanneer men verenigd leeft met het Hart van Jezus. Maar de test om te weten of ik me niet laat meeslepen door mijn egoïsme, gemakzucht, hartstochten, enz. ligt in de daden.  Want ik kan wel novenen doen, apostolaat, aanbidding, maar als ik mijn echtgenoot in de steek laat, dan laat ik ook de Echtgenoot, met hoofdletters, de Heer, in de steek. Laten we in het gebed luisteren naar hoe Hij ons zegt dat we Hem concreet moeten liefhebben, in de bemiddelingen die Hij ons geeft, die in het geval van huwelijken de echtgenoten zijn.
Het huwelijk is een prachtige manier om Hem te leren kennen en onszelf te leren kennen, en zo Jezus in mijn echtgenoot te leren kennen. Er zijn huwelijken die leven zonder elkaar te kennen omdat ze geen intieme relatie hebben opgebouwd, en er komt een moment dat ze elkaar niet kennen en uiteindelijk uit elkaar gaan. Het hart van de Heer leren kennen brengt mij ertoe mijzelf en mijn echtgenoot te leren kennen, en beetje bij beetje worden we één in de Heer.

Toegepast op het huwelijksleven:

Teresa: Ik ben de Heer zo dankbaar dat Hij ons op dit pad van bekering heeft gebracht, waardoor we het wonder van het sacrament van het huwelijk hebben ontdekt.
Ángel: Bekering, María? Maar we waren toch al lid van de kerk…
Teresa: Nou… we gingen naar de mis of naar de huwelijksgroep zoals we boodschappen doen, wanneer het moest, als een van de vele dingen die we moesten doen. En nu is het anders, vind je niet?
Ángel: Je hebt gelijk, María, nu hebben we geleerd om in het gebed intimiteit met de Heer te zoeken, om de Heer in alles wat we doen aanwezig te houden. Vroeger was dat niet zo.
Teresa: We hebben ontdekt dat Christus onder ons is en met het echtpaargebed hebben we een onvoorstelbare intimiteit tussen ons en met Hem gecreëerd.
Ángel: Ja, wat ongelooflijk! We hebben ook ontdekt dat we Zijn wil kunnen zien in alles wat ons overkomt, of het nu goed of slecht is, en dat we kunnen vertrouwen.
Teresa: Ik denk dat we veel te danken hebben voor onze bekering, vind je niet?
Ángel: Je hebt helemaal gelijk, laten we vandaag bidden en God danken voor deze ware bekering van ons hart, wat een voorrecht om zo door Hem bemind te worden.

Moeder,

Vandaag danken we U oneindig voor Uw Ja, voor de gave van Uw zoon in ons leven. Leer ons om een intimiteit tussen ons en met Hem op te bouwen.
Gezegend en geprezen zij de Heer voor altijd!

Jezus stelt ons een weg voor die in tegenspraak is met de criteria van de wereld: de weg van nederigheid, van stille dienstbaarheid, van het hart dat zich uit liefde vernedert. In het huwelijk is dit een van de sleutels tot een ware verbintenis: niet zoeken om gelijk te krijgen, maar je leven geven. Niet criteria opleggen, maar je hart geven. Vaak willen we elkaar als echtgenoten domineren, het laatste woord hebben, laten zien dat we meer weten, meer doen, meer verdienen. Maar Jezus zegt ons in het Evangelie dat wie zichzelf boven anderen stelt, vernederd zal worden. Niet omdat God ons wil vernederen, maar omdat trots ons altijd alleen laat, terwijl nederigheid verbindt en de liefde vergroot. Je vernederen in het huwelijk betekent niet dat je verliest, maar dat je het hart van je echtgenoot wint. Daarom zien we dat trots deuren sluit, maar nederigheid ze opent. Hoogmoed maakt de omgang hard, nederigheid maakt haar zacht. Christus leert ons dat ware grootheid ligt in het als eerste liefhebben, dienen en vergeven.

Moeder,

Dank u dat u zo’n groot voorbeeld bent van nederigheid, eenvoud en gastvrijheid. Help ons om net als u te reageren, altijd de kleinsten te zijn, zonder erkenning te zoeken. Gezegend en geprezen zij de Heer!