Deze passage uit het Evangelie onthult ons Gods onwankelbare trouw aan al zijn kinderen. Jezus leert ons dat, als zelfs een onrechtvaardige rechter een volhardende vrouw kan helpen, onze hemelse Vader des te meer zal luisteren naar hen die dag en nacht tot Hem roepen! De weduwe vertegenwoordigt de ziel die niet opgeeft ondanks Gods stilzwijgen. Als zij na de eerste afwijzing had opgegeven, zou zij nooit gerechtigheid hebben gekregen. Haar menselijke volharding wordt voor ons een symbool van de geestelijke volharding die God van zijn kinderen verwacht: een hart dat blijft vertrouwen, dat blijft vragen, dat blijft liefhebben. Daarom nodigt Hij ons uit om altijd te bidden zonder te verslappen. Hij zegt ons niet veel te bidden, maar altijd te bidden, omdat Hij wil dat we in Zijn aanwezigheid leven, dat we ons hart bij Hem hebben en ons zo aan Hem overgeven. En ons, echtparen, nodigt Hij uit om volhardend te zijn en altijd in echtelijk gebed te leven, elkaar met volharding lief te hebben, elkaar te vergeven, elkaar te aanvaarden en ons aan elkaar te geven, en de liefde van God in ons te laten werken.

Toegepast op het huwelijksleven:

Roos: Imre, toen ik vandaag tijdens de eucharistie hoorde: “Zal dit geloof op aarde te vinden zijn?”, vroeg ik me af… hoe ziet dat geloof er bij ons uit? Tussen het werk, de kinderen, de vermoeidheid…
Imre: Roos, misschien is het juist hier te zien. Wanneer we proberen niet hard te reageren op een boos gezicht, wanneer we een gebaar van genegenheid maken, ook al zijn we uitgeput… wanneer we samen het kruis met liefde aanvaarden, is dat ook geloof.
Roos: Ja, maar soms heb ik het gevoel dat we te weinig bidden. Ik mis die lange momenten van gebed die we hadden voordat de kinderen werden geboren.
Imre: Ik ook. Maar ik geloof dat Jezus ons leert te bidden in het leven. Elke keer dat ik liefheb, dien, vergeef, doe ik dat verenigd met zijn Hart, dat is ons gebed.
Roos: Dus… leven in het Hart van Jezus is als je ziel brandend houden te midden van ons dagelijks leven.
Imre: Precies, Roos!
Roos: Dus als Jezus terugkomt, vindt Hij ons misschien terwijl we de afwas doen of de luiers van de kinderen verschonen, maar als we dat in verbondenheid met Hem doen, zal Hij dat geloof vinden, wat een vreugde!

U die alles in uw hart overpeinsde, help ons om in gebed te leven. Gezegend en geprezen zijt Gij voor altijd, Heer!

Woord van de Heer.

Hij regeert in onze ziel

Jezus zegt ons: “Het koninkrijk van God is onder jullie.” Hij zei ons ook: “Ik zal elke dag bij jullie zijn tot het einde van de wereld” en “Ik zal jullie mijn Geest sturen.”
Door de doop is het koninkrijk van de hemel in onze ziel in genade. Door ons sacrament van het huwelijk is het koninkrijk der hemelen in ons, en we maken het aanwezig in ons huis en in de samenleving, op voorwaarde dat we in genade zijn.
Telkens wanneer wij als echtgenoten een daad van overgave en aanvaarding verrichten, maken we het koninkrijk der hemelen aanwezig. Wat is het geweldig om alvast te mogen proeven van wat we in de eeuwigheid zullen beleven!
De heilige Teresa van Jezus schreef in de Weg van de Volmaaktheid: “O, mijn dochters, kijk wat jullie Echtgenoot van jullie vraagt: dat we Hem vragen zijn koninkrijk te laten komen. Weet dat dit koninkrijk van God nu in ons begint; want wanneer we God liefhebben, regeert Hij in onze ziel.”
Laten we God liefhebben in onze echtgenoot en we zullen leven in het koninkrijk der hemelen.

Toegepast op het huwelijksleven:

Marta: Ik vind het heel fijn dat we elke dag samen de rozenkrans bidden, en als de kinderen meedoen is het geweldig.
Tom: Ja, wat heerlijk. Weet je nog dat we het vroeger snel baden, in een vrij moment, zonder na te denken over wat we zeiden?
Marta: Nu is het anders, toch? We bidden langzamer en leggen ons hart in wat we zeggen en tegen wie we het zeggen. Vaak word ik emotioneel en vervuld van vreugde door die gebeden. Het is alsof ik in de hemel ben.
Tom: Ik heb hetzelfde. Het is waar dat we er nu, omdat we het langzamer bidden, langer over doen, hahaha. Maar ik kijk ernaar uit om elke dag samen met Maria die ontmoeting te hebben om met haar het leven van Jezus te herbeleven.

Moeder,

Bid met ons het Onze Vader, leer ons het met liefde en aandacht te doen. Wat een prachtige gebed heeft Jezus ons geleerd. Gezegend zij Hij!

“Sta op, uw geloof heeft u gered.” Wat deed die Samaritaan dat Jezus dat tegen hem zei? Het is duidelijk dat hij terugkeerde terwijl hij God loofde en dankte. Heer, loof ik U elke dag en dank ik U? En wat misschien minder duidelijk is, is wat niet wordt verteld. Op het moment dat de melaatsen Hem vragen om medelijden met hen te hebben en Jezus hen naar de priesters stuurt, wat zouden de meesten dan gedacht hebben? “Nou, dat is niet wat we nodig hebben, we willen dat Hij ons geneest. Bovendien, hoe kunnen we als melaatsen naar de priesters gaan?” En misschien vertrouwde die Samaritaan Jezus vanaf het eerste moment. Het was niet zijn plan, niet wat hij dacht dat Jezus zou doen. Maar omdat Jezus het hem had gevraagd, zou hij het doen. Hij vertrouwde Jezus volledig, ook al begreep hij het niet. En dat geloof redde hem.
Heer, ik wil gelukkig zijn in mijn huwelijk. Ik dacht dat mijn partner daarvoor moest veranderen. En ik weet dat U mij zegt: geef je onvoorwaardelijk over, aanvaard je partner zoals hij is. Heb hem lief waar het je moeite kost. Leer lief te hebben. Heer, ik vertrouw op u, ik ga ervoor!

 
Toegepast op het huwelijksleven:

Antonio: Marta, je kunt me niet zo uitschelden.
Marta: Doe dan eens wat! Kijk eens naar alles wat ik doe en het enige wat ik van je vraag, vergeet je. (En ze gaat weg en slaat de deur dicht)
(Na te hebben gebeden over wat er gebeurd is)
Antonio: Marta, vergeef me. Ik doe echt mijn best, maar ik vind het moeilijk. Ik weet dat het egoïstisch is om zo met mijn eigen zaken bezig te zijn. De Heer laat me zien dat ik mijn eigen zaken op de tweede plaats moet zetten en volledig op jou gericht moet zijn.
Marta: Vergeef mij. Ik verval in de verleiding om alleen te kijken naar wat ik doe, om slecht over jou te denken. En de Heer leert me dat ik me volledig moet geven, dat jij veel gaven hebt, dat het niet Zijn wil is om te letten op wat ik denk dat je niet doet.
Antonio: Heel erg bedankt, Marta. Het is ongelooflijk hoe Jezus ons hart en onze blik verandert. In het begin dacht ik dat we niet verbeterden, maar nu zie ik hoe deze weg van gebed, sacramenten en offers ons verandert. Ik heb nog veel te verbeteren, maar ik weet dat de Heer dat zal doen als ik volhard.
Marta: Hoe groot is de Heer! Hoe Hij ons uit ons egoïsme haalt als we Hem dat toestaan, als we echt op Hem vertrouwen.

Moeder,

Hartelijk dank dat u ons de weg wijst. Help ons om vol te houden en weer op te staan als we vallen. Geprezen zij de Heer!

Dank U, Heer, dat U ons opnieuw op onze plaats zet en ons de weg naar echt geluk wijst. Vandaag vieren we het feest van Sint-Maarten van Tours, die wij als voorbeeld moeten nemen. Hij weigerde deel te nemen aan een laatste veldslag waarin hij een militaire onderscheiding en een promotie zou verdienen, maar in plaats van erkenning en glorie besloot hij soldaat van Christus te worden en die ‘eer’ aan de wereld over te laten. Sint-Maarten wist wat echt belangrijk was.
Hoe vaak denken we dat we recht hebben op een beloning voor iets wat we hebben gedaan of zoeken we voldoening voor het doen van wat we moeten doen? Met dit evangelie maakt de Heer ons heel duidelijk dat we geboren zijn om te dienen en niet om erkend te worden. Jezus zelf, die God was, wilde het goede voorbeeld geven en er zijn niet weinig passages waarin we zien dat hij zich vernederde, zich als laatste opstelde en zich onder iedereen plaatste. Zo moeten wij, echtgenoten, ook zijn: nederig dienen in stilte, in het verborgene, en alle eer aan God geven.

Toegepast op het huwelijksleven:

Javier: Goedemorgen schat! Wat vond je van de koffie vanmorgen? Ik heb een nieuwe manier geprobeerd om hem te zetten.
Mercedes: Nu je het zegt, hij was heerlijk! Het spijt me heel erg Javier, want nu ik erover nadenk, bedank ik je meestal niet voor alle lieve dingen die je voor mij en ons gezin doet.
Javier: Dat is maar goed ook, Mercedes. Bedenk dat als je me voor alles zou complimenteren, mijn hoogmoed tot grote hoogten zou stijgen en ik heb liever dat deze ‘beloningen’ als schatten in de hemel worden bewaard.
Mercedes: Nou, ik moet zeggen dat het me soms wel een beetje stoort dat ik geen erkenning of beloning krijg voor sommige dingen die ik voor jou of voor de kinderen doe. Ik word er zelfs boos om, maar uiteindelijk laat de Heer me zien dat ik mezelf zoek en Hem niet dien door liefde te steken in die kleine dagelijkse handelingen, in het verborgene. En weet je wat er gebeurt als ik niet meer aan mezelf denk en Jezus die kleine dienst bewijs? Dan voel ik me meer met Hem verbonden en word ik overspoeld door een groot gevoel van vreugde.
Javier: Echt waar… ik heb hetzelfde. Wat een verschil is er tussen dingen doen om onszelf te zoeken of dingen doen om de Heer te zoeken via onze echtgenoot. Ik kan niet ophouden de Heer te danken dat Hij ons opnieuw de weg naar echt geluk heeft gewezen.

Moeder,

Help ons om ons klein en nutteloos te maken, zodat de Heer kan schitteren in plaats van wij.
Moge de Heer voor altijd gezegend zijn!

In deze passage leert de Heer ons hoe we moeten reageren op een belediging. Het enige wat we kunnen doen, is vergeven.
Vergeven betekent niet dat we de wond vergeten of ontkennen, maar dat we de pijn erkennen en besluiten deze te helen in plaats van toe te laten dat deze ons hart vernietigt. Vergeven is geen zwakte, maar een daad van grote kracht die voorkomt dat de schade de relatie beheerst en ons in staat stelt om liefde te blijven opbouwen. Het is een voortdurend proces, omdat het samenleven de kwetsbaarheid van beiden blootlegt en vereist dat we vaak met geduld en nederigheid vergeven. Echte vergeving vereist waarheid, dialoog en een echte bereidheid om te veranderen; het gaat er niet om te zwijgen om conflicten te vermijden, maar om samen te genezen. En de Heer leert ons dat we, om deze vergeving te bereiken, op Hem moeten vertrouwen, moeten geloven dat met Hem zelfs de grootste beledigingen vergeven kunnen worden: wie weet dat hij door God geliefd en vergeven is, kan vergeven en opnieuw beginnen.
Laten we deze weg van echte vergeving bewandelen, want zonder vergeving is er geen duurzaam huwelijk.

Toegepast op het huwelijksleven:

Luis: Ana, ik vind het moeilijk om je te vergeven wat je me een paar jaar geleden hebt aangedaan.
Ana: Ja Luis, dat heb je me al zo vaak gezegd. Ik heb er veel spijt van en ik heb je al vaak om vergeving gevraagd.
Bovendien heb ik je geprobeerd uit te leggen dat ik het deed op een moment dat ik veel spanning had opgebouwd en me door slechte adviezen heb laten leiden. Ik heb ook mijn excuses aangeboden aan de Heer en Hij heeft me vergeven.
Luis: het is alleen zo dat ik af en toe herinneringen krijg en merk dat ik nog steeds wrok koester.
Ana: Lieverd, ik weet dat vergeving ook herstel vereist en in de afgelopen jaren heb ik geprobeerd die schade te herstellen door me meer volgzaam op te stellen, je zwakheden en misstappen te accepteren en ook te proberen te vergeven als je me pijn doet. Maar jouw vergeving is een daad van je wil en als zodanig kun alleen jij, met de hulp van de Heer, dat bereiken.
Luis: dank je, want ik zie nu in dat wat je zegt waar is. Dank je ook dat je me eraan herinnert dat vergeving ook een gave is en dat ik daar de Heer om moet blijven vragen. Ik wil je vergeven en daarom wil ik mezelf bevrijden van deze last die me al jarenlang in zijn greep houdt.
Ana: dank je, mijn liefste. Dat je me wilt vergeven, is al een gebaar van vergeving. Ik ben je daar erg dankbaar voor.

Moeder,

Geef ons een nederig hart om met liefde te corrigeren en een groot hart om echt te vergeven. Geprezen zij de Heer en gezegend zij onze Moeder.