Wees waakzaam

Vandaag wijst de Heer ons op het belang van waakzaamheid, zodat we voorbereid zijn wanneer Hij ons komt halen.

We moeten ons hart altijd openstellen voor Liefde, Barmhartigheid, dienstbaarheid, Zijn wil aanvaarden, openstaan voor Zijn Genade: met gebed, de Sacramenten, de Eucharistie, de biecht; want we weten niet wanneer Hij ons zal roepen, en vooral door een beroep te doen op de Genade van ons Sacrament, ons huwelijk.

Laten we ons niet afleiden en ons laten meeslepen door onze zwakheden en onszelf voor de gek houden door te zeggen dat er nog veel tijd is.

Laten we alert zijn in ons dagelijks leven, in onze roeping, onszelf vergeten en altijd aandacht hebben voor elkaar als die juiste hulp die we zijn, die kostbare gave die mijn echtgenoot is, die God mij heeft gegeven om ons te helpen bij onze verlossing. En als het voor de een moeilijk is, moedigt de ander hem of haar aan, als de een zich laat meeslepen door zijn of haar zwakheden, dan bidden we voor hem of haar, altijd verenigd in gebed. Als de een vernederd wordt, vergeeft de ander, als de een afdwaalt, helpt de ander hem terug te keren, als de een huilt, troost de ander hem, als de een blij is, begeleidt de ander hem door die vreugde te delen, en zo, als de Heer komt, moge Hij ons dan wakend aantreffen.

Laten we elkaar helpen om te groeien in het geloof en in de naastenliefde, zodat de hoop op verlossing steeds groter wordt en we samen zo de hemel kunnen bereiken.

Toegepast op het huwelijksleven:

Javier: Lourdes, we zouden vaker naar de eucharistie moeten gaan.

Lourdes: Nou, Javier, laten we daar niet over beginnen. Je weet dat we geen tijd hebben: het werk, de kinderen, het huishouden…

Javier: Ik denk dat we wel wat tijd kunnen vrijmaken, want zoals ze ons altijd zeggen in het Project, is het belangrijk om naar de Genade te gaan, dat moeten we voorrang geven.

Lourdes: Nou, ik geef voorrang aan eten en alle taken die gedaan moeten worden. Jij geeft er niet om, dus geef je er geen prioriteit aan. Natuurlijk, het is al voor je gedaan!

Javier: Nou, misschien heb je gelijk, ik beloof je dat ik je meer zal helpen met de kinderen en met de dingen in huis, maar beloof me dat we ervoor gaan bidden.

Lourdes: Ik heb er al voor gebeden…

(Die avond, tijdens het huwelijksgebed)

Lourdes: Javier, sorry voor alles wat ik vanmiddag tegen je heb gezegd. God laat me vandaag zien dat het belangrijkste het leven van Genade is, bij Hem zijn, de Eucharistie, de biecht. Hij vraagt me om waakzaam te zijn, altijd klaar te staan, want we weten noch de dag, noch het uur. Sorry, echt. Ik heb me laten meeslepen door de boze en ben in zijn val gelopen.

Javier: vrouw, je bent vergeven; en vergeef jij mij ook, want het is waar dat ik niet hetzelfde belang hecht aan de dingen in huis waar jij zo goed voor zorgt, en ik help je niet en ben je niet dankbaar.

Lourdes: vergeven, echtgenoot. Laten we proberen tijd vrij te maken om vaker naar de eucharistie te gaan, ook met de kinderen, dat kan geen kwaad; ze zullen leren hoe belangrijk Christus is voor hun ouders.

Javier: akkoord; en ik zal meer dingen in huis doen, en als ik het vergeet, herinner je me er dan aan, want je weet dat ik erg slordig ben.

Moeder van de hoop,

Help ons om altijd te wachten, altijd klaar te zijn voor de komst van Uw zoon

Geprezen zij Hij voor altijd!

Wees waakzaam.

Het Evangelie spoort ons aan om ‘voor onszelf te zorgen’, om alert te zijn op de grootste vijand die zich vaak in ons eigen hart verschuilt. Voor ons, echtgenoten, betekent deze waakzaamheid dat we zorgzaam voor elkaar moeten zijn en elkaar moeten liefhebben met de liefde van Christus.

De heilige Johannes Paulus II leert ons dat het hart de plaats is waar wordt beslist of de echtgenoot als een geschenk wordt aanvaard of tot een object wordt gereduceerd. Daarom is het belangrijk om ons hart te bewaken, zodat routine, stress of vermoeidheid de liefdevolle blik naar onze echtgenoot niet doen vervagen. Jezus noemt ook losbandigheid en dronkenschap als tekenen van een ongeordend verlangen. Iets soortgelijks gebeurt in het huwelijksleven wanneer de relatie wordt beschadigd door houdingen die de gemeenschap belemmeren: de ander gebruiken, of je toevlucht zoeken in escapades zoals schermen, verslavingen of overmatig werken. Deze gehechtheden nemen uiteindelijk de plaats in van het hart en doen de vrijheid van de liefde verloren gaan. Waakzaamheid bestaat er dan ook in te onthouden dat we, meer dan beheerders van het huishouden, echtgenoten zijn die geroepen zijn om ons te geven.

Ten slotte nodigt Jezus ons uit om te waken en te bidden. In het huwelijk betekent samen bidden dat we onze innerlijke blik bewaken: God onze gevoelens laten zuiveren en elke dag opnieuw het vermogen om onze echtgenoot als een geschenk te zien, vernieuwen. Alleen zo kunnen we “standhouden” te midden van beproevingen en onze liefde met vreugdevolle overgave beleven.

Toegepast op het huwelijksleven:

Carlos: Weer hetzelfde liedje? Ik kan deze chaos niet aan! Ik kom thuis na een hele dag werken en zie het huis er zo uit… Eerlijk gezegd, dan wil ik het liefst weer weg.

Bea: Carlos, ik ben alleen geweest met de kinderen: huiswerk, badjes, avondeten… En dat is het eerste wat je tegen me zegt? Bovendien kom je thuis als ze al in bed liggen.

Carlos: Bea… vergeef me. Ik kwam thuis vol zorgen, spanningen en angsten. En in plaats van blij te zijn je te zien, heb ik dat allemaal op jou afgereageerd. Ik heb me laten meeslepen door mijn ‘ik’, door dat egoïsme dat soms in mijn hart schuilt en ons zoveel pijn doet.

Bea: Ik wil je ook om vergeving vragen, Carlos. Door de vermoeidheid en de druk van de dag ben ik in de verdediging geschoten in plaats van je liefdevol te ontvangen na de zware werkdag die je hebt gehad.

Carlos: Bea, het is zo gemakkelijk om ons te laten meeslepen… nietwaar? Soms is het niet de rommel in huis, noch de kinderen, noch het werk. Het is wat we in ons hart dragen dat uiteindelijk onze ergste vijand wordt.

Bea: Carlos, ik moet denken aan de woorden die Jezus ons heeft gezegd: “Waak en bid”. Ik denk dat dat precies is wat we nodig hebben: waken over ons hart voordat het spreekt of kwetst, en samen bidden.

Carlos: Bea, zullen we nu het echtpaargebed doen?

Bea: Natuurlijk, Carlos!

Moeder,

leid ons om voor ons hart te zorgen, om onze verlangens te ordenen, zodat niets onze liefde kan doven en om ons altijd in gebed te ondersteunen. Glorie en lof aan U, Heer, voor altijd.

Vruchtbaar.

Vandaag laat de Heer ons zien hoe we aan de vruchten kunnen zien dat Zijn koninkrijk onder ons is. En de Heer wil dat we Zijn koninkrijk hier beleven, in ons huwelijk en in ons gezin. Daarom is het heel belangrijk om te kijken naar wat er om me heen gebeurt: zijn er vruchten van de goede geest? Zoals in Galaten 5 staat, zijn die vruchten: liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, nederigheid…

Daarom moet ik stilstaan en mezelf in het licht van God onderzoeken en kijken of ik in gemeenschap ben met mijn man, of ik liefdevolle woorden tot mijn man spreek, of ik nederigheid leef en geen trots. En ook of ik elke keer dat mijn man zondigt, dat zie als een kans om te groeien in een deugd die tegengesteld is aan de zonde. Kortom, als ik in mijn man degene zie die God heeft uitgekozen om de hemel te bereiken en de hemel hier op aarde te leven, dan zullen er vruchten van het eeuwige leven zijn in ons huwelijk en ons gezin.

Terug naar het huwelijksleven:

Inma: Pablo, ik vind dat we samen naar de mis moeten gaan.

Pablo: Dat vind ik ook, maar het is erg moeilijk, Inma.

Inma (als ze ’s avonds thuiskomt): Pablo, ik ga naar de mis, doe jij maar wat je wilt, maar ik ga.

Pablo: Nou, ik kan niet, dus ga maar alleen.

Inma: Dat moet je zelf weten, maar als je niet meegaat, blijf je hier.

(En bij terugkomst van de mis)

Inma: Hallo schat, tijdens de mis heb ik nagedacht over wat we tijdens de laatste catechese met de groep echtparen van Proyecto Amor Conyugal hebben gebeden, dat de Heer aan het kruis is gestorven, tot de laatste druppel van Zijn bloed heeft vergoten, en dat Hij in de eucharistie is gebleven om ons sacrament in te stellen, en door zo slecht tegen je te praten, minacht ik Hem en vertrapt ik Hem… vergeef me, Pablo.

Pablo: Nee, integendeel, bedankt Inma, dat je me eraan herinnert hoe belangrijk de eucharistie is, en dat samen gaan ons altijd helpt om er beter in te leven en om meer gemeenschap tussen ons te hebben.

Inma: Nou, dan kunnen we ons organiseren en proberen om samen te gaan op maandag, woensdag en vrijdag, als je thuis werkt.

Pablo: Dat lijkt me geweldig, schat. Ik ben God erg dankbaar dat je me altijd helpt om me te concentreren.

Moeder,

Toon ons uw Zoon, Jezus: gezegende vrucht van uw schoot, dat Zijn wil hier op aarde geschiede, en dat we hier Zijn koninkrijk mogen beleven. Gezegend en geprezen zij de Heer voor altijd!

Het evangelie vertelt ons vandaag dat mensen zullen bezwijken van angst en bezorgdheid voor wat er op de wereld afkomt. Bij de wederkomst van Jezus zal de oude mens, die zich vastklampt aan de wereld, bang zijn omdat zijn wereldse ‘zekerheden’ zullen verdwijnen; maar de nieuwe mens, die leeft vanuit de Geest, zal zijn hoofd opheffen omdat hij bevrijd zal zijn van de slavernij van de zonde. Dan zullen we God van aangezicht tot aangezicht kunnen zien.
Het koninkrijk van God is al hier, in ons hart in genade, en in ons huwelijk als we Hem in ons laten wonen. Daarvoor moet ons hart gezuiverd worden, moeten we onze eigenliefde laten sterven en onze echtgenoot verwelkomen en ons aan hem geven.
We kunnen kiezen om te leven in de vreugde van het koninkrijk der hemelen, van de kinderen van God, of in de angst van de kinderen van de wereld. Schrijven we ons in bij de overwinnaar?

Toegepast op het huwelijksleven:

Carla: Jaime, ik maak me grote zorgen, onze zoon Andrés is niet in orde, hij is begonnen met medische tests.
Jaime: Ik begrijp je, ik maak me ook zorgen, maar weet je? Andrés is een geliefde zoon van God. Hij zegt ons dat zelfs onze haren geteld zijn. Niets is Hem vreemd; alles, zelfs het lijden, is bij Hem voor een groter goed. Door het kruis met Hem te aanvaarden, verenigen we ons met Hem.
Carla: Natuurlijk, ik weet dat de Heer ons niet in de steek laat, en dat ik, om het kruis te dragen, op Hem moet vertrouwen, me moet overgeven, maar dat kost me moeite.
Jaime: Laten we de Heer dan vragen om je de genade van de heilige overgave te schenken. Dat Hij ons ondersteunt en ook, als het Zijn wil is, dat Andrés weer gezond wordt. We zeggen vanuit het diepst van ons hart: Heilig Hart van Jezus, ik vertrouw op U. Zo bevrijdt Hij ons van onze angst.

Moeder,
 
Dankzij uw Fiat kwam Jezus ons redden te midden van de moeilijkheden. Leer ons te vertrouwen zoals u, altijd met vreugde op Hem te wachten, vrij van alle angst, met een groot verlangen om Hem op een dag in volheid te zien. Gezegend zij onze Verlosser.

Mijn geliefde Heer, hartelijk dank dat U zoveel van mij houdt en mij zoveel licht geeft.
Jezus, U waarschuwt ons dat er lijden zal zijn. En veel. Maar we hoeven niet bang te zijn, want U zult ons de wijsheid geven om het te doorstaan en om in elke situatie getuigenis af te leggen van Uw liefde. Bij U heb ik niets te vrezen. Ik hoef niet bang te zijn voor degenen die mijn lichaam kunnen doden, maar wel voor degenen die mijn ziel kunnen doden. Ik hoef alleen maar vol te houden in het volgen van U en op U te vertrouwen, ook al begrijp ik het niet. De rest doet U wel.
Jezus, laat mij echt naar U luisteren. Bij elke gelegenheid. Laat mij nooit mijn wil doen, alleen de Uwe. Daar ligt de redding. Bij U, die de Liefde, de Weg, de Waarheid en het Leven bent. Hartelijk dank, mijn goede Jezus.

Toegepast op het huwelijksleven:

Miriam: Ik heb veel te lijden onder mijn zus. Ze begrijpt niet wat ik doe, bekritiseert me waar anderen bij zijn… Ik weet niet wat ik moet doen.
José: Miriam, je doet het heel goed. De Heer leidt je. Hoe merkbaar is het toch dat je dichtbij Hem bent! Denk eens terug aan hoe je vroeger reageerde, je werd heel boos, je ging ruzie met haar maken… Ik bewonder het getuigenis van vrede dat je aan je familie geeft.
Miriam: Dank voor je steun. De waarheid is dat ik, ook al doet het pijn, vrede heb. Het moet de vrede van Jezus zijn, want menselijk gezien heeft het niet veel zin. Maar ik probeer te doen wat Hij zou doen. Sommige dingen zijn me niet helemaal duidelijk, maar ik twijfel er niet aan dat ik niet in haar spel moet meegaan door boos te worden, haar aan te vallen… En als ik niet weet wat ik moet zeggen, weet ik dat het beter is om te zwijgen, het aan de Heer aan te bieden en Hem het te laten regelen.
José: En Hij zal ervoor zorgen, twijfel daar niet aan. Wat een wonderbaarlijke weg is deze weg van gebed, sacramenten en offers! We moeten elke dag ja zeggen, volharden, maar er gaat niets boven het toestaan dat de Heer ons leven leidt!
Miriam: Zonder aan Hem vast te kleven is het onmogelijk. Als we dicht bij Hem blijven, zal Hij het doen.

Moeder,

Wees U die mij leidt. Laat mij verdwijnen, zodat U mij naar uw Zoon kunt brengen. Geprezen zij God!