Alleen de ziel die zich klein maakt voor God en voor haar echtgenoot kan de waarheid zonder bedrog aanschouwen. Want trots maakt het hart en ook de ogen opgeblazen en maakt ze blind; nederigheid daarentegen opent ze voor het licht. Hoe vaak verschijnen we niet voor onze echtgenoot alsof we groot zijn! We weten alles, we hebben niets nodig; we wandelen in de hoogmoed van het ik-mij-mezelf, en zo sluiten we de deur waar de genade binnenkomt. Alleen zij die zich klein erkennen, zien wat zo velen wilden zien en niet zagen: de goddelijke liefde die op wonderbaarlijke wijze beweegt in twee arme menselijke schepselen. Vergeet niet dat het binnen uw bereik ligt om een huwelijk te leiden naar het beeld van de Drie-eenheid, om een vurige liefde te beleven zoals die van Christus voor zijn Kerk, die zich vurig voor haar wilde geven. Maar om deze bovennatuurlijke liefde binnen te gaan, moeten we nederig bekennen dat we klein zijn, want dat zijn we, en ervoor zorgen dat ons hart leeft in een voortdurende roep om liefde: Heer, we hebben uw genade nodig! Zeg niet dat het onmogelijk is, want dan ontkennen we de macht van God, minachten we de kracht van de genade en maken we het vuur van ons sacrament klein. En ik vraag u: waarom stierf Christus dan aan het kruis? Waarom vergiet Hij Zijn bloed als wij het als nutteloos water op de grond laten vloeien? Laten we niet toestaan dat ook maar één druppel van het bloed van Onze Heer verloren gaat. Verzamel het met eerbied, kus het met liefde, het is uw sacrament, en weet dat in dat Heilige Bloed uw kracht ligt om een belofte na te komen die de wereld verliest omdat zij Christus verliest. U zult getuigen zijn van wat velen wilden zien en niet zagen, wilden horen en niet hoorden, omdat zij dachten dat zij al zagen. Wees licht te midden van de duisternis, straal, laat Christus stralen. Genoeg van zoveel groten, er zijn kleinen nodig die Christus groot maken in hun huwelijk. En raak het alsjeblieft niet kwijt, want dan raak je Christus kwijt!

Toegepast op het huwelijksleven

José María: Maria SOS… onze Noortje heeft me in de auto verteld dat ze niet is uitgenodigd voor de verjaardag van haar vriendin Lucía, half huilend… En ik wist niet wat ik haar moest zeggen…
Maria: Dat meen je niet, José María.
José María: Gelukkig was Jantje tegelijkertijd met mij aan het praten, en ben ik hem gaan antwoorden. Hoe dan ook… ik heb je blik nodig, want ik vond het zo erg… en ik wilde haar antwoorden vanuit mijn woede, want mijn hart brak, maar nu weet ik dat ik dat niet moet doen, ook al zie ik op dit moment niets. Ik heb je nodig.
Maria: Ach, onze Noortje… Het doet mij ook pijn… maar het is waar dat het nooit te vroeg is om hen te leren hoe God naar elke situatie kijkt die hen overkomt, en we kunnen hen niet overbrengen wat er in ons hart leeft, maar hen leren lief te hebben zoals God liefheeft.
José María: Ja, dat is waar. Ik wilde haar zeggen dat het niets voorstelt, dat het vast een vergissing was… maar ik weet dat dat niet genoeg is.
Maria: Ik zie een kans om haar eerst te vertellen dat ze niet op alle verjaardagen uitgenodigd hoeft te worden, dat niet iedereen ons altijd kiest en dat dat niet erg is.
José María: We kunnen haar vertellen dat zij zelf vast ook wel eens een vriendin heeft buitengesloten van haar verjaardag, terwijl die graag wilde komen en dat niet wist…
Maria: Ja, dat is waar. En we kunnen haar ook leren dat, hoewel anderen ons soms niet kiezen, God ons altijd als eerste kiest. En dat Jezus als geen ander begrijpt hoe het is om je buitengesloten te voelen en soms niet gekozen te worden. Dat als ze een beetje verdrietig is omdat ze niet voor haar verjaardag is uitgenodigd, Jezus dat ook in Zijn hart voelt als wij Hem niet kiezen, dus dat ze de kans heeft om iets wonderbaarlijks te doen: het hart van Jezus troosten.
José María: We kunnen haar daarna zeggen dat ze een kusje moet geven op het beeld van het Hart van Jezus en tegen Hem moet zeggen: Nu begrijp ik je een beetje. Ik kies wel voor jou.
Maria: Dat vind ik geweldig. Hopelijk leren onze kinderen net als wij dat er in elke pijnlijke situatie altijd een verborgen schat zit die ons dichter bij Jezus brengt.  
José María: Wat zou ik zonder jou moeten?
Maria: En ik zonder jou?

Moeder,

Gij presenteerde uzelf, ondanks dat gij de Moeder van God was, als de kleinste van de kleinen. In uw nederigheid lag uw grootsheid. Geprezen zijt gij voor altijd! Geprezen zij de Heer!