Vandaag vieren we de dag van de Onbevlekte Ontvangenis. Het ‘ja-woord’ van Onze Moeder is de grootste menselijke daad in de geschiedenis; het is niet alleen een vrome formule: het is een pure daad van liefde en vertrouwen. Maria weet niet hoe Gods voorstel eruit zal zien, maar haar ‘Fiat’ is niet naïef; het is moedig omdat ze afstand doet van de controle over het resultaat. In het huwelijk is deze afstand essentieel. Geen van beide echtgenoten begint aan het huwelijk met de wetenschap hoe het leven eruit zal zien, of er ziekte, veranderingen in het werk, onvruchtbaarheid of onverwachte kinderen, economische crises of alle verschillen die we in de loop der jaren ontdekken, zullen komen. Het echtelijke “ja-woord” houdt in dat we toegeven dat we geen absolute controle over het leven hebben. Het ‘Fiat’ is het accepteren van de realiteit van de ander en van onszelf, zonder onze visie op de dingen op te leggen. Maar controle opgeven betekent niet passiviteit of onverschilligheid; het betekent liefhebben zonder te bezitten of te manipuleren. Het betekent dus accepteren dat de ander andere ideeën, voorkeuren en emoties heeft, en niet proberen hem of haar naar onze hand te zetten. Ware liefde komt tot uiting wanneer controle plaatsmaakt voor vertrouwen.
Maar net zoals de Maagd niet degene is die het doet, maar de engel haar vertelt dat de Heilige Geest over haar zal komen, is het ook aan ons als echtgenoten om ons door de Heilige Geest te laten leiden. In het huwelijk is het ‘Fiat’ niet alleen een ‘morele inspanning’ of een ‘ik moet kunnen’, maar vooral een nederige openheid voor Gods handelen in de relatie. Echtgenoten kunnen zich niet door pure wilskracht veranderen, maar ze kunnen zich wel openstellen voor de transformatie door de Geest: hardheid in tederheid, onverschilligheid in aandacht, vermoeidheid in geduldige dienstbaarheid, ego in vruchtbare toewijding. Het is aan ons om te erkennen dat we kwetsbaar zijn, maar God kan in ons doen wat we alleen niet kunnen. Maar let wel: God doet niet zijn bijna alles, als wij niet onze bijna niets doen.

Toegepast op het huwelijksleven:

Rosa: Weet je, vandaag, terwijl ik aan het bidden was, dacht ik aan het ‘Fiat’ van Maria. En ik vroeg me af hoe dat ‘ja-woord’ in ons huwelijk klinkt.
Julio: En hoe denk je dat het klinkt?
Rosa: Soms… klinkt het als ‘Fiat’ wanneer ik accepteer dat je moe bent en niet meer van je vraag dan je kunt geven. Of wanneer ik mijn plannen laat varen om naar die van jou te luisteren en probeer mijn mening en mijn haast niet op te dringen.
Julio: Dan klinkt het ook als ‘Fiat’ wanneer ik mijn trots loslaat en tegen mezelf zeg: ‘ik hoef me niet gekwetst te voelen door de misstappen van mijn vrouw’. Of wanneer ik je omhels, ook al begrijp ik niet helemaal wat je voelt.
Rosa: Het ‘Fiat’ is niet alleen voor de grote momenten… het is voor de kleine offers van elke dag. Vind je niet?
Julio: Zeker. En ook voor de verrassingen waar we geen controle over hebben. Zoals de problemen die we hebben gehad met onze dochters, of met ons werk… en ook dan moeten we onthouden dat we ons ‘ja-woord’ moeten zeggen.
Rosa: Ja. Het is erop vertrouwen dat God iets goeds kan doen, zelfs als wij niet weten hoe we verder moeten.
Julio: En dat samen doen. Jouw ‘Fiat’ geeft me kracht. Het herinnert me eraan dat ik niet alleen ben.
Rosa: En het jouwe geeft me rust. Het helpt me te geloven dat wat er komt, als we het samen beleven, vruchtbaar kan worden.
Julio: Zullen we het dan zeggen?
Beiden (zachtjes): “Heer, uw wil geschiede in ons.”

Moeder,

Maria Onbevlekte, vrouw van het “het geschiede”, leer ons elke dag met liefde ons ja te zeggen. Zorg ervoor dat in ons huwelijk altijd de wil van God wordt vervuld. Geprezen zij onze God voor altijd.

De taal van Johannes is hard, maar voedzaam voor mijn ziel. In de adventstijd is een goede diagnose nodig om te stoppen met wat ons ziek maakt. Het is de eerste stap om genezen te worden, om ons voor te bereiden op wat komen gaat, of beter gezegd, op wie komen gaat.
Welke daden, gedachten of nalatigheden verhinderen mij om één te worden met mijn echtgenoot? Laten we benoemen wat er met mij aan de hand is. Het is tijd. Er is niets ergers dan vertrouwd raken met zonde, met leugens, met hypocrisie. Johannes roept ons op tot de waarheid. Hij nodigt ons uit om de woestijn in te gaan en de leegte in mij te ontdekken die ik geneigd ben te verdoven met afleidingen, troost…
Als er een vuurdoop komt, hoeveel van mij zal dan verbranden? Hoeveel van mij is niet verenigbaar met onze gemeenschap? Wat moet ik zuiveren?

Terug naar het huwelijksleven:

De woorden waarmee ze de avond ervoor haar man verkeerd had beantwoord, klonken nog steeds in haar hoofd. Andrés had haar verteld hoe zwaar zijn dag was geweest, en zij had, bijna zonder na te denken, geantwoord:
Nou, we hebben allemaal wel eens zware dagen; je bent niet de enige.
De volgende ochtend, geknield voor het tabernakel, vroeg ze zich in stilte af:
Wat is er met me aan de hand? Waarom heb ik altijd iets te klagen, te bekritiseren of te corrigeren aan Andrés?
Ze voelde in zichzelf de noodzaak om haar waarheid onder ogen te zien, maar tegelijkertijd verzette iets in haar zich daartegen. Ze wilde het niet.
“Ik heb daar al genoeg onder geleden”, zei ze tegen zichzelf, “het is iets wat ik wil vergeten.”
Maar hoe meer ze probeerde te vluchten, hoe sterker die innerlijke stem werd die haar teder en vastberaden zei:
“Deel die pijn met je man. Ik ben in hem en ik wil je genezen. Je man is de beheerder van de gaven die ik je wil geven. Laat het gebeuren. Rust in hem, vertrouw op Mij. Ik wil Mijn Geest over jullie uitstorten door het sacrament van het huwelijk, jullie leven veranderen met Mijn Kracht en jullie harten genezen met Mijn Liefde. Wees niet bang.”
Toen ze de kerk verliet, nog steeds met een trillende ziel, pakte ze haar mobiele telefoon en schreef een bericht:
“Schat, ik moet vandaag met je praten. Ik hou van je.”
In haar hart, dat nog steeds vergroot was, was een nieuwe hoop geboren.
Ze was niet alleen.

Moeder,

Leer ons onszelf kennen door het mysterie van Uw zoon. Moge Hij voor altijd gezegend en geprezen zijn, die ons met Zijn Bloed heeft verlost.

Als we iets aan de Heer vragen, doen we dat dan met echt geloof? Tegen de blinden in het evangelie van vandaag zegt Hij: “Moge u geschieden naar uw geloof”. De beste manier om geloof te hebben en dat te laten groeien, is door volhardend te bidden. Die voortdurende relatie met de Heer vergroot ons vertrouwen in Hem en zo wordt ons geloof sterker. Wetende dat het belangrijkste is dat Zijn wil in ons leven wordt gedaan, maar zonder daarom het gebed van smeekbede en voorbede voor anderen te verwaarlozen.

Toegepast op het huwelijksleven:

Jordi: Liv, ik zie echt geen oplossing voor de situatie waarin onze vrienden Danny en Ana zich bevinden. Ik vind het onmogelijk!
Liv: Schat, zeg je nu dat het onmogelijk is? Met alle wonderen die we tijdens de retraites hebben gezien, te beginnen met ons eigen huwelijk
Jordi: Je hebt helemaal gelijk, natuurlijk. Maar ze willen absoluut niet op retraite gaan, we hebben alles geprobeerd, maar zonder resultaat. Vrijdag hebben ze een afspraak met de advocaat om de scheidingsprocedure te starten.
Liv: We moeten erop vertrouwen dat Onze Moeder geen enkel huwelijk als verloren beschouwt. Het is waar dat we bijna alles hebben geprobeerd, en dat ‘bijna’ is belangrijk, want we hebben het belangrijkste over het hoofd gezien: het gebed. Laten we intensief gaan bidden dat ze de retraite gaan doen, en dit doorgeven aan onze gebedsgroepen.
Jordi: Dat lijkt me geweldig, en we gaan ook offers brengen van overgave en aanvaarding voor elkaar. Laten we vertrouwen op de Heer die alles nieuw maakt.
(En enkele maanden later deden Danny en Ana de retraite en begonnen ze aan een weg van opbouw in hun huwelijk en gezin).

Moeder,

U bent ons beste voorbeeld van geloof en vertrouwen in God, help ons om wat we niet begrijpen in ons hart te bewaren en op Hem te vertrouwen. Gezegend en geprezen zij het Heilig Sacrament van het Altaar!

Hoe gemakkelijk is het om Gods wil te doen en hoe compliceren we ons leven
door ons te laten leiden door onze eigen criteria. De Heer spreekt op een eenvoudige manier tot ons en wij draaien het om omdat het ons niet uitkomt of omdat we denken dat er niets aan de hand is als we het voor later bewaren. Hoe gemakkelijk stellen we de geneugten, de genietingen, van de wereld boven de roeping van de Heer. Wij kiezen. Het lijkt misschien alsof God grote dingen van ons vraagt, maar dat is niet zo. Hij zal ons altijd vragen wat ons het moeilijkst lijkt omdat het zo eenvoudig is, namelijk liefhebben in de kleine dingen, en zonder dat we het merken bouwen we op rots. Maar als we denken dat het weinig is en ik ervoor kies om naar mijn eigen criteria te handelen, bouw ik zonder het te merken op zand, want grote dingen die zonder liefde worden gedaan, storten snel in. In het huwelijk gebeurt vaak hetzelfde: hoe gemakkelijk is het om lief te hebben in de kleine dingen, in die kleine details van elke dag die we voorbij laten gaan zonder er belang aan te hechten, en het lijkt alsof we wachten om ons te geven bij grote gelegenheden en de kans missen om lief te hebben in die dingen die alleen God ziet en die onze gemeenschap versterken. Laten we ervoor kiezen om lief te hebben in de kleine dingen en op rots te bouwen, onze band te versterken door samen dichter bij het hart van Jezus te zijn.

Toegepast op het huwelijksleven:

Ignacio: Hallo María, hoe was je dag? Ik heb veel aan je gedacht.
María: Dank je wel, lieve Ignacio, je bent altijd zo attent en dat vind ik geweldig.
Ignacio: Het is het minste wat ik kan doen, de Heer heeft me door de ziekte die hij ons heeft opgelegd geleerd wat het belangrijkste is.
Maria: Het is echt ongelooflijk hoe deze ziekte ons dichter bij elkaar brengt en hoeveel we ervan leren. Ik had nooit kunnen denken dat ik op deze manier op moeilijkheden zou kunnen reageren.
Ignacio: De Heer weet het beter en laat ons beproevingen ondergaan waarvan Hij weet dat we ze aankunnen. Bovendien hoeven we alleen maar Zijn wil te aanvaarden.
Maria: Ja, Zijn wil aanvaarden en de zekerheid hebben dat de Heer aan onze zijde staat, ons ondersteunt en dat alles voor ons bestwil is, geeft een rust en zekerheid die moeilijk uit te leggen is. We zijn bevoorrecht.
Ignacio: Laten we samen God danken dat Hij ons heeft gekozen als instrumenten voor Zijn werk.
Maria: Gezegend zij God

Moeder,

Help ons om op rotsen te bouwen, door lief te hebben in het kleine en de wil van uw Zoon te aanvaarden. Gezegend en geprezen zij God.

In dit evangelie zien we wat Jezus doet: medelijden hebben, genezen en voeden.
Is dat niet precies wat Hij vandaag de dag nog steeds doet vanuit elk tabernakel? Wij zijn die zieke en hongerige menigte, en het Hart van Jezus, verborgen in het tabernakel, kijkt ons liefdevol aan, heeft medelijden met ons en wil ons genezen en voeden door Zichzelf als voedsel te geven. Jezus leeft en verlangt ernaar dat wij tot Hem komen.
Dat brood dat Hij in Galilea vermenigvuldigde, kondigde dit Brood aan dat vandaag op ons wacht in het tabernakel, het enige dat ook de liefde in ons huwelijk kan vermenigvuldigen. Waar wachten we nog op om tot Hem te komen?

Toegepast op het huwelijksleven:

Patricia: Ángel, soms voel ik me overweldigd omdat ik niet weet of ik wel goed bid. Soms voel ik de aanwezigheid van God, maar soms ook niet. Soms geeft God me enig inzicht… maar vaak ook niet en dan is het alsof mijn hoofd leeg is en mijn hart stil.
Ángel: Dan denk ik dat je goed bezig bent, het is normaal om je onzeker te voelen tijdens het bidden. Dat overkomt mij ook. Ik geloof niet dat er methoden zijn die we kunnen beheersen… Bovendien, wat maakt het uit! Het belangrijkste is toch wat God in onze ziel doet, nietwaar?
Patricia: Zo bekeken heb je gelijk. Dan is bidden voor het tabernakel het beste wat we kunnen doen. Misschien voelen we niets, maar God is aan het werk en dat is onze grote rijkdom.
Ángel: Precies, ik denk dat onze houding het belangrijkste is. Wij brengen ons brood, onze aanwezigheid, ons geloof, onze liefde, onze kwetsbaarheid en ons doorzettingsvermogen… En de Heer zal het grote wonder verrichten: de transformatie van ons hart.
Patricia: Natuurlijk! Dat zijn de wonderen van het tabernakel. Het doet me denken aan wat we ooit hebben gehoord: “Ik geef mijn bijna niets” en “God geeft Zijn bijna alles”, wat een mooie ruil! Dat God ons hart verandert, is het grootste wonder dat elke dag gebeurt. Kom, laten we gaan bidden, want we hebben vele uren voor het tabernakel nodig!

Moeder,

U was het eerste tabernakel in de geschiedenis en U bewaakte Jezus met uw liefde. Breng ons naar Hem toe, zodat we Hem in deze advent kunnen omhelzen, kussen en voor Hem kunnen zingen… Kom, Heer! We wachten op U met heel ons hart, we hongeren naar U. Moeder van de Hoop, gezegend en geprezen zijt U!