Evangelie van de dag

Lezing uit het Heilige Evangelie volgens Lucas 5, 12-16

Terwijl Jezus eens in een van de steden vertoefde, trof Hij een man aan die overdekt was met melaatsheid. 
Toen deze Jezus zag, wierp hij zich ter aarde neer en smeekte Hem: ‘Heer, als Gij wilt, kunt Gij mij reinigen.’
Hij stak de hand uit, raakte hem aan en sprak: ‘Ik wil, word rein.’ En terstond verdween de melaatsheid.
Jezus verbood hem het aan iemand te zeggen. ‘Maar,’ zo zei Hij, ‘ga u laten zien aan de priester
en offer voor uw reiniging zoals Mozes heeft voorgeschre­ven om hun het bewijs te leveren.’
In steeds wijder kring werd over Hem gesproken en grote volksmenig­ten stroomden samen 
om Hem te horen en van hun kwalen genezen te worden.
Hij trok zich telkens terug in de eenzaamheid om te bidden.

Woord van de Heer.

De ziel heropvoeden.

Jezus geneest de melaatse, maar stuurt hem dan heen om zich voor zijn reiniging aan te bieden. Laten we hierover praten, over reiniging.
Gods vergeving is niet genoeg. De zonde laat een afdruk op ons achter, een stoornis, die gezuiverd moet worden, zodat we ons hele leven bezig zijn met zuiveren, en wat hier niet gezuiverd is, moet in het vagevuur gezuiverd worden.
Het werk van de zuivering is van God, maar wij moeten meewerken met onze goede wil. Onze ziel heeft een natuurlijke en bovennatuurlijke heropvoeding nodig die onze medewerking nodig heeft.
Eenheid met God en met Zijn oneindige zuiverheid vereist onze toenadering daartoe.
Het is ook zo dat hoe dichter we bij het Licht komen, hoe meer we onze onzuiverheden waarderen, zoals iemand die schijnbaar kristalhelder water door een microscoop ziet, zoo ook is er meer aan de hand dan we nu zien.
Echtgenoten, laten we werken aan onze zuivering zodat de Liefde van God onder ons kan heersen en zodat we de verlangde echtelijke liefdadigheid kunnen bereiken.

Toegepast op het getrouwde leven:

Marina: Arturo, vandaag wil ik je om vergeving vragen voor alles wat ik in deze tijd van je heb geëist, voor mijn onlesbare dorst om de gemeenschap tussen ons te beleven.
Arturo: Maak je geen zorgen Marina. Ik heb al je correcties verdiend.
Marina: Het belangrijkste probleem is niet voor jou om jezelf te corrigeren, maar voor mij om mijn ziel te zuiveren zodat ik dichter bij de Heer kan zijn en zijn Liefde tussen ons kan werken.
Arturo: Dat begrijp ik. Maar heb je er ervaring mee of heb je er alleen over gelezen?
Marina: Ik probeer het nu al een tijdje en het is absoluut waar, het werkt, en heb je niet gemerkt dat het veel beter met ons gaat?
Arturo: Ja, we hebben een geweldige reeks gehad.
Marina: Zelfs jij, hou je niet meer van me?
Arturo: Ja. Spectaculair.
Marina: Nou, dat is alles wat ik heb gedaan. Werken aan mijn zuivering, mijn ziel beetje bij beetje herordenen met Gods genade.
Arturo: Hoe geweldig, glorie aan God!

Moeder,

Help ons in onze zuivering dat we de echtelijke liefdadigheid hier en daar in de hemel  willen bereiken. Loof God die ons zuivert met Zijn genade.

In die tijd keerde Jezus in de kracht van de Geest terug naar Galilea 
en men sprak over Hem in heel de streek.
Hij trad nu op als leraar in hun synagogen en werd algemeen geprezen.
Zo kwam Hij ook in Nazaret, waar Hij was grootge­bracht, ging volgens zijn gewoonte 
op de sabbatdag naar de synagoge en stond op om voor te lezen.
Ze reikten Hem de boekrol van de profeet Jesaja aan. Hij opende de rol 
en vond de plaats waar geschreven stond:
De geest des Heren is over mij gekomen, omdat Hij mij gezalfd heeft. 
Hij heeft mij gezonden om aan armen de Blijde Boodschap te brengen, 
aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken, en aan blinden, dat zij zullen zien; 
om verdrukten te laten gaan in vrijheid,
om een genade­jaar af te kondigen van de Heer.
Daarop rolde Hij het boek dicht, gaf het terug aan de dienaar en ging zitten. 
In de synagoge waren aller ogen gespannen op hem gevestigd.
Toen begon Hij hen toe te spreken: ‘Het Schriftwoord 
dat gij zojuist gehoord hebt, is thans in vervulling gegaan.’
Allen bevestigden Hem hun instemming en verbaasden zich, 
dat woorden, zo vol genade uit zijn mond vloeiden.

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Marcus 6, 45-52

Na de broodvermenigvuldiging dwong Jezus onmiddellijk zijn leerlingen in de boot te gaan en
alvast naar de overkant te varen, naar Betsaida, terwijl Hij het volk naar huis zou zenden.
Na afscheid van hen genomen te hebben ging Hij de berg op om te bidden.
Toen de avond viel, bevond de boot zich midden op het meer en was Hij alleen aan land.
Omdat Hij zag dat zij zich aftobden om vooruit te komen ‑ de wind zat hun tegen ‑ kwam hij
omstreeks de vierde nachtwake te voet over het meer naar hen toe; en Hij wilde hen voor bijgaan.
Maar toen zij Hem zo over het meer zagen gaan, meenden ze dat het een spook was, en ze schreeuwden het uit.
Want allen zagen Hem en ze raakten van streek. Maar onmiddellijk begon Hij met hen te spreken
en zei hun: ‘Weest gerust, Ik ben het. Vreest niet.’
Hij klom bij hen in de boot en de wind ging liggen. Zij raakten buiten zichzelf van verbazing,
want zij waren door het gebeurde met de broden niet tot inzicht gekomen, maar hun geest was verblind.

Woord van de Heer.

Falen zonder angst.

Soms werken we met de kracht van de Heer en zien we grote dingen, zoals de discipelen zagen in de vermenigvuldiging van de broden en de vissen, maar op andere momenten is het goed voor ons om onze broosheid te ontdekken, omdat we niets kunnen doen met onze eigen kracht. Dat is wat de discipelen vandaag ervoeren, roeiend op het Meer van Galilea met de wind tegen. En het is goed voor ons om niet te vergeten dat onze kracht aan de Heer toebehoort en om ons ervan bewust te worden hoezeer we Hem nodig hebben.

Toegepast op het getrouwde leven:

Miguel: Rocío, heb je ooit geroeid met een sterke tegenwind?
Rocío: Weet je, Miguel, ik ben meer een zonnebader.
Miguel: Ja, natuurlijk. Wat een onzin vraag ik… het is verschrikkelijk. Als het hard waait, kom ik niet vooruit, hoe hard ik ook op roei.
Rocío: Nou, je bent sterk… en je roeit al een paar jaar. Als jij het niet kunt, stel je dan mij voor. Waarom vertel je me dit ineens?
Miguel: Omdat dat mijn ervaring is zonder de Heer. Als Zijn Geest me duwt, is het geweldig wat Hij me laat doen, maar als Hij dat niet doet, ontdek ik mijn totale onvermogen.
Rocío: Nou, vandaag vertelt Hij je dat je niet bang hoeft te zijn. Zelfs als er momenten zijn waarop het lijkt alsof je niet vooruit komt of faalt, zweeft Hij om je heen, wachtend op het juiste moment om in je boot te stappen.

Moeder,

Mogen we niet bang zijn als we in eigen kracht falen. De Heer wil ons leren nederig te zijn zoals U. Lof zij het Kind Gods.

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Marcus 6, 34-44

In die tijd zag Jezus een grote menigte. Hij voelde medelijden met hen, 
want zij waren als schapen zonder herder, en Hij begon hen uitvoerig te onderrichten.
Toen het al laat was geworden, kwamen zijn leerlingen naar Hem toe en zeiden: ‘Deze plek is te eenzaam en het is al laat.
Stuur hen weg om naar de hoeven en dorpen in de omtrek te gaan en daar eten te kopen.’
Maar Hij gaf hun ten antwoord: ‘Geeft gij hen maar te eten.’ Zij zeiden Hem daarop: 
‘Moeten wij dan voor tweehonderd denarien brood gaan kopen om hun te eten te geven?’
Hij zeide tot hen: ‘Hoeveel broden hebt ge? Gaat eens kijken.’ 
Na zich op de hoogte gesteld te hebben zeiden ze: ‘Vijf, en twee vissen.’
Nu gaf Hij hun opdracht te zeggen dat allen zich groepsgewijze zouden neerzetten op het groene gras.
Zij gingen zitten in groepen van honderd en van vijftig.
Hij nam de vijf broden en de twee vissen, sloeg de ogen ten hemel, sprak de zegen uit, 
brak de broden en gaf ze aan zijn leerlingen om ze aan de mensen voor te zetten; 
ook de twee vissen verdeelde Hij onder allen.
Allen aten tot ze verzadigd waren.
Men haalde aan brokken en aan wat er aan vis over was twaalf volle korven op.
Het waren vijfduizend mannen, die van de broden gegeten hadden.

Woord van de Heer.

Medelijden hebben.

In eerste instantie heeft Jezus medelijden met hen omdat de mensen zijn woord moesten horen, want ze waren als schapen zonder herder.
Ten tweede leeft hij met hen mee omdat ze geen voedsel hebben. Dit zijn de twee sleutelmomenten van de Eucharistie: de liturgie van het woord en de liturgie van de communie.
Als de Heer ons hongerig ziet naar zijn Woord en naar zijn Brood, en daarvoor moeten we ons bewust zijn van hoe weinig we alleen hebben, zal Hij verschijnen en ons al het voedsel geven dat onze zielen nodig hebben, totdat we genoeg hebben omdat we niet meer kunnen nemen.

Toegepast op het getrouwde leven:

Natalia: Vandaag was aanbidding niet genoeg voor mij, weet je, José Carlos? Ik ga naar de Eucharistie met veel verlangen om naar het Woord te luisteren en de Heer in de communie te ontvangen.
José Carlos: Ik ga graag met je mee, Natalia, en moge God me een grote honger naar de Eucharistie geven, om te zien of de Heer medelijden met ons heeft en onze zielen met zijn genade vervult.
Natalia: Ik zeg hem ook dat we hongerig zijn naar onderlinge gemeenschap, hoewel we veel vooruitgang boeken, maar we hebben meer honger.
José Carlos: Het is een kersttijd geweest waarin we erg hongerig waren om samen te zijn en om Gods liefde tussen ons te ervaren.
Natalia: Heer, vul onze harten. We zoeken niets voor onszelf. We willen U alleen glorie geven.
José Carlos: Alleen U glorie geven. Omdat we aan u zijn toegewijd.

Moeder,

We hongeren naar Uw Zoon, we hongeren naar Zijn Liefde. We hebben honger, Moeder. Zeg dat tegen Uw Zoon opdat hij ons genadig zal zijn. Amen.

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilig Evangelie volgens Marcus 6,34-44