In het evangelie van Matteüs wordt minstens twee keer de vraag gesteld wie de belangrijkste is in het koninkrijk der hemelen. Het antwoord van Jezus is steeds hetzelfde: het koninkrijk der hemelen behoort toe aan de kleinen, aan hen die nederig dienen, aan hen die vertrouwen.
Zoals een klein kind dat gehoorzaam is aan zijn vader, dat zelfverzekerd loopt zonder zijn hand los te laten, omdat het weet dat zijn vader voor hem zorgt en op hem let. Alleen wanneer het zich van zijn vader verwijdert, voelt het angst omdat het niet alleen kan lopen.
Wij zijn geroepen om te zijn als dat kind dat zijn vader vertrouwt en gehoorzaamt, wetende dat mijn vreugde is om bij Hem te zijn en Zijn wil te doen: mijn echtgenoot liefhebben, mijn criteria, mijn voorkeuren en verlangens opgeven, mijn eigenliefde opgeven.
Zo, geholpen door de genade, zal het koninkrijk der hemelen al in mijn hart zijn.

 
Toegepast op het huwelijksleven:

Laura (in gebed): Heer, ik ben ontmoedigd en moe. Ik heb het gevoel dat Juan mij niet waardeert, ik heb niet het gevoel dat hij mij begrijpt. Maar ik weet dat U bij mij bent, dat U zich met mij verheugt en met mij lijdt.
Help me om niet zo veel naar mezelf te kijken, om te beseffen dat wat ik denk of voel, vertroebeld kan zijn door mijn eigenwaarde.
Geef me, Heer, de vreugde van nederigheid en dienstbaarheid. Dat ik U altijd in mijn echtgenoot mag zien en hem mag liefhebben zoals U.

Moeder,

Dienares van de Heer, leer mij in nederigheid te leven. Gezegend zijt gij voor altijd. Amen.

“De Mensenzoon heeft geen plaats om zijn hoofd neer te leggen.” Wat een krachtige woorden, Heer, wat een droefheid!
En hoe vaak ben ik bij het lezen van dit evangelie blijven hangen bij andere zinnen, zoals “laat de doden hun doden begraven”. Waarom blijf ik daar hangen? Omdat ik naar mezelf kijk, omdat ik de neiging heb om de dingen vanuit mijn perspectief te bekijken en te denken dat dat juist is. Wat een blindheid, Heer! Nu zie ik dat U die zinnen zegt om me te waarschuwen dat ik voorzichtig moet zijn, dat ik niet met één voet in de wereld en met de andere bij U moet staan, want dan ben ik in de wereld en niet bij U. En ik, Heer, wil bij U zijn. U bent zo goed, U bent één en al Liefde! Ik durf U te vragen om Uw Hoofd op mij te laten rusten. Ik wil het mijne op Uw Hart laten rusten, zoals Sint-Johannes. Ik wil alleen Uw Wil doen. Ik weet dat U dan naar mij zult glimlachen. En ik wil U laten glimlachen, ik wil mijn steentje bijdragen om U te troosten. Dat betekent dat ik mezelf zal moeten laten sterven, en dat doet pijn. Maar Heer, alles voor U. Er is niets beters. Daar begint de hemel, daar begint de verlossing en het Geluk met hoofdletters. Duizendmaal dank, Heer.

Toegepast op het huwelijksleven:

Elena: Ik ben uitgeput, wat een periode hebben we achter de rug! Ik wist niet dat we tot zoveel in staat waren.
Óscar: Ja, maar ik ben heel blij. Het is geweldig om te zien hoe zoveel huwelijken hun enthousiasme terugkrijgen, de Heer ontdekken en hun gezin veranderen. Ik herinner me nog hoe ik je zoveel tegenwerkte om het te doen. Ik vond het zo logisch om te denken dat je overdreef, dat het niet nodig was om elke dag te bidden, dat we niet zoveel etentjes hoefden op te geven… En nu begrijp ik het. Mijn hart lag in de wereld en dat hield me gevangen. En verblind. Ik zag alleen mezelf en had geen idee.
Elena: Ja, ik vond het in het begin ook moeilijk. Totdat ik me volledig stortte op gebed en sacramenten en probeerde dat tot mijn leven te maken. Ik herinner me dat ik dat deed omdat ik zag hoe de echtparen waren die ons erover vertelden. Ik wilde hun vreugde en hun blik hebben.
Óscar: Nou, dat is je zeker gelukt! Als je eens had gezien hoe enthousiast je was toen je met de pupillen sprak.
Elena: De Heer is gewoon geweldig. Het is ongelooflijk wat Hij in ons leven doet als we Hem dat toestaan. Ik vind het heerlijk om je te horen praten over God, over liefde, over toewijding…
Óscar: Haha! Wie had dat gedacht! Het is geweldig! Laten we nog meer geven, want we hebben nog een lange weg te gaan. Wat hou ik toch van je!
Elena: Ik nog meer van jou!

Moeder,

Help me alstublieft om mezelf volledig te geven. Om voluit te gaan met gebed en sacramenten, vorming en het in praktijk brengen. Jullie hebben zoveel voor ons in petto als we jullie volgen! Geprezen zij uw Zoon!

In deze passage uit het Evangelie zien we hoe de Samaritanen de Heer niet ontvingen vanwege zijn voorkomen. In deze situatie willen Jakobus en Johannes wraak nemen, ze voelen zich beledigd, maar wat doet Jezus? Hij berispt hen, hij heeft medelijden met hen die “zien, maar niet zien” omdat ze hem nog niet hebben ontdekt door de geslotenheid van hun hart. De Heer zoekt ons voortdurend om bij ons te blijven, maar als we hem niet verwelkomen, gaat hij verder, hij dwingt die liefdesrelatie niet af en wacht geduldig tot hij wordt verwelkomd.
Zo moeten wij als echtgenoten ook handelen; zelfs als we niet in staat zijn om onze echtgenoot te zien met de waardigheid van een kind van God, of zelfs als we ons niet beantwoord voelen, moeten we blijven liefhebben, zonder boos of beledigd te worden, onze weg vervolgen en een ander moment zoeken waarop mijn echtgenoot wel een ontvankelijk hart heeft.
Om dat te bereiken, is het noodzakelijk dat we elke dag die momenten van gebed met de Heer hebben om verliefd op Hem te worden, op Hem te gaan lijken, kortom: lief te hebben zoals Hij.

Toegepast op het huwelijksleven:

Álvaro: Van harte gefeliciteerd schat, vandaag is een grote dag! We vieren maar liefst 19 jaar huwelijk. Weet je wat? Vanmorgen, tijdens het gebed, heeft Jezus me laten zien dat Hij vanaf het eerste moment in ons huwelijk heeft willen regeren en ons enorm gelukkig heeft willen maken… maar door de hardheid van ons hart kan dat niet; wat heeft het ons veel moeite gekost om Hem zelfs in die moeilijke momenten te aanvaarden! Vandaag dank ik Hem voor Zijn geduld en barmhartigheid jegens ons.
Nuria: Van harte gefeliciteerd, mijn echtgenoot! Ja, het is merkwaardig hoe Hij nooit moe wordt te wachten en ons voortdurend zoekt om ons te redden met allerlei bemiddelingen. Hij heeft ons familieleden gestuurd die ons hebben verteld over de wonderen van het bidden van de heilige rozenkrans, priesters die ons hebben begeleid en geadviseerd, of vrienden die ons hebben aangeraden om de retraite van het Project van de Echtelijke Liefde te volgen, naar de catechese-groepen te gaan… Hij is echt altijd aan onze zijde geweest, ook al konden we Hem niet herkennen.
Álvaro: Nu begrijpen we veel dingen, alle prachtige dingen die Hij ons heeft gegeven, maar ook alle beproevingen die Hij heeft toegestaan en die ons zoveel pijn hebben gedaan; die waren echt nodig om ons hart te zuiveren. Zonder dat alles zouden we door onze trots ons hart niet voor Jezus hebben geopend. Het maakte allemaal deel uit van Zijn plan.
Nuria: Hoe groot is de Heer die ons toestaat te getuigen dat het door Zijn barmhartigheid mogelijk is om het oude nieuw te maken, om een gebroken huwelijk te veranderen in een huwelijk dat de schat van zijn roeping heeft ontdekt!

Moeder,
 
Wij danken u dat u zoveel huwelijken die lijden te hulp schiet, zodat zij zich niet alleen voelen.
Glorie aan de Heer die alles nieuw maakt!

Woord van de Heer.

Kijken zoals Christus.

Hoe moet Christus naar Nathanaël hebben gekeken om die uitdrukking van geluk op zijn gezicht te zien verschijnen. Jezus keek naar Nathanaël in zijn innerlijk, voorbij de uiterlijke schijn. Het christelijk huwelijk is geroepen om een verbond te zijn waarin de echtgenoten zich gezien, begrepen en geliefd voelen, zelfs in hun ellende. We moeten ervaren wat onvoorwaardelijke liefde is door in onze totaliteit aanvaard en geliefd te worden.
En als we dat doen, belooft Jezus ons de hemel te zien opengaan, een leven waarin de hemel de aarde raakt. Onze echtelijke liefde moet zich openstellen voor de hemel door God in het middelpunt te plaatsen: elk gebaar van vergeving, tederheid en dienstbaarheid in het huwelijk is al een voorproefje van die ‘grotere dingen’ die God belooft.
Laten we ons voornemen dat de hemel ons huwelijk raakt door lief te hebben en ons over te geven, zodat we in het dagelijks leven van ons gezin Gods belofte van grotere dingen zien.

Toegepast op het huwelijksleven:

José: Schat, ik geloof dat ik steeds meer en beter van je ga houden.
Ana: Wow! Wat een mooie liefdesverklaring. Maar waarom denk je dat?
José: Omdat ik zeker weet dat ik vroeger, met de opmerking die je vanmorgen tegen me maakte, boos zou zijn geworden, maar nu dacht ik dat je misschien erg moe was of een grote verleiding onderging. Bovendien vond ik het ook een goede gelegenheid om in nederigheid te groeien.
Ana: Je bent echt veranderd. Je weet dat ik vaak erg snel ben en me niet bewust ben van wat ik zeg, en dat ik me daarna niet meer herinner wat ik heb gezegd. Dus als ik vanmorgen niet lief tegen je was, vergeef me dan en bedankt dat je me niet boos hebt aangekeken. Ik ben dol op mijn ‘nieuwe José’.
José: Ik ben ook dol op mijn ‘nieuwe Ana’, haha.

Moeder,

Help mij om naar mijn echtgenoot te kijken door de ogen van Uw Zoon, die niet oordeelt of veroordeelt, maar mij liefheeft in mijn zwakheid  en mij uitnodigt om hetzelfde te doen in mijn huwelijk. Geprezen zij de Heer.

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas 

De onverschilligheid van de rijke man is het resultaat van een oppervlakkig, inhoudsloos leven, gericht op plezier en sensatie. Een gulzigheid naar eten, gevoelens, roddels, kritiek, … die de werkelijkheid etiketteert en hopeloos maakt: “Lazarus is een luilak”, “ons huwelijk is hopeloos”, “er is niets aan mijn zoon te doen”, … een “etikettering” die mij verwijdert van begrip, kennis en bewustzijn. Kortom, het verwijdert me van de Heilige Geest die in het centrum van mijn ziel woont, en ik beland in de emotionele en sensuele periferie.

Toegepast op het huwelijksleven:

Pedro: Het doet me pijn dat Luis en María een etentje hebben georganiseerd zonder ons uit te nodigen.
Verónica: Dat is begrijpelijk; de laatste tijd zijn we vooral bezig geweest met ons huwelijk en onze kinderen.
Pedro: Maar we waren toch intiem…
Verónica: We deelden eerder hobby’s en amusement, niet zozeer intimiteit.
Pedro: Dat is waar. Met onze groep echtparen is er veel meer diepgang.
Verónica: En ook met onze kinderen. Vandaag belde Pablo me om ons te bedanken voor gisteren. Hij voelde zich erg welkom en begrepen in zijn verdriet na zijn breuk met Clara.
Verónica: Zullen we bidden? We moeten onze God danken dat Hij ons zo eerlijk heeft gemaakt. Dat we ons bewust zijn van het verdriet van de mensen om ons heen.

Moeder,

Meesteres van het lijden aan de voet van het kruis van uw Zoon, bid voor ons. Geprezen zij de Heer!