In die tijd keerde Jezus in de kracht van de Geest terug naar Galilea 
en men sprak over Hem in heel de streek.
Hij trad nu op als leraar in hun synagogen en werd algemeen geprezen.
Zo kwam Hij ook in Nazaret, waar Hij was grootge­bracht, ging volgens zijn gewoonte 
op de sabbatdag naar de synagoge en stond op om voor te lezen.
Ze reikten Hem de boekrol van de profeet Jesaja aan. Hij opende de rol 
en vond de plaats waar geschreven stond:
De geest des Heren is over mij gekomen, omdat Hij mij gezalfd heeft. 
Hij heeft mij gezonden om aan armen de Blijde Boodschap te brengen, 
aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken, en aan blinden, dat zij zullen zien; 
om verdrukten te laten gaan in vrijheid,
om een genade­jaar af te kondigen van de Heer.
Daarop rolde Hij het boek dicht, gaf het terug aan de dienaar en ging zitten. 
In de synagoge waren aller ogen gespannen op hem gevestigd.
Toen begon Hij hen toe te spreken: ‘Het Schriftwoord 
dat gij zojuist gehoord hebt, is thans in vervulling gegaan.’
Allen bevestigden Hem hun instemming en verbaasden zich, 
dat woorden, zo vol genade uit zijn mond vloeiden.

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Marcus 6, 45-52

Na de broodvermenigvuldiging dwong Jezus onmiddellijk zijn leerlingen in de boot te gaan en
alvast naar de overkant te varen, naar Betsaida, terwijl Hij het volk naar huis zou zenden.
Na afscheid van hen genomen te hebben ging Hij de berg op om te bidden.
Toen de avond viel, bevond de boot zich midden op het meer en was Hij alleen aan land.
Omdat Hij zag dat zij zich aftobden om vooruit te komen ‑ de wind zat hun tegen ‑ kwam hij
omstreeks de vierde nachtwake te voet over het meer naar hen toe; en Hij wilde hen voor bijgaan.
Maar toen zij Hem zo over het meer zagen gaan, meenden ze dat het een spook was, en ze schreeuwden het uit.
Want allen zagen Hem en ze raakten van streek. Maar onmiddellijk begon Hij met hen te spreken
en zei hun: ‘Weest gerust, Ik ben het. Vreest niet.’
Hij klom bij hen in de boot en de wind ging liggen. Zij raakten buiten zichzelf van verbazing,
want zij waren door het gebeurde met de broden niet tot inzicht gekomen, maar hun geest was verblind.

Woord van de Heer.

Falen zonder angst.

Soms werken we met de kracht van de Heer en zien we grote dingen, zoals de discipelen zagen in de vermenigvuldiging van de broden en de vissen, maar op andere momenten is het goed voor ons om onze broosheid te ontdekken, omdat we niets kunnen doen met onze eigen kracht. Dat is wat de discipelen vandaag ervoeren, roeiend op het Meer van Galilea met de wind tegen. En het is goed voor ons om niet te vergeten dat onze kracht aan de Heer toebehoort en om ons ervan bewust te worden hoezeer we Hem nodig hebben.

Toegepast op het getrouwde leven:

Miguel: Rocío, heb je ooit geroeid met een sterke tegenwind?
Rocío: Weet je, Miguel, ik ben meer een zonnebader.
Miguel: Ja, natuurlijk. Wat een onzin vraag ik… het is verschrikkelijk. Als het hard waait, kom ik niet vooruit, hoe hard ik ook op roei.
Rocío: Nou, je bent sterk… en je roeit al een paar jaar. Als jij het niet kunt, stel je dan mij voor. Waarom vertel je me dit ineens?
Miguel: Omdat dat mijn ervaring is zonder de Heer. Als Zijn Geest me duwt, is het geweldig wat Hij me laat doen, maar als Hij dat niet doet, ontdek ik mijn totale onvermogen.
Rocío: Nou, vandaag vertelt Hij je dat je niet bang hoeft te zijn. Zelfs als er momenten zijn waarop het lijkt alsof je niet vooruit komt of faalt, zweeft Hij om je heen, wachtend op het juiste moment om in je boot te stappen.

Moeder,

Mogen we niet bang zijn als we in eigen kracht falen. De Heer wil ons leren nederig te zijn zoals U. Lof zij het Kind Gods.

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Marcus 6, 34-44

In die tijd zag Jezus een grote menigte. Hij voelde medelijden met hen, 
want zij waren als schapen zonder herder, en Hij begon hen uitvoerig te onderrichten.
Toen het al laat was geworden, kwamen zijn leerlingen naar Hem toe en zeiden: ‘Deze plek is te eenzaam en het is al laat.
Stuur hen weg om naar de hoeven en dorpen in de omtrek te gaan en daar eten te kopen.’
Maar Hij gaf hun ten antwoord: ‘Geeft gij hen maar te eten.’ Zij zeiden Hem daarop: 
‘Moeten wij dan voor tweehonderd denarien brood gaan kopen om hun te eten te geven?’
Hij zeide tot hen: ‘Hoeveel broden hebt ge? Gaat eens kijken.’ 
Na zich op de hoogte gesteld te hebben zeiden ze: ‘Vijf, en twee vissen.’
Nu gaf Hij hun opdracht te zeggen dat allen zich groepsgewijze zouden neerzetten op het groene gras.
Zij gingen zitten in groepen van honderd en van vijftig.
Hij nam de vijf broden en de twee vissen, sloeg de ogen ten hemel, sprak de zegen uit, 
brak de broden en gaf ze aan zijn leerlingen om ze aan de mensen voor te zetten; 
ook de twee vissen verdeelde Hij onder allen.
Allen aten tot ze verzadigd waren.
Men haalde aan brokken en aan wat er aan vis over was twaalf volle korven op.
Het waren vijfduizend mannen, die van de broden gegeten hadden.

Woord van de Heer.

Medelijden hebben.

In eerste instantie heeft Jezus medelijden met hen omdat de mensen zijn woord moesten horen, want ze waren als schapen zonder herder.
Ten tweede leeft hij met hen mee omdat ze geen voedsel hebben. Dit zijn de twee sleutelmomenten van de Eucharistie: de liturgie van het woord en de liturgie van de communie.
Als de Heer ons hongerig ziet naar zijn Woord en naar zijn Brood, en daarvoor moeten we ons bewust zijn van hoe weinig we alleen hebben, zal Hij verschijnen en ons al het voedsel geven dat onze zielen nodig hebben, totdat we genoeg hebben omdat we niet meer kunnen nemen.

Toegepast op het getrouwde leven:

Natalia: Vandaag was aanbidding niet genoeg voor mij, weet je, José Carlos? Ik ga naar de Eucharistie met veel verlangen om naar het Woord te luisteren en de Heer in de communie te ontvangen.
José Carlos: Ik ga graag met je mee, Natalia, en moge God me een grote honger naar de Eucharistie geven, om te zien of de Heer medelijden met ons heeft en onze zielen met zijn genade vervult.
Natalia: Ik zeg hem ook dat we hongerig zijn naar onderlinge gemeenschap, hoewel we veel vooruitgang boeken, maar we hebben meer honger.
José Carlos: Het is een kersttijd geweest waarin we erg hongerig waren om samen te zijn en om Gods liefde tussen ons te ervaren.
Natalia: Heer, vul onze harten. We zoeken niets voor onszelf. We willen U alleen glorie geven.
José Carlos: Alleen U glorie geven. Omdat we aan u zijn toegewijd.

Moeder,

We hongeren naar Uw Zoon, we hongeren naar Zijn Liefde. We hebben honger, Moeder. Zeg dat tegen Uw Zoon opdat hij ons genadig zal zijn. Amen.

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilig Evangelie volgens Marcus 6,34-44

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilig Evangelie volgens Matteüs 2, 1-12

In die tijd zag Toen Jezus te Betlehem in Juda geboren was ten tijde van ko­ning Herodes, kwamen er te Jeruza­lem Wijzen uit het oosten
en vroegen: ‘Waar is de pasgebo­ren Koning der Joden? Want wij hebben zijn ster in het oosten gezien en zijn gekomen om Hem onze hulde te bren­gen.’
Toen koning Herodes dit hoorde, werd hij verontrust en heel Jeruzalem met hem.
Hij riep alle hogepriesters en schriftgeleerden van het volk bijeen en legde hun de vraag voor, waar Christus moest geboren worden.
Zij antwoor­den hem: ‘Te Betlehem in Juda. Zo immers staat er geschre­ven bij de profeet:
En gij, Betlehem, landstreek van Juda, gij zijt volstrekt niet de ge­ringste onder de leiders van Juda, 
want uit u zal een leidsman te voor­schijn treden, die herder zal zijn over mijn volk Israël.’
Toen ontbood Herodes in het geheim de Wijzen en vroeg hun nauwkeu­rig naar de tijd waarop de ster versche­nen was.
Daarop zond hij hen naar Betlehem met de opdracht: ‘Gaat een zorgvuldig onderzoek instellen naar dat Kind 
en wanneer gij het gevonden hebt, bericht het mij dan, opdat ook ik het hulde kan gaan brengen.’
Na de koning aange­hoord te hebben vertrokken zij. En zie, de ster die zij in het oosten gezien hadden, 
ging voor hen uit totdat zij boven de plaats waar het Kind zich bevond stil bleef staan.
Op het zien van de ster wer­den zij vervuld van overgrote vreu­gde.
Zij gingen het huis bin­nen, zagen er het Kind met zijn moeder Maria en op hun knieen neer vallend 
betuigden zij het hun hulde. Zij haalden hun schatten te voor­schijn en boden het geschen­ken aan: goud, wierook en mirre.
En in een droom van Godswege gewaar­schuwd niet meer naar Herodes terug te keren, vertrokken zij langs een andere weg naar hun land.

Woord van de Heer.

Op het eerste gezicht onschuldig.

Vandaag, Heer, openbaart U zich aan de heidenen, vertegenwoordigd door de Wijzen uit het Oosten. U wilde mensen oproepen die van ver kwamen, geleid door U, om U te leren kennen en te aanbidden.
Ook wij voelen ons vandaag door U geroepen met de waarschuwing dat we ons niet door ongeordende hartstochten van Uw roeping laten afleiden.

Toegepast op het huwelijksleven:

Jacinto: Vandaag droomde ik van twee vijanden. De ene kwam recht op me af en de andere viel me aan met afleidingen. Het gevaarlijkst waren de afleidingen, die op het eerste gezicht onschuldig lijken, maar uiteindelijk ons geloof kunnen doden.
Lucia: Dat klopt. Vroeger waren er oorlogen waarin ze openlijk tegen ons kwamen vechten om te nemen wat van ons was. Vandaag sluipen ze onze huizen en onze intimiteit binnen, verkleed als vrijheid, solidariteit, individuele rechten en uiteindelijk vernietigen ze ons huwelijk, ons geloof en onze huizen.
jacinto: Laten we onze aandacht gericht houden op de Heer en op ons Huwelijk, onze vrije tijd wijden aan God en aan ons gezin en andere schijnbaar onschuldige afleidingen vermijden. Hoe lang is het geleden dat we samen waren om elkaar te strelen en over liefde te spreken?

Moeder,

Moge niets ons scheiden van de Liefde van God, ook al moeten we in ons hart vluchten naar Egypte. Aanbeden zij het Kind God.