In die tijd ging Jezus met zijn leerlingen naar buiten, naar de overkant van de beek Kedron. Daar was een boomgaard die Hij met zijn leerlingen binnenging.
Maar ook Judas die Hem zou overleveren, kende deze plaats, omdat Jezus er dikwijls met zijn leerlingen was samengekomen.
Zo kwam Judas daar­heen met de afdeling soldaten en met dienaars van de hogepries­ters en Farizeeën, voorzien van lantaarns, fakkels en wapens.
Jezus, die alles wist wat over Hem ging komen, trad naar voren en zei tot hen: ‘Wie zoekt gij?’
Zij antwoordden Hem: ‘Jezus, de Nazoreeer.’ Jezus zei hun: ‘Dat ben Ik.’ Ook Judas, zijn verrader, bevond zich bij hen.
Nauwelijks had Jezus hun gezegd: ‘Dat ben Ik,’ of zij weken achteruit en vielen op de grond.
Nog eens vroeg Hij hun: ‘Wie zoekt gij?’ Zij zeiden: ‘Jezus de Nazoreeer.’
Jezus antwoordde: ‘Ik heb u gezegd, dat Ik het ben. Als gij Mij zoekt, laat deze mensen dan gaan.’
Vervuld moest worden, wat Hij gezegd had: ‘Niemand van hen, die Gij Mij gegeven hebt, liet Ik verloren gaan.’
Maar Simon Petrus had een zwaard bij zich. Hij trok het en verwondde daarmee de knecht van de hogepriester door hem het rechteroor af te slaan. De naam van die knecht was Malchus.
Jezus echter sprak tot Petrus: ‘Steek dat zwaard in de schede; zou Ik de beker die mijn Vader Mij gegeven heeft, niet drinken?’
De afdeling met de bevelhebber en de dienaars van de Joden grepen toen Jezus vast, boeiden Hem en
brachten Hem eerst naar Annas. Deze was namelijk de schoonvader van Kajafas, die in dat jaar hogepriester was,
dezelfde Kajafas, die aan de Joden de raad had gegeven: ‘Het is beter, dat er een mens sterft voor het volk.’
Simon Petrus en nog een andere leerling volgden Jezus. Die leerling nu was een bekende van de hogepriester en zo ging hij tegelijk met Jezus het paleis van de hogepriester binnen,
terwijl Petrus buiten de poort bleef staan. Die andere leerling, de bekende van de hogepriester, kwam naar buiten, sprak met de portierster en bracht Petrus naar binnen.
Het meisje dat aan de poort stond, vroeg Petrus: ‘Ben je ook niet een van de leerlingen van die man?’ Hij zei: ‘Wel­neen.’
Omdat het koud was, hadden de knechten en dienaars een houts­kool­vuur aangelegd en stonden zich te warmen. Ook Petrus stond bij hen en warmde zich.
De hogepriester ondervroeg Jezus over zijn leerlingen en zijn leer.
Jezus antwoordde hem: ‘Ik heb openlijk tot de wereld gesproken. Ik heb altijd onderricht gegeven 
in een synago­ge of in de tempel, waar alle Joden bijeenkomen, en er is niets wat Ik in het geheim heb gesproken.
Waarom ondervraagt gij Mij? Ondervraag de mensen die gehoord hebben wat Ik hun heb verkondigd. Die weten goed wat Ik heb gezegd.’
Op dit woord gaf een van de dienaars die naast Hem stond, Jezus een klap in het gezicht en voegde Hem toe: ‘Antwoordt Gij zo de hogepriester?’
Jezus antwoordde hem: ‘Indien Ik iets verkeerds gezegd hebt, verklaar dan wat er verkeerd in was, maar indien het goed was, waarom slaat gij Mij?’
Daarop zond Annas Hem geboeid naar de hogepriester Kajafas.
Simon Petrus stond zich te warmen toen iemand Hem vroeg: ‘Ben ook jij niet een van zijn leerlingen?’ Hij ontkende het en zei: ‘Welneen.’
Maar een van de knechten van de hogepriester, een bloedverwant van de man wie Petrus het oor had afgeslagen, zei: ‘Heb ik je niet in de boomgaard bij Hem gezien?’
Petrus ontkende het opnieuw en meteen begon er een haan te kraaien.
Toen brachten zij Jezus van het huis van Kajafas naar het pretorium. Het was vroeg in de morgen. 
Zelf gingen zij het pretorium niet binnen want ze moesten het paasmaal kunnen eten en mochten zich daarom niet verontrei­nigen.
Daarom kwam Pilatus naar buiten en vroeg hun: ‘Welke beschuldi­ging brengt gij tegen deze man in?’
Zij gaven hem ten antwoord: ‘Als dit geen misdadiger was, zouden wij Hem niet aan u hebben overgeleverd.’
Daarop zei Pilatus: ‘Neemt Hem dan zelf en vonnis Hem volgens uw Wet!’ De Joden antwoordden hem: ‘Wij missen het recht om iemand ter dood te brengen.’
Zo zou Jezus’ woord in vervulling gaan, waarmee Hij had aangeduid welke dood Hij zou sterven.
Nu ging Pilatus het pretorium weer binnen, riep Jezus bij zich en zei tot Hem: ‘Zijt Gij de koning der Joden?’
Jezus antwoordde hem: ‘Zegt gij dit uit uzelf, of hebben anderen u over Mij gesproken?’
Pilatus gaf ten antwoord: ‘Ben ik soms een Jood? Uw eigen volk 
en de hogepriesters hebben U aan mij overgeleverd. Wat hebt Gij gedaan?’
Jezus ant­woordde: ‘Mijn koningschap is niet van deze wereld. Zou mijn koningschap 
van deze wereld zijn, dan zouden mijn dienaars er wel voor gestreden hebben, 
dat Ik niet aan de Joden werd uitgeleverd. Mijn koning­schap is evenwel niet van hier.’
Pilatus hernam: ‘Gij zijt dus toch koning?’ Jezus antwoordde: ‘Ja, koning ben Ik. 
Hiertoe ben Ik geboren en hiertoe ben Ik in de wereld gekomen om getui­genis af te leggen 
van de waarheid. Alwie uit de waarheid is, luistert naar mijn stem.’
Pilatus zei tot Hem: ‘Wat is waarheid?’ Na die woorden ging hij weer naar buiten tot de Joden en zei: ‘Ik vind hoegenaamd geen schuld in Hem.
Maar er bestaat onder u de gewoonte dat ik met Pasen iemand vrijlaat. Wilt gij dus dat ik u de koning der Joden vrijlaat?’
Toen begonnen ze opnieuw te schreeuwen: ‘Neen. Die niet, maar Barabbas!’ Barabbas was een rover.
Toen liet Pilatus Jezus geselen.
De soldaten vlochten een kroon van doorntakken, zetten Hem die op het hoofd en wierpen Hem een purperen mantel om.
Ze traden op Hem toe en zeiden: ‘Gegroet, koning der Joden!’ En zij sloegen Hem in het gezicht.
Pilatus ging weer naar buiten en zei tot hen: ‘Ziehier, ik breng Hem naar buiten om u te doen weten, dat ik volstrekt geen schuld in Hem vind.’
Jezus kwam dus naar buiten, terwijl Hij nog de doornenkroon en de purperen mantel droeg. Pilatus zei tot hen: ‘Ziehier de mens.’
Maar toen de hoge­priesters en hun dienaars Hem zagen, schreeuwden ze: ‘Kruisigen, kruisigen!’
Pilatus zei hun: ‘Neemt gij Hem dan en kruisigt Hem, want ik vind geen schuld in Hem.’
De Joden antwoordden hem: ‘Wij hebben een Wet en volgens die Wet moet Hij sterven, omdat Hij zich voor Gods Zoon heeft uitgegeven.’
Toen Pilatus dit hoorde, werd hij nog meer bevreesd.
Hij ging het pretorium weer binnen en sprak tot Jezus: ‘Waar zijt Gij vandaan?’ Jezus gaf hem echter geen antwoord.
Daarom zei Pilatus: ‘Ge spreekt niet tegen mij? Weet ge dan niet dat ik de macht heb om U vrij te spreken, maar ook de macht heb om U te kruisigen?’
Jezus antwoordde: ‘Ge zoudt volstrekt geen macht over Mij hebben, als u die niet van boven gegeven was. 
Daarom is de zonde van hem die Mij aan u heeft overgeleverd groter.’
Van dit ogenblik af wilde Pilatus ertoe overgaan Hem vrij te laten. Maar de Joden schreeuwden: 
‘Als ge die man vrijlaat, zijt ge geen vriend van de keizer. Wie zich voor koning uitgeeft, komt in verzet tegen de keizer.’
Toen Pilatus hen dat hoorde roepen, liet hij Jezus naar buiten brengen en ging op de rechterstoel zitten op de plaats die Litostrotos heet, in het Hebreeuws Gabbata.
Het was de voorberei­dingsdag voor Pasen, ongeveer het zesde uur. Hij zei tot de Joden: ‘Hier is uw koning.’
Maar zij schreeuwden: ‘Weg, weg met Hem! Kruisig Hem!’ Pilatus vroeg: ‘Zal ik dan uw koning kruisigen?’ 
De hogepriesters antwoordden: ‘Wij hebben geen andere koning dan de keizer!’
Toen leverde hij Hem aan hen uit om de kruisdood te ondergaan, en zij namen Hem over.
Zelf zijn kruis dragend trok Jezus de stad uit naar wat de Schedelplaats heet, in het Hebreeuws Golgota.
Daar sloegen zij Hem aan het kruis, en met Hem nog twee anderen, aan elke kant een en Jezus in het midden.
Pilatus had ook een opschrift laten maken en op het kruis doen aanbrengen. Het luidde: ‘Jezus, de Nazoreeer, de koning van de Joden.’
Vele Joden lazen dit opschrift, want de plaats waar Jezus gekruisigd werd, lag dicht bij de stad. Het stond er in het Hebreeuws, het Latijn en het Grieks.
De hogepriesters van de Joden nu zeiden tot Pilatus: ‘Ge moest er niet op zetten: ‘de koning van de Joden ‘, maar: ‘Hij heeft gezegd: Ik ben de koning van de Joden.’
Pilatus antwoordde: ‘Wat ik geschreven heb, heb ik geschreven.’
Toen de soldaten Jezus gekruisigd hadden, namen ze zijn kleren en deelden ze in vieren, voor iedere soldaat een deel. 
Ze namen ook de lijfrok, die echter zonder naad was, en aan een stuk geweven van bovenaf.
Daarom zeiden ze tot elkaar: ‘Laten we die niet scheuren, maar er om loten wie hem krijgt.’
Aldus moest de Schrift vervuld worden: Zij verdeelden mijn kleren onder elkaar en dobbelden om mijn gewaad. Terwijl de soldaten hiermee bezig waren,
stonden bij Jezus’ kruis zijn moeder, de zuster van zijn moeder, Maria de vrouw van Klopas en Maria Magdalena.
Toen Jezus zijn moeder zag en naast haar de leerling die Hij liefhad, zei Hij tot zijn moeder: ‘Vrouw, zie daar uw zoon.’
Vervolgens zei Hij tot de leerling: ‘Zie daar uw moeder.’ En van dat ogenblik af nam de leerling haar bij zich in huis.
Hierna, wetend dat nu alles was volbracht, zei Jezus, opdat de Schrift vervuld zou worden: ‘Ik heb dorst.’
Er stond daar een kruik vol zure wijn. Ze doopten er een spons in, staken die op een hysopstengel en brachten die aan zijn mond.
Toen Jezus van de zure wijn genomen had, zei Hij: ‘Het is volbracht.’ Daarop boog Hij het hoofd en gaf de geest.
Aangezien het voorberei­dingsdag was en de Joden niet wilden dat de lichamen op sabbat aan het kruis bleven 
‑ het was bovendien een grote sabbat ‑ vroegen zij aan Pilatus verlof de benen van de gekruisigden te breken en hen weg te nemen.
Daarom kwamen de soldaten en sloegen zowel bij de ene als bij de andere die met Jezus was gekruisigd, de benen stuk.
Toen zij echter bij Jezus kwamen en zagen dat Hij reeds dood was, sloegen zij Hem de benen niet stuk,
maar een van de soldaten doorstak zijn zijde met een lans; terstond kwam er bloed en water uit.
Die het gezien heeft getuigt hiervan; zijn getuige­nis is waar en hij weet, dat hij de waarheid zegt, opdat ook gij zoudt geloven.
Dit is gebeurd opdat de Schrift zou vervuld worden: Van zijn gebeente zal niets worden verbrijzeld,
terwijl nog een ander Schriftwoord zegt: Zij zullen opzien naar Hem die zij hebben doorstoken.
Daarna vroeg Jozef van Arimatea, die een leerling was van Jezus, maar in het geheim uit vrees voor de Joden, 
aan Pilatus het lichaam van Jezus te mogen wegnemen. Toen Pilatus dit had toegestaan, ging hij dus heen en nam het lichaam weg.
Nikodemus, die Hem vroeger ’s nachts bezocht had, kwam ook en bracht een mengsel van mirre en aloe mee, ongeveer honderd pond.
Zij namen het lichaam van Jezus en wikkelden het met de welriekende kruiden in zwachtels, zoals bij een joodse begrafenis gebruikelijk is.
Op de plaats waar Hij gekruisigd werd, lag een tuin en in die tuin een nieuw graf, waarin nog nooit iemand was neergelegd.
Vanwege de voorberei­dingsdag van de Joden en omdat het graf dichtbij was, legden zij Jezus daarin neer.

Ontzagwekkend.

Indrukwekkend en overweldigend is het gedetailleerde verslag van het lijdensverhaal van de Heer. Het was noodzakelijk voor ons om te weten in welke mate de Heer van ons hield. Er zijn zelfs scènes die Jezus Zelf aan Zijn discipelen zou vertellen, omdat zij niet aanwezig konden zijn.
Dit alles om ons Zijn liefde tot het uiterste te laten zien.

Toegepast op het getrouwde leven:

Lucia: Het is verbazingwekkend hoe de Heer van ons hield. Zou jij ook zo van mij kunnen houden?
Carlos: Ik weet het niet, maar ik zou het wel willen.
Lucia: Laten we het de Heer vragen.
Carlos: Ik vraag het u, Heer.

Moeder,

U hield ook zo van ons. Lof zij onze Verlosser.

Het paasfeest was op handen. Jezus, die wist dat zijn uur gekomen was om uit deze wereld over te gaan naar de Vader en die de zijnen in de wereld bemind had, gaf hun een bewijs van zijn liefde tot het uiterste toe.
Het avondmaal was begonnen. De duivel had reeds aan Judas Iskariot, de zoon van Simon, het plan ingegeven om Hem over te leveren.
In het bewustzijn dat de Vader Hem alles in handen had gegeven en dat Hij van God was uitgegaan en naar God terugkeerde,
stond hij van tafel op, legde zijn bovenkleren af, nam een linnen doek en omgordde zich daarmee.
Daarop goot Hij water in het wasbekken en begon de voeten van de leerlingen te wassen en ze met de doek waarmee Hij omgord was af te drogen.
Zo kwam Hij bij Simon Petrus, die echter tot Hem zei: ‘Heer wilt Gij mij de voeten wassen?’
Jezus gaf hem ten antwoord: ‘Wat Ik doe begrijpt ge nu nog niet, maar later zult gij het inzien.’
Toen zei Petrus tot Hem: ‘Nooit in der eeuwigheid zult Gij mij de voeten wassen!’ Jezus antwoordde hem: ‘Als gij u niet door Mij laat wassen, kunt gij mijn deelgenoot niet zijn.’
Daarop zei Simon Petrus tot Hem: ‘Heer, dan niet alleen mijn voeten, maar ook mijn handen en hoofd.’
Maar Jezus antwoordde: ‘Wie een bad heeft genomen, behoeft zich niet meer te wassen (tenzij de voeten), hij is immers helemaal rein. Ook gij zijt rein, ofschoon niet allen.’
Hij wist immers wie Hem zou overleve­ren. Daarom zei Hij: ‘Niet allen zijt gij rein.’
Toen Hij dan hun voeten had gewassen, zijn bovenkleren had aangetrokken en weer aan tafel was gegaan, sprak Hij tot hen: ‘Begrijpt gij wat Ik u gedaan heb?
Gij spreekt Mij aan als Leraar en Heer, en dat doet gij terecht, want dat ben Ik.
Maar als Ik, de Heer en Leraar, uw voeten heb gewassen, dan behoort ook gij elkaar de voeten te wassen.
Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat gij zoudt doen zoals Ik u gedaan heb.

Uniek getuigenis.

Christus nodigt ons uit tot wederzijdse onderwerping, om slaven van elkaar te worden zoals Hij onze slaaf werd. Het moet opgemerkt worden dat onder degenen die Jezus de voeten waste ook Judas was….. Hij waste ook zijn voeten. Deze onderwerping moet heel belangrijk zijn wanneer voor Johannes de voetwassing de eucharistie voorstelt.
Het is de enige manier om een christelijke getuige te zijn voor de rest van de echtparen.

Toegepast op het getrouwde leven:

Teresa: Vergeef me, vanmorgen heb ik slecht tegen je gesproken, en jij, jij bent altijd lief voor me geweest. Ik zag dat hoe groter ik werd, hoe kleiner jij werd.
Paco: Teresa, ik heb de Heilige Geest om hulp gevraagd en Hij heeft me geholpen. Ik wilde vooral van je houden, hoe kon ik dat niet?
Teresa: Ja, maar ik vind het vreselijk dat ik zo met jou omgegaan ben.
Paco: Laat jezelf beminnen, mijn lieveling. Dat is waar onze relatie om draait: elkaar dienen. Kijk naar wat Jezus zegt in het evangelie van vandaag. Als je jezelf niet laat dienen, heb je geen deel aan mij. Er is geen relatie. Soms heb jij mij nodig en soms moet ik erkennen dat ik jou nodig heb, zodat er een relatie ontstaat. En in elke wederzijdse overgave en acceptatie wordt Christus aanwezig door ons Sacrament en doet onze liefde groeien, waardoor ze verandert in echtelijke liefde. Is dat niet iets?
Teresa: Ik kijk ernaar uit je de volgende keer te verwelkomen.

Moeder,

We willen de Heer volgen op dit pad van dienstbaarheid. Heer, u bent onze meester en u omgordt uzelf en wordt onze slaaf. Heer, ik wil buigen voor mijn echtgenoot en zijn voeten wassen. U hebt hem in mijn handen gelegd en u hebt mij in zijn handen gelegd.

In die tijd toen Jezus met de leerlingen aan tafel aanlag werd Hij ontroerd en verklaar­de: ‘Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: een van u zal mij overleveren.’
De leerlingen keken elkaar aan, in het onzekere wie Hij bedoelde.
Een van de leerlingen, degene die door Jezus bemind werd, lag dicht tegen Jezus aan.
Simon Petrus gaf hem een teken en vroeg hem: ‘Wie bedoelt Hij?’
Toen leunde deze tegen Jezus’ borst en zei tot Hem: ‘Heer, wie is het?’
Jezus antwoordde: ‘Hij is het aan wie Ik het stuk brood zal geven dat Ik ga indopen.’ Na het stuk brood te hebben ingedoopt, reikte Hij het toe aan Judas Iskariot.
En toen hij dit had aangenomen, voer de satan in hem. Jezus zei hem: ‘Wat gij te doen hebt, doe dat spoedig.’
Maar niemand van de aanliggenden begreep waarom Hij dit tot hem zei.
Omdat Judas de beurs hield, meenden sommigen dat Jezus hem opdroeg: ‘Koop wat wij voor het feest nodig hebben ‘, of dat hij iets aan de armen moest geven.
Toen hij het stuk brood had aangenomen, ging hij terstond weg. Het was nacht.
Na diens vertrek zeide Jezus: ‘Nu is de Mensenzoon verheerlijkt en God is verheerlijkt in Hem.
Als God in Hem verheer­lijkt is, zal God ook Hem in zichzelf verheerlij­ken, ja, Hij zal Hem spoedig verheerlijken.
Kindertjes, nog maar kort zal Ik bij u zijn. Gij zult Mij zoeken, en zoals Ik tot de Joden gezegd heb: Waar Ik heenga, kunt gij niet komen, zo zeg Ik het thans tot u.
Simon Petrus zei Hem: ‘Heer, waar gaat Gij naar toe?’ Jezus gaf hem ten ant­woord: ‘Waar Ik heenga, kunt gij Mij nu niet volgen, later wel.’
Petrus vroeg Hem: ‘Heer, waarom kan ik U niet terstond volgen? Mijn leven zal ik voor U geven.’
Jezus antwoordde: Uw leven zult gij voor Mij geven? Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Nog eer de haan kraait, zult ge Mij driemaal verloochend hebben.’

Waar ga jij heen?

Petrus denkt dat hij in staat zal zijn om Jezus te volgen en zijn leven voor Hem te geven, vertrouwend op zijn eigen kracht. Jezus leert hem dat dit niet het geval is. In zijn antwoord aan Petrus zit een ietwat ironische toon: “Wil jij je leven voor mij geven? zegt Hij tegen hem. En hij laat hem de vernederende ervaring doormaken dat hij alleen in eigen kracht kan handelen, wat ertoe leidt dat hij Jezus verloochent, niet één keer, niet twee keer, maar drie keer, om hem duidelijk te maken dat hij zonder hem niets kan doen.

Toegepast op het getrouwde leven:

Patricia: We zijn een kwetsbaar huwelijk, we ervaren verleidingen, vallen. Dit Sacrament van het Huwelijk is een werk van God. We moeten leren het te zien met de nederigheid van hen die weten dat ze niet in staat zijn tot de hoogten van Liefde. Alleen God is daartoe in staat, en als Hij ons niet helpt, waar gaan we dan heen? Degene die zichzelf klein maakt, degene die begrijpt dat alles een geschenk van God is, kan het Sacrament beleven zoals God het bedoeld heeft. Vaak proberen we onszelf de hoofdrolspelers te maken van de dingen van God en eisen we dat van de ander. Vergeef me dat ik van jou heb geëist wat God je niet heeft gegeven en dat ik mezelf beter vind dan jou.
Ramón: Vergeef me! Ik heb beloofd mijn leven voor jou te geven en de laatste tijd geef ik het voor mijn werk. Ik zal ernaar streven om het goed te doen, maar bovenal vraag ik de Heer om het in mij voor jou te doen.
Patricia: Ik ook, ik doe erg mijn best om het anderen naar de zin te maken en niet jou. Ik zal ernaar streven om het goed te doen. Hoe groot is de Heer, die ons belooft dat levend huwelijk mogelijk zal maken omdat Hij bij ons is.

Ramon: Ja, al onze inspanningen bestaan erin klein te worden zodat Hij groot wordt in ons en in ons huwelijk. Dat is het geheim van de liefde die Zijn Liefde wordt.

Moeder,

U bent vol van genade. Kijk naar mijn schreeuw: “Ik heb alleen U Moeder, U Heer”. Lof zij U, want ik weet dat U mij nooit in de steek laat.

Zes dagen voor Pasen kwam Jezus te Betanië, waar Lazarus woonde, die Hij uit de doden had opgewekt.
Men gaf daar ter ere van Hem een maaltijd. Maria bediende en Lazarus was een van degenen die met Hem aanlagen.
Maria nu nam een pond nardusbal­sem, echte en heel kostbare, zalfde daarmee Jezus’ voeten en droogde ze met haar haren af. Het huis hing vol balsem­geur.
Daarop zei Judas Iskariot, een van zijn leerlingen, dezelfde die Hem zou uitleveren:
‘Waarom is die balsem niet voor driehon­derd denaries verkocht en het geld aan de armen gege­ven?’
Hij zei dat, niet omdat hij bezorgd was voor armen, maar omdat hij een dief was en uit de beurs die hij bewaarde, wegnam wat erin kwam.
Jezus echter zei: ‘Laat haar begaan. Zij heeft dit gebruik onderhou­den, vooruitlopend op de dag van mijn begrafenis.
Want de armen houdt gij altijd bij u. Mij echter niet altijd.’
Intussen waren heel veel Joden te weten gekomen dat Jezus daar was, en kwamen erheen niet alleen omwille van Jezus, maar ook om Lazarus te zien die Hij uit de doden had opgewekt.
De hogepries­ters besloten toen ook Lazarus uit de weg te ruimen,
omdat om hem veel Joden wegliepen en in Jezus geloofden.

De meest verachtelijke leden.

Maria zalfde Jezus’ voeten met parfum. Het is merkwaardig dat ze het zeer dure parfum op Zijn voeten goot en niet op Zijn hoofd of Zijn borst….. Wie zou het in zijn hoofd halen om het op Zijn voeten te gieten?
Paulus zegt in 1 Kor 12:23 “de leden van het lichaam die ons verachtelijker lijken, omringen wij met meer eerbied, en de minder eervolle behandelen wij met meer decorum”. Hij spreekt over de leden van het Mystieke Lichaam van Christus, dat de Kerk is, zodat “God het lichaam organiseerde door meer eer te geven aan datgene wat het mist”, zodat uiteindelijk allen dezelfde waardigheid in behandeling hebben.
Wat als we deze wil van God toepassen op onze echtgenoot wanneer hij gevallen is in de onwaardigheid van de zonde, verdient hij dan niet een extra inspanning om hem met meer eer te behandelen?

Toegepast op het getrouwde leven:

Joachim: Ik vind het heerlijk omdat je me de laatste tijd met meer respect en waardigheid behandelt, juist nu ik in zonde gevallen ben.
Teresa: Ah, heb je dat gemerkt?
Joaquín: Ja, dat heb ik gemerkt. En het helpt me veel.
Teresa: Ik deed het om de richtlijnen te volgen die Sint Paulus ons geeft. Maar waarom helpt het jou?
Joaquín: Omdat als je me met meer respect behandelt, ik de neiging heb om respectvoller te reageren, en dat helpt me om uit de situatie van vernedering te komen waarin ik me bevond. Dus bedankt.
Teresa: Graag gedaan. Godzijdank.

Moeder,

Jezus herstelt onze waardigheid door ons met meer waardigheid te behandelen, zoals de vader van de verloren zoon deed. Vooral hierin willen we Jezus volgen. Hem zij lof.