Evangelie van de dag

Lezing uit het Heilig Evangelie volgens: Marcus 3,1-6

In die tijd ging Jezus naar de synago­ge waar een man aanwezig was met een verschrompelde hand.
Zij hielden Hem in het oog of Hij hem op sabbat zou genezen, met de bedoeling Hem daarvan te beschuldi­gen.
Hij zei nu tot de man met de verschrompelde hand: ‘Kom in het midden staan.’
Daarop stelde Hij hun de vraag: ‘Mag men op sabbat goed doen of kwaad, iemand redden of doden?’ Maar zij zwegen.
Toen liet Hij toornig, maar tegelijkertijd bedroefd om de verstoktheid van hun hart, zijn blik rondgaan 
en zei tot de man: ‘Steekt uw hand uit.’ Hij stak zijn hand uit en deze was weer gezond.
En de Farizeeën gingen naar buiten en aanstonds smeedden zij met de Herodianen plannen om Hem uit de weg te ruimen

Woord van de Heer.

Vingers in het stopcontact.

Net zoals Gods Liefde volmaakt is en de onze te wensen overlaat, zo is er ook Gods volmaakte toorn in tegenstelling tot de onze, die vaak betreurenswaardig is. Gods toorn is voor ons bestwil en uit liefde voor ons, terwijl de onze vaak nogal egoïstisch is.
Wanneer past God Zijn toorn toe? In het aangezicht van onze hardheid van hart. Als we vastbesloten zijn om niet naar Hem te luisteren, om Zijn plan niet te accepteren, en dit is een kwaad voor onszelf. Als je ziet dat je kind, na verschillende keren gewaarschuwd te zijn dat stekkers gevaarlijk zijn, een metalen voorwerp door het gat in de stekker steekt, schreeuw je dan niet tegen hem? Het is geen beledigende schreeuw, het is niet beschuldigend, het is niet tegen het kind, het is voor zijn redding. God doet hetzelfde met ons in bepaalde situaties waarin er, vanwege de hardheid van ons hart, geen andere uitweg is voor onze redding.

Toegepast op het geestelijke leven:

Fátima: Vader Demetrio, ik heb me gerealiseerd dat wanneer mijn slechte woede tegen mijn echtgenoot naar buiten komt, dat vaak is omdat God, bewogen door zijn goede woede, me een schok wil geven voor mijn bekering.
Demetrio: Dat is een heel goede observatie, lieve Fatima. Ook ik ben soms gedwongen om Gods toorn op sommigen toe te passen voor hun verlossing. Het is mijn verantwoordelijkheid. Dan kunnen ze antwoorden door boos op me te worden, of ze kunnen reageren en terugkeren met een berouwvol hart, wat de stap is die voorafgaat aan bekering. Daarom, Fatima, mijn dochter, als die boze woede op je afkomt, kijk dan goed of het geen oproep van God is voor je bekering, vooral als Hij je al een paar keer in die situatie heeft gebracht.
Fatima: Dank u, Vader. Ik heb er spijt van dat ik deze oproepen van God via mijn echtgenoot niet heb aangenomen. Wilt u mij absolutie geven?
D. Demetrio: Ja, mijn dochter, God houdt heel veel van je en vergeeft je…

Moeder,

mogen we niet boos reageren op Gods toorn, maar mogen we eenvoudig zijn en de bekering aanvaarden waartoe Hij ons oproept. Door Jezus Christus, onze Heer. Amen.

Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Marcus  2,23-28

Eens ging Jezus op een sabbat door de korenvelden en zijn leerlingen begonnen onder het gaan aren te plukken.

De Farizee­ën zeiden tot Hem: ‘Waarom doen ze op sabbat iets wat niet geoorloofd is?’

Hij gaf hun ten ant­woord: ‘Hebt gij nooit gelezen wat David deed, 

toen hij gebrek had en hij en zijn metgezellen honger kregen?

Hoe hij onder de hogepriester Abjatar het huis van God binnenging en van de toonbroden at, 

die alleen de priesters mogen eten, en hoe hij er ook van gaf aan zijn metgezellen?’

En Hij voegde er aan toe: ‘De sabbat is gemaakt om de mens, maar niet de mens om de sabbat.

De Mensenzoon is dus Heer ook van de sabbat.’

Woord van de Heer.

We konden het niet eens vermoeden.

Wat vinden wij mannen het leuk om overal de hoofdrol in te spelen. God spoort ons aan om minstens een dag te besteden om het centraal te stellen, we maken het tot de norm en vanaf dat moment zijn wij de hoofdrolspelers omdat we voldoen aan de norm. Het is als degene die elke dag naar de mis gaat omdat hij zich heeft verloofd en het lijkt alsof hij de Heer een plezier doet door elke dag te gaan. Of zoals de echtgenoot die, omdat hij niet scheidt en thuisblijft, al vindt dat hij zijn staatsplichten vervult. Maar waar is Gods liefde? Waar blijft het verlangen om bij Hem te zijn? Waar is de liefde van een man die God elke dag dankt dat hij hem een gemeenschappelijke intimiteit met zijn vrouw laat beleven?

Dat we God niet met onze lippen eren maar met ons hart. Paus Franciscus heeft gelijk als hij zegt dat deze generatie hart mist. Laten we Jezus opvatten en verliefd op Hem worden.

Toegepast op het huwelijksleven:

Maritri: Wat een wonder, Rafael Ángel, om hand in hand met Maria te leven, deze weg van Marital Love Project, die ons steeds meer introduceert in die intimiteit met de Heer samen.

Rafael Ángel: Ik Maritri, ik wist niet dat er zo’n weg kon bestaan, die ons zou leiden tot waar we nooit konden vermoeden dat we een relatie met de Heer en met elkaar konden leven.

Maritri: Wat een verschil, hoe we nu elke eucharistie, elk echtelijk gebed leven en proeven. Ik weet niet hoe ik God moet danken voor zoveel.

Rafael Angel: En vergezeld te worden door deze prachtige gemeenschap van echtparen die ons ondersteunen, die op dezelfde manier leven als wij. Er zijn geen woorden om het uit te drukken. Ik kan alleen maar glorie aan God geven.

Maritri: Glorie aan God.

Moeder,

Dank u, dank u dat u ons op deze weg naar de Heer heeft gebracht. Gezegend zijt u voor altijd, Moeder

Evangelie van de dag

Lezing uit het Heilig Evangelie volgens Marcus 2:18-22

Toen de leerlingen van Johannes en de Farizeeën eens een vasten­dag hielden, kwam men Jezus vragen: 
‘Waarom vasten de leerlingen van Johannes en die van de Farizeeën wel, maar uw leerlingen niet?’
Jezus sprak tot hen: ‘Kunnen dan de vrienden van de bruidegom vasten, terwijl de bruidegom bij hen is? 
Zolang zij de bruidegom in hun midden hebben, kunnen ze niet vasten.
Er zullen echter dagen komen dat de bruide­gom van hen is weggeno­men en dan, in die tijd, zullen ze vasten.
Niemand naait een verstellap van ongekrompen stof op een oud kleed. 
Anders trekt het ingezette stuk eraan, het nieuwe aan het oude, en de scheur wordt nog groter.
En niemand doet jonge wijn in oude zakken, anders doet de wijn de zakken bersten 
en de wijn gaat verloren met de zakken. Neen, jonge wijn in nieuwe zakken.’

Woord van de Heer.

Nieuwe wijn en een nieuw huwelijk.

Als we eenmaal bekeerd zijn, kunnen we een leven dat gericht is op de dingen van de wereld niet meer verenigen met een leven dat gericht is op de Heer. We kunnen nog steeds in de wereld zijn, maar zonder van de wereld te zijn, anders zullen we verdeeld raken, alsof we van binnen verscheurd zijn. Er zal nooit vreugde komen en we zullen geneigd zijn om het op te geven en terug te keren naar de wereld.
De betere optie: Laten we bij Christus horen!

Toegepast op het huwelijksleven:

Carlos: Het huwelijk is zo eenvoudig: ik geef mezelf aan jou, en dat is het, punt. Waarom is het zo moeilijk voor ons om het te begrijpen en te leven?
Marisa: Het is ongetwijfeld eigenliefde. Van onszelf de hoofdrolspelers van ons eigen verhaal willen maken. Onze rechtvaardigheid vestigen, onze rechten opeisen, onze verlangens vervullen … dit alles leidt er uiteindelijk toe dat we onszelf niet opgeven.
Carlos: Ja, maar dan komen de gevolgen, die kunnen worden samengevat in één woord: breuk. Innerlijke breuk, breuk in het huwelijk, breuk in het gezin… Hoe gemakkelijk is het: ik geef mezelf aan jou. En dat is het.
Marisa: Ja, in theorie is het zo makkelijk, maar zonder Christus is het onmogelijk.
Carlos: Natuurlijk… Dat is de sleutel. Zonder bij Christus te horen kan ik mezelf niet geven.
Marisa: Dat is inderdaad de sleutel.

Moeder,

Mogen we de definitieve stap nemen van onszelf aan de Heer geven naar de definitieve stap van onszelf aan onze echtgenoot geven. Bij nieuwe wijn, hoort een nieuw huwelijk. Prijs de Heer.

Evangelie van de dag

Lezing uit het Heilig Evangelie volgens Johannes 2, 1-11

In die tijd was er een bruiloft te Kana in Galilea, waarbij de moeder van Jezus aanwezig was.
Jezus en zijn leerlingen waren eveneens op die bruiloft uitgenodigd.
Toen de wijn opraakte, zei de moeder van Jezus tot Hem: ‘Ze hebben geen wijn meer.’
Jezus zei tot haar: ‘Vrouw, is dat soms uw zaak? Nog is mijn uur niet geko­men.’
Zijn moeder sprak tot de bedienden: ‘Doet maar wat Hij u zeggen zal.’
Nu stonden daar volgens het reinigingsgebruik der Joden zes stenen kruiken, elk met een inhoud van twee of drie metreten.
Jezus zei hun: ‘Doet die kruiken vol water. Zij vulden ze tot bovenaan toe.’
Daarop zei Hij hun: ‘Schept er nu wat uit en brengt dat aan de tafelmeester.’ Dat deden ze,
en zodra de tafelmeester het water proefde dat in wijn veranderd was (hij wist niet waar die wijn vandaan kwam, 
maar de bedienden die het water geschept hadden, wisten het wel), riep hij de bruidegom en zei hem:
‘Iedereen zet eerst de goede wijn voor en wanneer men eenmaal goed gedron­ken heeft 
de mindere. U hebt de goede wijn tot nu toe bewaard.’
Zo maakte Jezus te Kana in Galilea een begin met de tekenen en openbaarde zijn heerlijkheid. 
En zijn leerlingen geloofden in Hem.

Woord van de Heer.

Water dat prikkelt.

Als het in ons huwelijk aan wijn ontbreekt, grijpt Maria altijd in. Jezus heeft zuiveringsvaten nodig om het wonder te verrichten dat onze liefde verandert in Zijn liefde. En dat vat van zuivering moet mijn hart zijn, en het water waarmee het gevuld wordt moet mijn zelfverloochening zijn. Het is water dat naar me toekomt en prikkelt, omdat het in mijn hart moet gisten om ruimte te maken voor de wijn die de Heer in mij maakt, waardoor mijn hart van steen verandert in een hart van vlees.

Toegepast op het getrouwde leven

Álvaro: Ik maak op dit moment een heel vreemde situatie mee. Een moeilijke situatie waarin mijn echtgenote mij tegen haar ervaart, terwijl ik haar met al mijn kracht probeer te helpen. Ik voel een enorme machteloosheid, omdat ze meestal klaagt dat ik haar niet help, maar als ik mijn best doe om haar te helpen, voelt ze zich een vijand. Wat kan ik doen?
Mamen: Breng je offer aan Maria zodat ze naar de Heer gaat en het zal de Heer zijn die tussen jullie zal handelen. Hij zal doen…, maak je geen zorgen, je huwelijk zal de goede wijn oogsten.

Moeder,

Er is zo weinig dat in onze handen ligt, dat we op niets anders kunnen hopen dan op de Heer zelf die zich uit liefde aanwezig stelt. Prijs Zijn Heilig Hart.

Evangelie van de dag

Lezing uit het Heilig Evangelie volgens Marcus 2, 13-17