Auteursarchief: Esposos Misioneros

Branden van liefde. Commentaar voor echtparen: Lucas 12, 49-53

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Vuur ben Ik op aarde komen brengen, en hoe verlang Ik dat het reeds oplaait!
Ik moet een doopsel onder­gaan, en hoe beklemd voel Ik Mij totdat het volbracht is.
Meent gij, dat Ik op aarde vrede ben komen brengen? Neen, zeg Ik u, juist verdeeldheid.
Want van nu af zullen er vijf in een huis verdeeld zijn; drie zullen er staan tegen­over twee en twee tegenover drie;
de vader tegenover de zoon en de zoon tegenover de vader; de moeder tegen­over de dochter 
en de dochter tegenover de moeder, de schoonmoeder tegenover haar schoondochter en de schoon­doch­ter tegenover de schoon­moeder.’

Woord van de Heer.

Branden van liefde.

De woorden van Jezus dat Hij gekomen is om “de aarde in brand te steken” kunnen hard klinken, maar zo is het wel: Hij is gekomen om het vuur van Zijn liefde aan te steken en Hij verlangt ernaar dat dit gebeurt, dat Zijn liefde alle mensen van de wereld bereikt. We zien dat in de vlam van zijn Heilig Hart, dat het vuur van zijn liefde is, en hoeveel lijdt hij als hij ziet dat dat vuur soms verdeelt en scheidt in plaats van verenigt, wat zijn grootste wens is. Door ons sacrament van het huwelijk vertegenwoordigen wij Christus op aarde door dat vuur om ons heen te laten branden door onze liefde, die tot doel heeft volledige gemeenschap tussen ons en licht voor iedereen om ons heen te brengen. Soms kan dat vuur tussen ons verdeeldheid zaaien onder de mensen om ons heen, die de verandering zien die het in ons teweegbrengt, omdat ze het niet begrijpen, maar ze kunnen wel zeggen hoe dat huwelijk brandt in de liefde van Christus en hoe het ons aantrekt tot de liefde van God.

Toegepast op het huwelijksleven:

Daniel: Aniek, heb je gezien hoe Maria en Igo zijn veranderd sinds we ze voor het laatst hebben gezien?
Aniek: Ja, dat is onmogelijk niet op te merken, maar het is toch een beetje overdreven, vind je niet?
Daniel: Als je ernaar kijkt met een koudbloedige blik, ja, maar de manier waarop ze met elkaar omgaan is heel aantrekkelijk.
Aniek: Ja, maar jij en ik zijn daar nog ver van verwijderd, bovendien besteden ze te veel tijd aan hun huwelijk en aan anderen en wij hebben daar geen tijd voor, we hebben een heel ingewikkeld leven.
Daniel: Je hebt gelijk, maar als ik ze zie, krijg ik zin om te proberen mezelf te verbeteren.
Aniek: Om zo te worden, zouden we te veel dingen moeten veranderen en ik denk dat we daar nog niet klaar voor zijn. Bovendien denk ik bij het idee alleen al aan alles wat ons scheidt in plaats van wat ons verbindt.
Daniel: Dat is waar, maar ze laten me zien wat ik moet veranderen om elke dag dichter bij je te komen en meer verbonden te zijn in plaats van vervreemd.
Aniek: Zou je dat echt voor mij willen doen? Soms bedenk ik ook wat ik zou kunnen veranderen, maar ik weet niet waar ik moet beginnen.
Daniel: Waarom proberen we het niet? Ik besef dat we nog een lange weg te gaan hebben om te worden zoals zij, maar nu we allebei hetzelfde denken, zouden we het kunnen doen.
Aniek: Geweldig! Laten we het dan doen. Ik ga Maria en Igo bellen om af te spreken, zodat ze ons kunnen vertellen hoe we kunnen veranderen. We hebben hulp nodig, want alleen lukt het ons niet.
Daniel: Dat vind ik prima.

Moeder,

Help ons om ons te verdiepen in het vuur van het Heilig Hart van Uw Zoon, om te branden in Zijn liefde en te leren lief te hebben in vrede en eenheid. Geprezen zij de Heer.


Verdoofd of wakker? Commentaar voor echtparen: Lucas 12, 39-48

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas
In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Begrijpt dit wel: Als de eigenaar van het huis wist 
op welk uur de dief zou komen, zou hij in zijn huis niet laten inbreken.
Weest ook gij bereid, omdat de Mensenzoon komt op het uur waarop gij het niet verwacht.’
Petrus vroeg Hem nu: ‘Heer, bedoelt Gij deze gelijkenis voor ons of voor iedereen?’
De Heer sprak: ‘Wie zou die trouwe en verstandige beheer­der wel zijn, 
die de heer over zijn dienstvolk zal aanstellen om hun op de gestelde tijd hun rantsoen koren te geven?
Gelukkig de knecht, die de heer bij zijn aankomst daarmee bezig vindt.
Waarlijk, Ik zeg u: hij zal hem aanstel­len over alles wat hij bezit.
Maar zegt die knecht bij zichzelf: Mijn heer blijft nog wel een poosje weg, en begint hij de knechten 
en dienstmeisjes te slaan, en gaat hij zich ook te buiten aan spijs en drank,
dan zal de heer van die knecht komen op een dag dat hij hem niet verwacht en op een uur 
dat hij niet kent; hij zal hem met het zwaard straffen en hem zo het lot doen ondergaan van de ontrou­wen.
De knecht die de wil van zijn heer kende, maar geen beschikkingen trof 
noch handelde volgens diens wil, zal zwaar getuchtigd worden.
Wie echter in onwe­tendheid dingen heeft gedaan die tuchtiging verdienen, zal slechts licht gestraft worden. 
Van ieder aan wie veel is gegeven, zal veel worden geeist, en wie veel is toever­trouwd, ven hem zal des te meer worden gevraagd.
Woord van de Heer.

Verdoofd of wakker?

We leven omringd door haast, afleidingen en verantwoordelijkheden die ons vaak afleiden van het belangrijkste: onze liefde en onze roeping als echtgenoten. Deze afleidingen verdoven ons en we leven terwijl we vergeten of niet goed weten wie we zijn, wat we in dit leven doen en wat ons uiteindelijke doel is.
Als mijn leven en mijn daden geen antwoord geven op deze vragen, ben ik verdwaald, zonder richting, zonder zin. Misschien doe ik veel dingen en laat ik me meeslepen door de haast, de stroom, het lawaai, het winkelen… maar… wat doe ik met mijn leven? Ben ik wat God van mij verwacht? Zijn we de echtgenoten die God van ons verwacht?
Eén ding is duidelijk: onze laatste dag zal komen, we weten niet wanneer, maar we weten dat de Heer ons wil aantreffen terwijl we liefhebben, omdat we kinderen van God zijn, we in dit leven zijn om lief te hebben en ons doel de hemel is. Om te kunnen liefhebben geeft de Heer ons vele gaven. Johannes Paulus II, die we vandaag vieren, zei in een catechese: “God vertrouwt ons talenten en gaven toe; we zullen worden beoordeeld op het gebruik dat we ervan maken, op de trouw waarmee we ze beheren in ons persoonlijke, familiale en sociale leven.” (Algemene audiëntie, 1994) Moge de Heer ons, wanneer Hij komt, aantreffen terwijl we deze gaven met vreugde en verantwoordelijkheid beheren. Trouw en verstandig zijn betekent dat we er zorg voor dragen en ze inzetten voor het welzijn van onze echtgenoot en ons gezin, door op elk moment te doen wat we moeten doen.

 
Toegepast op het huwelijksleven:
 
Paul: Teresa, je gelooft het nooit! Ik kreeg een melding op mijn mobiel dat ik hem vandaag te veel heb gebruikt… Ik schaam me om je te vertellen hoeveel…
Teresa: Nou… ik moet bekennen dat ik die melding ook kreeg en ik heb het je niet eens verteld. Mijn hemel, wat een tijd verspillen we zonder dat we het doorhebben! Het is dramatisch omdat het ons afleidt, ons verstrooit, en zo is het onmogelijk om God gedurende de dag aanwezig te laten zijn… met zoveel berichten, memes, video’s…
Paul: Ja, maar wat me het meest zorgen baart, is dat tijd iets is dat God ons heeft gegeven, het is een geschenk van God en als zodanig zal Hij ons vragen hoe we ermee om zijn gegaan… Wat zullen we Hem dan zeggen?
Teresa: Het is voorbij met dit. De duivel heeft ons misleid, verdoofd en steelt onze tijd, tijd die voor God is, daarom doet hij er alles aan om die van ons te stelen.
Paul: Helemaal mee eens! Nou, nu we toch bezig zijn, laten we alles wat God ons geeft eens onder de loep nemen, zodat ons niet hetzelfde overkomt met ons geloof, ons huwelijk, onze deugden, de genade van God… Aan de slag, Teresa, er wordt veel van ons gevraagd!

 
Moeder,

Laat ons niet misleiden, laat ons ontwaken uit onze verdoving en ons bewust worden van de gaven die de Heer ons heeft gegeven. Alles is van Hem en aan Hem geven we het terug. Alles voor Zijn glorie, voor eeuwig en altijd. Amen.

Moe van niets. Commentaar voor echtparen: Lucas 12,13-21.

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas

In die tijd zei iemand uit het volk tegen Jezus: ‘Meester, zeg aan mijn broer, dat hij de erfenis met mij deelt.’
Maar Jezus antwoordde hem: ‘Man, wie heeft Mij over u beiden tot rechter of bemiddelaar aange­steld?’
En Hij sprak tot hem: ‘Pas op en wacht u voor alle hebzucht! Want geen enkel bezit, al is dit nog zo overvloedig, kan uw leven veilig stellen.’
Hij vertelde hun de volgende gelijkenis: ‘Het land van een rijk man had een grote oogst op geleverd.
Daarom overlegde deze bij zichzelf: Wat moet ik doen? Ik heb geen ruimte om mijn oogst te bergen.
En hij zei: Dit ga ik doen: ik breek mijn schuren af en bouw grotere: daarin zal ik dan heel mijn rijkdom aan koren bergen.
Dan zal ik tot mij zelf zeggen: Man, je hebt een grote rijkdom liggen, voor lange jaren, rust nu uit eet en drink en geniet ervan!
Maar God sprak tot hem: Dwaas! Nog deze nacht komt men je leven van je opeisen;
en al die voorzieningen die je getroffen hebt, voor wie zijn die dan?
Zo gaat het met iemand die schatten vergaart voor zichzelf, maar niet rijk is bij God.’

Moe van niets.

In principe lijkt het verzoek dat ze aan Jezus doen redelijk, namelijk het verdelen van de erfenis, maar Jezus gaat verder en gaat dieper in op de bedoeling van dat verzoek. Jezus richt zich in de parabel niet op het beoordelen van de buitengewone rijkdom die de rijke man heeft ontvangen, maar op de gevolgen die dit heeft voor zijn ziel. Hij geeft zich over aan feesten, rusten, eten en drinken in een oppervlakkig leven. Die ziel vergeet waarvoor ze is geschapen, namelijk God verheerlijken, en raakt uiteindelijk verdwaald. Wanneer we naar goederen verlangen om van te genieten, om ons veilig te voelen, verlangen we naar tijd voor onze voorkeuren, om te reizen, om ervaringen op te doen, in de hoop dat dit een leegte opvult die alleen God kan vullen, door trouw te zijn aan onze roeping. Een leven gewijd aan onze echtgenoot of echtgenote, aan ons gezin, aan God, in het alledaagse of in het buitengewone, een leven verenigd met God… dat is het authentieke leven, dat begint op aarde en voortduurt in de eeuwigheid. In de parabel is het leven van de rijke man als vuurwerk dat veel indruk maakt, maar binnen een seconde is er niets meer van over.

Terug naar het huwelijksleven:

Pedro: Laura, ik ben moe en voel me leeg. Zoveel plannen voor het weekend, etentjes, uitstapjes, naar het nieuwste trendy restaurant gaan, tijdens de vakantie moeten we iedereen imponeren met onze foto’s. Tegelijkertijd voel ik me gevangen in mijn werk dat ik niet leuk vind, maar dat ons wel in staat stelt om dat levenstempo aan te houden. Ik denk dat ik op het punt sta te ontploffen.

Laura: Wat een geluk, schat!

Pedro: Wat? Je hebt gehoord wat ik zei.

Laura: Natuurlijk, en ik dank God dat wanneer we ons realiseren dat de dingen die we zo graag willen hebben ons niet vervullen, er een deur opengaat naar het ware leven, namelijk God. Ik stel voor dat we zaterdag naar de eeuwige aanbidding gaan en genieten van het samenzijn met de Heer, zonder haast. Maandag heb je niets te vertellen op kantoor, of wel… (Pedro verloor zijn angst om zijn baan op te zeggen omdat hij, met de genade van God, beetje bij beetje ophield met het begeren van al die dingen waarvan hij dacht dat ze hem voldoening gaven, en ontdekte wat hij echt nodig had: een leven toegewijd aan en vervuld van de liefde van God).

Moeder,

Mogen al onze schatten in de hemel zijn. Amen. Geprezen zij God!


Zonder te verslappen. Commentaar voor echtparen: Lucas 18, 1-8

Geef een reactie

Evangelie van de dag.

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas

In die tijd leerde Jezus zijn leerlingen in een gelijkenis dat zij steeds moesten bidden en daarin niet versagen.
Hij zei: ‘Er was eens in een zekere stad een rechter, die zich om God noch gebod bekommerde.
Er was ook een weduwe in die stad die herhaaldelijk bij hem kwam met het verzoek: Verschaf mij recht ten opzichte van mijn tegenstander.
Een tijdlang wilde hij niet, maar daarna zei hij bij zichzelf: Al bekommer ik mij om God noch gebod,
toch zal ik die weduwe recht verschaffen om niet langer ge­plaagd te worden door haar eindeloze bezoeken.’
En de Heer sprak: ‘Hoort wat de onrechtvaardige rechter zegt!
Zou God dan geen recht verschaffen aan zijn uitver­kore­nen, die dag en nacht tot Hem roepen en naar wie Hij genadig luistert?
Ik zeg u: Hij zal hun spoedig recht verschaffen. Maar: zal de Mensen­zoon bij zijn komst het geloof op aarde vinden?’
Woord van de Heer.
Zonder te verslappen

De Heer verlangt naar een persoonlijke relatie met ieder van ons. We hoeven het alleen maar te geloven. Maar met droefheid vraagt Hij ons of Hij geloof zal vinden in die intimiteit.
Hoe vaak gaan we alleen maar naar de Heer om te vragen en te vragen, en zodra er wat tijd is verstreken, stoppen we met vragen en praten we niet meer met de Heer over datgene, en beginnen we om andere dingen te vragen, enzovoort, zonder een intieme relatie met Hem te hebben, waarin onze zaken Zijn zaken zijn en ons leven een gesprek met Hem is, doordrongen van vertrouwen.
In het huwelijk kan het ook gebeuren dat onze relatie met onze echtgenoot alleen maar bestaat uit dingen vragen of taken verdelen, zonder enige intimiteit. Functionele huwelijken, zonder echte gemeenschap.
Net zoals een ziel zonder gebed dood is, zo eindigt ook een huwelijk zonder gebed met “sterven”.
Het dagelijkse echtelijke gebed is het beste middel om die intimiteit tussen drie personen op te bouwen: tussen de echtgenoten en met de Heer in het midden, die ons naar het ware leven leidt. Echtgenoten! Waar wachten jullie nog op om met volharding die weg van gebed te beginnen? De Echtgenoot wacht op ons!

Toegepast op het huwelijksleven:

Manuel: Teresa, vind je niet dat Antonio en Rachel een beetje overdrijven met dat gebed?
Teresa: Nou, soms denk ik van wel. Eerlijk gezegd vind ik het zelfs een beetje vervelend.
Manuel: Het is wel waar dat we ons beter voelen als we bidden…
Teresa: Als ik er goed over nadenk, heb je gelijk. Als we bidden en volhardend zijn zoals ons wordt verteld, verandert onze blik, of in ieder geval zie ik dat je naar mij kijkt en ik naar jou met meer… Barmhartigheid?
Manuel: Het is alsof we ontwaken uit een lange slaap, en omgekeerd, als we niet bidden, zijn we lui, slaperig en kost het ons meer moeite om alles te doen.
Teresa: Ik denk dat jullie uiteindelijk gelijk hebben, zonder gebed, zonder genade kunnen we niets.
Manuel: Dat is waar, ik denk dat we vandaag naar de eucharistie gaan en daarna even gaan bidden bij het Heilig Sacrament.
Teresa: Dat lijkt me geen slecht idee.
Manuel: Misschien gaan we het uiteindelijk wel leuk vinden, haha.

Moeder,

U die alles in Uw Hart bewaarde, leer ons bidden zoals U, met dat gebed van stilte, van intimiteit, dat God zo aangenaam is. Gezegende Moeder! Gezegend zij God!


Alleen God is al genoeg. Commentaar voor echtparen: Lc 10, 1-9

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas

In die tijd wees Jezus tweeënzeventig leerlingen aan en zond hen twee voor twee voor zich uit
naar alle steden en plaatsen, waarheen Hijzelf van plan was te gaan.
Hij sprak tot hen: ‘De oogst is groot, maar arbeiders zijn er weinig. 
Vraagt daarom de Heer van de oogst arbeiders te sturen om te oogsten.
Gaat dan, maar zie, Ik zend u als lammeren tussen wolven.
Neemt geen beurs mee, geen reiszak, geen schoeisel; en groet niemand onderweg.
Laat in welk huis gij ook binnengaat uw eerste woord zijn: Vrede aan dit huis!
Woont daar een vredelievend mens, dan zal uw vrede op hem rusten; zo niet, dan zal hij op u terugkeren.
Blijft in dat huis en eet en drinkt wat zij u aanbieden; want de arbeider is zijn loon waard. 
Gaat niet van het ene huis naar het andere.
In elke stad waar ge binnengaat en ontvangen wordt, eet wat u wordt voorgezet,
geneest de zieken die er zijn en zegt tot hen: Het Rijk Gods is u nabij.
Woord van de Heer.
Alleen God is al genoeg.

De Heer zegt ons: “Ga op weg”, Hij neemt altijd het initiatief, door middel van catechese, een retraite, een gesprek met een echtpaar… We hebben de Waarheid ontvangen, zijn barmhartige liefde, en vervolgens zegt hij ons: “Ga op weg”, blijf niet ronddraaien, blijf niet in lauwheid en middelmatigheid, ga op weg naar Hem die de Waarheid en de Liefde is. Maar Hij zegt ons dat Hij ons uitzendt als schapen te midden van wolven. Met “ga op weg” wil Hij ons zeggen: bereid je hart voor, versterk jezelf met gebed, leef in gemeenschap in het huwelijk, volhard in nederige toewijding en ontvang elkaar met naastenliefde tussen echtgenoten, want door zo te leven laten we de Heer in ons hart wonen, zodat Hij ons in de missie leidt en niet mijn ego.  De Heer zegt ons: “Neem geen beurs, geen reiszak, geen sandalen mee”, waarmee Hij bedoelt dat we op Hem moeten vertrouwen, op Zijn voorzienigheid, zonder gehechtheid aan de wereld, zodat in onze beslissingen niet langer geld, materiële goederen en zekerheden zwaarder wegen dan de gemeenschap met Hem. Daarna zegt Hij ons: “Groet niemand onderweg”, laten we ons niet afleiden door dingen die ons ervan weerhouden om de wil van God te doen. Want de Heer heeft haast, Hij zegt ons dat “de oogst groot is, maar er weinig arbeiders zijn”. Laten we volhardend zijn in het gebed, zodat God meer arbeiders voor Zijn oogst zal sturen.

Toegepast op het huwelijksleven:

Peter: Mam, soms voel ik me raar bij mijn vrienden… Alsof ik er niet bij hoor. Ze lachen me uit of kijken me anders aan omdat ik niet praat zoals zij, of omdat ik niet doe wat zij doen.
Maria: Ik begrijp je, jongen… en het doet me pijn om je zo te zien. Maar weet je? Jezus wist al dat dit ons zou kunnen overkomen. Daarom zei Hij dat Hij ons als schapen onder de wolven zou sturen.
Peter: Wat bedoel je daarmee, mama?
Maria: Lieverd, soms zul je je anders voelen omdat je Jezus volgt… maar je bent niet alleen. Een schaap zijn betekent niet dat je zwak bent. Het betekent dat je sterk bent zonder je goedheid te verliezen, en jij bent heel moedig. Papa en ik hebben ons vaak net zo gevoeld als jij, maar ons vertrouwen in de Heer heeft ons kracht gegeven.
Peter: Maar soms word ik moe, mam…
Maria: Ik weet het, lieverd. Maar elke keer dat je ervoor kiest om het juiste te doen, ook al applaudisseert niemand, ben je een licht voor iedereen om je heen. En dat kan, ook al zie je het nu niet, vele harten raken. Jezus is erg trots op je en wij ook.

Moeder,

Dank U dat U ons geroepen hebt om te leven zoals U. Ook al worden we niet altijd begrepen, geef ons liefde, zachtmoedigheid en standvastigheid om Uw getuigen te zijn in ons gezin. Gezegend en geprezen zijt U voor altijd, Heer.