Reageer ik nu?

Mijn geliefde Jezus, deze woorden van jou spreken mij aan. Ik voel dat je me met een blik tussen verdrietig en barmhartig zegt: “Waar wacht je op? Reageer je nu? Ga je echt naar me luisteren en doen wat ik je zeg?”

Je wilt dat ik heel gelukkig ben. Je hebt me alles gegeven wat ik nodig heb om hier op aarde gelukkig te zijn en voor eeuwig met jou te genieten. U houdt waanzinnig veel van me, U bent voor mij gestorven, U bent in de Eucharistie gebleven, U hebt me de Heilige Geest gestuurd, hebt me Uw Moeder gegeven, de sacramenten… En U kijkt me verdrietig aan omdat U ziet dat ik nog steeds geluk zoek waar het niet te vinden is, dat ik nog steeds andere heren in mijn hart heb die verhinderen dat U daarin heerst. Het zijn ogenschijnlijk onschuldige heren, zoals dat beetje extra tijd op mijn mobiel, datgene wat ik ‘nodig heb’, mijn werk, boven anderen willen staan omdat ik gelijk heb… Maar ze zijn niet onschuldig, het zijn verborgen ketenen die mijn hart in hun greep houden en verhinderen dat het zich met Uw Liefde vult. En gevuld met Uw Liefde zou mijn hart kunnen liefhebben, U liefhebben, mijn echtgenoot liefhebben, mijn familie liefhebben… zoals U dat wilt. En daar ligt het ware geluk.

Heer, vandaag wil ik U ja zeggen, voor altijd. Met de vastberadenheid om elke seconde Uw Wil te doen. Met de hulp van Uw genade weet ik dat ik dat zal bereiken. Hartelijk dank, Jezus.

Geland in het huwelijksleven:

Borja: O Ana, wat een schrik, wat een droom heb ik gehad! Ik heb gedroomd dat je stierf. Wat verschrikkelijk! En ik heb me gerealiseerd hoeveel ik van je houd en hoeveel kansen ik heb gemist om je dat te zeggen, om in die prachtige ogen van je te kijken, om teder tegen je te zijn…

Ana: Wat ben je toch schattig! Ik denk vaak dat als ik vandaag zou sterven, er nog zoveel zou zijn dat ik niet heb gedaan. Wat heb ik aan de tijd die ik heb verspild aan chatten, series kijken, mijn grillen… Daarom probeer ik elke dag te beginnen met gebed en de mis, zodat de Heer mij kan centreren en ik alleen nog maar Zijn wil zoek en niet de mijne.

Borja: Dat merk ik echt. Ik merk al een tijdje dat je liefdevoller tegen me bent, minder boos wordt en meer lacht en gelukkiger bent. En ik wil je volgen. Ik wil geen tijd meer verspillen. Ik zie duidelijk dat daar het geluk ligt, in het niet meer naar mezelf kijken en alleen nog maar naar de Heer en naar jou kijken. Help me alsjeblieft om dagelijkse gewoontes aan te leren, want je weet hoe moeilijk ik dat vind. Zullen we samen naar de mis gaan en eerst bidden? Is er nog iets anders dat volgens jou zou helpen?

Ana: Het helpt mij enorm om kleine, onzichtbare offers te brengen, dat brood dat ik niet eet, dat shirt dat ik opraap en er niets van zeg, dat laatste woord dat ik voor me houd… Die kleine offers breng ik met liefde aan God voor ons huwelijk en ze helpen me enorm om mezelf minder centraal te stellen en me te concentreren op wat belangrijk is.

Borja: Wat goed! Ik ga bidden om te zien wat ik kan doen. Het zal me moeite kosten, maar ik weet dat ik het met de hulp van de Heer en met jouw hulp zal redden.

Moeder,

Wat een vreugde om te zien hoe, door Uw hand, deze weg van gebed en sacramenten vruchten afwerpt. En van versterving om mijn eigenliefde te overwinnen… Duizendmaal dank, Moeder! Geprezen zij de Heer!

Hoe ontroerend is het om te zien hoe Jezus medelijden heeft met deze arme weduwe, en hoeveel hoop geeft het ons om te weten dat de Heer ook medelijden met ons heeft. Soms kunnen we in de verleiding komen om te denken dat God bezig is met ‘andere dingen’ die belangrijker zijn dan wij, maar niets is minder waar; Hij houdt oneindig veel van ons en wil dat we gelukkig zijn door het plan te volgen dat Hij voor ons, voor ons huwelijk, heeft bedacht, en het doet Hem pijn als we van dit plan afwijken. En wanneer wij ons van Hem verwijderen? Telkens wanneer wij iets denken, doen of zeggen vanuit ons eigen oordeel en niet vanuit liefde, keren wij terug naar die Passie van de Heer, geselen wij Hem opnieuw, spijkeren wij die doornenkroon opnieuw op Zijn hoofd, nagelen wij Hem opnieuw aan het kruis.
Laten we de Heer dus vragen om ons te helpen medelijden te hebben, in de eerste plaats met onze echtgenoot en natuurlijk ook met onze kinderen, familieleden, vrienden… Soms kan het voor ons gemakkelijker zijn om medelijden te hebben met anderen, maar we moeten consequent zijn met onze roeping en eenheid in ons leven hebben, en die houding beginnen in ons eigen huis.

Toegepast op het huwelijksleven:

Bosco: Schat, heb je gezien hoe onze kinderen vandaag naar school zijn gegaan? Ik denk dat je wat meer op de details moet letten en ze ’s ochtends wat meer moet helpen met zich klaarmaken.
Belén: Ga je me nu echt verwijten maken over hoe de kinderen gekleed zijn? Je weet toch dat ik op dat uur geen tijd heb om nog meer te doen en eerlijk gezegd kan ik nooit op je rekenen. Als ik het merk, ben je al vertrokken en soms voel ik me erg alleen.
(’s Avonds, tijdens het echtpaargebed…)
Bosco: De Heer heeft me met dit evangelie laten zien dat ik eerst aandacht moet hebben voor jou en de kinderen en daarna voor anderen, voor mijn werk… Wat heeft het voor zin om grote dingen te doen of grote projecten op te zetten als ik dat thuis uiteindelijk niet als eerste doe? Vergeef me, ik was me er echt niet van bewust hoe eenzaam ik je heb gelaten. Ik zal mijn best doen om meer aandacht te hebben voor jou en de kinderen, maar ik heb je hulp nodig en, indien mogelijk, zonder verwijten, want anders kost het me door mijn trots veel meer moeite, zoals je weet.
Belén: Schat, ik vind het geweldig dat je in staat bent om te zien wat de Heer je zegt en dat ook aan mij door te geven. Ik hou zoveel van je!

Moeder,

Wij vragen U ons te helpen de behoeften van onze echtgenoot (en alle mensen om ons heen) te zien, zodat wij kunnen leven zoals de Heer, met een hart dat altijd bereid is zich te geven.
Geprezen zij de Heer.

Vanaf het kruis vergeet Christus ons niet. Zijn liefde blijft stromen, zelfs in pijn. Toen alles van hem werd afgenomen – zijn leven, zijn waardigheid, zijn gezelschap – had hij nog iets te geven: zijn moeder, die hij ook aan ons geeft als moeder.
Maria week niet weg van het kruis, hoewel het haar verscheurde om haar Zoon op wrede en onrechtvaardige wijze te zien sterven. Ze bleef standvastig en offerde haar pijn met liefde op. Kan jij je voorstellen dat jij jouw eigen kind ziet sterven? Of dat jij je echtgenoot ‘gekruisigd’ ziet worden voor zijn zonden of verwondingen? Toch vluchtte Maria niet weg. Wij daarentegen ontvluchten vaak het lijden wanneer het zich bij een ander manifesteert. We vinden het moeilijk om het kruis te omarmen wanneer het huwelijk moeilijk wordt.
Maar pijn, verenigd met Christus, is niet langer een zinloze straf, maar wordt een offer en verlossing. Net als Maria kunnen we onze tranen, vermoeidheid of teleurstellingen offeren voor de ziel van de ander. Dat is de grootsheid van de echtelijke liefde: ook liefhebben aan het kruis, niet alleen in vreugde.
Vandaag herinnert de Heer ons eraan dat het wel degelijk mogelijk is om naast degene te staan die lijdt, en dat Maria een voorbeeld en moeder is op onze weg in het huwelijk. Met haar leren we volharden, liefhebben en offeren.

Montse: Ik ben zo blij, Vicente, sinds we terug zijn van de pelgrimstocht; we hebben de afgelopen dagen zoveel zegeningen ontvangen, die zich in onze kinderen manifesteren.
Vicente: Helemaal mee eens; zien is geloven. Ik zie nu duidelijk dat we het leven in perspectief moeten zien en niet van elk obstakel dat we tegenkomen een wereld moeten maken. Wat een hoofdpijn hadden we ons kunnen besparen, vooral met onze kinderen.
Montse: Precies, we hadden te weinig geloof en ik heb geleerd dat als we onze kinderen aan Haar zorg toevertrouwen en ons op Haar steunen met ons gebed en vasten, Zij alles aan Haar Zoon zal voorleggen en Hij kan Haar niets weigeren.
Vicente: Wat is alles toch eenvoudig en toch zien we het soms zo ingewikkeld. Als je me een paar jaar geleden had verteld dat ik vandaag zoveel vertrouwen in onze Moeder zou hebben, had ik je voor gek verklaard. Ik wil je bedanken voor je geduld om me naar haar toe te brengen, ondanks mijn ongeloof en mijn negatieve houding ten opzichte van alles wat van jou en je geloof kwam. Ik moet al die tijd een echte last voor je zijn geweest, en toch was je er voor mij en voor onze Moeder, en heb je het in stilte aangeboden. Ik weet niet wat er van mij en de kinderen terechtgekomen zou zijn als je die last niet op je had genomen.
Montse: We moeten de Maagd danken voor hoe ze deze grote familie, die zoveel van haar houdt, heeft beschermd en dat nog steeds dagelijks doet. We moeten haar vragen ons te helpen om nooit je hand los te laten,

Moeder,

Vandaag herdenken we u als Onze-Lieve-Vrouw van Smarten en richten we ons op de zeven smarten die de Kerk ons in herinnering brengt. Gezegend en geprezen zijt gij voor altijd.

Woord van de Heer.

Hoe belangrijk is het om naar het Woord van God te luisteren! Jezus herinnert ons daar keer op keer aan. Toen hem werd gevraagd wat het belangrijkste gebod was, zei hij, voordat hij zei dat je God moest liefhebben, “Luister, Israël”. Toen Martha haar zus Maria bekritiseerde omdat ze naar Jezus luisterde in plaats van haar te helpen, zei hij dat Maria het beste deel had gekozen. En in dit evangelie herhaalt hij dat nogmaals. Luisteren naar het Woord van God is essentieel om de geest te voeden. “De mens leeft niet alleen van brood, maar van elk woord dat uit de mond van God komt”.
Maar het gaat niet alleen om luisteren, je moet het Woord ook in praktijk brengen, dat wil zeggen, het in je hart sluiten en het tot leven brengen, leven volgens het Woord. Jezus noemt degene die de leer van Jezus gehoorzaamt, naar zijn woord luistert en het in praktijk brengt, degene die volgens zijn Woord leeft, een verstandig mens, en degene die naar zijn Woord luistert maar het niet in praktijk brengt, een dwaas. De ene vergelijkt hij met iemand die op rotsen bouwt, de andere met iemand die op zand bouwt.

Luis (stuurt een audiobericht naar zijn vrouw): Marisol, ik moet de baas vergezellen naar een receptie en we zullen laat thuiskomen. Wacht niet op mij voor het avondeten.
(Als Luis laat thuiskomt, wacht Marisol op hem)
Marisol: Hallo, schat. Heb je al gegeten? Wil je dat ik iets voor je klaarmaak?
Luis: Dat hoeft niet, schat. Godzijdank hebben ze me iets te eten gegeven op de receptie. Maar heel erg bedankt voor je aanbod.
Marisol: Zullen we ons echtpaargebed doen?
Luis: Marisol, schat, het is al na middernacht en ik ben erg moe. Ik heb rust en slaap nodig.
Marisol: Gisteren hebben we ook niet gebeden…
Luis: Het zijn moeilijke dagen.
Marisol: Juist daarom is het nu tijd om door te zetten en te blijven inzetten op het echtpaargebed, ook al kost het ons moeite, want we hebben gezien hoe goed het ons doet. Ik denk dat we nu een goede basis leggen voor ons huwelijk, want ook al zien we niet meteen resultaat, we kunnen er wel stevig op voortbouwen. Kijk eens terug en zie hoe we als echtpaar zijn gegroeid sinds we dit doen.
Luis: Ja, het echtpaargebed heeft ons veel dichter bij elkaar gebracht.
Marisol: En we hebben ook gezien wat er gebeurt als we ermee stoppen.
Luis: Ja, de ruzies om onbenulligheden kwamen terug, en de boosheid, en ons ego stond ons in de weg om elkaar te erkennen als de gave die we voor elkaar zijn.

Moeder,

Leer ons om naar het Woord van God te luisteren en er altijd naar te leven, zoals U deed, door het in Uw hart te bewaren en in praktijk te brengen. Gezegend zijt Gij, Moeder! Geprezen zij de Heer!