Evangelie van de dag
Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas
Hij zei: ‘Er was eens in een zekere stad een rechter, die zich om God noch gebod bekommerde.
Er was ook een weduwe in die stad die herhaaldelijk bij hem kwam met het verzoek: Verschaf mij recht ten opzichte van mijn tegenstander.
Een tijdlang wilde hij niet, maar daarna zei hij bij zichzelf: Al bekommer ik mij om God noch gebod,
toch zal ik die weduwe recht verschaffen om niet langer geplaagd te worden door haar eindeloze bezoeken.’
En de Heer sprak: ‘Hoort wat de onrechtvaardige rechter zegt!
Zou God dan geen recht verschaffen aan zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen en naar wie Hij genadig luistert?
Ik zeg u: Hij zal hun spoedig recht verschaffen. Maar: zal de Mensenzoon bij zijn komst het geloof op aarde vinden?’
Deze passage uit het Evangelie onthult ons Gods onwankelbare trouw aan al zijn kinderen. Jezus leert ons dat, als zelfs een onrechtvaardige rechter een volhardende vrouw kan helpen, onze hemelse Vader des te meer zal luisteren naar hen die dag en nacht tot Hem roepen! De weduwe vertegenwoordigt de ziel die niet opgeeft ondanks Gods stilzwijgen. Als zij na de eerste afwijzing had opgegeven, zou zij nooit gerechtigheid hebben gekregen. Haar menselijke volharding wordt voor ons een symbool van de geestelijke volharding die God van zijn kinderen verwacht: een hart dat blijft vertrouwen, dat blijft vragen, dat blijft liefhebben. Daarom nodigt Hij ons uit om altijd te bidden zonder te verslappen. Hij zegt ons niet veel te bidden, maar altijd te bidden, omdat Hij wil dat we in Zijn aanwezigheid leven, dat we ons hart bij Hem hebben en ons zo aan Hem overgeven. En ons, echtparen, nodigt Hij uit om volhardend te zijn en altijd in echtelijk gebed te leven, elkaar met volharding lief te hebben, elkaar te vergeven, elkaar te aanvaarden en ons aan elkaar te geven, en de liefde van God in ons te laten werken.
Toegepast op het huwelijksleven:
Roos: Imre, toen ik vandaag tijdens de eucharistie hoorde: “Zal dit geloof op aarde te vinden zijn?”, vroeg ik me af… hoe ziet dat geloof er bij ons uit? Tussen het werk, de kinderen, de vermoeidheid…
Imre: Roos, misschien is het juist hier te zien. Wanneer we proberen niet hard te reageren op een boos gezicht, wanneer we een gebaar van genegenheid maken, ook al zijn we uitgeput… wanneer we samen het kruis met liefde aanvaarden, is dat ook geloof.
Roos: Ja, maar soms heb ik het gevoel dat we te weinig bidden. Ik mis die lange momenten van gebed die we hadden voordat de kinderen werden geboren.
Imre: Ik ook. Maar ik geloof dat Jezus ons leert te bidden in het leven. Elke keer dat ik liefheb, dien, vergeef, doe ik dat verenigd met zijn Hart, dat is ons gebed.
Roos: Dus… leven in het Hart van Jezus is als je ziel brandend houden te midden van ons dagelijks leven.
Imre: Precies, Roos!
Roos: Dus als Jezus terugkomt, vindt Hij ons misschien terwijl we de afwas doen of de luiers van de kinderen verschonen, maar als we dat in verbondenheid met Hem doen, zal Hij dat geloof vinden, wat een vreugde!
U die alles in uw hart overpeinsde, help ons om in gebed te leven. Gezegend en geprezen zijt Gij voor altijd, Heer!
