Heer, vandaag laat U mij zien dat we klein en nederig moeten zijn om God te leren kennen. Wat kent U ons toch goed! Wanneer we de gaven ontdekken die U ons geeft en we die verkeerd gebruiken, denken we dat we ‘wijs en begripvol’ zijn en vervallen we gemakkelijk in trots en hoogmoed. En daarna komen
afgunst, woede…
Hetzelfde geldt voor onze echtgenoot, hoe vaak denken we niet dat we beter zijn dan
onze echtgenoot… Maar U vraagt ons om nederig, klein en behoeftig te zijn, omdat U dat zo gewild hebt, dat we elkaar nodig hebben. En vanuit die wederzijdse kwetsbaarheid, als we elkaar met nederigheid steunen en omarmen, zullen we elkaar steeds beter leren kennen en dan zal er eenheid ontstaan, de gemeenschap waartoe
we geroepen zijn.
Maar de weg is niet gemakkelijk. Alleen kunnen we het niet, daarom komt U ons tegemoet en geeft U ons door ons sacrament de genade, de kracht om onze trots te overwinnen. Beetje bij beetje toont U ons Uw
nederigheid, om ons klein te maken, maar heel dicht bij elkaar.
Vandaag, waarop we de uitroeping van Onze-Lieve-Vrouw van de Berg Karmel vieren, kijken we naar de nederigheid van Onze Moeder, opdat Zij ons onderwijst.

 Toegepast op het huwelijksleven:

Julia: Wat een zenuwen! Het is nog maar drie maanden geleden dat we de retraite van het Project Huwelijksliefde hebben gedaan en bij de volgende bijeenkomst van de catechese-groep moeten we erover vertellen… Maar we hebben geen idee!
Antonio: Het is waar, het is spannend, we hebben geen opleiding gehad. En er zijn mensen die heel goed opgeleid zijn…
Julia: Het is ook waar dat ze ons hebben gezegd dat we ons geen zorgen hoeven te maken, dat we alleen de catechese hoeven te lezen, er de hele maand samen voor moeten bidden en moeten proberen het in praktijk te brengen…
Antonio: Dat is waar, ze zeggen ons altijd dat het geen college is. En dat begrijp ik, hahaha, wij zijn niet echt academisch.
Julia: Ja, maar we zijn erg enthousiast over deze nieuwe weg die we zijn ingeslagen. We gaan door zoals tot nu toe, we gaan proberen om gedurende de maand te leven wat de catechese ons zegt in ons dagelijks leven, in onze
dagelijkse bezigheden, in de kleine dingen, gesteund door het echtpaargebed en de sacramenten.
Antonio: Dat klopt, in de vorige lessen vertelden ze hoe de catechese hen had geholpen in hun huwelijk, hoe ze die
in hun dagelijks leven hadden toegepast. Ze waren erg ervaringsgericht…, nou ja, hoe zeg je dat…
Julia: Ervaringsgericht, ervaringsgericht… en we hebben nu juist
“ervaring” opgedaan in deze drie maanden: samen bidden (iets wat we vroeger niet deden…), zien hoe we sommige dingen nu anders doen, elkaar anders bekijken… En vooral, hoe we elkaar leren kennen in het huwelijksgebed en hoe we de Heer leren kennen.
Antonio: Dat is waar. Wat geweldig! En hoeveel hebben we nog te leren, te beleven, te bidden… We moeten de Heer en Onze
Moeder heel erg bedanken voor het redden van ons.
Julia: Ja, dank U Heer, dank U Moeder!

Moeder,

Dank U voor deze weg die U de Kerk hebt geboden, dank U voor Uw Ja, dank U voor het Ja van zoveel echtparen die Uw Project mogelijk maken.
Wij loven en danken U, Heer, voor het schenken van Uw Moeder!