Evangelie van de dag
Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Matteüs
Jezus sprak tot hen: ‘De vrienden van de bruidegom kunnen toch niet bedroefd zijn, zolang de bruidegom bij hen is? Er zullen dagen komen, dat de bruidegom van hen is weggenomen; dan zullen zij vasten.
Niemand gebruikt voor een oud kleed een verstellap van ongekrompen stof: want het ingezette stuk trekt aan het kleed en de scheur wordt nog groter.
Ook doet men geen jonge wijn in oude zakken, anders bersten de zakken, de wijn loopt er uit en de zakken gaan verloren, maar jonge wijn doet men in nieuwe zakken; dan blijven beide behouden.’
Bij het lezen van dit evangelie rijst misschien de vraag: wat heeft vasten met de echtgenoot te maken? Jezus lijkt op een wat mysterieuze manier te antwoorden, maar in werkelijkheid laat Hij ons een stukje van zijn hart zien.
Het Joodse volk wachtte al eeuwen op de Messias en in Jezus’ tijd vastten ze ook als teken van dat wachten. Op de vraag waarom Zijn discipelen niet vastten, antwoordt Jezus niet alleen, maar Hij zegt zelfs iets veel groters: Ik ben de Echtgenoot op wie jullie gewacht hebben.
Hij onthult zijn identiteit aan ons… Hij is de Echtgenoot! Een beeld dat diep getekend is door liefde en intimiteit… En dat niet alleen, maar Hij doet ook een versluierde aankondiging van Zijn Passie: “De dagen zullen komen dat de Echtgenoot van hen weggenomen zal worden, en dan zullen zij vasten”.
Heer, vandaag overdenk ik Uw Hart van de Echtgenoot en Uw “verklaring” van liefde die tot in het diepst van mijn ziel reikt. Ik sluit mijn ogen en ik hoor U in mijn hart tegen me zeggen: Ik wil met jou trouwen en ik zal mijn leven voor jou geven om dat mogelijk te maken, wil je dat? Je hebt alleen een nieuw hart nodig om Mij te aanvaarden en Ik zal het je geven…
Dan antwoord ik vanuit het diepst van mijn ziel met al mijn liefde: “Ja, dat wil ik”.
Het christelijk huwelijk is een zichtbaar teken van deze onzichtbare liefde van Christus de Echtgenoot voor zijn Kerk, dan weerklinken deze woorden in mij: “Door mijn echtgenoot te ontvangen en te behagen, behaag ik U Heer”.
Rocio: Ik ben het zat Adolfo! Je bent altijd hetzelfde, ik ben ook moe van het werk, weet je? En de kleren wassen zichzelf niet, de kinderen douchen niet uit zichzelf… Je lost alles op door iemand te zoeken die me komt “helpen”. Ik kan er niet meer tegen! Ik heb alles geprobeerd…
Adolfo: Ik ben het ook allemaal beu! Ik heb mijn ruimte nodig, mijn ritme, mijn vrienden en mijn manier van doen… Ik gooi de handdoek in de ring!
(De volgende dag)
Rocio: Adolfo, ik dank God omdat hij me heeft doen inzien dat het probleem niet de verdeling van de taken thuis is, dat is een “oppervlakkige en alledaagse lappendeken” die ons alleen maar een erger probleem brengt, en dat is dat we de wanhoop bereiken en de handdoek in de ring gooien… Wat we nodig hebben is een bekering van het hart, want alles wat we horen en leren is nutteloos als we het niet accepteren en verankerd blijven in ons vorige leven…
Adolfo: Ik begrijp het… ik begrijp het… je hebt misschien gelijk, maar wat kunnen we doen?
Rocio: Neem een zekere vastberadenheid: we mogen onze dagelijkse afspraak voor gebed niet missen. We hebben intimiteit met de Heer nodig. Hij is degene die ons hart van steen zal veranderen in een hart van vlees zoals het Zijne, maar we moeten Hem zoeken, Hem vinden en Hem liefhebben in gebed.
Moeder,
We danken u omdat u het eerste “ja” gaf aan de Echtgenoot.
U wist zijn liefde te herkennen en zonder voorbehoud te aanvaarden. Help ons te volharden in gebed om Jezus te verwelkomen met een eenvoudig hart als het uwe. Dank U, gezegende Moeder.