Evangelie van de dag
 
Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Marcus 5, 21-43

n die tijd, toen Jezus weer met de boot overgestoken was, stroomde veel volk bij Hem samen. Terwijl Hij zich aan de oever van het meer bevond,
kwam er een zekere Jaïrus, de overste van de synago­ge. Toen hij Hem zag viel hij Hem te voet en smeekte Hem met aandrang:
‘Mijn dochtertje kan elk ogenblik sterven, kom toch haar de handen opleggen, opdat ze mag genezen en leven.’
Jezus ging met hem mee. Een dichte menigte vergezelde Hem en drong van alle kanten op.
Er was een vrouw bij die al twaalf jaar aan bloedvloeiing leed;
zij had veel te verduren gehad van een hele reeks dokters en haar gehele vermogen uitgegeven,
maar zonder er baat bij te vinden; integendeel het was nog erger met haar geworden.
Omdat zij over Jezus gehoord had, drong zij zich in de menigte naar voren en raakte zijn mantel aan.
Want ze zei bij zichzelf: ‘Als ik slechts zijn kleren kan aanraken, zal ik al genezen zijn.’
Terstond hield de bloeding op en werd ze aan haar lichaam gewaar, dat ze van haar kwaal genezen was.
Op hetzelfde ogenblik was Jezus zich bewust dat er een kracht van Hem was uitgegaan; 
Hij keerde zich te midden van de menigte om en vroeg: ‘Wie heeft mijn kleren aangeraakt?’
Zijn leerlingen zeiden tot Hem: ‘Gij ziet dat de menigte van alle kanten opdringt en Gij vraagt: Wie heeft mij aangeraakt?’
Maar Hij liet zijn blik rondgaan om te zien wie dat gedaan had.
Wetend wat er met haar gebeurd was, kwam de vrouw zich angstig en bevend voor Hem neerwerpen en bekende Hem de hele waarheid.
Toen sprak Hij tot haar: ‘Dochter, uw geloof heeft u genezen. 
Ga in vrede en wees van uw kwaal verlost.’
Hij was nog niet uitgesproken, of men kwam uit het huis van de overste van de synagoge met de boodschap: 
‘Uw dochter is gestorven. Waartoe zoudt ge de Meester nog langer lastig vallen?’
Jezus ving op wat er bericht werd en zei tot de overste van de synagoge: ‘
Wees niet bang, maar blijf geloven.’
Hij liet niemand met zich meegaan, behalve Petrus, Jakobus en Johannes, de broer van Jakobus.
Toen zij aan het huis van de overste kwamen, zag Hij het rouwmis­baar van mensen die luid weenden en weeklaagden.
Hij ging naar binnen en zei tot hen: ‘Waarom dit misbaar en geween? Het kind is niet gestorven, maar slaapt.’
Doch ze lachten Hem uit. Maar Hij stuurde ze allemaal naar buiten en ging met zijn metgezellen 
en de vader en moeder van het kind het vertrek binnen, waar het kind lag.
Hij pakte de hand van het kind en zei tot haar: ‘Talita koemi ‘; 
wat vertaald betekent: ‘Meisje, Ik zeg je, sta op.’
Onmiddellijk stond het meisje op en liep rond; want het was twaalf jaar. 
En ze stonden stom van verbazing.
Hij legde hun nadrukke­lijk op, dat niemand het te weten mocht komen, 
en voegde eraan toe, dat men haar te eten moest geven.

Woord van de Heer.

De wonderen van Jezus.
 
Jezus wil geen afstandelijke relatie, daarom wil hij weten wie zijn mantel heeft aangeraakt, om haar in de ogen te kijken en haar te vertellen dat haar geloof haar heeft gered. Daarom wil hij geen drukte maken om de dochter van Jaïrus om haar op te wekken uit de dood. Hij wil haar bij de hand nemen en opwekken. Dus nu wil ik mijn ogen sluiten en toekijken hoe de Heer naar me toekomt, me liefdevol bij de hand neemt en tegen me zegt: “Je geloof heeft je gered”.
Hé, wat lees jij, heb jij je ogen al gesloten en gezien hoe Jezus je hand vasthoudt? Zo niet, doe dat dan ongeveer 5 minuten voordat je verder bidt.

Toegepast op het getrouwde leven:
 
Lola: Jose, wat hebben we toch een prachtig huwelijk waarin we naar elkaar kijken, elkaars hand vasthouden, over straat lopen en elkaar vasthouden, jij mij streelt, ik jou …. We hebben zoveel jaren zo ver van elkaar doorgebracht… Hoe noodzakelijk is tederheid in een huwelijk.
Jose: Nou… we zaten daar vast, ieder van ons deed zijn eigen ding, maar wat een prachtig iets is dit Project geweest dat onze levens heeft verenigd en deze uitingen van genegenheid tussen ons heeft geïntroduceerd.
Lola: En om je ouders, je zus en onze zwager te zien die ook aan dit pad zijn begonnen… het is prachtig, nietwaar?
Jose: Ja, ik ben heel blij dat mijn familie ook deze reis van het Project van de echtelijke liefde is begonnen. Dit is niet alleen een echtelijke bekering, maar ook een gezinsbekering. Het zijn de wonderen van Onze Lieve Vrouw, het zijn de wonderen van Jezus in de echtelijke en gezinsliefde.

 
Moeder,
 
Hoe belangrijk is tederheid tussen echtgenoten. Moge het nooit ontbreken. Prijs de Heer, die dichterbij komt en onze harten aanraakt.