Marta en Maria, twee zussen, en wat een verschil! Marta rent weg als ze hoort dat Jezus komt, verdrietig en wanhopig, en verwijt de Heer zelfs: “Als je hier was geweest…”. Maria daarentegen blijft thuis, waarschijnlijk omdat ze weet dat Jezus het beste zal doen, omdat ze gelooft en de wil van God aanvaardt als het beste voor haar, voor haar zus, voor haar broer, ook al is hij overleden. Ze wist dat ze niets tegen haar Meester hoefde te zeggen, Hij wist wat het beste voor hen was, wat God de meeste glorie zou brengen, en ze wacht geduldig af.

Hoe vaak zijn we niet zoals Martha, klagend dat de dingen anders zouden kunnen zijn als Hij zou handelen, als Hij dit of dat zou doen, de dingen zoals wij ze graag zouden willen, volgens onze criteria, op ons tempo: als U mijn man/vrouw zou veranderen, zou het zeker beter met ons gaan; als U ervoor zou kunnen zorgen dat mijn man/vrouw geloof zou hebben… We accepteren Zijn plannen niet, we willen en verwachten onze eigen plannen. Maar de waarheid is dat God een prachtig plan heeft voor ons, voor ons huwelijk en voor ons gezin, maar op Zijn tijd, op Zijn manier, altijd het beste voor ons willen, ook al is het pijnlijk, maar het is Zijn plan. Geloof je dit?

Toegepast op het huwelijksleven:

Sonia: (In gesprek me het begeleidende echtpaar) Ik ben het vechten beu, Elvira, ik heb het gevoel dat ik mijn tijd verspil en dat we jullie tijd verspillen.Ik doe alles wat jullie me zeggen: sacramenten, bidden, vechten tegen mijn zonde en eigenliefde, maar ik zie dat Santiago niets doet, niet bidt, in deze vier maanden heeft hij een paar keer gebiecht, maar hij is niet veranderd. Ik doe alles wat jullie me zeggen: sacramenten, bidden, vechten tegen mijn zonde en eigenliefde, maar ik zie dat Santiago niets doet, niet bidt, in deze vier maanden heeft hij een paar keer gebiecht en hij is niet in staat om iets op te geven, zijn tijd, de sportschool, vrienden, niets… Ik ben erg moe.

Elvira (mentor): Sonia, je kunt niet zeggen dat je tijd verspilt nu je terug bent bij het geloof, bij de sacramenten, dat je je huwelijk wilt redden… dat kan geen verspilling van tijd zijn. We zijn nog maar kort bezig met de begeleiding, en het is waar dat je misschien hebt begrepen dat God ons nodig heeft om ons te redden, om ons te helpen, en dat je alles hebt gedaan wat je is opgedragen. Maar misschien is het nu tijd om te beseffen dat je het niet alleen kunt, dat je huwelijk niet gered zal worden door alleen maar je taken goed te doen en je uiterste best te doen. Het is tijd om God, God te laten zijn en Hem echt in je leven toe te laten.

Sonia: Maar ik zie echt geen verandering in Santiago, op geen enkele manier. Als ik hem uitnodig om het echtgebed te doen, met veel geduld, wat me veel moeite kost…, zoekt hij duizend excuses en doen we het niet, en zo is het ook met biechten of naar de mis gaan, al is het maar op zondag voor de kinderen, maar niets.

Elvira: Deze weg naar verlossing is niet dat ik het doe en hij niet, maar wat ik bereid ben te doen voor Christus. Als mijn man op dit moment niet reageert, kan ik, verenigd met Christus, hem uit zijn put halen, met mijn gebed, mijn overgave, mijn verzaking aan mijn eigenwaarde. Dat is het kruis dat de Heer op dit moment van je vraagt. Maar leef het met Hem en in Hem; leer je man echt lief te hebben, in moeilijkheden, in pijn, dat is echte liefde. En dat is de weg naar echt geluk, niet het lege geluk dat de wereld biedt.

Sonia: Het geeft me echt veel rust om met je over God te praten, over hoe Hij het kan doen, en het geeft me hoop, ook al is het moeilijk. Bedankt voor al je hulp.

Elvira: Dankzij God en Zijn voorzienigheid die ons op dit pad van heiligheid heeft willen samenbrengen, zal Hij de harten veranderen van degenen die Hem binnenlaten. Geloof je dat?

Sonia: Ja, ik geloof het.

Elvira: Dan zal het gebeuren volgens je geloof.

Moeder,

Help ons de genade te zien die God ons op elk moment van ons leven schenkt. Gezegend en geprezen zij God!