Hoe vaak vragen we ons niet af wat er aan de hand zou kunnen zijn in ons huwelijk dat niet goed gaat. We maken ruzie over het huishouden, over elke beslissing die genomen moet worden, over de opvoeding van de kinderen, over wat we wel en niet doen. Dan zijn er twee dagen van rust en dan is het weer business as usual. Misschien komt het omdat we aan een tolhuisje zitten en we er niet bij stilstaan: daar zit ik, ik eis lof, ik eis rechten van mijn echtgenoot, ik eis aandacht, ik eis vergeving, ik eis wat ik heb gegeven en wat ik niet heb gekregen… en terwijl verdriet, pijn en wanhoop aan mijn hart knagen, denk ik dat er geen oplossing is voor ons probleem. Maar Jezus komt langs en kijkt me met liefde aan en roept me: Sta op en volg me! Hij wil ons opheffen uit die tolhuis die een gevangenis is en die me verhindert om verder te gaan op de weg van Liefde, die het tegenovergestelde is van verzamelen en eisen, maar juist van jezelf geven en niet meten. Doe zoals Mattheüs, sta op, stop met verzamelen en volg Hem.

Eva: John Ik voel me lichamelijk en geestelijk uitgeput. Ik had het gevoel dat ik mezelf te veel gaf en in gebed realiseerde ik me dat ik je alweer aan het beoordelen was en aan het meten wat je geeft.
John: Wauw… Dank je wel dat je dit met me deelt Eva. De waarheid is dat ik soms een beetje ontspan.  
Eva: Je geeft veel dingen waar ik niets aan doe, maar het is alsof alles wat je doet wordt uitgewist en ik alleen zie wat ik doe en ik begin beloningen van je te eisen. Hoe dan ook… ik begin opnieuw! Wat een opluchting om te zien hoe de Heer voor ons zorgt en ons de waarheid laat zien van wat er gebeurt. Ik gaf jou de schuld van al mijn verdriet.
John: Wat ben je mooi, mijn Evita. Ik dank God voor jou en ik vraag Hem mij te helpen jouw verdriet te beseffen en mij meer aan jou te geven.

Moeder,

Mag ik altijd met u zeggen: Mijn ziel verkondigt de grootheid van de Heer, mijn geest verheugt zich in God, mijn redder, omdat hij de vernedering van zijn slaaf heeft aanschouwd. Hem zij lof voor altijd.

Vandaag kunnen wij, zoals de discipelen tegen Thomas zeiden, met vreugde zeggen: “We hebben de Heer gezien!” En er zullen velen om ons heen zijn die net als Thomas zullen zeggen: “Als ik hem niet zie, geloof ik hem niet.”
Thomas was verblind door wanhoop. De frustratie om de man aan wie hij zijn leven had gegeven gekruisigd te zien, bracht hem tot wanhoop en daarmee tot verlies van geloof. Ja, wanhoop is een van de belangrijkste wapens van de vijand.
Maar Thomas keerde zich, ondanks zijn frustratie en gebrek aan geloof, niet af van zijn gemeenschap, van de Kerk, maar keerde ernaar terug, om zich bij zijn broeders, de apostelen, te voegen, en toen gebeurde het:
Christus, die alle barmhartigheid is, komt naar hem toe en laat hem zien dat het waar is, dat Hij het is, dat Hij is opgestaan. En Thomas, berouwvol, erkent Hem als zijn Heer, zijn God!

Laura: Mario soms vind ik het moeilijk om God te zien in deze beproeving waar we doorheen gaan. Ik lijd zo erg! Dat ik Hem niet aan mijn zijde voel….
Mario: Laura, wat jou overkomt zijn verleidingen van de boze, die ons doen twijfelen of God altijd bij ons is. Maar Hij heeft beloofd: “Ik zal bij je zijn tot het einde van de wereld”.
Laura: Ja, maar soms is het zo moeilijk voor mij om te geloven…. Help me, echtgenoot, om het geloof niet te verliezen.
Mario: Hoe vaak hebben we niet gehoord “God zou geen kwaad toelaten als het niet voor het goede is”, dus laten we op Hem vertrouwen. We zullen zeker gesterkt in geloof, nederigheid en geduld uit deze beproeving komen. Laten we op Hem hopen.
Laura: Het is goed om van je te horen, het geeft me vrede, jij bent de echtgenoot die ik nodig heb.
Mario: Vertrouw. Natuurlijk hebben we gebed nodig, veel gebed. En naar onze catechesegroep gaan, de maandelijkse catechese hebben gedaan en de maandelijkse aanbidding samen met andere echtparen.
Laura: Ja, hoe belangrijk het is om samen te bidden. Dank je echtgenoot.
Mario: Dank God. Zo gaan we ons echtelijk gebed bidden om God te danken voor de gaven die hij ons geeft, inclusief het kruis.

Moeder,

Help ons om Christus te zien in alle omstandigheden van ons leven en mogen we altijd weten hoe we dankbaar moeten zijn. Prijs Hem voor altijd.

Enkele dagen geleden lazen we in het evangelie de gelijkenis van de Goede Herder, waarin Jezus Christus op zoek gaat naar het verloren schaap en de andere 99 achterlaat. In dit geval gaat Jezus verder, zelfs wetend dat de twee bezetenen iedereen afwijzen, kiest hij ervoor hen lief te hebben, hij heeft medelijden met de twee bezetenen. Zoals altijd neemt hij het initiatief om te komen, om de behoeftigen te roepen. Christus keert zich niet af van de zondaar, Hij verwerpt de zonde maar niet de zondaar, die dichterbij komt om genezen te worden. Maar Hij heeft onze acceptatie nodig, onze bereidheid om met Hem, voor Hem en in Hem te leven, in het besef dat we het niet alleen kunnen. Wij leggen ons bijna niets op, onze wil, en Christus legt Zijn Alles op tafel en vult ons hart met Zijn genezende en barmhartige liefde.

Toegepast op het getrouwde leven:

John: Angelica, wat voel ik me gelukkig na de retraite van het Project van de echtelijke liefde die we hebben meegemaakt.
Angelica: Ja, ik ging heel vreugdevol weg, met de hoop vernieuwd te leven, met een andere kijk op het leven, maar er zijn nu twee weken voorbij en ik denk niet dat het gaat lukken.
John: Waarom zeg je dat? Het is waar dat we de eerste vier dagen het echtelijk gebed hebben gedaan en de andere dagen niet.
Angelica: Ik weet niet of het de moeite waard is omdat we nog steeds hetzelfde zijn. Ik denk nog steeds slecht over je, toen je gisteren te laat kwam en vandaag toen je me geen kus gaf toen ik wakker werd.
John: Je zei zelf, Angelica, op de dagen dat we samen baden dat er een vrede in huis was die we lang niet hadden ervaren en dat je blij was omdat je niet meer slecht over me dacht. Ik wil het graag blijven proberen, en zoals ons gezegd is: God vraagt ons niets, behalve onze wil om vol te houden.
Angelica: Je hebt gelijk. Je weet dat het me veel gaat kosten, dus ik vraag je om geduld met me te hebben, hoewel het me hoop geeft dat ik een verandering in je zie die alleen van God kan komen, dus dank je John dat je erop staat om ons huwelijk te leven zoals God het bedoeld heeft.

Moeder,

We vragen U om ons te helpen te handelen als Uw Zoon, door onze echtgenoot te hulp te komen voor zijn zonde als een offer en overgave voor de liefde die ons verenigt in gemeenschap. Lof zij onze Verlosser.

Heer, vandaag vertelt U ons dat we een stuk van ons hart voor onszelf houden en dat we het niet aan U als Uw kinderen geven omdat we niet geloven als we geconfronteerd worden met moeilijkheden.
U vertelt ons dat we moeten rusten in Uw plan, dat wanneer moeilijkheden tussen ons komen, U sterker en krachtiger wordt als we ons tot Genade wenden in gebed en in de sacramenten, vooral in ons sacrament van het huwelijk.
In de moeilijkheden, als we ons gedragen als Uw kinderen en ons tot U wenden, toont U Uw macht en redt U ons uit de storm door ons sacrament op te heffen met al Uw Genade en met al Uw Kracht.

Carmen, komt thuis voor de lunch: Hoi schat, hoe was je ochtend?
Elias: Slecht. Trouwens, ik wil niet eens praten.
Carmen: Nou, is het mijn schuld als het slecht met je gaat? Ga toch weg, ik heb genoeg op mijn bord!
Elias, na het bidden in de namiddag, met de genade van God en zijn sacrament, besluit om naar Carmen te gaan: Schat, vergeef me, want vandaag tijdens de lunch kwam mijn zelfrespect naar buiten tegenover de moeilijkheden die ik bij mijn werk doormaak, en in plaats van naar de Heer te gaan voor hulp, gaf ik je een klap.
Carmen: Maak je geen zorgen Elias, ik heb jou ook niet geholpen, en in plaats van je te verwelkomen en te begrijpen, heb ik je ook gekwetst.
Elias: Denk je dat we nu in gebed aan de Heer kunnen vragen om ons te helpen meer op zijn plannen te vertrouwen?
Carmen: Ik denk dat dat een geweldig idee is! En morgen offeren we het aan de Heer in de mis.
De twee samen: In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest…

Moeder,

Mogen wij, net als U, Ja zeggen tegen Gods Plan. Leer ons te zeggen: “Laat ons geschieden naar uw woord”. Prijs de Heer.

Woord van de Heer

Laat een spoor achter

Soms lijkt het alsof alles wat we doen of zeggen in ons huwelijk zinloos is of nooit genoeg is, maar zonder dat we het merken, laten we een spoor achter door wat we zeggen, hoe we ons gedragen en wat we doen. Het kan lijken alsof de Heer in zijn eigen stad, hoe veel hij ook zei, weinig uithaalde, maar zeker dat velen zich uiteindelijk in stilte bekeerden, Zijn voorbeeld en Zijn woord in zich opnamen en zonder het te merken, hun leven hadden veranderd. Het mag ons niet uitmaken dat ze niet naar ons luisteren, dat ze ons negeren en zelfs minachten, we doen alles om te laten zien wat we in ons hebben. God is aanwezig in ons huwelijk, dat moet merkbaar zijn in alles wat we doen, in wat we zeggen. Het is altijd de Heer die door ons heen werkt en Hij is het die alle eer moet krijgen door onze daden. Laten we een spoor achterlaten van de liefde van God die in ons is, laten we ons niet schamen om voor de Heer op te komen, door onze liefde, onze vreugde, onze toewijding en onze verzaking, daar openbaart God zich aan anderen. Die zin van Johannes Paulus II moet in ons hart weerklinken: “Liefde overwint altijd”.

Toegepast op het huwelijksleven:

Pilar: Ze denkt: “Ik ga Álvaro voorstellen om samen de rozenkrans te bidden, dat zou ons beiden goed doen. Maar nu ik erover nadenk, vind ik dat ik de laatste tijd een beetje vervelend ben geworden, dus ik kan beter alleen voor hem bidden, zodat de Heer hem langzaam maar zeker laat inzien hoe belangrijk het is om samen te bidden”.

Álvaro: (Als hij moe thuiskomt van zijn werk, denkt hij: “Ik ben uitgeput na een zware werkdag en nu gaat Pilar me voorstellen om de rozenkrans te bidden en dat vind ik erg moeilijk omdat ik het een beetje vervelend vind, maar ik ga het voor haar doen omdat ik weet dat het me goed doet”). Hallo schat, hoe was je dag? Ik ben uitgeput, geef me even de tijd om iets comfortabelers aan te trekken en als je het goed vindt, bidden we samen de rozenkrans. Pilar: Wat ben ik blij dat je zegt dat we samen de rozenkrans gaan bidden. Ik moet je om vergeving vragen omdat ik aan je heb getwijfeld, dus ik heb hem al gebeden, maar de Onze-Lieve-Vrouw zal het geweldig vinden als we er nog een samen bidden.

Álvaro: Ja, het kost me echt veel moeite, maar door jouw voorbeeld en omdat je zo volhoudt, ook al word ik soms boos, zie ik steeds meer hoezeer het me helpt om te bidden en steeds dichter bij de Heer te komen. Bedankt dat je altijd het beste voor me wilt.

Pilar: Ik vind het geweldig hoe ik beetje bij beetje wat de Heer in mijn hart legt, aan jou kan doorgeven en hoe volgzaam je dat aanneemt. Ik merk dat we steeds meer één vlees worden en dat helpt me enorm.

Álvaro: Bedankt dat je zo vervelend bent, je volharding brengt me elke dag dichter bij de Heer en bij jou. Ik hou heel veel van je.

Moeder,

Onder uw mantel en onder de bescherming van uw Onbevlekt Hart laten we altijd met Hem, voor Hem en in Hem handelen, en altijd een spoor van Gods liefde achterlaten. Gezegend en geprezen zij de Heer.