Luisteren naar Hem

Wanneer we een ontmoeting hebben met de Heer, hoe gemakkelijk is het dan om aan Zijn voeten te zitten, zoals Maria, en naar Zijn Woord te luisteren! Urenlang voor het tabernakel en in aanbidding doorbrengen, de rozenkrans bidden… maar dit alles moet ons tot actie aanzetten. Om Zijn Woord te brengen aan huwelijken in nood, aan zoveel gezinnen die lijden omdat ze de Waarheid en de Schoonheid van het huwelijk zoals God het bedoeld heeft, niet kennen. En daar, bij de “tweede bekering”, kunnen we gemakkelijk vervallen in activisme. In Marta zijn en niet langer Maria… en dat kan ons afleiden van wat echt belangrijk is. Wat gaan we aan anderen doorgeven als we de Heer niet in ons hart hebben? Laten we Zijn Licht en Zijn Zout doorgeven, zonder Hem zijn we niets.

Toegepast op het huwelijksleven:

(Ana en Jorge in hun echtpaargebed)

Ana: Jorge, de Heer heeft me laten zien dat we meer tijd samen voor het tabernakel moeten doorbrengen. Elke dag even stilstaan en ons voeden met Zijn Woord en Zijn Liefde. De afgelopen maand merk ik dat ik erg afgeleid en onrustig ben.

Jorge: Hoe groot is de Heer! Hij heeft mij precies hetzelfde geleerd, we werken veel samen en ik ben dol op het goede dat ons kleine “ja” in zoveel huwelijken doet. Maar het is waar dat het leven niet snel voorbijgaat, de taken stapelen zich op en het is niet gemakkelijk om prioriteiten te stellen…

Ana: De woorden van de heilige Teresa van Calcutta hebben me erg geraakt, toen haar nonnen haar vertelden dat ze niet genoeg tijd hadden om voor zoveel zieken en stervenden te zorgen. Wat zei ze tegen hen? Dat ze elke dag een uur langer in gebed voor het tabernakel moesten doorbrengen.

Jorge: Wat goed! Dat vind ik geweldig, laten we daar meteen mee beginnen. Vanaf morgen, als de mis voorbij is, blijven we samen in gebed voor het tabernakel. Dan zullen we onze tijd zeker veel beter benutten. Als langere dagen nodig waren, had de Heer ons zeker meer dan 24 uur gegeven.

Ana: Hahaha, helemaal mee eens.

Moeder,

help ons om vol te houden in het gebed en om alles wat Hij ons leert in ons hart te bewaren. Geprezen en gezegend zij de Heer voor altijd!

De farizeeën verwijten Jezus dat zijn discipelen op de sabbat graankorrels plukken. De sabbat was een heilige dag, gereserveerd voor rust, volgens de wet. De regels waren streng en waren rigide geworden. Ze hadden de middelen verward met de doelen en waren afgedwaald van het essentiële, namelijk liefde. Jezus gebruikt de Schrift om een rigide interpretatie van de wet te corrigeren en zonder deze ongeldig te maken, geeft hij er een diepe betekenis aan, waardoor hij een ongezonde religiositeit ontmaskert die zich aan regels houdt, maar niet liefheeft. Jezus leert ons dat barmhartigheid boven de regel staat en dat regels in dienst staan van de liefde.
In het huwelijk eisen we vaak van elkaar dat we ons aan onze eigen wet houden, de wet van ‘mijn reden’, en leggen we zo onze manier van doen, onze criteria en onze redenen op. Hoe moeilijk is het om op te geven dat we gelijk hebben en af te zien van het doen van dingen zoals ik dat wil! Vandaag leert de Heer ons de wet van liefde en barmhartigheid en ik besef dat het opleggen van mijn wet, ook al is die redelijk, de gemeenschap met mijn echtgenoot kan verbreken en dat dit de Heer niet behaagt. Het is beter om het gelijk te verliezen, om in de liefde te winnen. Dank u, Heer, dat u ons leert en waarschuwt voor wat er gemakkelijk in ons hart kan gebeuren.

Terug naar het huwelijksleven:

Sofia: Ik houd van de Heer! Elke dag word ik meer verliefd op Hem. Kijk eens hoe subtiel Hij ons leert ons hart te richten op wat belangrijk is. In elk evangelie leer ik Hem een beetje beter kennen en hoe beter ik Hem ken, hoe meer ik van Hem houd. Toen ik vandaag over barmhartigheid bad, was het alsof de Heer tegen me zei: “Jij bent mijn omhelzing voor Álvaro, jij bent mijn glimlach, mijn geduld, mijn tederheid…”
Álvaro: wat indrukwekkend is dit! Wij zijn Zijn gezicht thuis. Wij zijn geroepen om de barmhartigheid van God te belichamen. Onze ogen, oren, handen… onze lichamen, onze woorden… alles! Ze zijn gemaakt om Zijn barmhartigheid over te brengen. Daar is God, liefhebbend door jou. Ik vind het geweldig dat de Liefde een gezicht heeft: jouw gezicht, het mijne… en dat van God tussen ons!

Moeder,

Moge barmhartigheid en liefde onze wet zijn. Help ons om elkaar door uw barmhartige ogen te zien en om dragers te zijn van Gods tederheid voor elkaar. Moeder van Barmhartigheid, bid voor ons!

Heer, vandaag laat U mij zien dat we klein en nederig moeten zijn om God te leren kennen. Wat kent U ons toch goed! Wanneer we de gaven ontdekken die U ons geeft en we die verkeerd gebruiken, denken we dat we ‘wijs en begripvol’ zijn en vervallen we gemakkelijk in trots en hoogmoed. En daarna komen
afgunst, woede…
Hetzelfde geldt voor onze echtgenoot, hoe vaak denken we niet dat we beter zijn dan
onze echtgenoot… Maar U vraagt ons om nederig, klein en behoeftig te zijn, omdat U dat zo gewild hebt, dat we elkaar nodig hebben. En vanuit die wederzijdse kwetsbaarheid, als we elkaar met nederigheid steunen en omarmen, zullen we elkaar steeds beter leren kennen en dan zal er eenheid ontstaan, de gemeenschap waartoe
we geroepen zijn.
Maar de weg is niet gemakkelijk. Alleen kunnen we het niet, daarom komt U ons tegemoet en geeft U ons door ons sacrament de genade, de kracht om onze trots te overwinnen. Beetje bij beetje toont U ons Uw
nederigheid, om ons klein te maken, maar heel dicht bij elkaar.
Vandaag, waarop we de uitroeping van Onze-Lieve-Vrouw van de Berg Karmel vieren, kijken we naar de nederigheid van Onze Moeder, opdat Zij ons onderwijst.

 Toegepast op het huwelijksleven:

Julia: Wat een zenuwen! Het is nog maar drie maanden geleden dat we de retraite van het Project Huwelijksliefde hebben gedaan en bij de volgende bijeenkomst van de catechese-groep moeten we erover vertellen… Maar we hebben geen idee!
Antonio: Het is waar, het is spannend, we hebben geen opleiding gehad. En er zijn mensen die heel goed opgeleid zijn…
Julia: Het is ook waar dat ze ons hebben gezegd dat we ons geen zorgen hoeven te maken, dat we alleen de catechese hoeven te lezen, er de hele maand samen voor moeten bidden en moeten proberen het in praktijk te brengen…
Antonio: Dat is waar, ze zeggen ons altijd dat het geen college is. En dat begrijp ik, hahaha, wij zijn niet echt academisch.
Julia: Ja, maar we zijn erg enthousiast over deze nieuwe weg die we zijn ingeslagen. We gaan door zoals tot nu toe, we gaan proberen om gedurende de maand te leven wat de catechese ons zegt in ons dagelijks leven, in onze
dagelijkse bezigheden, in de kleine dingen, gesteund door het echtpaargebed en de sacramenten.
Antonio: Dat klopt, in de vorige lessen vertelden ze hoe de catechese hen had geholpen in hun huwelijk, hoe ze die
in hun dagelijks leven hadden toegepast. Ze waren erg ervaringsgericht…, nou ja, hoe zeg je dat…
Julia: Ervaringsgericht, ervaringsgericht… en we hebben nu juist
“ervaring” opgedaan in deze drie maanden: samen bidden (iets wat we vroeger niet deden…), zien hoe we sommige dingen nu anders doen, elkaar anders bekijken… En vooral, hoe we elkaar leren kennen in het huwelijksgebed en hoe we de Heer leren kennen.
Antonio: Dat is waar. Wat geweldig! En hoeveel hebben we nog te leren, te beleven, te bidden… We moeten de Heer en Onze
Moeder heel erg bedanken voor het redden van ons.
Julia: Ja, dank U Heer, dank U Moeder!

Moeder,

Dank U voor deze weg die U de Kerk hebt geboden, dank U voor Uw Ja, dank U voor het Ja van zoveel echtparen die Uw Project mogelijk maken.
Wij loven en danken U, Heer, voor het schenken van Uw Moeder!