In dit evangelie spoort Jezus ons aan om ons te richten op wat echt belangrijk is, om al ons vertrouwen in Hem te stellen, en waarschuwt hij ons voor de verleidingen en misleidingen van valse profeten.
Tegenwoordig willen we dat onze kinderen verschillende talen leren, veel professionele vaardigheden verwerven, in het buitenland gaan studeren… en dat is allemaal prima, maar we moeten ons afvragen: leiden we hen op om het Koninkrijk van God binnen te gaan, dat het enige is wat echt belangrijk is?
En wij, echtgenoten? Is ons leven versierd met veel “kostbare stenen en votiefgeschenken”? Misschien richten we onze aandacht en ons vertrouwen vooral op onze vriendengroepen, op het maken van veel plannen, op materiële goederen, of worden we zelfs ‘referentiepunten’ in veel dingen, maar brengt dit ons echt dichter bij God of juist verder van Hem vandaan?  Verbindt het ons met de Heer of vult het ons met hoogmoed en aardse zaken?
We moeten trouw zijn aan onze roeping: heiligheid in het huwelijk, en daar elke dag naar streven, waarbij we ook andere echtparen helpen om die schoonheid te ontdekken en niet alleen bij oppervlakkige dingen te blijven. Als we ons doel duidelijk voor ogen hebben, zal al het andere niet meer zo belangrijk zijn als we het vandaag misschien vinden. Ons doel is om naar de hemel te gaan!

Terug naar het huwelijksleven:

Marta: Schat, heb je gezien hoe leuk onze vriendin Lola er altijd uitziet?
Alberto: Eerlijk gezegd kijk ik liever naar hoe mooi jij bent, van binnen en van buiten. Je hebt een schoonheid die geen enkele behandeling of make-up je kan geven. Al die uren die je aan de Heer wijdt en de liefde die je in alles wat je doet voor Hem legt, worden weerspiegeld in jou; je straalt een licht uit dat niemand kan bereiken door aan zichzelf te denken.
Marta: Het is waar dat sinds ik probeer dingen te doen zoals onze Moeder ze zou doen: werken, koken, voor de kinderen zorgen, bij jou zijn… ik een geluk heb dat niet van mij is, maar dat ik van de Heer krijg.
Albert: Als ik eerlijk ben, heb ik wel eens gedacht dat je je wat meer zou kunnen verzorgen, maar de Heer helpt me om me te ontdoen van het materiële en alles met Zijn ogen te zien, met een meer bovennatuurlijke blik. Uiteindelijk blijkt het een echt geschenk te zijn, omdat het me ook helpt om me te concentreren op mijn innerlijke leven.
Marta: Ik heb je al meer dan eens gezegd hoe merkbaar de verandering is die je doormaakt sinds je meer aandacht besteedt aan je gebed. Onlangs zei onze zoon Jacob tegen me dat hij zag dat je veranderd was, gelukkiger en vredevoller. Laten we de Heer vragen om trouw te blijven aan wat echt belangrijk is.

Moeder,

Woord van de Heer.

Alles geven

De Heer kijkt nooit naar de hoeveelheid die wordt gegeven, maar naar de kwaliteit van het hart waarmee wordt gegeven. De arme weduwe biedt in de ogen van de wereld heel weinig, maar voor God is het een enorme gave omdat ze geeft wat ze heeft, niet wat ze over heeft. En dat is precies wat God van ons vraagt voor ons huwelijk: ware liefde wordt niet afgemeten aan grote, incidentele gebaren, maar aan dagelijkse, nederige en oprechte toewijding.
In het huwelijksleven kan een van de twee zich vaak voelen als de weduwe: met weinig tijd, weinig energie, vermoeidheid, zorgen… En toch, wanneer hij zich toch aan de ander geeft – door echt te luisteren, een gebaar van tederheid, een bemoedigend woord, een daad van dienstbaarheid – heeft dat kleine ‘geschenk’ een enorme waarde. Het is geven vanuit armoede, niet vanuit overvloed.
Soms gebeurt het ook dat ieder van ons ‘reserves’ heeft: tijd die ik niet deel, emoties die ik niet toon, huishoudelijke taken die ik aan de ander overlaat, innerlijke ruimtes waar ik hem niet binnenlaat… Jezus herinnert ons eraan dat de echtelijke liefde rijpt wanneer we leren om niet alleen te geven wat we moeiteloos kunnen missen, maar ook wat we waarderen en wat ons echt moeite kost. Die overgave wordt vruchtbaar.
In het huwelijk, net als in dit evangelie, zijn kleine dagelijkse gebaren van trouwe liefde meer waard dan honderd sporadische uitingen. Want het grote in het huwelijksleven zit niet in de hoeveelheid, maar in de totaliteit van het hart.

Toegepast op het huwelijksleven:

Maria: Ik las over de weduwe die haar twee muntjes gaf… en ik dacht: “Ah, net als ik wanneer ik thuiskom, met nog maar een klein beetje energie!”
Javier: Nou, ik ontvang die twee druppeltjes alsof het vloeibaar goud is! Beter dan een dubbele koffie.
Maria: Geloof dat maar niet, soms kom ik zo moe thuis dat ik je alleen maar een halve glimlach kan geven en een “we praten straks wel”, wat mijn versie is van die twee muntjes.
Javier: En ik ben zo gelukkig! Want ik weet dat die halve glimlach al een verloren investering is.
Maria: En jij? Want er zijn dagen dat jouw bijdrage aan het huwelijk… laten we zeggen… “symbolisch” is.
Javier: Hé, hé. Mijn twee muntjes zijn een bord afwassen, je zeggen dat je prachtig bent en niet klagen als ik de creditcardafrekening zie… Dat is heroïsche liefde.
Maria: Dan zijn we net als de weduwe uit het Evangelie… maar dan in een moderne huwelijksversie: we geven het weinige dat we hebben.
Javier: Precies. En met onze twee dagelijkse muntjes zullen we uiteindelijk rijk worden… al is het maar in geduld!

Moeder,

Maria, leer ons om in het huwelijk onze “twee muntjes” van elke dag te geven. Maak van onze kleine gift een grote en trouwe liefde… Gezegend zij Onze Heer en Onze Moeder.

Het ware koninkrijk

De bekering van Heilige Dimas begint wanneer hij zich bewust wordt van zijn zonde. Vanaf het kruis aanschouwt hij de gekruisigde Christus die regeert, en wanneer hij naar hem kijkt, wordt zijn hart blootgelegd. Hij erkent zijn armoede en vanuit die waarheid komt hij in de intimiteit van Christus. Hij had Hem ‘Messias’ of ‘Koning’ kunnen noemen… maar hij kiest ervoor Hem ‘Jezus’ te noemen. En daar, door Hem te leren kennen, begint hij de belofte van het Koninkrijk te beleven.

Echtgenoten, laten we ophouden naar onszelf te kijken en onze blik op Hem richten. Moge Hij het zijn die ons onze armoede laat zien, zodat we in elke situatie van het kruis met onze echtgenoot, in intimiteit met de Echtgenoot (met hoofdletter), tegen Hem kunnen zeggen: ‘Jezus, denk aan mij…’. En moge Hij, in mijn onvermogen, mijn angst of mijn zonde, onze echtgenoot in mij liefhebben, en de hoop levend houden dat we samen in Zijn Koninkrijk zullen zijn.

Toegepast op het huwelijksleven.

Juan is al twee jaar werkloos en vandaag had hij een heel belangrijk sollicitatiegesprek.

Als hij na het gesprek thuiskomt, vindt hij Maria, zijn vrouw, op de bank in de woonkamer, aan het telefoneren. Later verwachtte Juan dat Maria hem zou vragen hoe het was gegaan, maar ze was zo druk bezig met haar eigen dingen dat ze het zelfs niet meer wist.

Juan worstelde innerlijk, maar herinnerde zich die passage waarin Sint Dimas tegen Jezus aan het kruis zei: “Jezus, denk aan mij…”. Op datzelfde moment, toen hij dat gebedje bad, herinnerde Juan zich dat Maria een slechte nacht had gehad en dat hij zich de hele dag niet om haar had bekommerd. Hij ging naar Maria toe en vroeg hoe het met haar ging.

Later, tijdens het echtelijk gebed, vroeg Juan God om vergeving omdat hij niet meer aandacht aan Zijn dochter had besteed. Maria besefte op haar beurt dat ze verstrooid was geweest, vroeg Juan om vergeving en dankte God voor de dierbare echtgenoot die Hij haar had geschonken en die haar zo goed hielp.

Moeder,

Help ons om in de waarheid te leven, terwijl we Uw Zoon vanaf het kruis zien regeren. Moge Hij voor altijd gezegend en geprezen zijn, die ons met Zijn bloed heeft verlost.

Woord van de Heer

Herrezen echtgenoten.

Jezus nodigt ons vandaag uit om onze blik te verheffen en te zien wie we zijn en waartoe we geroepen zijn. Kinderen van God, verwekt in het hart van de Vader om naar Hem terug te keren en eeuwig te leven. Het probleem is dat we verstrikt raken in wereldse redeneringen, waarmee de duivel ons doet twijfelen aan de goedheid van Gods wet en ons zo van Hem verwijdert.
De sadduceeën geloofden niet in de verrijzenis, en Jezus zei hun dat de Heer een God van levenden is, niet van doden. Vandaag de dag gelooft een groot deel van de wereld niet in de onverbrekelijkheid van het huwelijk, maar net als tegen de farizeeën zegt Jezus ons dat man en vrouw gemaakt zijn om één vlees te zijn, en dat wat God heeft verenigd, door de mens niet mag worden gescheiden. Wanneer ik uit liefde voor mijn echtgenoot hem aanvaard zoals hij is, en mij volledig geef zoals ik ben, kunnen we al in dit leven een stukje van het geluk bereiken dat Jezus ons belooft voor wanneer we herrijzen. We zijn getuige van zoveel huwelijken die, door de schoonheid en grootsheid van het huwelijk zoals God het bedoeld heeft te leren kennen, door de Heer zijn opgewekt, dat we niet langer aan zijn Woord kunnen twijfelen.
Echtgenoten, laten we het huwelijk leven zoals God het bedoeld heeft, en we zullen zien dat vreugde ons leven overspoelt.

Toegepast op het huwelijksleven:

In deze passage citeert de Heer de profeet Jesaja: “Mijn huis zal een
huis van gebed voor alle volken worden genoemd”, om hen te laten zien dat
zij de tempel hadden bezoedeld door er een rovershol van te maken dat zij
gebruikten om zich te verrijken. En degenen die in
deze woorden de Messias hadden moeten herkennen, degenen die hun hele leven hadden gewijd aan
de dienst van de tempel, hadden zo’n verhard hart dat het enige
wat ze wilden was Hem te doden. Heer, maak ons hart zacht en
nederig zoals het Uwe.

Toegepast op het huwelijksleven:

Antonio: Petra, de Heer heeft me in dit evangelie laten zien hoe
belangrijk het is om op elk moment van ons leven consequent te zijn.
Ik stel me voor dat alle mensen van goede wil die op pelgrimstocht naar
de tempel kwamen, sommigen van ver, en die vele kraampjes zagen waar dieren voor offers werden verkocht,
geschokt waren!
Petra: Daar had ik nog nooit bij stilgestaan, maar het moet inderdaad
onaangenaam zijn geweest. Weet je, laatst wees een vriendin me erop dat er
veel mensen zijn die heel dicht bij de Heer lijken te staan omdat ze naar
de kerk gaan en bidden, maar die in werkelijkheid geen naastenliefde hebben,
veel kritiek leveren en beledigend zijn.
Petra: Grappig gezien zou ik kunnen antwoorden: “Stel je eens voor hoe ze zouden zijn als ze niet bad”. Maar het is een serieuze kwestie, we moeten heel voorzichtig zijn met het voorbeeld dat we geven, want de Heer zegt in een andere passage van het
Evangelie: “Wee degene die een van deze kleinen aanstoot geeft”.
Petra: We moeten elkaar op de juiste manier helpen en elkaar waarschuwen
zodra we merken dat we afdwalen. We kunnen rekenen op de hulp
van de genade door ons huwelijkssacrament, samen kunnen we
het bereiken.

Moeder,

Laat ons geen aanstoot geven aan andere echtparen, laat ons
alert zijn en luisteren naar Uw Woorden. Dank U, gezegende Moeder!