Wat we het meest waarderen is waar we ons hart leggen en al onze inspanningen op richten om het te bereiken en te behouden. De wereld biedt schatten die zodra we ze bereiken tot stof vergaan en we op zoek moeten naar andere, ze zijn als neonlichten, de glitter van rijkdom, de lege en verlopen vreugde die nauwelijks een paar uur duurt, het welzijn dat niet de Vrede geeft die ons hart zoekt. En zo wordt het leven een leven zonder richting en zonder bestemming.
Maar U, Heer, laat ons zien waar het enige is dat ons hart vervult: Uw hart.
De weg naar die schat ligt in mijn huwelijk, de schatkist die U vult met parels elke keer dat ik afstand doe van mijn criteria en met vreugde accepteer wat mijn echtgenote me vertelt, zelfs als dat het tegenovergestelde is van wat ik denk. Van robijnen met elk offer dat ik breng voor mijn echtgenoot. En uiteindelijk ontdek ik dat de grootste schat is om in Uw Hart te zijn.
Help ons dus om niet van Uw Hart gescheiden te zijn, dat we altijd alert zijn zodat we deze grote schat niet kwijtraken. We willen niet dat ons hart ergens anders is, om in U te zijn en U in ons.

Jan: Alicia, biddend heeft de Heer mij de waarde laten zien van al die jaren van toewijding en opofferingen die je met mij hebt gehad. Al die jaren van lijden in stilte en tegen de Heer zeggen dat het heel zwaar was om alles te moeten dragen, het huis, de kinderen en het ergste van alles, mijn afwezigheid vanwege werk, maar dat je alles gaf uit Liefde voor Hem en voor mij.
Alicia: Ja, dat waren moeilijke jaren waarin ik me soms alleen voelde, alles dragend. Maar wat heeft de Heer je laten zien in gebed?
Jan: Nou, zie je, de Heer liet me een enorme kist zien en die zat vol met kleine juwelen die, toen ik ernaar keek, in mijn gedachten kwamen
bij de keren dat ik je al die offers zag brengen en hoe je altijd naar de Heer keek. Toen zag ik hoe jouw hart, in de vorm van een kostbaar juweel, was verenigd met het Hart van Jezus, dat kostbaar was zoals ik het nog nooit had gezien. Ik was verbaasd en verliefd op Hem. Toen begreep ik dat jouw hart in het hart van de Heer is, want je hebt alles uit Liefde voor Hem en voor mij gedaan. Dank je echtgenote dat je van me houdt op een manier die alleen Hij je kon leren. Dank u Heer voor het plaatsen van deze kostbaarheid aan mijn zijde.
Alicia: Dank de Heer die mij al deze gelegenheden heeft gegeven om te groeien in Zijn liefde en die mij heeft geholpen om Zijn Hart te ontdekken via jou, echtgenoot, om meer verliefd op jou te worden en zo meer verliefd op Hem te worden,
het ontdekken van deze schat die Hij voor mij, voor ons had voorbereid: Zijn Hart.

Laat ons niet afkeren van Uw Zoon, behoed ons voor de gevaren van verzoeking en leid ons altijd aan Uw hand naar Hem toe. Dank U, Moeder!

Het is het gebed dat Christus aan zijn echtgenote, de Kerk, heeft nagelaten, dus het heeft alles met het huwelijk te maken. Het leert ons te erkennen dat God het centrum is van ons huwelijks- en gezinsleven. Het leert ons ook om Zijn wil te zoeken en niet de onze. Het leert ons om elke dag voeding te geven en te vragen, vooral voeding van de ziel om liefde te geven. Het leert ons ook om vergeving te vragen en elkaar als echtgenoten te vergeven. En het leert ons om er samen naar te streven niet in verleidingen te vallen die onze gemeenschap verbreken.

Toegepast op het getrouwde leven::

Stela: Edwin, hoe kon je moeder gisteren ten overstaan van iedereen zeggen dat ik niets draag als ze ons uitnodigt voor de lunch? Terwijl je weet dat het niet waar is. Ik vergeef het haar niet.
Edwin: Ik begrijp dat je je slecht voelt. Soms, als jij me dingen niet meer kan vertellen zoals je vroeger deed, zorgt jaloezie ervoor dat ze boos wordt.
Stela: Dus je kiest haar kant?
Edwin: Nee, Stela. Ik wil altijd bij je zijn. Maar haar niet vergeven zal je niet helpen. Toon je vergeving aan mijn moeder en God zal je belonen met zijn vergeving voor jou. Dat zal mijn moeder veranderen.
Stela: Dank U Heer voor het geven van deze passende hulp. Zonder die hulp zou ik nooit tot U komen.

Moeder,

Dank U dat U ons leert te handelen vanuit barmhartigheid en vergeving zoals U leefde met hen die Uw Zoon veroordeelden. Lof zij U voor altijd.

Heer, vandaag vertelt U ons dat mijn strijd verborgen is, het is van binnen, het is in mijn hart. En dat is waar U Uw werk wilt doen.
Gods werk is onwaarneembaar voor mensenogen, alleen God de Vader die in het verborgene ziet, kan het zien.
Daarom laat U, elke keer als ik mijn echtgenoot in huis neem wanneer hij onaangenaam tegen me is, de zachtmoedigheid in mij groeien.
En elke keer dat ik mezelf geef en hem van dienst ben bij het ontbijt wanneer ik daar geen zin in heb, laat U de gave om behulpzaam te zijn in mijn hart groeien.
En in deze overgave en aanvaarding tussen ons, worden mijn hart en dat van mijn echtgenoot aan het Uwe aangepast, beetje bij beetje, op de verborgen plaats, doet U Uw Werk. De twee harten smelten samen in het Uwe en dan door het sacrament van het huwelijk bent U aanwezig en maakt U de communie tussen ons mogelijk.
Wat een groot mysterie, een almachtige God die handelt in het kleine en het verborgene!

Maria: Ik ben moe vandaag, om eerlijk te zijn, maar Sergio is erg laat en ik weet zeker dat hij eten wil als hij thuiskomt, dus ik ga iets voor hem klaarmaken.
Sergio: Hoi Maria, ik ben thuis. Waarom ruikt het hele huis naar eten? Ik heb je al duizend keer gezegd om de afzuigkap aan te zetten, het hele huis ruikt verschrikkelijk…
(Dan herinnert Maria zich het ochtendevangelie, dat het werk van de Heer in de verborgen dingen zit, en in het verwelkomen van haar echtgenoot in haar hart).
Maria: Ja, je hebt gelijk, je weet dat ik erg verstrooid ben en het niet opmerk….
(Sergio blijft nadenkend… en van binnen denkt hij dat Maria het avondeten aan het bereiden is, na al het werk van de dag, en ze zegt niets tegen hem als hij haar verwijten maakt over de afzuigkap).
Sergio: Maria, jaren geleden zou je me gezegd hebben dat ik te laat was, en dat je het eten klaargemaakt hebt, omdat ik je ook verweet dat je de afzuigkap niet had aangezet… Wat ben je veranderd sinds je begon te bidden!
Maria: Ja, Sergio, vandaag in gebed liet de Heer me zien dat de strijd in mijn hart is, waar het niet gezien wordt.
Sergio: Nou, ik wil ook naar de Heer luisteren zoals jij naar Hem luistert, wil je me helpen om net als jij vol te houden in gebed?
Maria: Natuurlijk, mijn liefste, ik zou niets liever willen dan samen naar het gebed gaan.
(En na een tijdje deed de Heer zijn werk in hen en in zijn kinderen).

Dank U dat U ons bij de hand neemt en ons het Mysterie laat zien dat in God verborgen is. Mogen we elke dag dieper gaan, zodat we met Hem en in Hem kunnen zijn, zoals U Moeder, We zijn helemaal van U!

Geef het hem ook.

“Als ze je tuniek willen afnemen, geef hem dan ook je mantel; als iemand je vraagt een mijl met hem mee te lopen, loop dan twee mijlen met hem mee”. Heer, hoeveel jaren heb ik dit evangelie niet begrepen! Omdat ik vasthield aan mijn menselijke criteria, aan wat mij vanuit mijn verstand rechtvaardig leek… En nu kijk ik naar U aan het kruis en zie ik dat dat liefde is, overgave tot het uiterste, zonder voorwaarden, alles uit liefde, alles. Dat past niet in het menselijk verstand, maar het is de waarheid, want U, de Schepper, de Almachtige, hebt alles uit liefde geschapen, U hebt ons uit liefde geschapen en U roept ons op om lief te hebben. En in dit evangelie laat je ons zien hoe jij liefhebt, je laat ons zien hoe liefde is. Liefde is geven, liefde is jezelf geven, liefde is de wil van de geliefde zoeken omdat je het beste voor hem wilt. Zonder aan jezelf te denken, alleen aan de ander denkend. Zo heb je ons lief, zo wil je dat we jouw liefde ontvangen en, vervuld van jouw liefde, liefhebben zoals jij ons liefhebt.

Toegepast op het huwelijksleven:

Jacobo: (Komt op zaterdagochtend vroeg mopperend uit de keuken) Ze wist dat ik me zo verheugde op het eten met het gezin, met onze kinderen, en dan moet ze haar moeder en broer uitnodigen om te komen eten. Ach, ik laat me weer door de duivel in de maling nemen. Ik ga naar de Heer. “Heer, wat moet ik doen? U weet hoe goed het is dat we als gezin samen eten.” (En na een tijdje stil te hebben nagedacht, terwijl hij de overgave van Christus aan het kruis aanschouwt, beseft hij dat zijn vrouw het met de beste bedoelingen heeft gedaan, dat zijn broer het misschien nodig heeft). “Dank u, Jezus, dat u mij laat zien dat het niet gaat om gelijk hebben, maar om liefhebben, om mijn eigen liefde op te geven zodat ik Uw oneindige liefde kan ontvangen. Als ze mijn tuniek vragen, geef ik ook mijn mantel. Het doet pijn, maar het is de weg, het deed jou nog veel meer pijn, Jezus!”

Jacobo: (Terugkomend bij zijn vrouw) Schat, vergeef me. Ik wil doen wat jij het beste vindt, omdat ik elke dag meer van je wil houden. Wil je dat ik je moeder en je broer ga halen zodat ze kunnen komen?

Carmen: Heel erg bedankt, schat. En sorry dat ik het zomaar heb gedaan zonder het met je te overleggen. Zo zou de Maagd het niet hebben gedaan. Wil je dat we vanmiddag samen die wandeling maken die je zo leuk vindt? Ik hou van je!

Moeder,

Verlicht ons alstublieft en help ons om altijd Gods wil te zoeken. Als men ons om onze mantel vraagt, laten we dan ook onze mantel geven. Geprezen zij de gekruisigde Christus.