Woord van de Heer.

 

Binnengaan zonder sleutels.

Vaak sluiten we, net als de discipelen, de deuren van ons hart uit angst: angst voor het oordeel van de echtgenoot, angst voor verwijten, angst om onszelf kwetsbaar op te stellen. We zwijgen, we verbergen onze intimiteit en zo sluiten we ons af van elkaar en sluiten we ons ook af van God en het werk dat Hij in ons wil doen.

Als we echter vertrouwen op Gods plan voor het huwelijk, de intimiteit van ons hart openen en vertrouwen op de onuitsprekelijke genade van het sacrament, zodat de kracht ervan ons kan optillen en optillen, dan staan we God toe om een ware liefdesgemeenschap tussen ons en met Hem op te bouwen. Dan gebeurt er iets buitengewoons: we worden geconfigureerd met Christus de Echtgenoot en zoals de discipelen de Heer herkenden aan de sporen van zijn zelfgave, zo herkennen wij christelijke echtgenoten onszelf in Christus als we ons leven aan elkaar geven in de kleine, alledaagse dingen: in een drankje dat met liefde wordt geserveerd, in een streling, in een geduldige reactie na een slechte dag, enzovoort, in elke kleine of grote zelfgave, verenigd met Christus, in Christus en door Christus, transformeren we onze menselijke liefde in goddelijke liefde die naar de eeuwigheid springt en ons één maakt met elkaar en met God.

 

Toegepast op het getrouwde leven:

Javier: Marta mijn leven, gaat het?

Marta: (zucht, op de rand van tranen): Ja, waarom zeg je dat?

Javier: Nou, ik zie je niet goed…

Marta: Oh nee?

Javier: Nee Marta nee. Wat is er mis?Ik weet dat je niet lekker bent.

Marta: Niets, er is niets mis met me….

Javier: Marta….Ik ken jou… kom, vertel het me.De laatste tijd zie ik je erg wispelturig doen tegen Mateo en vanmorgen ben je een beetje hard tegen hem geweest, vind je niet?

(Marta barst in tranen uit)

Javier: Wat is er aan de hand, lieverd?

Marta: Dat ik uitgeput ben Javier, het lijkt alsof ik overal aan toe kom, maar dat is niet waar…. Ik kom er niet…. Het lijkt erop dat ik alle antwoorden heb, dat ik weet hoe te handelen in alles en met iedereen en het is niet waar… vaak heb ik geen idee wat ik moet doen… en ik ben erg bezorgd over Mateo… hij is op een heel moeilijke leeftijd en ik ben moe, en ik ben bang dat we het niet goed zullen doen… en ik spring, dat is waar… maar ik weet niet hoe ik het beter kan doen… Je vertelt me altijd dat ik een geweldige moeder ben, maar de waarheid is dat ik me vaak onzeker voel.

(Javier omhelst haar en ze barst in tranen uit)

Javier: Schat, je bent niet alleen, we zijn er allebei, en bovenal, God is met ons. We moeten niet bang zijn. We moeten erop vertrouwen dat onze kinderen van Hem zijn en bidden tot de Heilige Geest om ons de wijsheid te geven om elk van hen op te voeden volgens zijn of haar hart en dan te rusten in de Heer. Laten we niet bang zijn en meer voor hen bidden.

(Na een tijd van gebed)

Marta: Dank je Javi dat je me hebt geholpen om mijn hart te openen. Nu ervaar ik een rust die ik alleen door jou en met God ervaar. Dank je wel dat je zoveel van me houdt en me niet veroordeelt. Dank je wel, want als ik zie hoe jij van me houdt en naar me kijkt, zie ik hoe God van me houdt.

Javier: Je bent van binnen en van buiten de mooiste echtgenote die ik kan hebben.

Marta: Oh wat hou ik van je

Javier: Ik hou echt van je!

 

Moeder,

Mogen wij, net als jij, ons altijd zonder angst openstellen voor Gods plan en mag het werk dat God in ons huwelijk en ons gezin wil doen, in ons gedaan worden. Prijs Hem voor altijd.