EVANGELIE
Hij heeft mij gezonden om de armen te evangeliseren… Geen profeet wordt geaccepteerd onder zijn eigen volk.
Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Lucas 4, 16-30
Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Lucas 4,16-30.
Ze reikten Hem de boekrol van de profeet Jesaja aan. Hij opende de rol
en vond de plaats waar geschreven stond:
De geest des Heren is over mij gekomen, omdat Hij mij gezalfd heeft.
Hij heeft mij gezonden om aan armen de Blijde Boodschap te brengen,
aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken, en aan blinden, dat zij zullen zien;
om verdrukten te laten gaan in vrijheid,
om een genadejaar af te kondigen van de Heer.
Daarop rolde Hij het boek dicht, gaf het terug aan de dienaar en ging zitten.
In de synagoge waren aller ogen gespannen op hem gevestigd.
Toen begon Hij hen toe te spreken: ‘Het Schriftwoord
dat gij zojuist gehoord hebt, is thans in vervulling gegaan.’
Allen bevestigden Hem hun instemming en verbaasden zich, dat woorden, zo vol genade
uit zijn mond vloeiden. Ze zeiden: ‘Is dat dan niet de zoon van Jozef?’
Hij zei hun: ‘Natuurlijk zult ge Mij dit spreekwoord voorhouden: Geneesheer, genees uzelf.
Doe al wat, maar wij hoorden, in Kafarnaum gebeurd is, nu ook hier in uw vaderstad.’
Maar Hij gaf er dit antwoord op: Voorwaar, Ik zeg u: geen profeet is heilzaam voor zijn eigen vaderstad.
En het is waar wat Ik u zeg: in de tijd van Elia immers, toen de hemel drie jaar en zes maanden gesloten bleef
en een grote hongersnood uitbrak over het hele land, waren er veel weduwen in Israel;
toch werd Elia tot niemand van hen gezonden, behalve tot een weduwe in Sarepta in het gebied van Sidon.
En in de tijd van de profeet Elisa waren er vele melaatsen in Israel;
toch werd niemand van hen gereinigd, behalve de Syrier Naaman.’
Toen ze dit hoorden, werden allen die in de synagoge waren, woedend.
Ze sprongen overeind, joegen Hem de stad uit en dreven Hem voort tot aan de steile rand van de berg
waarop hun stad gebouwd was, om Hem daar in de afgrond te storten.
Maar Hij ging midden tussen hen door en vertrok.
Gewenning aan jou.
Een verkeerd beheerd vertrouwen heeft een ernstig gevaar, en dat is dat we gewend raken aan de aanwezigheid van de Geliefde (met hoofdletters) en deze niet waarderen met de status die het verdient.
We vragen ons vandaag af wat de Heer van de monstrans zal zien als Hij voor ons wordt tentoongesteld. Hoeveel verloren blikken, hoeveel afleidingen, hoeveel vage gedachten die van het ene triviale onderwerp naar het andere springen zonder rekening te houden met de indrukwekkendheid van de aanwezigheid van de Allerhoogste voor ons.
Mogen we niet gewend raken aan de Geliefde met een hoofdletter, noch aan de Geliefde met een kleine letter. Geef ons die genade, Heer.
Juanjo: Hoe vaak komen getrouwde stellen niet met ons praten, de een en de ander vol wederzijdse klachten (die meestal echte onzin zijn), en ze zijn niet in staat om de “geweldige” man of vrouw die ze aan hun zijde hebben te waarderen.
Marisa: Het zijn harten van immense schoonheid en ze zijn niet in staat om het te waarderen. Je zou tegen ze willen schreeuwen: Heb je de laatste tijd nog naar je man gekeken?
Juanjo: Hoe belangrijk het is om oefeningen te doen van “wederzijdse ontwenning”.
Ik vind het heerlijk om weer naar je te kijken als iemand die een cadeau krijgt en het langzaam uitpakt alsof het de eerste keer is.
Marisa: Ik vind het heerlijk dat je me met die ogen aankijkt en moeite doet om me te behagen. Het helpt me enorm om de indrukwekkende waarde te herkennen die God je gegeven heeft.
Moeder,
Mogen we weten hoe we het geschenk van de nabijheid van de Geliefde met een hoofdletter “B” en van de geliefde echtgenoot die zichzelf aan mij heeft gegeven als mijn taak, moeten waarderen. Prijs de Heer voor zoveel….