Evangelie van de dag
Lezing uit het heilige evangelie volgens Matteüs
Talrijke mensen stroomden naar Hem toe, die lammen, gebrekkigen, blinden, stommen en vele anderen met zich mee voerden om ze aan zijn voeten neer te leggen.
Hij genas hen, tot verbazing van het volk dat zag hoe stommen spraken en gebrekkigen gezond werden, lammen liepen en blinden konden zien. En zij verheerlijkten de God van Israël.
Jezus riep zijn leerlingen bij zich en sprak: ‘Ik heb medelijden met al deze mensen, omdat ze al drie dagen lang bij Mij blijven, zodat ze nu zonder voedsel zijn; maar Ik wil hen niet laten gaan zonder dat zij eerst gegeten hebben, omdat Ik vrees dat zij anders onderweg zullen bezwijken.’
De leerlingen merkten echter op: ‘Waar halen wij op een zo eenzame plaats genoeg brood vandaan om al dat volk te verzadigen?’
Jezus vroeg hun: ‘Hoeveel broden hebt ge dan? ‘Zeven’, antwoordden zij, ‘en wat visjes.’
Nadat Hij het volk gelast had op de grond te gaan zitten
nam Hij de zeven broden en de vissen welke Hij na het spreken van het dankgebed brak en ze aan de leerlingen gaf, die ze weer aan het volk gaven.
Allen aten tot ze verzadigd waren en aan overgebleven brokken haalde men nog zeven volle manden op.
In dit evangelie zien we wat Jezus doet: medelijden hebben, genezen en voeden.
Is dat niet precies wat Hij vandaag de dag nog steeds doet vanuit elk tabernakel? Wij zijn die zieke en hongerige menigte, en het Hart van Jezus, verborgen in het tabernakel, kijkt ons liefdevol aan, heeft medelijden met ons en wil ons genezen en voeden door Zichzelf als voedsel te geven. Jezus leeft en verlangt ernaar dat wij tot Hem komen.
Dat brood dat Hij in Galilea vermenigvuldigde, kondigde dit Brood aan dat vandaag op ons wacht in het tabernakel, het enige dat ook de liefde in ons huwelijk kan vermenigvuldigen. Waar wachten we nog op om tot Hem te komen?
Toegepast op het huwelijksleven:
Patricia: Ángel, soms voel ik me overweldigd omdat ik niet weet of ik wel goed bid. Soms voel ik de aanwezigheid van God, maar soms ook niet. Soms geeft God me enig inzicht… maar vaak ook niet en dan is het alsof mijn hoofd leeg is en mijn hart stil.
Ángel: Dan denk ik dat je goed bezig bent, het is normaal om je onzeker te voelen tijdens het bidden. Dat overkomt mij ook. Ik geloof niet dat er methoden zijn die we kunnen beheersen… Bovendien, wat maakt het uit! Het belangrijkste is toch wat God in onze ziel doet, nietwaar?
Patricia: Zo bekeken heb je gelijk. Dan is bidden voor het tabernakel het beste wat we kunnen doen. Misschien voelen we niets, maar God is aan het werk en dat is onze grote rijkdom.
Ángel: Precies, ik denk dat onze houding het belangrijkste is. Wij brengen ons brood, onze aanwezigheid, ons geloof, onze liefde, onze kwetsbaarheid en ons doorzettingsvermogen… En de Heer zal het grote wonder verrichten: de transformatie van ons hart.
Patricia: Natuurlijk! Dat zijn de wonderen van het tabernakel. Het doet me denken aan wat we ooit hebben gehoord: “Ik geef mijn bijna niets” en “God geeft Zijn bijna alles”, wat een mooie ruil! Dat God ons hart verandert, is het grootste wonder dat elke dag gebeurt. Kom, laten we gaan bidden, want we hebben vele uren voor het tabernakel nodig!
Moeder,
U was het eerste tabernakel in de geschiedenis en U bewaakte Jezus met uw liefde. Breng ons naar Hem toe, zodat we Hem in deze advent kunnen omhelzen, kussen en voor Hem kunnen zingen… Kom, Heer! We wachten op U met heel ons hart, we hongeren naar U. Moeder van de Hoop, gezegend en geprezen zijt U!
