Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas
terwijl een arme, die Lazarus heette, met zweren overdekt voor de poort lag.
Hij verlangde er naar zijn honger te stillen met wat bij de rijkaard van de tafel viel. Ja, zelfs kwamen honden zijn zweren likken.
Nu gebeurde het dat de arme stierf en door de engelen in de schoot van Abraham werd gedragen. De rijke stierf ook en kreeg een eervolle begrafenis.
In de onderwereld, ten prooi aan vele pijnen, sloeg hij zijn ogen op en zag van verre Abraham, en Lazarus in diens schoot.
Toen riep hij uit: Vader Abraham, ontferm u over mij en geef Lazarus opdracht de top van zijn vinger in water te dopen en mijn tong daarmee te komen verfrissen, want ik word door de vlammen hier gefolterd.
Maar Abraham antwoordde: Mijn zoon, herinner u hoe gij tijdens uw leven uw deel van het goede hebt gekregen en op gelijke manier Lazarus het kwade; daarom ondervindt hij nu hier de vertroosting, maar wordt gij gefolterd.
Daarenboven gaapt er tussen ons en u voorgoed een wijde kloof, zodat er geen mogelijkheid bestaat, zelfs als men het zou willen, van hier naar u te gaan noch van daar naar ons te komen.
De rijke zei: Dan vraag ik u, vader, dat gij hem naar het huis van mijn vader wilt sturen,
want ik heb nog vijf broers; laat hij hen waarschuwen, opdat zij niet eveneens in deze plaats van pijniging terecht komen.
Maar Abraham sprak: Zij hebben Mozes en de profeten; laat ze naar hen luisteren.
Maar hij zei: Och neen, vader Abraham! Maar als er een uit de doden naar hen toegaat, zullen ze zich bekeren.
Hij echter sprak tot hem: Als ze naar Mozes en de profeten niet luisteren, zullen ze zich ook niet laten overreden, als er iemand uit de doden opstaat.’
De onverschilligheid van de rijke man is het resultaat van een oppervlakkig, inhoudsloos leven, gericht op plezier en sensatie. Een gulzigheid naar eten, gevoelens, roddels, kritiek, … die de werkelijkheid etiketteert en hopeloos maakt: “Lazarus is een luilak”, “ons huwelijk is hopeloos”, “er is niets aan mijn zoon te doen”, … een “etikettering” die mij verwijdert van begrip, kennis en bewustzijn. Kortom, het verwijdert me van de Heilige Geest die in het centrum van mijn ziel woont, en ik beland in de emotionele en sensuele periferie.
Toegepast op het huwelijksleven:
Pedro: Het doet me pijn dat Luis en María een etentje hebben georganiseerd zonder ons uit te nodigen.
Verónica: Dat is begrijpelijk; de laatste tijd zijn we vooral bezig geweest met ons huwelijk en onze kinderen.
Pedro: Maar we waren toch intiem…
Verónica: We deelden eerder hobby’s en amusement, niet zozeer intimiteit.
Pedro: Dat is waar. Met onze groep echtparen is er veel meer diepgang.
Verónica: En ook met onze kinderen. Vandaag belde Pablo me om ons te bedanken voor gisteren. Hij voelde zich erg welkom en begrepen in zijn verdriet na zijn breuk met Clara.
Verónica: Zullen we bidden? We moeten onze God danken dat Hij ons zo eerlijk heeft gemaakt. Dat we ons bewust zijn van het verdriet van de mensen om ons heen.
Moeder,
Meesteres van het lijden aan de voet van het kruis van uw Zoon, bid voor ons. Geprezen zij de Heer!
