Evangelie van de dag
Lezing uit het heilige evangelie volgens Matteüs 23, 13-22
Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars!
Gij doorkruist zee en land om een bekeerling te maken, maar als hij het geworden is, maakt gij hem zelf tot een hellekind, tweemaal erger dan gijzelf!
Wee u, blinde leiders, die zegt: Als iemand zweert bij de tempel, dan betekent dat niets; maar als iemand zweert bij het goud van de tempel, dan is hij gebonden.
Dwazen en blinden! Wat staat dan hoger: het goud of de tempel die het goud heilig maakt?
Of ook: Als iemand zweert bij het altaar, dan betekent dat niets; maar als iemand zweert bij de offergave die er op ligt, dan is hij gebonden.
Blinden! Wat staat hoger: de offergave of het altaar dat de offergave heilig maakt?
Wie dus zweert bij het altaar, zweert daarbij en bij alles wat er op ligt.
En wie zweert bij de tempel, zweert daarbij en bij Hem die erin woont.
En wie zweert bij de hemel, zweert bij de troon van God en bij Hem die erop zetelt.
Van binnen of van buiten?
In dit evangelie zien we hoe Jezus lijdt en zucht. De reden is simpel: hij wil dat al zijn kinderen worden gered. Daarom zien we hoe hij de farizeeën terechtwijst die niet leven volgens de waarheid van de openbaring die God via de profeten heeft geopenbaard. Zij zijn bij het uiterlijke gebleven en rechtvaardigen zo hun geloof in de schijn en niet in de waarheid.
Ook wij kunnen ons beperken tot uiterlijke handelingen zonder ons te verdiepen in de betekenis die elk van deze handelingen heeft, en, erger nog, dit ook aan onze kinderen en echtgenoot leren, met alle gevolgen van dien voor hun ziel.
Zeer trots stellen we een mentale lijst op van goede dingen die we hebben “gedaan”, waarbij we soms naar onszelf hebben gekeken en niet hebben gezorgd voor een diepgaande en delicate omgang met Hem die van ons houdt en zich voor ons heeft opgeofferd. We gaan bijvoorbeeld naar de mis en ons lichaam is aanwezig, doet alle gebaren en zegt mechanisch de antwoorden… en we zijn heel “tevreden” dat we naar de mis zijn geweest. De waarheid is dat onze ziel er niet bij was, ons hart was niet bij het altaar naast dat van Jezus. In die eucharistie, zo beleefd, in onze vrijheid, maken we het de Heer moeilijk om ons hart te grijpen en het naast het Zijne te brengen om het te transformeren. Gelukkig is God barmhartig en verrast Hij ons door onze zwakheid te compenseren, daarom is het altijd beter om onvolmaakt in de mis te zijn dan er niet te zijn.
Toegepast op het huwelijksleven:
Begoña: Pablo, gaan we iets eerder naar de mis om even te bidden en ons voor te bereiden?
Pablo: Natuurlijk! Ik maak dit even af en dan gaan we.
Begoña: Weet je nog hoe moeilijk je het vond om naar de mis te gaan? Ik hoef je niet te vertellen hoe het zou zijn geweest als ik je had gevraagd om iets eerder te gaan, zoals we nu doen… (lacht).
Pablo: Dat is waar, ik ging omdat jij dat vroeg, maar ik beleefde niet wat elk moment betekende. Naar de mis gaan was daar zijn en wachten tot de tijd voorbij was en de priester zei: “Gaat heen in vrede”, wat voor mij betekende: “Je kunt nu bier gaan drinken”.
Begoña: Ha, ha, ha, ha!
Begoña: Nou, het werkt, mijn schat! Zoals die priester in zijn preek zei, moeten we ophouden met “christelijke dingen te doen” om christenen te worden.
Pablo: Maar het biertje houden we wel!
Moeder,
Help ons om onze ziel alert te houden, zodat we het bovennatuurlijke in ons leven kunnen zien en proeven. Geprezen zij de Heer!
