Evangelie van de dag
 
Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Marcus 7, 24-30

In die tijd trok Jezus naar de streek van Tyrus en Sidon. Hij ging een huis binnen en wilde niet dat iemand het te weten kwam, maar Hij kon niet onopgemerkt blijven.
Een vrouw wier dochtertje door een onreine geest was bezeten, kwam dan ook, zodra ze van Hem gehoord had, naderbij en wierp zich aan zijn voeten.
De vrouw was een Helleense van Syrofenicische afkomst. Zij vroeg Hem de duivel uit haar dochter uit te drijven.
Hij sprak tot haar: ‘Laat eerst de kinderen verzadigd worden, want het is niet goed het brood dat voor de kinderen bestemd is aan de honden te geven.’
Maar zij had een antwoord en zei Hem: ‘Jawel, Heer. De honden onder tafel eten immers van de kruimels van de kinderen.’
Toen sprak Hij tot haar: ‘Omdat ge dit zegt, ga heen, de duivel heeft uw dochter verlaten.’
Zij keerde naar huis terug, trof haar kind te bed en bevond dat de duivel was heengegaan.

Woord van de Heer.

Het komt door geloof.
 
“De kruimels die de kinderen weggooien”. Wat jammer dat we de genaden verspillen die God ons geeft, en er zijn er zoveel die anderen met meer geloof zouden kunnen genezen. We benadrukken vandaag enerzijds de schande van het verspillen van de genade die we hebben ontvangen, grotendeels door het Sacrament van het Huwelijk, en anderzijds de kracht van ons geloof, dat demonen uit onze kinderen kan halen. Hier gaat de Heer niet naar de dochter toe, Hij heeft altijd alleen maar contact met de moeder, maar door de kracht die Hij aan het geloof van de moeder heeft gegeven, wordt de dochter gered. Geweldig!
Laten we deze genade voor onze kinderen (vleselijk of geestelijk) niet verspillen door gebrek aan geloof.

 
Toegepast op het getrouwde leven:
 
Inés: Wat een slopende tijd hebben we achter de rug, ten eerste met onze kinderen die steeds verder van ons af lijken te staan en die we op geen enkele manier voor God kunnen terugwinnen, en ten tweede met onze afdelingen, die nauwelijks aandacht besteden aan wat we hen vertellen en natuurlijk is er geen vooruitgang en het lijkt erop dat ze moe beginnen te worden.
Pedro: Het is tijd voor geloof, Inés. Het is tijd voor geloof. Laten we tot de Heer bidden voor hen en erop vertrouwen dat de Heer zeker zal handelen. Eén woord van Hem zal genoeg zijn om hen te genezen.
Agnes: Dank je, Pedro. Soms vergeet ik dat we niets kunnen doen zonder Hem, maar met Hem, jij en ik verenigd, kunnen we alles doen door de kracht van ons Huwelijkssacrament.
Pedro: Hij zal kunnen doen in de mate van ons geloof. Hij heeft het al gezegd en Hij liegt nooit.

Moeder,
 
Vergroot ons geloof. Altijd meer, we hebben altijd meer nodig. Prijs de Heer die ons in staat stelt om door geloof te werken.