Maandelijks archief: december 2025

Licht van het leven. Commentaar voor echtparen: Johannes 1, 1-18

Geef een reactie
Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Johannes

In het begin was het Woord en het woord was bij God en het Woord was God.
Dit was in het begin bij God.
Alles is door Hem geworden en zonder Hem is niets gewor­den van wat geworden is.
In Hem was leven, en dat leven was het licht der mensen.
En het licht schijnt in de duisternis maar de duisternis nam het niet aan.
Er trad een mens op, een gezondene van God; zijn naam was Johannes.
Deze kwam tot getuigenis, om te getuigen van het Licht, opdat allen door hem tot geloof zouden komen.
Niet hij was het Licht, maar hij moest getuigen van het Licht.
Het ware Licht, dat iedere mens verlicht, kwam in de wereld.
Hij was in de wereld; de wereld was door Hem geworden, en toch erkende de wereld Hem niet.
Hij kwam in het zijne, maar de zijnen aanvaardden Hem niet.
Aan allen echter die Hem wel aanvaardden, aan hen die in zijn Naam geloven, gaf Hij het vermogen om kinderen van God te worden;
Zij zijn niet uit bloed noch uit begeerte van het vlees of de wil van een man, maar uit God geboren.
Het woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond. Wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd, zulk een heerlijkheid als de Eniggeborene van de Vader ontvangt, vol van genade en waarheid.
Wij hebben Johannes’ getuigenis over Hem toen hij uitriep: ‘Deze was het van wie ik zei: Hij die achter mij komt, is mij voor, want Hij was eerder dan ik.’
Van zijn volheid hebben wij allen ontvangen: genade op genade.
Werd de Wet door Mozes gegeven, de genade en de waarheid kwamen door Jezus Christus.
Niemand heeft ooit God gezien; de eniggebo­ren Zoon, die in de schoot des Vaders is, Hij heeft Hem doen kennen.

Woord van de Heer.

Licht van het leven.

Vandaag wordt het Woord van God, God zelf, mens en wordt geboren in een eenvoudige stal. Hij is het leven, het licht van de wereld; en Hij wil dat leven en dat licht aan ieder van ons geven. En als ik Hem ontvang, als wij Hem ontvangen, geeft Hij ons de grote kracht om kinderen van God te zijn. Hij wil in mijn hart geboren worden om mij te vergoddelijken, om mij tot een andere Christus te maken! En als ik Hem toelaat, zal ik Zijn glorie zien. Een hele God wil naar mij toekomen en vraagt mij toestemming om mijn hart binnen te gaan. En ik, Heer, wil dat. Kom naar mij, maar reinig eerst mijn hart, werk in mij volgens Uw wil. Ik wil die arme stal zijn die U verlicht hebt!

Toegepast op het huwelijksleven:

Carlos: Ik ben dol op Kerstmis!
Susana: Ik nu ook. Vroeger vond ik het vervelend, het was een eindeloze lijst van taken, een enorme uitgave en familiebijeenkomsten die niet altijd even leuk waren.
Carlos: Dat is waar, maar hoe heeft God ons hart veranderd! Nietwaar?
Susana: Dat kun je wel zeggen. Nu beleven we echt het mysterie van de geboorte van God, die in ons hart komt om ons eeuwig leven te geven. En dat is te merken aan ons, aan ons huwelijk en aan ons gezin. Alles is anders. Zelfs de kinderen zijn vrolijker.
Carlos: Wat ben ik blij, en wat hou ik van je! Nu vind ik het heerlijk om kerstliedjes te zingen.
Susana: Natuurlijk! Alles is ter ere van Hem, ook al zingen we vals, hahaha.
Carlos: Kom op, gekkie, we doen het geweldig omdat we ons hart erin leggen, hahaha.

Moeder,

Dank u, Moeder, dat u ons Jezus hebt gegeven. Wij willen Hem ontvangen zoals u: met zuiverheid, nederigheid en toewijding. Geef ons een hart zoals het uwe. Gezegend en geprezen zij Jezus!


In luiers in een kribbe. Commentaar voor echtparen: Lucas 2, 1-14

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas

In die dagen kwam er een besluit van keizer Augus­tus, dat er een volkstelling moest gehouden worden in heel zijn rijk.
Deze volkstelling had voor het eerst plaats toen Quirinius landvoogd van Syrie was.
Allen gingen op reis, ieder naar zijn eigen stad om zich te laten in­schrijven.
Ook Jozef trok op en omdat hij behoorde tot het huis en geslacht van David, ging hij van Galilea uit de stad Nazaret naar Judea naar de stad van David, Betlehem geheten,
om zich te laten inschrijven, samen met Maria, zijn verloof­de, die zwanger was.
Terwijl zij daar verbleven, brak het uur aan waarop zij moeder zou worden;
zij bracht haar zoon ter wereld, haar eerstgeborene, wikkelde hem in doeken en legde Hem neer in een kribbe, omdat er voor hen geen plaats was in de herberg.
In de omgeving bevon­den zich herders die in het open veld gedurende de nacht hun kudde bewaakten.
Plotseling stond een engel des Heren voor hen en zij werden om­straald door de glorie des Heren, zodat zij door grote vrees werden bevangen.
Maar de engel sprak tot hen: ‘Vreest niet, want zie, ik verkondig u een vreugdevolle boodschap die bestemd is voor het hele volk.
Heden is u een Redder geboren, Christus de Heer, in de stad van David.
En dit zal voor u een teken zijn: gij zult het pasgeboren kind vinden, in doeken gewikkeld en liggend in een kribbe.’
Opeens voegde zich bij de engel een hemelse heerschare; zij verheer­lijkten God met de woorden:
‘Eer aan God in den hoge en op aarde vrede onder de mensen in wie Hij welbehagen heeft.’
Woord van de Heer.
In luiers in een kribbe.

Lieve Jezus, hoe vaak heb ik deze scène al niet aanschouwd en toch blijft ze me verbazen! De engel kondigt aan dat de “Verlosser, de Messias, de Heer” is geboren. En je zou je kunnen voorstellen dat dit in een kasteel zou gebeuren, onder luid gejuich… en “het teken is een kind in doeken gewikkeld en in een kribbe gelegd”. Wat? De Messias een baby, in luiers, in een stal?
Wat een les, Heer, hoe anders zijn uw plannen dan ik zou denken! Uw boodschap is duidelijk, U hebt er zelf het voorbeeld van gegeven: de weg naar de Verlossing loopt via klein en kwetsbaar worden, alles opgeven, zich van alles ontdoen, de omstandigheden aanvaarden die komen, ook al begrijp je ze niet, je leven geven. Er is geen andere weg. U hebt het duidelijk gezegd: wie U wil volgen, “moet zichzelf verloochenen en het kruis van elke dag op zich nemen”. Dat is wat Jozef en Maria deden. Niets verliep volgens hun plannen, maar ze vertrouwden op de Vader. Hij weet meer, Hij kan alles, dus moesten zij alleen maar Zijn wil zoeken.
Mijn goede Jezus, help mij mijzelf te verloochenen, mijn redeneringen te ontvluchten, zodat Uw Liefde mijn hart kan vullen en ik kan liefhebben zoals U liefhebt.

Toegepas op het huwelijksleven:

Myriam: Ik ben zo onder de indruk dat God als baby ter wereld kwam, in een stal…
José: Ja, wat een les in nederigheid en onthechting van alles. En het is prachtig om te bidden zoals Jozef en Maria alles hebben gedragen. Menselijk gezien lijkt het zinloos. Maar het kan niet mooier zijn, het is een toonbeeld van totale liefde.
Myriam: Wat zou ik graag de omstandigheden die komen zoals zij dat deden, kunnen aanvaarden! Ze maakten hun plannen, maar aanvaardden met vrede wat er ook kwam. Omdat ze wisten dat hun oordeel niet telde, dat ze elke situatie moesten aanvaarden in vertrouwen op God, door alles aan Hem over te geven en lief te hebben.
José: Ik bid veel om bij elke gelegenheid Zijn Wil te kunnen doen. Ook al begrijp ik het vaak niet. Daarvoor is het nodig dat ik nooit probeer mijn eigen wil te doen. Dat mijn wil nooit het criterium is. Met mijn eigen kracht is dat onmogelijk, maar met de genade van God, met gebed, sacramenten en offers, weet ik dat ik het zal bereiken.
Myriam: Je bent er al duidelijk in geslaagd. Het is mooi om te zien hoe je nu omgaat met wat vroeger een bron van ergernis was.
José: Heel erg bedankt, schat. Dat merk ik ook aan jou. We zijn erg zwak, maar God kan alles. Heel erg bedankt, Heer!

Moeder,

Help ons om uw Zoon te ontvangen en ons over te geven, alles over te geven, zoals u dat deed. Moge deze heilige nacht het begin zijn van mijn totale overgave aan de Heer. Gezegend en geprezen zij God!


Bereidheid van het hart. Commentaar voor echtparen: Lucas 1, 57-66

Geef een reactie
Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas

In die tijd brak voor Elisabet het ogenblik aan, dat zij moeder werd; zij schonk het leven aan een zoon.
Toen de buren en de familie hoorden, hoe groot de barmhartigheid was die de Heer aan haar had betoond, deelden zij in haar vreugde.
Op de achtste dag kwam men het kind besnijden en ze wilden het naar zijn vader Zacharias noemen.
Maar zijn moeder zei daarop: ‘Neen, het moet Johannes heten.’
Zij antwoord­den haar: ‘Maar er is in uw familie niemand die zo heet.’
Met gebaren vroegen zij toen aan zijn vader, hoe hij het wilde noemen.
Deze vroeg een schrijftafeltje en schreef er op: ‘Johannes zal hij heten.’ Ze stonden allen verbaasd.
Onmiddellijk daarop werd zijn mond geopend, zijn tong losgemaakt en verkondigde hij Gods lof.
Ontzag vervulde alle omwonenden en in heel het bergland van Judea werd al het gebeurde rondverteld.
Ieder die het hoorde, dacht er over na en vroeg zich af: ‘Wat zal er worden van dit kind?’ Want de hand des Heren was met hem.
Woord van de Heer.

Bereidheid van het hart.
In deze prachtige adventstijd hebben we de kans gehad om ons te ontdoen van alles wat de Heer niet in ons heeft gelegd, zodat wanneer morgen God als kind komt, Hij onze harten gereed zal vinden om Hem te ontvangen als onze ware en enige Koning. Maar hoe ontdoen we ons van onszelf, van onze criteria, onze oordelen, onze eigenliefde…? Door het voorbeeld van Zacharias en Elisabeth te volgen, met veel nederigheid en gehoorzaamheid, vergezeld van een enorme vreugde en dankbaarheid voor wat komen gaat.
God maakt het onmogelijke mogelijk en hoewel Hij almachtig is, wil Hij altijd rekenen op ons “Fiat” om zo Zijn wil te kunnen doen. Zo moeten we ook handelen in ons huwelijk, in het besef dat onze echtgenoot een bemiddelaar van de Heer is. Laten we gehoorzaam en nederig zijn, blij en dankbaar, laten we onze criteria niet opdringen, maar God door onze echtgenoot laten handelen, zodat we echt vrij zijn en Hij in ons kan wonen.

Toegepast op het huwelijksleven:

Mercedes: Schat, ik ben aan het nadenken over het kerstmenu en ik wil iets nieuws proberen. Ik heb een recept gezien dat indrukwekkend kan zijn… Deze keer ga ik je familie versteld doen staan, ik weet zeker dat ik dit jaar het gerecht van je zus zal overtreffen.
Javier: Mercedes, weet je het zeker? Met Kerstmis weten we al wat we gaan eten, want met zoveel kinderen is het moeilijk om het goed te doen… en als je iets anders maakt, vinden ze het misschien niet allemaal lekker. Aan de andere kant, ik ga je iets vertellen, maar vat het niet verkeerd op: wat wil je bereiken met dat nieuwe recept?
Mercedes: Oei, daar had ik niet aan gedacht! Je hebt helemaal gelijk, we hadden al een menu besproken waarvan we weten dat iedereen het lekker zal vinden, en aan de andere kant, met dat andere nieuwe gerecht, zoek ik misschien meer naar applaus en erkenning, dat je familie haar aandacht op mij richt, en het is niet goed om de aandacht af te leiden van het Kindje Jezus. Hij en alleen Hij moet het middelpunt van onze aandacht zijn.
Javier: Wat hou ik toch van je! Het ging er niet om dat je naar me luisterde, ik wilde je alleen aan het denken zetten.
Mercedes: Ach Javier, je bent een bemiddelaar van de Heer en deze keer heb ik dat heel duidelijk gezien!

Moeder,

We willen klein en gehoorzaam worden zoals U, Sint-Jozef, Zacharias, Elisabeth… en zoveel heiligen.
Glorie aan de Heer die in onze harten geboren zal worden!


Word wakker! Commentaar voor echtparen: Matteüs 1, 18-24

Geef een reactie
Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Matteüs

De geboorte van Jezus Christus vond plaats op deze wijze. Toen zijn moeder Maria 
ver­loofd was met Jozef, bleek zij, voor­dat ze gingen samenwo­nen, zwanger van de heilige Geest.
Omdat Jozef, haar man, rechtschapen was en haar niet in opspraak wilde brengen, 
dacht hij er over in stilte van haar te scheiden.
Ter­wijl hij dit overwoog, verscheen hem in een droom een engel van de Heer die tot hem sprak: 
‘Jozef, zoon van David, wees niet bevreesd Maria, uw vrouw, tot u te nemen; het kind in haar schoot is van de heilige Geest.
Zij zal een zoon ter wereld brengen die gij Jezus moet noemen, want Hij zal zijn volk redden uit hun zonden.’
Dit alles is geschied, opdat vervuld zou worden wat de Heer gesproken heeft door de pro­feet, die zegt:
Zie, de maagd zal zwanger worden en een zoon ter wereld brengen 
en men zal Hem de naam Immanuel geven. Dat is de ver­taling: God met ons.
Ontwaakt uit de slaap deed Jozef zoals de engel van de Heer hem bevolen had en nam zijn vrouw tot zich.

Woord van de Heer.

Word wakker!

De engel herinnert Jozef aan zijn adellijke afkomst: “Zoon van David”, en nodigt hem uit om deel te nemen aan Gods grootse plan. Het is eng om dit te aanvaarden: het betekent dat je iets moet accepteren wat je niet begrijpt en dat je de controle uit handen moet geven.
Vandaag staat Christus op het punt te komen en roept hij jou, “zoon van God”, op om Zijn plan te aanvaarden. Misschien komt die oproep in onverwachte of onbegrijpelijke situaties die een daad van vertrouwen van je vragen. Mogelijk zijn er situaties met je echtgenoot die je niet begrijpt. Menselijk gezien lijkt het misschien gek om dit te aanvaarden, maar die stap is de drempel naar het sublieme, naar de komst van de Heilige Geest in je leven, om de dingen te benoemen zoals ze zijn, niet zoals onze angst ons dicteert. Jozef werd wakker, gehoorzaamde en aanvaardde. Zo simpel is het. En jij, wat ga jij doen?

Toegepast op het huwelijksleven:

Maria werd eerder door koorts dan door de wekker wakker. Het was 24 december, de slechtste dag om ziek te worden. Het kerstdiner moest worden georganiseerd; de hele familie kwam. Johan, haar man, bood aan om te helpen, maar Maria weigerde: het moest perfect zijn. Uitgeput liet ze zich op bed vallen en viel weer in slaap.
Ze droomde over een banketbakkerij. De taarten die ze had gebakken waren perfect: goudbruin, delicaat, onberispelijk. Mensen verdrongen zich voor de etalage om ze te bewonderen.
“Wat prachtig! Wat een perfectie!”, zeiden ze.
Maar de deur was gesloten. Niemand kon naar binnen. En zij kon ook niet naar buiten. Ze keek steeds weer naar de taarten, bang dat ze niet meer lekker zouden zijn. Hoe langer ze ernaar keken, hoe eenzamer ze zich voelde: gevangen, niet in staat om iemand te ontmoeten.
Ze schrok wakker en ging naar de keuken. Daar zat Johan, geconcentreerd een recept te lezen.
“Johan,” zei ze, “kun jij het avondeten verzorgen?
Hij keek op en glimlachte.
“Natuurlijk.”
“Echt waar,” voegde ze eraan toe, “ik vertrouw je.”
Ze ging terug naar bed en voordat ze in slaap viel, bad ze zachtjes:
“Heer, help me om me te bevrijden van mijn slavernij, om lief te hebben, om te zijn, om te verwelkomen.”
Uren later, met een helderder hoofd, stond ze op. Het huis rook anders dan zij zou hebben gekozen. Ze zag eenvoudige gerechten, andere geïmproviseerde, en haar vermoeide maar toegewijde echtgenoot.
Tijdens het avondeten kwam de verleiding terug: “Ik zou het anders hebben gedaan.” En elke keer herhaalde ze in stilte:
“Jezus, bevrijd me van deze slavernij.”
Gelach vulde de woonkamer. Voor het eerst sinds lange tijd was Maria er echt bij.
Toen iedereen weg was, bedankten Maria en Johan, voor het kerststal, de Pasgeborene voor die vredige avond:
“Dank u voor uw toewijding”, zei zij.
“En dank u voor uw moed”, antwoordde hij.

Moeder,

Laat ons zien hoe we kunnen ontwaken voor het leven van uw Zoon. Moge Hij voor altijd gezegend en geprezen zijn, die ons met Zijn Bloed heeft verlost.


Ja zeggen tegen Gods plan. Commentaar voor echtparen: Lc 1,26-38

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas

In die tijd werd de engel Gabriel van Godswege gezonden naar een stad in Galilea, Nazaret,
tot een maagd die verloofd was met een man die Jozef heette, uit het huis van David; de naam van de maagd was Maria.
Hij trad bij haar binnen en sprak: ‘Verheug u, Begenadigde, de Heer is met u!’
Zij schrok van dat woord en vroeg zich af, wat die groet toch wel kon betekenen.
Maar de engel zei tot haar: ‘Vrees niet Maria, want gij hebt genade gevonden bij God.
Zie, gij zult zwanger worden en een zoon ter wereld brengen, die gij de naam Jezus moet geven.
Hij zal groot zijn en Zoon van de Allerhoogste genoemd worden. God de Heer zal Hem de troon van zijn vader David schenken
en Hij zal in eeuwigheid koning zijn over het huis van Jakob en aan zijn koningschap zal nooit een einde komen.’
Maria echter sprak tot de engel: ‘Hoe zal dit geschieden, daar ik geen gemeenschap heb met een man?’
Hierop gaf de engel haar ten antwoord: ‘De heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoog­ste zal u overschadu­wen; daarom ook zal wat ter wereld wordt gebracht heilig genoemd worden, Zoon van God.
Weet, dat zelfs Elisabet, uw bloedver­wante, in haar ouderdom een zoon heeft ontvangen en, ofschoon zij onvruchtbaar heette, is zij nu in haar zesde maand;
want voor God is niets onmogelijk.’
Nu zei Maria: ‘Zie de dienstmaagd des Heren; mij geschiede naar uw woord.’ En de engel ging van haar heen.
Woord van de Heer.
Ja zeggen tegen Gods plan.

De scène die in dit evangelie wordt beschreven, is van een overweldigende en ontroerende schoonheid en tederheid. We zien Maria voor de engel Gabriël staan, die haar Gods plan aankondigt en haar toestemming vraagt om het uit te voeren, en hoe zij antwoordt door Gods wil te aanvaarden.
In deze scène leren we van onze Moeder hoe we ons kunnen voorbereiden om Gods plan voor ons te vervullen. Het is van fundamenteel belang om in genade te zijn, waakzaam te blijven, in gebed en stilte, en aandachtig om God te kunnen horen door zijn bemiddeling. God spreekt tot ons in alles wat ons overkomt. Ook al zien we dat het ons te boven gaat, moeten we vertrouwen op Gods plan zonder het in twijfel te trekken. Maria vraagt niet waarom het zo moet zijn, maar “hoe zal dat zijn?”. Probeer Gods plan niet uit te stellen of te wijzigen, maar vertrouw volledig, zoals Maria Gods plan voor haar aanvaardt, met dat transcendentale “mij geschiede naar uw woord”.
God heeft een prachtig heilsplan voor ons huwelijk, Hij heeft voor mijn echtgenoot en mij een uniek en onherhaalbaar avontuur voorbereid, zodat we samen de hemel kunnen bereiken en eeuwig kunnen genieten van Zijn aanwezigheid en liefde. Hij heeft sinds alle eeuwigheid iets groots voor ons gedroomd, maar Hij wil het ons niet opleggen; integendeel, Hij wil op ons ja rekenen om het uit te voeren, en vraagt ons heel tactvol: wil je Mijn plan van verlossing voor je huwelijk aanvaarden? En ik, hoe antwoord ik? Wat is ons antwoord op Gods plan? Geef ik de voorkeur aan mijn eigen plan, met mijn criteria, mijn redenen, mijn zekerheden…? Of vertrouw ik op U, Heer? Hier ben ik, Uw dienaar, Uw wil geschiede.

Toegepast op het huwelijksleven:

Alfonso: De dokter heeft bevestigd dat ik een degeneratieve ziekte heb. En ik denk dat het, na zoveel jaren van hard werken om de kinderen groot te brengen, nu we eindelijk wat minder druk hadden en konden beginnen te genieten… het is gewoon balen.
Anna: Maar we zijn toch samen?
Alfonso: Maar waarom overkomt ons dit nu?
Anna: En wanneer zou dan wel het juiste moment zijn? Alfonso, dat is niet de vraag. De vraag is: hoe gaan we hiermee om? Allereerst moeten we God danken voor alles wat Hij ons al die tijd heeft gegeven, vind je niet?
Alfonso: Ja, het zijn inderdaad jaren geweest waarin we gezegend zijn en veel genade hebben ontvangen.
Anna: En vervolgens moeten we kijken hoe we God deze komende tijd gaan aanbieden. We moeten accepteren dat wat Hij ons stuurt het beste voor ons is, ook al begrijpen we dat nu nog niet. We moeten op Hem vertrouwen. Ons offer verenigen met het Zijne, zodat het een verlossende waarde heeft voor ons, voor onze kinderen, voor de rest van onze familie en voor anderen. We moeten het met vreugde dragen, want als de Heer het toestaat, maakt het deel uit van Zijn plan en wil Hij er iets heel goeds voor ons uit halen. Denk je niet?
Alfonso: Het met vreugde dragen? Dat lijkt me onmogelijk.
Anna: Natuurlijk is het mogelijk. Ik ken echtparen die in soortgelijke situaties verkeren, die het aan de Heer aanbieden en een reden tot bekering zijn voor anderen. En ze zijn gelukkig! Het belangrijkste is te weten wat de Heer in deze situatie van ons verlangt, en dat te doen, Zijn wil te volbrengen.
Alfonso: Je hebt gelijk, schat. We moeten vertrouwen hebben in Gods plan voor ons.
Anna: Laten we deze beproeving dan samen ten volle beleven… in de Heer!

Moeder,

Leer ons om altijd Ja te zeggen, zoals U, tegen Gods plan, ook al begrijpen we het niet. Gezegend en verheerlijkt zijt Gij, Moeder! Geprezen zij de Heer voor altijd!