Evangelie van de dag
Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas
Maar Jezus antwoordde hem: ‘Man, wie heeft Mij over u beiden tot rechter of bemiddelaar aangesteld?’
En Hij sprak tot hem: ‘Pas op en wacht u voor alle hebzucht! Want geen enkel bezit, al is dit nog zo overvloedig, kan uw leven veilig stellen.’
Hij vertelde hun de volgende gelijkenis: ‘Het land van een rijk man had een grote oogst op geleverd.
Daarom overlegde deze bij zichzelf: Wat moet ik doen? Ik heb geen ruimte om mijn oogst te bergen.
En hij zei: Dit ga ik doen: ik breek mijn schuren af en bouw grotere: daarin zal ik dan heel mijn rijkdom aan koren bergen.
Dan zal ik tot mij zelf zeggen: Man, je hebt een grote rijkdom liggen, voor lange jaren, rust nu uit eet en drink en geniet ervan!
Maar God sprak tot hem: Dwaas! Nog deze nacht komt men je leven van je opeisen;
en al die voorzieningen die je getroffen hebt, voor wie zijn die dan?
Zo gaat het met iemand die schatten vergaart voor zichzelf, maar niet rijk is bij God.’
Moe van niets.
In principe lijkt het verzoek dat ze aan Jezus doen redelijk, namelijk het verdelen van de erfenis, maar Jezus gaat verder en gaat dieper in op de bedoeling van dat verzoek. Jezus richt zich in de parabel niet op het beoordelen van de buitengewone rijkdom die de rijke man heeft ontvangen, maar op de gevolgen die dit heeft voor zijn ziel. Hij geeft zich over aan feesten, rusten, eten en drinken in een oppervlakkig leven. Die ziel vergeet waarvoor ze is geschapen, namelijk God verheerlijken, en raakt uiteindelijk verdwaald. Wanneer we naar goederen verlangen om van te genieten, om ons veilig te voelen, verlangen we naar tijd voor onze voorkeuren, om te reizen, om ervaringen op te doen, in de hoop dat dit een leegte opvult die alleen God kan vullen, door trouw te zijn aan onze roeping. Een leven gewijd aan onze echtgenoot of echtgenote, aan ons gezin, aan God, in het alledaagse of in het buitengewone, een leven verenigd met God… dat is het authentieke leven, dat begint op aarde en voortduurt in de eeuwigheid. In de parabel is het leven van de rijke man als vuurwerk dat veel indruk maakt, maar binnen een seconde is er niets meer van over.
Terug naar het huwelijksleven:
Pedro: Laura, ik ben moe en voel me leeg. Zoveel plannen voor het weekend, etentjes, uitstapjes, naar het nieuwste trendy restaurant gaan, tijdens de vakantie moeten we iedereen imponeren met onze foto’s. Tegelijkertijd voel ik me gevangen in mijn werk dat ik niet leuk vind, maar dat ons wel in staat stelt om dat levenstempo aan te houden. Ik denk dat ik op het punt sta te ontploffen.
Laura: Wat een geluk, schat!
Pedro: Wat? Je hebt gehoord wat ik zei.
Laura: Natuurlijk, en ik dank God dat wanneer we ons realiseren dat de dingen die we zo graag willen hebben ons niet vervullen, er een deur opengaat naar het ware leven, namelijk God. Ik stel voor dat we zaterdag naar de eeuwige aanbidding gaan en genieten van het samenzijn met de Heer, zonder haast. Maandag heb je niets te vertellen op kantoor, of wel… (Pedro verloor zijn angst om zijn baan op te zeggen omdat hij, met de genade van God, beetje bij beetje ophield met het begeren van al die dingen waarvan hij dacht dat ze hem voldoening gaven, en ontdekte wat hij echt nodig had: een leven toegewijd aan en vervuld van de liefde van God).
Moeder,
Mogen al onze schatten in de hemel zijn. Amen. Geprezen zij God!
