Maandelijks archief: augustus 2025

Een waardig en zuiver leven. Commentaar voor echtparen: Matteüs 22, 1-14

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Matteüs 22, 1-14

In die tijd nam Jezus het woord en sprak tot de hogepriester en de oudsten van het volk in gelijkenissen. Hij zei:
‘Het Rijk der hemelen gelijkt op een koning die een bruiloftsfeest gaf voor zijn zoon.
Hij stuurde zijn dienaars uit om allen te roepen die hij tot de bruiloft had uitgenodigd, maar zij wilden niet komen.
Daarop zond hij andere dienaars met de opdracht: Zegt aan de genodig­den: Zie ik heb mijn maaltijd klaar, mijn ossen en het gemeste vee zijn geslacht; alles staat gereed. Komt dus naar de bruiloft.
Maar zonder er zich om te bekommeren, gingen zij weg, de een naar zijn akker, de ander naar zijn zaken.
De overigen grepen zijn dienaars vast, mishan­delden en doodden hen.
Nu ontstak de koning in toorn, stuurde zijn troepen en liet de moordenaars ombren­gen en hun stad in brand steken.
Toen sprak hij tot zijn dienaars: Het bruiloftsmaal staat klaar, maar de genodigden waren het niet waard.
Gaat dus naar de drukke ver­keerswegen en nodigt wie ge er maar vindt tot de bruiloft.
Zijn dienaars gingen naar de wegen en brachten allen mee die zij er aantroffen, slechten zowel als goeden, en de brui­loftszaal liep vol met gasten.
Toen de koning binnen­kwam om de aanlig­genden te bezoeken, merkte hij daar iemand op die niet voor een bruiloft gekleed was.
En hij sprak tot hem: Vriend, hoe zijt gij hier binnengeko­men zonder bruilofts­kleed? Maar de man bleef het antwoord schuldig.
Toen sprak de koning tot de bedienden: Bindt hem aan handen en voeten en werpt hem buiten in de duisternis. Daar zal geween zijn en tandengeknars.
Velen zijn geroepen maar weinigen uitverko­ren.’
Woord van de Heer.
Een waardig en zuiver leven. 

Bij het voorbereiden van deze commentaar komt een andere passage uit het evangelie (Joh. 14, 2-3) in ons op, waarin Jezus tegen zijn discipelen, en tegen ons, zegt dat hij weggaat om een plaats voor ons te bereiden en dat hij terug zal komen om ons mee te nemen, zodat wij zullen zijn waar hij is. De Heer toont ons op indringende wijze zijn verlangen dat wij bij Hem en bij de Vader zijn, Hij zoekt ons onophoudelijk. Hij toont ons zijn hart vol vuur van Liefde en smeekt ons via de heilige Margaretha Maria Alacoque: “Heb mij tenminste lief”. Over de zin: “Velen zijn geroepen, maar weinigen zijn uitverkoren” zei Sint-Johannes Chrysostomos: “Met deze woorden wil de Heer ons niet ontmoedigen, maar ons waarschuwen: het is niet voldoende om geroepen te zijn en binnengekomen te zijn, het is ook noodzakelijk om in het bruidskleed te blijven, dat wil zeggen, een waardig en zuiver leven te leiden.” (Homilieën over Matteüs, hom. 69,2)

Toegepast op het huwelijksleven:

Ignacio: Dit nieuwe leven dat we hebben ontdekt dankzij de catechese van Johannes Paulus II, geïnterpreteerd vanuit een huwelijksperspectief, blijft me verbazen. Als ik ze lees en bid, vullen ze mijn hart met verlangens naar een beter leven. Ze helpen me om het leven op een andere manier te zien, en ik kijk nu ook anders naar jou.
Pepa: Ja, het is geweldig. Wat heeft het ons en ons huwelijk veranderd! Als we nu wantrouwig worden tegenover elkaar, weten we wat er aan de hand is en wat we moeten doen.
Ignacio: Ja, onze trouwkleding aantrekken.
Pepa (met een verbaasde blik): Onze trouwkleding? Ik begrijp je niet.
Ignacio: Ja, onze waardigheid en zuiverheid van hart terugkrijgen. Onze wens om ons aan elkaar over te geven en elkaar te steunen in de genade hernieuwen.
Pepa: Wat een schrik! Ik dacht dat ik onze trouwjurk moest aantrekken. Wie weet hoe die me staat, als hij me tenminste past, hahaha.
Ignacio: Kijk dan eens naar mij, hahaha.

Moeder, 

U die de Onbevlekte Ontvangenis bent, het meest waardige schepsel dat God heeft geschapen, help ons een waardig en zuiver leven te verlangen en ons volledig aan elkaar te geven tot grotere glorie van de Vader. Gezegend zij uw Zoon Jezus, die niet ophoudt ons te zoeken.

Met welke bril kijk ik? Commentaar voor echtparen: Matteüs 20, 1-16

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige Evangelie volgens Matteüs 20, 1-16
In die tijd verhaalde Jezus de volgende gelijkenis: Met het Rijk der hemelen is het als met een landeige­naar die vroeg in de morgen uitging om arbeiders te huren voor zijn wijngaard.
Hij werd het met de arbeiders eens voor een denarie per dag en stuurde ze naar zijn wijn­gaard.
Rond het derde uur ging hij er weer op uit en zag nog anderen werkloos op de markt staan
tot wie hij zei: Gaat ook naar mijn wijngaard en ik zal u geven wat billijk is.
En zij gingen.
Rond het elfde uur ging hij opnieuw uit en vond er weer anderen staan. Hij zei tot hen: Wat staat ge heel de dag werkloos?
Ze antwoordden hem: Niemand heeft ons gehuurd. Daarop zei hij tot hen: Gaat ook gij naar mijn wijngaard.
Bij het vallen van de avond sprak de eigenaar van de wijngaard tot zijn rentmeester: Roep de arbeiders en betaal hun uit, te beginnen met de laatsten en zo tot de eersten.
Toen de arbeiders van het elfde uur kwamen, kregen zij elk een denarie;
toen nu ook de eersten kwamen, meenden dezen dat zij meer zouden krijgen, maar ook zij kregen ieder de overeen­gekomen denarie.
Ze namen hem wel aan, maar begonnen tegen de landeigenaar te morren
en zeiden: Dezen hier, die het laatst gekomen zijn, hebben maar een uur gewerkt en gij stelt ze gelijk met ons die de last van de dag en de brandende hitte hebben gedragen.
Maar hij antwoord­de een van hen: Vriend, ik doe u toch geen onrecht? Zijt gij niet met mij overeen­gekomen voor een denarie?
Neem wat u toekomt en ga heen.
Mag ik soms met het mijne niet doen wat ik verkies of zijt ge kwaad, omdat ik goed ben?
Zo zullen de laatsten de eersten en de eersten de laatsten zijn.’
Woord van de Heer.

Met welke bril kijk ik?

Waarom vertelt Jezus ons deze gelijkenissen die ons in de plaats kan zetten van degenen die klagen, van degenen die het niet begrijpen? Omdat Jezus weet dat we de neiging hebben om te kijken met onze menselijke criteria, die zo ‘redelijk’ zijn, maar die een blik vol eigenliefde verbergen, die zich niet in de ander verplaatst. En Hij wil ons daaruit halen, Hij wil ons leren kijken zoals Hij kijkt. Een blik die niet naar onszelf kijkt, die het goede van anderen zoekt, die naar het hart kijkt in plaats van aan de oppervlakte te blijven.
Die werkloze dagloners zouden de hele dag onrustig zijn, niet wetende wat ze te eten zouden krijgen. De anderen hadden al werk, zij wisten al dat ze die dag te eten zouden krijgen. En toen ze laat werden aangenomen, zouden ze opgelucht denken dat ze nu iets te eten zouden hebben. Wat een vreugde toen ze hun loon kregen! Daarom zouden de eersten zich voor hen moeten verheugen, nietwaar?
Zo roept God mij op om te kijken. Met zijn liefde, die niet egoïstisch naar zichzelf kijkt, maar zich in de ander verplaatst en zich geeft. Dat is de weg naar geluk.
En ik, zet ik mij in de plaats van mijn echtgenoot? Kijk ik door mijn egoïstische bril of zet ik de bril van God op om naar hem te kijken, die vanuit het hart en naar het hart kijkt?

Toegepast op het huwelijksleven:

Óscar: (Boos) Het kan toch niet zo zijn dat je dochter meteen zo grof praat! En jij neemt het altijd voor haar op!
Elena: (Denkt: Hij mag dat temperament niet hebben, hij mag niet zo praten! Hij springt meteen in de aanval. Moeder, wat moet ik doen? Ik moet de bril van God opzetten om het hart van Óscar te zien. Hij lijdt. Hij heeft gelijk, ook al zijn zijn manieren niet gepast. Arme man, hij weet het, hoe vaak hoor ik hem in zijn gebeden zeggen hoe hij tegen zijn temperament vecht! Dus ik moet hem mijn steun betuigen tegenover onze dochter, ook al vind ik zijn manier van doen moeilijk.)
Elena: Kom op schat, je hebt gelijk. Maar doe alsjeblieft niet zo. Ik ga met haar praten, want wat ze gedaan heeft, is niet goed. Je bent de beste echtgenoot en de beste vader ter wereld! Je begint dat temperament al onder controle te krijgen en je zult zien dat het je helemaal gaat lukken.
Óscar: Heel erg bedankt Elena, wat ben je lief. Wat help je me toch. Maar praat alsjeblieft met haar. Ik weet dat je het moeilijk vindt, maar je weet dat we het moeten doen. En naar jou luistert ze beter. Doe het voor de Heer en voor mij.
Elena: Natuurlijk. Je hebt gelijk. Ik vind het moeilijk, maar ik ga streng met haar praten, want zo kan het niet. Voor jou. Voor de Heer. Ik hou zoveel van je.

 
Moeder,
 
Wat een genot om te zien hoe, door Uw hand, deze weg van gebed en sacramenten vruchten afwerpt. En van versterving om mijn eigenliefde te overwinnen… Heel erg bedankt, Moeder! Geprezen zij de Heer!


Alleen God kan het. Commentaar voor echtparen: Matteüs 19, 23-30

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Matteüs 19, 23-30.

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: ‘Voorwaar, Ik zeg u: voor een rijke is het moeilijk het Rijk der hemelen binnen te gaan.
Nog sterker: voor een kameel is het gemak­kelijker door het oog van een naald te gaan dan voor een rijke in het Koninkrijk Gods te komen.’
Toen de leerlingen dit hoorden, stonden zij verbijs­terd en vroegen: ‘Wie kan er nu eigenlijk gered worden?’
Jezus keek hen aan en zei: ‘Dit ligt niet in de macht der mensen, maar voor God is alles mogelijk.’
Waarop Petrus zeide: ‘Zie, wij hebben alles prijsgegeven om U te volgen. Wat zullen wij dus krijgen?’
Jezus sprak tot hen: ‘Voorwaar, Ik zeg u: bij de wedergeboorte, wanneer de Mensenzoon zal gezeten zijn op de troon van zijn heerlijk­heid, zult ook gij die Mij gevolgd zijt, gezeten zijn op twaalf tronen en heersen over de twaalf stammen van Israël.
En ieder die zijn huis, broers of zusters, vader of moeder, vrouw, kinderen of akkers heeft prijsgegeven om mijn Naam, zal het honderd­voudig terugkrijgen en eeuwig leven ontvangen.
Veel eersten zullen laatsten en veel laatsten zullen eersten zijn.
Woord van de Heer.

Alleen God kan het.

Hoe vaak hebben we al gehoord dat “de eersten de laatsten zullen zijn en de laatsten de eersten”, en hebben we dat ook in praktijk gebracht? Zeker meer dan eens, maar leven we dat ook na met onze echtgenoot of echtgenote? We hebben de enorme genade dat we geroepen zijn tot het huwelijk en dat is een groot geschenk, want door onze echtgenoot worden we gezuiverd en kan de Heer inwerken op onze (on)redelijkheid, onze gehechtheden, ons ego… waardoor we de laatsten kunnen zijn en die “rijkdom” van onze trots, van ons ego achter ons kunnen laten, zodat we ons van onszelf kunnen ontdoen om ons met Hem te vullen en Hij in ons en door ons kan werken.
“Ieder die omwille van mij huis, broers of zussen, vader of moeder, vrouw, kinderen of land verlaat…” Laten we die rugzakken die we dragen afwerpen. Zijn we verenigd om één vlees te zijn of niet? We moeten begrijpen dat onze prioriteit onze echtgenoot is, dat hij/zij op de eerste plaats komt en dat als we allebei goed zijn, al het andere mogelijk of veel draaglijker zal zijn.
De heilige Teresa zei: “Alleen God is genoeg” en wij zeggen: “Alleen God kan het”, want met onze eigen krachten raken we gefrustreerd en verslagen, maar wanneer we ons echt aan de Heer overgeven, getuigen we dat alles mogelijk is!

Toegepast op het huwelijksleven:

Carmen: Schat, ik dank God dat Hij ons helpt om onszelf te ontdoen van ons ego en eerst aan elkaar te denken.
Manuel: Ja, het is pijnlijk om te zien hoe een echtpaar dat van elkaar houdt altijd ruzie maakt omdat ze elk hun eigen mening willen opleggen, in plaats van hun hoofd te buigen en eerst te kijken wat de wil van de Heer in die situatie is.
Carmen: We weten dat we uit klei zijn gemaakt en dat we samen moeten blijven bidden, want we kunnen elk moment weer vallen.
Manuel: Het feit dat we onze gebedsmomenten hebben en elke dag kleine offers brengen door af te zien van wat ik graag zou willen of wat ik het meest rechtvaardig vind, helpt ons om op het pad te blijven, maar zoals je zegt, we hebben nog een lange weg te gaan.
Carmen: Voor ons is het onmogelijk, maar daarom moeten we Hem blijven zoeken met vreugde en hoop, in het vertrouwen dat Hij alles nieuw maakt.

Moeder,

Wij vragen u, ons te begeleiden op deze weg van onthechting van onszelf, zodat we de glorie van de Heer in ons kunnen laten werken. Geprezen zij de Heer!


Onthecht zijn. Commentaar voor echtparen: Matteüs 19, 16-22

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Matteüs 19, 16-22

Eens kwam iemand naar Jezus toe om te vragen: ‘Meester, wat voor goed moet ik doen om het eeuwige leven te verwerven?’
Hij zeide hem: ‘Waarom wilt ge van Mij weten wat goed is? Een slechts is er goed. Als gij het Leven wilt binnengaan, onderhoud dan de geboden.’
‘Welke?’ vroeg hij. Jezus antwoordde: ‘De bekende: Gij zult niet doden, gij zult geen echtbreuk plegen, gij zult niet stelen, gij zult niet vals getuigen,
eer uw vader en uw moeder en gij zult uw naaste beminnen als uzelf.’
‘Dat heb ik allemaal onderhou­den’, verklaarde de jongeman, ‘waar schiet ik nog tekort?’
Jezus sprak tot hem: ‘Wilt ge volmaakt zijn, ga dan naar huis, verkoop wat ge bezit en geef het aan de armen; daarmee zult ge een schat in de hemel bezitten. En kom dan terug om Mij te volgen.’
Maar toen de jongeman deze raad hoorde, ging hij ontdaan heen, omdat hij vele goede­ren bezat.
Woord van de Heer.

Onthecht zijn.

Laten we eerst aan Jezus antwoorden of we de geboden naleven die te maken hebben met de liefde voor mijn echtgenoot. In het huwelijksleven worden deze geboden op een heel concrete manier nageleefd: niet doden betekent niet kwetsen met woorden of houdingen; geen overspel plegen betekent niet alleen fysieke trouw, maar ook emotionele en spirituele trouw; eren betekent wederzijds respect. Het naleven van deze geboden is geen last, maar de basis van een heilig huwelijk. Maar Jezus vraagt ons niet alleen om ‘te leven’, maar om ons volledig aan elkaar over te geven. De oproep tot volmaaktheid in het huwelijk, om ‘alles te verkopen’, houdt een onvoorwaardelijke wederzijdse gave in, waarbij ieder afstand doet van ‘zijn bezittingen’ – zijn egoïsme, zijn individualisme, zijn persoonlijke zekerheden – om een liefde van gemeenschap op te bouwen. We moeten ons dus ontdoen van alles wat volledige eenheid in de weg staat. Soms kan dat een allesoverheersende carrière zijn, onafgesloten relaties uit het verleden, individuele gewoontes die niet worden gedeeld of onverwerkte wonden. Huwelijksliefde vereist onthechting, niet alleen van materiële bezittingen, maar ook van alles wat totale overgave in de weg staat.

Vaak lijden huwelijken en zijn ze verdrietig omdat een van beide of beiden niet bereid zijn hun ‘vele bezittingen’ los te laten. Egoïsme, trots of de wens om controle uit te oefenen kunnen de vreugde wegnemen. De rijke jongeman ging verdrietig weg omdat hij zich niet kon overgeven. Hoeveel huwelijken lijden er vandaag de dag omdat een van beiden, of beiden, zich niet volledig geeft?

Toegepast op het huwelijksleven:

Emma: Pablo, ik zie dat je verdrietig bent, schat, en ik weet niet wat ik moet doen om dat te voorkomen.
Pablo: Ja Emma, Het is altijd hetzelfde: jij moet overal gelijk in hebben en ik moet het maar slikken en mijn mond houden, want anders beginnen de discussies.
Emma: Maar Pablo, dat is ook niet waar. Ik probeer dingen goed te doen en misschien ga ik daarin te ver, maar ik probeer echt mijn mening niet op te dringen. Als je het goed vindt, kijken we vanavond tijdens het gebed wat de Heer van ons vraagt en kijken we hoe de Heer is, zodat Hij ons in deze situatie licht kan geven.
(s Avonds, na het lezen en overdenken van het evangelie van de rijke jongeman, bidden de echtgenoten hun echtpaargebed)
Pablo: Ik realiseer me, Heer, dat U niet wilt dat ik verdrietig ben. Waarschijnlijk komt mijn verdriet voort uit mijn trots omdat ik de opmerkingen en verzoeken van Emma niet goed kan plaatsen. Als ik niet zo gehecht was aan mijn redenen en mijn mening, zou dit me zeker niet negatief beïnvloeden.
Emma: Heer, ik dank U voor Pablo. Wanneer ik in Uw aanwezigheid ben, zie ik duidelijk dat hij het geschenk is dat U mij hebt gegeven om uit mezelf te treden, om mijn egoïsme op te geven en om mijn eigenliefde los te laten, die nog steeds erg groot is. Help mij alstublieft om altijd eerst aan Pablo te denken en dus minder naar mezelf te kijken.

Pablo: ik dank U, Heer, voor Emma en voor deze inzichten die U mij tijdens dit gebed hebt gegeven. Ik smeek U mij te helpen mijn gehechtheden los te laten, zodat ik Emma kan liefhebben zoals U haar liefhebt.
Moeder,

U had geen enkele gehechtheid, behalve aan God. Help mij en leer mij te herkennen waar mijn gehechtheden liggen, zodat ik ze kan loslaten en altijd de wil van God kan volbrengen. Geprezen zij de Heer!

Dienaren van de eenwording. Commentaar voor echtparen: Lucas 12,49-53.

Geef een reactie

Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Lucas 12,49-53.

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Vuur ben Ik op aarde komen brengen, en hoe verlang Ik dat het reeds oplaait!
Ik moet een doopsel onder­gaan, en hoe beklemd voel Ik Mij totdat het volbracht is.
Meent gij, dat Ik op aarde vrede ben komen brengen? Neen, zeg Ik u, juist verdeeldheid.
Want van nu af zullen er vijf in een huis verdeeld zijn; drie zullen er staan tegen­over twee en twee tegenover drie;
de vader tegenover de zoon en de zoon tegenover de vader; de moeder tegen­over de dochter
en de dochter tegenover de moeder, de schoonmoeder tegenover haar schoondochter en de schoon­doch­ter tegenover de schoon­moeder.’

Dienaren van de eenwording.
 
De zonde verdeelt mijn innerlijk en beïnvloedt mijn relatie met God en met anderen, waardoor ik oppervlakkig met het kwaad leef. Een verdeeldheid die chaos veroorzaakt.
Jezus daarentegen brengt een zuiverend vuur dat deze verdeeldheid aan het licht brengt en eist dat ik partij kies; zijn boodschap veroorzaakt conflict omdat ik niet tegelijkertijd God en de zonde kan liefhebben. Hij brengt de verdeeldheid die de kosmos herstelt.
Het is een misvatting te geloven dat de strijd, in naam van Jezus, tegen mijn echtgenoot, mijn kinderen of mijn broers en zussen is gericht.
Benedictus XVI schreef: “Liefde is het vuur dat rede, wil en gevoel zuivert en verenigt, dat de mens in zichzelf verenigt dankzij de verenigende werking van God, zodat hij een dienaar wordt van de eenwording van hen die verdeeld waren: zo komt de mens in de woning van God en kan hij Hem zien”.
Zijn liefde verenigt mij en stelt mij in staat om de eenheid van degenen die verdeeld zijn te dienen, waardoor ik in gemeenschap met Hem kan treden.
Hoe mooi is onze roeping als echtgenoten.


 
Toegepast op het huwelijksleven:
 
 
(Oscar komt uitgeput en vermoeid thuis na belangrijke vergaderingen voor zijn professionele toekomst en krijgt verwijten van Ana).
Ana: “Je weet hoe slecht ik me voel en je bent niet in staat om me de hele dag te bellen en bovendien kom je te laat.”
Oscar: “Ik ga naar de keuken om een glas water voor je te halen.”
(Terwijl hij naar de keuken loopt, voelt Oscar zijn bloed koken).
Oscar: “Mijn God, laat me Ana’s pijn zien. Laat me niet genieten van mijn eigen pijn. Laat Uw geest mijn gedachten, mijn gevoelens en mijn blik beheersen. Laat U haar troosten. Ik stel me ten dienste van Uw dochter.”
(Hij gaat terug naar de woonkamer en gaat naast haar zitten).
Oscar: “Schat, vergeef me dat ik er niet voor je ben geweest zoals je nodig had. Hoe gaat het met je?”
Ana reageert eerst koeltjes, maar hij verdedigt zich niet en corrigeert haar niet; hij luistert naar haar. Uiteindelijk voelt ze zich welkom en kan ze kalmeren. Ze lucht haar hart en wordt langzaam rustiger, totdat ze zich stil tegen zijn schouder aan vlijt.
Op dat moment voelt Oscar alsof zijn problemen kleiner worden. Zijn geest wordt helder. Er openen zich alternatieven die hij niet had overwogen toen hij thuiskwam. Hij voelt een rust die hem alles in een nieuw perspectief laat zien. Die omhelzing met Ana, die stilte samen, brengen hem tot een intuïtief inzicht in de waarheid over zijn huwelijk, zijn werk en zijn eigen leven. Hij voelt een kracht die hem van binnenuit integreert en hem in staat stelt Ana te troosten en zijn angsten onder ogen te zien.

 
Moeder,

U die verdeelde harten verenigt, bid voor ons. Gezegend zijt gij!