Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Lucas 12,49-53.
In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Vuur ben Ik op aarde komen brengen, en hoe verlang Ik dat het reeds oplaait!
Ik moet een doopsel ondergaan, en hoe beklemd voel Ik Mij totdat het volbracht is.
Meent gij, dat Ik op aarde vrede ben komen brengen? Neen, zeg Ik u, juist verdeeldheid.
Want van nu af zullen er vijf in een huis verdeeld zijn; drie zullen er staan tegenover twee en twee tegenover drie;
de vader tegenover de zoon en de zoon tegenover de vader; de moeder tegenover de dochter
en de dochter tegenover de moeder, de schoonmoeder tegenover haar schoondochter en de schoondochter tegenover de schoonmoeder.’
De zonde verdeelt mijn innerlijk en beïnvloedt mijn relatie met God en met anderen, waardoor ik oppervlakkig met het kwaad leef. Een verdeeldheid die chaos veroorzaakt.
Jezus daarentegen brengt een zuiverend vuur dat deze verdeeldheid aan het licht brengt en eist dat ik partij kies; zijn boodschap veroorzaakt conflict omdat ik niet tegelijkertijd God en de zonde kan liefhebben. Hij brengt de verdeeldheid die de kosmos herstelt.
Het is een misvatting te geloven dat de strijd, in naam van Jezus, tegen mijn echtgenoot, mijn kinderen of mijn broers en zussen is gericht.
Benedictus XVI schreef: “Liefde is het vuur dat rede, wil en gevoel zuivert en verenigt, dat de mens in zichzelf verenigt dankzij de verenigende werking van God, zodat hij een dienaar wordt van de eenwording van hen die verdeeld waren: zo komt de mens in de woning van God en kan hij Hem zien”.
Zijn liefde verenigt mij en stelt mij in staat om de eenheid van degenen die verdeeld zijn te dienen, waardoor ik in gemeenschap met Hem kan treden.
Hoe mooi is onze roeping als echtgenoten.
Toegepast op het huwelijksleven:
(Oscar komt uitgeput en vermoeid thuis na belangrijke vergaderingen voor zijn professionele toekomst en krijgt verwijten van Ana).
Ana: “Je weet hoe slecht ik me voel en je bent niet in staat om me de hele dag te bellen en bovendien kom je te laat.”
Oscar: “Ik ga naar de keuken om een glas water voor je te halen.”
(Terwijl hij naar de keuken loopt, voelt Oscar zijn bloed koken).
Oscar: “Mijn God, laat me Ana’s pijn zien. Laat me niet genieten van mijn eigen pijn. Laat Uw geest mijn gedachten, mijn gevoelens en mijn blik beheersen. Laat U haar troosten. Ik stel me ten dienste van Uw dochter.”
(Hij gaat terug naar de woonkamer en gaat naast haar zitten).
Oscar: “Schat, vergeef me dat ik er niet voor je ben geweest zoals je nodig had. Hoe gaat het met je?”
Ana reageert eerst koeltjes, maar hij verdedigt zich niet en corrigeert haar niet; hij luistert naar haar. Uiteindelijk voelt ze zich welkom en kan ze kalmeren. Ze lucht haar hart en wordt langzaam rustiger, totdat ze zich stil tegen zijn schouder aan vlijt.
Op dat moment voelt Oscar alsof zijn problemen kleiner worden. Zijn geest wordt helder. Er openen zich alternatieven die hij niet had overwogen toen hij thuiskwam. Hij voelt een rust die hem alles in een nieuw perspectief laat zien. Die omhelzing met Ana, die stilte samen, brengen hem tot een intuïtief inzicht in de waarheid over zijn huwelijk, zijn werk en zijn eigen leven. Hij voelt een kracht die hem van binnenuit integreert en hem in staat stelt Ana te troosten en zijn angsten onder ogen te zien.
Moeder,
U die verdeelde harten verenigt, bid voor ons. Gezegend zijt gij!
