Maandelijks archief: februari 2025

Gevoeliger voor de Geest. Commentaar voor huwelijken: Marcus 10, 1-12

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilig Evangelie volgens Marcus 10, 1-12

In die tijd vertrok Jezus en ging naar het gebied van Judea en het Overjor­daanse. 
Ook daar kwamen de mensen van alle kanten naar Hem toe en als naar gewoonte onder­richtte Hij hen.
Er kwamen ook Farizeeën die Hem vroegen: ‘Staat het een man vrij zijn vrouw te verstoten?’ Daarmee wilden zij Hem op de proef stellen.
Hij ant­woordde hun met een wedervraag: ‘Wat heeft Mozes u voorgeschreven?’
Zij zeiden: ‘Mozes heeft toegestaan een scheidings­brief op te stellen en haar weg te zenden.’
Doch Jezus ant­woordde hun: ‘Om de hardheid van uw hart 
heeft hij die bepaling voor u neerge­schreven.
Maar in het begin, bij de schepping, heeft God hen als man en vrouw gemaakt.
Daarom zal de man zijn vader en moeder verlaten
om zich te binden aan zijn vrouw en deze twee zullen een vlees worden. 
Zo zijn zij dus niet langer twee, een vlees als zij geworden zijn.
Wat God derhalve heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.’
Thuis ondervroegen de leerlingen Hem nogmaals daarover.
Hij sprak tot hen: ‘Wie zijn vrouw wegzendt en een ander huwt, 
maakt zich tegenover haar schuldig aan echtbreuk.
En wanneer zij haar man wegzendt en een ander huwt, begaat zij echtbreuk.’
Woord van de Heer.

Gevoeliger voor de Geest.

Christus wil dat we terugkijken naar het begin, dat we nadenken over hoe de zielen van man en vrouw waren toen God hen schiep en hen de genade van heiligheid gaf door onschuld. Toen hun zielen gevoeliger waren voor de Geest en elkaar verwelkomden als een geschenk van God, vrij om zichzelf aan elkaar te geven en één vlees te worden. Er is niets mooiers in de schepping dan die volledige zelfgave tussen echtgenotes.

Toegepast op het getrouwde leven:

Angels: Terwijl God mijn ziel zuivert, voel ik me steeds meer de jouwe, John.
John: Terwijl God mijn ziel zuivert, Angels, ontdek ik zo’n schoonheid in jou dat ik mezelf niet waardig acht voor zo’n groot geschenk van God.
Angels: Wat een prachtig werk van God in ons huwelijk.
John: Natuurlijk, een wandeling langs de Castellana om samen van te genieten?
Angels: Met jou, tot het einde van de wereld.

Moeder,

Mogen we de schoonheid en innerlijke zuiverheid overwegen die ons in het begin één maakte, zodat we, geabsorbeerd door zo’n geschenk, met al onze kracht mogen streven naar onze huwelijkse heiligheid. Lof zij God, onze Schepper.

Blijven drinken. Commentaar voor huwelijken: Marcus 9, 41-50

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilig Evangelie volgens Marcus 9, 41-50

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Als iemand u een beker water te drinken geeft 
omdat gij van Christus zijt, voorwaar Ik zeg u: zijn loon zal hem zeker niet ontgaan.
Maar als iemand een van deze kleinen die geloven, aanstoot geeft, 
het zou beter voor hem zijn als men hem een molensteen om de hals deed en in zee wierp.
Dreigt uw hand u aanstoot te geven, hak ze af; het is beter voor u verminkt het leven binnen te gaan 
dan in het bezit van twee handen in de hel te komen, in het onblusbaar vuur.
Geeft uw voet u aanstoot, hak hem af;
het is beter voor u kreupel het leven binnen te gaan 
dan in het bezit van twee voeten in de hel te worden geworpen.
Geeft uw oog u aanstoot, ruk het uit;
het is beter voor u met een oog het Rijk Gods binnen te gaan 
dan in het bezit van twee ogen in de hel te worden geworpen,
waar hun worm niet sterft en het vuur niet gedoofd wordt.
Iedereen zal met vuur gezouten worden.
Het zout is iets goeds; maar als het zout zoutloos wordt, waarmee zult ge het dan 
zijn smaak hergeven? Hebt zout in uzelf en leeft in vrede met el­kaar.’
Woord van de Heer.

Blijven drinken.

We moeten samen staan, samen met de Heer, als een boom bij een rivier waarvan de wortels van het water drinken. Het is niet genoeg om van tijd tot tijd te drinken, we moeten voortdurend van Zijn kant drinken.
Want als wij, christelijke echtgenoten, niet in Christus zijn, wie zal dan een getuige zijn van Zijn Liefde? Als we onszelf christenen noemen, maar Christus’ huwelijksliefde niet doorgeven door onze vereniging, bewijzen we Christus en Zijn Kerk een slechte dienst, want dan zijn we een schandaal. Daarom kan iemand alleen een christelijke echtgenoot zijn door in Christus te blijven.

Toegepast op het getrouwde leven:

Hannibal: Ik las in een boek deze zin: Vertel me hoe je huwelijksband is en ik zal je vertellen hoe je geloof is. Oef! Het is sterk, is het niet, Almudena?
Almudena: Het is sterk, maar het is heel echt. Dat is wandelen in waarheid, Hannibal.
Aníbal: De waarheid is dat we geen andere manier hebben om ons geloof over te dragen dan via onze echtelijke verbintenis. Er is geen andere manier, en hier is geen schijn of bedrog.
Almudena: Als christenen zijn we voortdurend een showcase voor onze kinderen en voor de wereld, en als wat we doen God niet overtuigt, zal het de wereld ook niet overtuigen. Maar ik zie jou als echtgenoot wel als een goed getuigenis.
Hannibal: En ik zie jou.

Moeder,

Aan de voet van het Kruis, in het Hart van de Heer in de Bovenzaal of Zijn voeten afvegend met onze tranen, maar bij Uw Zoon willen we zijn. Hem voor altijd prijzen.

Ondoorgrondelijk. Commentaar voor huwelijken: Marcus 9, 38-40

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilig Evangelie volgens Marcus 9, 38-40

In die tijd zei Johannes tot Jezus: ‘Meester, we hebben iemand die ons niet volgt, in uw naam duivels zien uitdrijven, 
en we hebben getracht het hem te beletten, omdat hij geen volgeling van ons was.’
Maar Jezus zei: ‘Belet het hem niet, want iemand die een wonder doet in mijn Naam, 
zal niet zo grif ongunstig over Mij spreken.
Wie niet tegen ons is, is voor ons.

Woord van de Heer.

Ondoorgrondelijk.

In onze geest van heerschappij verwachten we dat iedereen doet wat wij doen en gaat waar wij gaan. Maar we moeten heel voorzichtig zijn in ons oordeel over degenen die, omdat ze van de Kerk zijn, ons niet volgen, want de Geest waait waar Hij wil.

 

Toegepast op het getrouwde leven:

Jaime: Het spijt me echt, maar ik krijg geen hulp van de catechese van de route van het Project van de Echtelijke Liefde. Ik zou graag willen dat we ons pad veranderen.
Almudena: Ik kan het niet geloven, ze zijn geweldig! En enorm rijk.
Jaime: Ja, maar ik weet niet waarom, ze overweldigen me en helpen me niet. Aan de andere kant is er een beweging van echtelijke spiritualiteit die beter past bij wat ik nodig heb.
Almudena: Nou, ik begrijp het niet, maar uit liefde voor jou ben ik bereid om dit pad te verlaten en het pad te proberen waar jij het over hebt.
Jaime: Dank je, schat. Je houdt echt van me. Echt, het gaat mijn kracht te boven
Almudena: Zolang ik de Heer toebehoor, ben ik tot alles bereid. Met pijn zeg ik je, maar vastberaden.

 

Moeder,

De wegen van de Heer zijn ondoorgrondelijk. Mogen we Christus volgen en niet onze methode of beweging, die slechts een bemiddeling zijn. Prijs de Heer.

De weg van eenheid. Commentaar voor huwelijken: Marcus 9, 30-37

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilig Evangelie volgens Marcus 9, 30-37

In die tijd gingen Jezus en zijn leerlingen weg van de berg 
en trokken Galilea door; maar Hij wilde niet dat iemand het te weten kwam,
want Hij was bezig zijn leerlingen te onderrichten. Hij zeide hun: 
‘De Mensenzoon wordt overgeleverd in de handen der mensen 
en ze zullen Hem doden; maar drie dagen na zijn dood zal Hij weer opstaan.’
Zij begrepen die woorden wel niet, maar schrokken ervoor terug Hem te ondervragen.
Zij kwamen in Kafarnaum en, eenmaal thuis, ondervroeg Hij hen: ‘Waar hebt ge onderweg over getwist?’
Maar zij zwegen, want zij hadden onderweg een woordenwisseling gehad over de vraag, wie de grootste was.
Toen zette Hij zich neer, riep de twaalf bij zich en zei tot hen: 
‘Als iemand de eerste wil zijn, moet hij laatste van allen en de dienaar van allen zijn.’
Hij nam een kind en zette het in hun midden; Hij omarmde het en sprak tot hen:
‘Wie een kind als dit opneemt in mijn Naam, neemt Mij op; 
en wie Mij opneemt, neemt niet Mij op, maar Hem die Mij gezonden heeft.’

Woord van de Heer.

De weg van eenheid.

Jezus spreekt tot zijn leerlingen over de grootsheid van zijn missie, een bovennatuurlijke missie, niets minder dan de redding van de wereld door het kruis. Jezus gaat het hoogste niveau van menselijke waardigheid bereiken door zijn lichaam voor mij te geven.
Aan de andere kant wilden de discipelen zichzelf groot maken, door middel van overheersing, door zichzelf aan anderen op te dringen. We zien duidelijk hoe deze houding verdeeldheid veroorzaakt onder de discipelen, terwijl Jezus’ houding een verbond creëert, een eenheid die sterker is dan de dood. Zo sterk dat niets ons van Hem kan scheiden. De vraag is nu, wil ik scheiding veroorzaken met mijn echtgenoot door de weg van overheersing, of verbondenheid met hem/haar door de weg van dienstbaarheid en het kruis? Ik kies voor liefde.

 

Toegepast op het getrouwde leven:

Beatrice: Heer, ik voel me niet gewaardeerd in wat ik doe als echtgenote en moeder. Maar ik weet dat dit verleidingen zijn, dat mijn “ik” verheven wil worden op de manier van ijdelheid, en ik wil niet toegeven aan deze verleiding. Ik geef er de voorkeur aan om met U vernederd te worden door het geven van mezelf aan het kruis, als een echtgenote die zichzelf geeft als offer voor de redding van haar echtgenoot en kinderen. Ik ben met u, Heer, ik volg u.
Juanjo (echtgenoot van Beatrice): Heer, ik vraag u om vergeving voor het niet accepteren van het geschenk dat u mij geeft via mijn echtgenote, en ik dank u voor haar, omdat ze me leert lief te hebben. Ik vraag U mij te leren nederiger te zijn.
Beatrice: Nee, Juanjo, je bent een prachtig geschenk voor mij. Het zijn verleidingen die ik moet overwinnen. Ik hou van je.
Juanjo: Ik hou van je.

 

Moeder,

Hoe lelijk is het dat wij broers ons aan elkaar proberen op te dringen. Het moet een enorme pijn voor je zijn om getuige te zijn van deze verdeeldheid omdat we onszelf groter willen maken dan anderen. Alleen God verheft, en Hij verheft hen die zichzelf vernederen. Hoe mooi is de weg van Gods liefde. Prijs Hem. 

 

In het aangezicht van mysterie. 24/2 Commentaar voor huwelijken: Marcus 9, 14-29

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilig Evangelie volgens Marcus 9, 14-29

Toen Jezus, na de gedaanteverandering op de berg, weer bij de leerlingen kwam, 
zag Hij een grote menigte om hen heen staan, waaronder ook schriftgeleerden die met hen redetwistten.
Zodra al die mensen Hem opmerkten, waren ze verrast en liepen Hem tegemoet om Hem te begroeten.
Hij vroeg hun: ‘Waarom twist ge met hen?’
Een uit de menigte gaf Hem ten antwoord: ‘Meester, ik heb mijn zoon naar U toe gebracht omdat hij in de macht is van een stomme geest.
En waar deze hem overweldigt, werpt hij hem tegen de grond, en de jongen krijgt het schuim op de lippen, 
knarsetandt en wordt helemaal stijf. Nu heb ik uw leerlingen gevraagd hem uit te drijven, maar die hadden er de kracht niet toe.’
Jezus gaf ten antwoord: ‘O ongelovig geslacht, hoe lang moet Ik nog bij u zijn, hoe lang nog u verdragen? Brengt de jongen bij Mij.’
Ze brachten hem naar Hem, maar zodra de geest Hem zag, liet hij de jongen stuipen krijgen;
deze viel neer en rolde over de grond met het schuim op de lippen.
Jezus vroeg aan de vader: ‘Hoe lang heeft hij dit al?’ Deze antwoordde: ‘Vanaf zijn kinderjaren.’
Hij heeft hem ook dikwijls in het vuur en in het water geworpen om hem te doden. Maar als Gij iets kunt doen, heb dan medelijden en help ons.’
Jezus antwoordde hem: ‘Wat dat kunnen betreft: alles kan voor wie gelooft.’
Ogenblikkelijk riep de vader van de jongen uit: ‘Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp!’
Toen Jezus zag dat de mensen te hoop liepen, gebood hij op strenge toon aan de onreine geest: 
‘Stomme en dove geest, Ik gelast je, ga uit hem weg en kom nooit meer in hem terug.’
Onder geschreeuw en hevige stuiptrekkin­gen ging hij uit hem weg; 
de jongen zag eruit als een lijk, zodat de meesten dachten dat hij dood was.
Maar Jezus vatte hem bij de hand richtte hem op; en hij kwam overeind.
Toen Hij thuis gekomen was en zijn leerlingen met Hem alleen waren, vroegen zij: ‘Waarom hebben wij hem niet kunnen uitdrijven?’
Hij antwoordde hun: ‘Dit soort kan door niets anders uitgedreven worden dan door bidden en vasten.’

Woord van de Heer.

In het aangezicht van mysterie.

Er zijn momenten in het leven waarop je je in het aangezicht van een mysterie bevindt. Waarom is dat? Een onbeantwoordbare vraag. Maar waarom moet ik het waarom van Gods plan begrijpen? Misschien omdat ik niet geloof dat Hij van me houdt? Misschien omdat ik niet in Zijn kracht geloof?
Waarom dit? Het goede Antwoord: Wat maakt het uit of ik het begrijp of niet? Mijn Vader heeft deze situatie niet door Zijn vingers laten glippen. Dit is het juiste antwoord. Hij houdt van me, Hij is heel groot en het is niet uit Zijn machtige handen geglipt. Dus… wees kalm. Voel hoe je Moeder je omhelst en in je oor zegt: rustig, rustig….
En zo zal ik deze situatie in geloof beleven: ik geloof Heer, maar mijn gebrek aan geloof helpt.

Toegepast op het getrouwde leven:

Lucia: De Heer roept me naar dit pad. Ik zie het duidelijk.
Paco: (Bidt tot de Heer) Heer, ik zie deze weg niet. Ik zie het helemaal niet. Waarom laat U mij deze situatie doormaken? Ik begrijp niet waarom U ons niet gewoon hebt samengebracht in een echtelijke spiritualiteit die ons in staat stelt om samen ons geloof te beleven. Dus wat is het nut hiervan?
(Een paar dagen later…)
Lucía: Wat vind je van wat ik je laatst vertelde over de weg die de Heer me oproept?
Paco: Het lijkt me dat als je het duidelijk ziet, dat je dan moet gaan. Ik zal je met heel mijn hart proberen te begeleiden.
(En zo sprong deze echtgenoot in de leegte uit liefde voor zijn echtgenote zonder er iets van te begrijpen, met zijn vertrouwen op God).

Moeder,

Wij geloven, maar help ons geloof. Heilig Hart van Jezus, in U vertrouwen wij.