Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Johannes

In het begin was het Woord en het woord was bij God en het Woord was God.
Dit was in het begin bij God.
Alles is door Hem geworden en zonder Hem is niets gewor­den van wat geworden is.
In Hem was leven, en dat leven was het licht der mensen.
En het licht schijnt in de duisternis maar de duisternis nam het niet aan.
Er trad een mens op, een gezondene van God; zijn naam was Johannes.
Deze kwam tot getuigenis, om te getuigen van het Licht, opdat allen door hem tot geloof zouden komen.
Niet hij was het Licht, maar hij moest getuigen van het Licht.
Het ware Licht, dat iedere mens verlicht, kwam in de wereld.
Hij was in de wereld; de wereld was door Hem geworden, en toch erkende de wereld Hem niet.
Hij kwam in het zijne, maar de zijnen aanvaardden Hem niet.
Aan allen echter die Hem wel aanvaardden, aan hen die in zijn Naam geloven, gaf Hij het vermogen om kinderen van God te worden;
Zij zijn niet uit bloed noch uit begeerte van het vlees of de wil van een man, maar uit God geboren.
Het woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond. Wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd, zulk een heerlijkheid als de Eniggeborene van de Vader ontvangt, vol van genade en waarheid.
Wij hebben Johannes’ getuigenis over Hem toen hij uitriep: ‘Deze was het van wie ik zei: Hij die achter mij komt, is mij voor, want Hij was eerder dan ik.’
Van zijn volheid hebben wij allen ontvangen: genade op genade.
Werd de Wet door Mozes gegeven, de genade en de waarheid kwamen door Jezus Christus.

Een God die zich laat vangen

De afgelopen dagen hebben we op een eenvoudige manier gelezen hoe de geboorte van Jezus plaatsvond: een reis naar Bethlehem, een kribbe, de aankondiging aan de herders… Vandaag lijkt de proloog van Johannes ons de verbinding met die gebeurtenis te doen verliezen, maar in werkelijkheid verbreedt dit prachtige evangelie ons blikveld op een indrukwekkende manier, het brengt ons in contact met het transcendente, met wat onze ogen niet zien, met die scheppende God die een schepsel wordt, hulpeloos en afhankelijk van alles. Een openbaring die ons omhult en ons voor het grootste mysterie plaatst: God heeft mijn leven willen binnenkomen om mij het Zijne te geven. Het bidden van dit evangelie brengt mij tot stilte, verwondering, aanbidding… mijn hart wordt groter, elk woord lijkt van heel hoog te komen en dringt tegelijkertijd door tot in het diepst van mijn wezen en wakkert het verlangen aan om deze God die als baby komt te verwelkomen.
Heer, het jaar dat vandaag ten einde loopt, leggen we in uw barmhartige handen, het jaar dat begint aan uw voorzienigheid, en we concentreren ons erop u elke dag met heel ons hart te verwelkomen en lief te hebben. Alles is van u, Heer, we geven u alles, ons heden, ons verleden en onze toekomst. U bent gekomen om ons genade op genade te schenken, uw goddelijk Leven zelf, en wij willen dat verwelkomen.

Toegepast op het huwelijksleven:

Miguel: Petra, help me even, want ik vond het vandaag moeilijk om het evangelie te begrijpen, ik vind het een beetje abstract, hoewel er één zin is die mijn hart heeft geraakt: dat God naar de zijne kwam en zijne ontvingen hem niet, wat een krachtige gedachte, nietwaar? Zou dat ook met ons kunnen gebeuren… Wat betekent het voor jou om God te ontvangen?
Petra: Nou, ik ben ook geen theoloog, maar… dit ‘verwelkomen van God’ moet zich toch vertalen in iets concreets in het leven… anders heeft het toch geen zin dat God mens wordt om ons te redden, ons te verlichten, en wij leven alsof er niets aan de hand is… Het is alsof we in het licht geloven, maar onze ramen dicht hebben…
Miguel: Maar kun je dat wat concreter maken? Hoe openen we de ramen?
Petra: Ik denk bijvoorbeeld aan hoe we reageren als er kwaad over ons wordt gesproken, of als we worden genegeerd, of als we worden belasterd of voorgelogen… Hoe handelen we op al die momenten? Want als we God echt in ons hart hebben opgenomen, woont Hij in ons en dan zal Hij het zijn die door ons spreekt, die door ons kijkt… Hij is het die antwoordt. Hij wil onze handen, onze ogen, onze stem gebruiken om te omhelzen, te glimlachen, te vergeven…
Miguel: Oei, dan betekent het ontvangen van God een keerpunt in het leven…
Petra: Zeker weten… want “aan allen die Hem ontvingen, gaf Hij het recht om kinderen van God te worden”. Dat vind ik indrukwekkend!
Miguel: wacht even, ik haal een fles wijn en dan vertel je me verder…
(Miguel en Petra brachten die middag thuis door bij de kerststal, rustig pratend en commentaar gevend op de dingen van God en wat deze grote gebeurtenis voor hen betekende)

Moeder,