Evangelie van de dag.
Lezing uit het Evangelie volgens Lucas 9, 11b-17
Toen de dag ten einde begon te lopen, kwamen de twaalf naar Hem toe en zeiden: ‘Stuur de mensen weg,
dan kunnen ze naar de dorpen en gehuchten in de omtrek gaan om daar onderdak en voedsel te vinden, want hier zijn we op een eenzame plek.’
Maar Hij antwoordde: ‘Geeft gij hun maar te eten.’ ‘Wij hebben niet meer dan vijf broden
en twee vissen,’ zeiden ze; ‘of wijzelf zouden voor al dat volk eten moeten gaan kopen.’
Er waren naar schatting wel vijfduizend mannen. Hij gelastte nu zijn leerlingen: ‘Laat ze gaan zitten in groepen van ongeveer vijftig.’
Dat deden ze en ze lieten allen plaatsnemen.
Daarop nam Hij de vijf broden en de twee vissen, sloeg de ogen ten hemel, sprak er de zegen over uit,
brak ze en gaf ze aan zijn leerlingen om ze aan de menigte voor te zetten.
Allen aten tot ze verzadigd waren en wat zij overhielden haalde men op, twaalf korven met brokken.
Vandaag vieren we het Plechtige Hoogfeest van Corpus Christi, een groot Mysterie van Liefde! Een feest om de echte aanwezigheid van Jezus in het Allerheiligste Sacrament te eren. Een hele God die uit liefde bij ons wil blijven. Jezus is hier, nu, en wacht met open armen op ons in het tabernakel. Geprezen zij Jezus in het Heilig Sacrament van het altaar!
In het wonder van het evangelie van vandaag vermenigvuldigt de Heer het voedsel om de honger van alle aanwezigen te stillen. Een wonder dat een voorproefje lijkt te zijn van wat Hij later met zijn eigen lichaam zal doen. Maar om dit wonder te kunnen doen wil hij rekenen op de medewerking van mensen. En hoewel wat hij vraagt onredelijk lijkt, opent de gehoorzaamheid van de discipelen de deur naar het wonder.
Heer, vandaag komen we voor u zoals die leerlingen: met harten vol liefde, maar ook met vermoeidheid en twijfels. Soms hebben we het gevoel dat we niet genoeg hebben om onszelf te blijven geven. Maar U kijkt ons met liefde aan en zegt tegen ons:
“Geeft hen iets te eten”.
Hier brengen we onze vijf broden en twee vissen: de kleine gebaren van liefde die we elke dag proberen, onze trouw in ons dagelijks leven, onze strijd om onszelf te vergeven en opnieuw te beginnen. Neem ze, Heer. Zegen ze, vermenigvuldig ze en verander ze in voedsel dat onze liefde versterkt.
Cristina: Luis, ik heb me gerealiseerd dat zodra ik afgeleid raak, ik aan mezelf denk of aan mijn eigen dingen, dat ik geen geduld heb, dat ik me meteen richt op wat je wel of niet doet… dat als je me corrigeert mijn trots afgaat en ik me meteen verdedig… realiseer je je wat een beperkte liefde ik heb?
Luis: Voor mij is het net zo. We moeten naar de bron van Liefde gaan, naar Jezus de Eucharistie, om ons met Hem te vullen en ons te voeden met Zijn Lichaam, want zonder Hem kunnen we niets doen, zonder Hem is onze liefde uitgeput…
Cristina: Waren we ons er maar van bewust wat een voorrecht het is om communie te ontvangen… om God zelf te ontvangen! Elke keer dat we naar Hem toegaan in de Eucharistie, ontvangen we voeding om elkaar te blijven liefhebben met vrijgevigheid, met geduld, met tederheid, met nederigheid…
Luis: Dat klopt, als je beseft dat de dagelijkse Eucharistie ons transformeert, zoals de zalige Carlo Acutis zei, is het onze snelweg naar de hemel. Denk je dat we ook onze tijd van aanbidding samen moeten doorbrengen?
Dankzij U is het Woord vlees geworden en vandaag mag ik Hem ontvangen in de Eucharistie. Leer ons Hem te ontvangen met zuiverheid en Hem te aanbidden met nederigheid en toewijding. Lof zij het Heilig Sacrament.
