Huwelijksinfarct. Commentaar voor huwelijken: Matteüs 23, 27-32

EVANGELIE

Jullie zijn de zonen van hen die de profeten hebben vermoord.
Lezing uit het Heilige Evangelie volgens Matteüs 23, 27-32

In die tijd sprak Jezus: Wee u, schriftge­leerden en Farizeeën, huichelaars! Gij lijkt op gekalkte graven die er van buiten wel mooi uitzien, maar van binnen vol zijn met doodsbeen­deren en allerhande onreinheid.
Zo ziet ook gij van buiten er voor de mensen wel uit als heiligen, maar van binnen zijt gij vol huichelarij en ongerechtigheid.
Wee u, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars! Gij bouwt de graven van profeten en versiert de grafmonu­menten van heiligen
en gij zegt: Als wij geleefd hadden in de tijd van onze vaderen, zouden wij niet medeplichtig geweest zijn aan moord op de profeten.
Gij getuigt dus tegen uzelf, dat gij zonen zijt van profe­tenmoorde­naars.
Nu dan, maakt gij de maat van uw vaderen maar vol!
Woord van de Heer.

Huwelijksinfarct

Wanneer we ons laten meeslepen door een passie die ons niet dichter bij God brengt en de enige zorg is om te voorkomen dat iemand erachter komt, of wanneer we onszelf pijn doen en niet willen dat de buren het weten, of wanneer we voorkomen dat onze kinderen voor onze neus staan zodat ze ons zonder genade kunnen beledigen… Ik zorg er misschien voor dat een beschadiging niet aan het licht komt, terwijl ik vergeet dat het mijn hart vermoordt, en die beschadiging vergeeft het niet. De gevolgen van die vernietiging zullen vroeg of laat hun tol eisen. We vergeten misschien ook dat, hoe graag we ons in al deze situaties ook willen verbergen, er een uitzonderlijke toeschouwer is voor wie we niets kunnen verbergen, en dat is God. Het is goed om te beseffen dat het geen zin heeft om ons kwaad voor de buitenwereld te verbergen als ik niet vecht om het in mezelf te vermijden. Gods ogen zijn gericht op mijn ziel en hij is de enige echt belangrijke toeschouwer. Ik kan niets voor hem verbergen. Laat me dat niet vergeten.

Geland in het getrouwde leven:

Teun: Vrouw, ik zie dat elke ruzie in ons hart een soort droesem achterlaat die dikker en vetter wordt en ons steeds verder van elkaar verwijdert. Het is waar dat we elkaar vergeven, maar de schade is aangericht en dat is als een echtelijk hartinfarct, dat de dood van een deel van de relatie veroorzaakt, waardoor het steeds minder kracht heeft om verder te gaan.

Anne: Je hebt gelijk. Onze zielen zijn ook aangetast en vinden het moeilijker om naar God toe te bewegen. We moeten vastberaden zijn om elkaar niet te kwetsen. God verandert ons hart van steen in een hart van vlees, maar door middel van wonden raken we steeds meer gewond en is het niet meer zo zacht als voorheen.
Teun: Er staat veel op het spel, Ana. Onze roeping, het voorbeeld voor onze kinderen, het eeuwige leven… We moeten er meer moeite voor doen.
Ana: We moeten dieper leven, dichter bij God, om meer van Gods sfeer onder ons te creëren. Alleen God kan ons beschermen en alles nieuw maken.
Teun: Dat is goed. Ik hou van je en ik wil meer van je houden.
Anna: Ik hou van je en ik wil nog meer van je houden.

Moeder,

Gods dingen zijn prachtig. Soms hebben we verkeerde manieren ontdekt omdat ze niet mooi waren. De dingen van God moeten ten diepste zelf mooi zijn en daarom moeten ze schoonheid om zich heen voortbrengen. Er is niets mooiers dan God. Lof zij mijn God, die groot is en vol van Leven.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *