Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Matteüs 11,20-24.
In die dagen begon Jezus de steden waarin de meeste van zijn wonderen waren gebeurd te verwijten, dat zij zich niet bekeerd hadden.
‘Wee u, Chorazin; wee u, Betsaida! Tyrus en Sidon zouden reeds lang, in zak en as, zich bekeerd hebben, indien bij hen de wonderen waren gebeurd, die bij u hebben plaatsgevonden.
Ja, Ik zeg u: Het lot van Tyrus en Sidon zal beter te dragen zijn op de oordeelsdag dan dat van u.
En gij, Kafarnaum, zult ge soms tot de hemel toe verheven worden? Tot in de onderwereld zult ge neerzinken. Als in Sodom de wonderen gebeurd waren die bij u zijn geschied, het zou tot op de dag van vandaag blijven bestaan.
Toch, Ik zeg u: Het lot van het land van Sodom zal beter te dragen zijn op de oordeelsdag dan dat van u.’
Elke gave vereist een taak.
Jezus wijst de steden waar hij meer tijd, meer moeite en meer wonderen had besteed, maar die toch niet hadden gekozen om hun leven te veranderen in het licht van Jezus Christus, streng terecht. Dit kan ons ook overkomen in ons huwelijk, waarin Christus ons de waarheid van het huwelijk openbaart en ons zijn barmhartige en volledige liefde openbaart door de eucharistie. Hij hamert op zijn vernieuwende boodschap van gastvrijheid en overgave via de catechese van Johannes Paulus II, en toch blijven veel harten verhard, ondanks de inspanningen van de Heer om ons de Waarheid te tonen. Hiermee kondigt hij ons aan dat het oordeel strenger zal zijn voor degenen die meer licht hebben ontvangen dan voor degenen die hem niet kennen. Daarom moet de gave die we ontvangen ons ertoe brengen om ons hart te zuiveren en vervolgens gratis te geven wat we gratis hebben ontvangen, waar onze Moeder ons ook heen brengt.
Toegepast op het huwelijksleven:
Enrique: Esperanza, elke keer dat we meewerken aan een retraite van het Project Huwelijksliefde, erkennen we dat we elkaar met een middelmatige liefde liefhebben, en zijn we getuige van ware wonderen in de gekozen huwelijken. En wij boeken geen vooruitgang, we nemen niet die vastberaden beslissing om in al onze handelingen lief te hebben.
Esperanza: Enrique, dit is de vierde keer dat de herders van de groep ons aanmoedigen om de catechese voor te bereiden, en we zeggen nee. Iedereen zegt dat het voorbereiden ervan, hoewel het hen door elkaar schudt, hen uiteindelijk meer verenigt omdat het hen ertoe brengt om het te beleven.
Enrique: Esperanza, we doen ook het huwelijksgebed op sommige dagen dat het goed gaat, maar op veel andere dagen niet.
Esperanza: Dat is waar. Als we het goed doen, helpt het me om je te leren kennen en goed over je te denken. Ik geloof dat de Heer zich inspant om ons middelen en zelfs wonderen te geven, zodat we deze weg trouw, met wilskracht en nederigheid kunnen bewandelen, maar wij kiezen ervoor om lauw te blijven en vast te houden aan onze trots en hoogmoed.
Enrique: Ik hou heel veel van je, Esperanza, en het doet me pijn om jou en de Heer pijn te doen. Ik ga de herdertjes bellen en zeggen dat we de volgende catechese voorbereiden, en dat we samen gaan bidden. Ik vraag je om me te helpen om elke dag vol te houden.
Esperanza: Wat ben ik ontroerd om deze woorden te horen. Dank u, mijn God, voor deze echtgenoot die u mij hebt geschonken.
Moeder,
Dank u dat u ons blijft zeggen: “Doe wat Hij u zegt”, om ons nieuw te maken zoals de wijn op de bruiloft te Kana. Gezegend en geprezen zij de Heer.
