Maandelijks archief: oktober 2025

Liefde die je verstand bovenhaalt. Commentaar voor echtparen: Lucas 18, 9-14

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas

In die tijd vertelde Jezus, met het oog op sommigen, die overtuigd van eigen gerechtig­heid, de anderen minacht­ten, de volgende gelijkenis.
‘Twee mensen gingen op naar de tempel om te bidden; de een was een Farizeeer en de andere een tollenaar.
De Farizeeer stond met opgeheven hoofd en bad bij zichzelf als volgt: God, ik dank u dat ik niet zo ben als de rest van de mensen, rovers, onrechtvaardi­gen, echtbrekers, of ook als die tollenaar daar.
Ik vast tweemaal per week en geef tienden van al mijn inkomsten.
Maar de tollenaar bleef op een afstand en wilde zelfs niet zijn ogen opheffen naar de hemel; maar hij klopte zich op de borst, en zei: God wees mij, zondaar, genadig.
Ik zeg u: deze ging gerecht­vaardigd naar huis en niet die andere, want alwie zich verheft zal vernederd, maar wie zich vernedert zal verheven worden.’
Woord van de Heer.

Liefde die je verstand bovenhaalt.

De farizeeër vergelijkt zichzelf en is ‘dankbaar voor hoe goed hij is’, en betreedt een wereld van verplichtingen en prestaties, waar alles een prijs heeft… en de anderen, zijn minachting.
De tollenaar stelt zichzelf in vraag en vertrouwt op Gods goedheid: de voorportaal om een leven van gave en vrijgevigheid binnen te treden.
En wij, echtparen van het Project Huwelijksliefde, wat zijn wij? Farizeeërs die dankbaar zijn dat het ‘goed met ons gaat’ en dat we ‘er al zijn’… of willen we meer?

Terug naar het huwelijksleven:

Luis: Vandaag heeft God tijdens het gebed iets heel diep in mijn ziel wakker gemaakt.
María: En wat dan?
Luis: Toen we de retraite van het Project Echtelijke Liefde deden, begonnen we aan een weg die ons redde. Maar ik voel dat Christus iets meer van me vraagt. We leven een goed, verantwoordelijk geloof… maar misschien te redelijk. We zoeken ons eigen welzijn, en dat is niet verkeerd. Maar…
María: Maar?
Luis: En Zijn hart? Ik realiseer me dat ik gefocust ben op ons welzijn. En hoe gaat het met Zijn hart?
María: Wat is God groot… je bevestigt net iets wat me al een tijdje bezighield en waar ik Hem om een teken voor had gevraagd. En je hebt me dat net gegeven.
Luis: Ja?
María: Ja. Door zo gefocust te zijn op ‘onze’ spirituele weg zijn we een beetje egoïstisch geworden… Soms veroordelen we zelfs mensen die niet leven zoals wij.
Luis: Zonder dat we het beseffen, leven we ons huwelijk volgens onze eigen plannen. We moeten Hem ruimte geven. Uit onze logica stappen, meer op Hem letten en reageren op wat Hij van ons vraagt.
Maria: Kom, laten we bidden, zodat Hij ons de ‘volgende stappen’ laat zien.
Luis: Hahaha, je merkt dat je net uit een werkvergadering komt.

Moeder,

Leer ons ‘meer te willen’, want ons verlangen is oneindig en alleen uw Zoon kan ons verzadigen. Voor altijd gezegend en geprezen zij Jezus, die ons met Zijn bloed heeft verlost.


Het geduld van de Heer. Commentaar voor echtparen: Lucas 13,1-9

Geef een reactie
Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige Evangelie volgens Lucas

In die tijd waren er bij Jezus enkele mensen die Hem vertelden wat er gebeurd was met de Galileeërs, van wie Pilatus het bloed met dat van hun offerdieren vermengd had.
Daarop zei Jezus: Denkt ge, dat onder alle Galileeërs alleen dezen zondaars waren, omdat zij dat lot ondergaan hebben?
Volstrekt niet, zeg Ik u. Maar als gij u niet bekeert, zult ge allen op een dergelijke manier omkomen.
Of die achttien die gedood werden, doordat de toren bij de Siloam op hen viel: denkt ge dat die alleen schuldig waren onder alle mensen die in Jeruzalem woonden?
Volstrekt niet, zeg Ik u. Maar als gij niet tot bekering komt, zult ge allen op eenzelfde wijze omkomen.’
Hij vertelde nu deze gelijkenis: ‘Iemand had een vijgeboom die in zijn wijngaard geplant stond; hij kwam zoeken of er vrucht aan zat, maar vond niets.
Toen zei hij tot de wijngaardenier: Al sinds drie jaar kom ik aan deze vijgeboom vruchten zoeken, maar ik vind er geen. Hak hem om: waartoe put hij nog de grond uit?
Maar de man gaf hem ten antwoord: Heer, laat hem dit jaar nog staan; laat mij eerst de grond er omheen omspitten en er mest op brengen.
Misschien draagt hij het volgend jaar vrucht; zo niet, dan kunt ge hem omhak­ken.’
Woord van de Heer.
Het geduld van de Heer.

In dit evangelie zien we hoe sommigen Jezus gaan vertellen wat anderen volgens hen verkeerd hebben gedaan, en het is zeer waarschijnlijk dat ze hen in hun hart zelfs al hebben veroordeeld. Deze scène komt ons misschien bekend voor. Hoe vaak vertel ik Jezus niet op beschuldigende toon hoezeer ik lijd onder iets wat mijn echtgenoot heeft gedaan! Ik vertel hem wat hij volgens mij verkeerd heeft gedaan. Maar we zien hoe Jezus niet stilstaat bij de beschuldiging, maar van de gelegenheid gebruik maakt om ons met een krachtig antwoord aan het denken te zetten. Denk je dat je partner zondiger is dan jij? Denk je misschien dat je beter bent omdat je niet in dezelfde zonde bent gevallen? Jezus zegt ons: dat ben je niet, dus bekeer je, anders zul je ook verloren gaan.
Dat lijken misschien harde woorden, maar tegelijkertijd nodigt de Heer ons met Zijn oneindige geduld uit tot bekering. Want hoewel Hij weet dat we door onze lauwheid, ons gemakzucht, ons egoïsme, om welke reden dan ook, misschien al heel lang niet de vruchten dragen die Hij van ons verwacht, wil Hij ons altijd nog een kans geven, zoals aan de vijgenboom in de gelijkenis. Hij stelt Zijn hoop op ons en geeft ons niet op. Daarom vraagt Hij de Vader om een nieuwe kans voor ons huwelijk. Als Hij mijn huwelijk en mijn echtegnoot niet opgeeft, waarom zou ik dat dan wel doen? Nee, Heer. Ik wil met U samenwerken om mijn huwelijk vruchtbaar te maken.

Toegepast op het huwelijksleven:

Vincent: Waarom moeten de dingen zo moeilijk zijn, Marta?
Marta: Waarom zeg je dat, Vincent?
Vincent: Omdat we nu weliswaar bijna elke dag naar de mis gaan en regelmatig het echtpaargebed doen, maar ik niet zie dat ons leven gemakkelijker is dan voorheen. Integendeel, ik zou zeggen dat de dingen steeds ingewikkelder worden. Nu protesteren onze kinderen omdat ze zeggen dat we minder tijd met hen doorbrengen.
Marta: Nou, Jezus heeft nooit gezegd dat het gemakkelijker zou worden, menselijk gezien; vergeet niet dat hij ons heeft gezegd dat hij niet gekomen is om vrede te brengen, maar verdeeldheid. En dat we alleen waardig zijn voor Hem als we ons dagelijks kruis dragen.
Vincent: Ja, dat is waar, maar het zou gemakkelijker zijn als het de externe omstandigheden zouden helpen.
Marta: Weet je dat zeker? Kijk, toen ik vandaag mijn persoonlijke gebed bad, viel het me op dat in de gelijkenis van de vijgenboom die geen vrucht draagt, de Heer uitdrukkelijk zegt dat hij, om te zien of hij vrucht draagt, mest op de grond zal strooien die hij rondom omspit. Hij zegt geen kunstmest, hij zegt mest.
Vincent: En? Ik begrijp niet wat je bedoelt.
Marta: Nou, om vrucht te dragen, legt hij er geen bloemetjes of mooie versieringen omheen, maar mest, die stinkt, die afval is, maar voedingsstoffen bevat. En dat heeft me doen inzien dat, om als echtpaar vrucht te dragen, de mest die hij ons geeft, bepaalde moeilijkheden en beproevingen zijn, want alleen daarmee kunnen we groeien in onze liefde. We groeien niet als alles van een leien dakje gaat, maar als we samen moeten vechten om de obstakels te overwinnen die op ons pad komen.
Vincent: Ik begrijp het, de mest symboliseert alles wat we niet leuk vinden, maar wat de Heer toestaat zodat we ons huwelijk kunnen versterken.
Marta: Ja, zoiets.
Vincent: Dank je, Marta, dat je me dit hebt uitgelegd en me hebt laten zien dat de Heer van ons houdt, zelfs als Hij ons beproevingen stuurt. Ik hou van je.
Marta: Dank aan de Heer, die ons helpt om te groeien in onze liefde. Ik hou nog meer van jou.

Moeder,

Leer ons ook in moeilijkheden de wil van God te herkennen, te geloven dat Hij onze goede Vader is en ons altijd geeft wat het beste voor ons is, ook al begrijpen we dat niet, en zoals U deed, altijd ja te zeggen tegen Zijn wil. Gezegend en verheerlijkt zijt Gij, Moeder! Geprezen zijt Gij voor altijd, Heer!


Gaat het dit weekend regenen? Commentaar voor echtparen: Lucas 12, 54-59

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas

In die tijd zei Jezus tot de menigte: ‘Wanneer gij een wolk ziet opkomen uit het westen, 
zegt ge terstond: er komt regen; en zo gebeurt het ook.
En wanneer ge ziet dat er een zuidenwind waait, zegt ge: het wordt gloeiend heet; en het gebeurt.
Huiche­laars! Van het beeld van land en lucht weet ge de juiste betekenis te bepalen, maar waarom dan niet van deze tijd?
Hoe komt het dat ge niet uit uzelf de juiste gevolg­trekking maakt?
Wanneer gij met uw tegenpartij naar de overheid gaat, doe dan onderweg nog moeite 
u van hem te bevrijden; anders zou hij u wel eens voor de rechter kunnen slepen, 
de rechter zal u aan de gerechtsdienaar overleveren, en de gerechtsdienaar zal u in de gevangenis werpen.
Ik zeg u: Ge zult er niet uitkomen, voordat ge tot de laatste cent betaald hebt.’
Woord van de Heer.
Gaat het dit weekend regenen?

We vertrouwen steeds meer op de weersvoorspelling die ons minstens een week van tevoren vrij betrouwbaar vertelt of het gaat regenen of zonnig wordt.  Zo kunnen we al onze plannen voor het weekend maken. We hoeven niet meer naar het westen te kijken of op de zuidenwind te letten… Het is veel makkelijker geworden, we krijgen alles voorgekauwd en hoeven niet meer na te denken. Daardoor is het ook veel moeilijker om te weten wat rechtvaardig of onrechtvaardig is, en laten we ons meeslepen door wat de maatschappij en de overheid zeggen dat het beste voor ons is. Wat een enorme vergissing! De Heer zegt ons dat we daar niet weg zullen komen voordat we onze laatste cent hebben betaald. Echtgenoten, hoeveel schuld hebben we nog omdat we niet consequent volgens het evangelie leven?

Toegepast op het huwelijksleven:

Eduardo: Laura, hoe was je dag? Wat een regenbui, en ik had geen paraplu meegenomen. Ik ben doorweekt.
Laura: Kom op, Eduardo! Ga snel een warme douche nemen en kleed je om, anders word je verkouden en bovendien laat je alles nat achter.
Eduardo: O, wat fijn, ik ben alweer droog. Zal ik je helpen met het eten?
Laura: Dank je wel, het is bijna klaar. Ik zat hier na te denken en de Heer te danken. Weet je nog dat ik zei dat je mijn weerman was? Je was verslaafd aan het nieuws en het weerbericht. Je keek de hele dag op je mobiel, we gingen perfect voorbereid de deur uit voor regen of kou, maar we hadden nooit tijd om te bidden of rustig met het gezin te praten.
Eduardo: Ja, dat weet ik nog, wat zijn we veranderd sinds we de retraite van het Project van de Echtelijke Liefde hebben gedaan en besloten hebben om elke dag samen te bidden. En je kijkt niet meer naar die roddelprogramma’s die zoveel schade aanrichten.
Laura: Oef! Herinner me er niet aan, als ik nu naar mijn moeder ga en ze kijkt die programma’s, kan ik niet begrijpen hoe ik zoveel tijd aan deze dingen heb kunnen verspillen. Weet je dat ik zelfs heb gebiecht omdat ik zoveel uren voor de televisie heb gezeten?
Eduardo: Wat ben je mooi! Je hebt een prachtige ziel, laten we gaan eten, want ik kijk ernaar uit om met het echtpaargebed te beginnen.

Moeder,

Dank u voor alles, we weten dat u ons met liefdevolle hand naar de aanwezigheid van uw Zoon leidt en ons elk geeft wat we op elk moment nodig hebben. We bidden voor alle huwelijken en gezinnen die donkere tijden doormaken, wij zijn hier om u te helpen hen naar Hem te brengen. Gezegend en geprezen zij Hij!

Branden van liefde. Commentaar voor echtparen: Lucas 12, 49-53

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Vuur ben Ik op aarde komen brengen, en hoe verlang Ik dat het reeds oplaait!
Ik moet een doopsel onder­gaan, en hoe beklemd voel Ik Mij totdat het volbracht is.
Meent gij, dat Ik op aarde vrede ben komen brengen? Neen, zeg Ik u, juist verdeeldheid.
Want van nu af zullen er vijf in een huis verdeeld zijn; drie zullen er staan tegen­over twee en twee tegenover drie;
de vader tegenover de zoon en de zoon tegenover de vader; de moeder tegen­over de dochter 
en de dochter tegenover de moeder, de schoonmoeder tegenover haar schoondochter en de schoon­doch­ter tegenover de schoon­moeder.’

Woord van de Heer.

Branden van liefde.

De woorden van Jezus dat Hij gekomen is om “de aarde in brand te steken” kunnen hard klinken, maar zo is het wel: Hij is gekomen om het vuur van Zijn liefde aan te steken en Hij verlangt ernaar dat dit gebeurt, dat Zijn liefde alle mensen van de wereld bereikt. We zien dat in de vlam van zijn Heilig Hart, dat het vuur van zijn liefde is, en hoeveel lijdt hij als hij ziet dat dat vuur soms verdeelt en scheidt in plaats van verenigt, wat zijn grootste wens is. Door ons sacrament van het huwelijk vertegenwoordigen wij Christus op aarde door dat vuur om ons heen te laten branden door onze liefde, die tot doel heeft volledige gemeenschap tussen ons en licht voor iedereen om ons heen te brengen. Soms kan dat vuur tussen ons verdeeldheid zaaien onder de mensen om ons heen, die de verandering zien die het in ons teweegbrengt, omdat ze het niet begrijpen, maar ze kunnen wel zeggen hoe dat huwelijk brandt in de liefde van Christus en hoe het ons aantrekt tot de liefde van God.

Toegepast op het huwelijksleven:

Daniel: Aniek, heb je gezien hoe Maria en Igo zijn veranderd sinds we ze voor het laatst hebben gezien?
Aniek: Ja, dat is onmogelijk niet op te merken, maar het is toch een beetje overdreven, vind je niet?
Daniel: Als je ernaar kijkt met een koudbloedige blik, ja, maar de manier waarop ze met elkaar omgaan is heel aantrekkelijk.
Aniek: Ja, maar jij en ik zijn daar nog ver van verwijderd, bovendien besteden ze te veel tijd aan hun huwelijk en aan anderen en wij hebben daar geen tijd voor, we hebben een heel ingewikkeld leven.
Daniel: Je hebt gelijk, maar als ik ze zie, krijg ik zin om te proberen mezelf te verbeteren.
Aniek: Om zo te worden, zouden we te veel dingen moeten veranderen en ik denk dat we daar nog niet klaar voor zijn. Bovendien denk ik bij het idee alleen al aan alles wat ons scheidt in plaats van wat ons verbindt.
Daniel: Dat is waar, maar ze laten me zien wat ik moet veranderen om elke dag dichter bij je te komen en meer verbonden te zijn in plaats van vervreemd.
Aniek: Zou je dat echt voor mij willen doen? Soms bedenk ik ook wat ik zou kunnen veranderen, maar ik weet niet waar ik moet beginnen.
Daniel: Waarom proberen we het niet? Ik besef dat we nog een lange weg te gaan hebben om te worden zoals zij, maar nu we allebei hetzelfde denken, zouden we het kunnen doen.
Aniek: Geweldig! Laten we het dan doen. Ik ga Maria en Igo bellen om af te spreken, zodat ze ons kunnen vertellen hoe we kunnen veranderen. We hebben hulp nodig, want alleen lukt het ons niet.
Daniel: Dat vind ik prima.

Moeder,

Help ons om ons te verdiepen in het vuur van het Heilig Hart van Uw Zoon, om te branden in Zijn liefde en te leren lief te hebben in vrede en eenheid. Geprezen zij de Heer.


Verdoofd of wakker? Commentaar voor echtparen: Lucas 12, 39-48

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas
In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Begrijpt dit wel: Als de eigenaar van het huis wist 
op welk uur de dief zou komen, zou hij in zijn huis niet laten inbreken.
Weest ook gij bereid, omdat de Mensenzoon komt op het uur waarop gij het niet verwacht.’
Petrus vroeg Hem nu: ‘Heer, bedoelt Gij deze gelijkenis voor ons of voor iedereen?’
De Heer sprak: ‘Wie zou die trouwe en verstandige beheer­der wel zijn, 
die de heer over zijn dienstvolk zal aanstellen om hun op de gestelde tijd hun rantsoen koren te geven?
Gelukkig de knecht, die de heer bij zijn aankomst daarmee bezig vindt.
Waarlijk, Ik zeg u: hij zal hem aanstel­len over alles wat hij bezit.
Maar zegt die knecht bij zichzelf: Mijn heer blijft nog wel een poosje weg, en begint hij de knechten 
en dienstmeisjes te slaan, en gaat hij zich ook te buiten aan spijs en drank,
dan zal de heer van die knecht komen op een dag dat hij hem niet verwacht en op een uur 
dat hij niet kent; hij zal hem met het zwaard straffen en hem zo het lot doen ondergaan van de ontrou­wen.
De knecht die de wil van zijn heer kende, maar geen beschikkingen trof 
noch handelde volgens diens wil, zal zwaar getuchtigd worden.
Wie echter in onwe­tendheid dingen heeft gedaan die tuchtiging verdienen, zal slechts licht gestraft worden. 
Van ieder aan wie veel is gegeven, zal veel worden geeist, en wie veel is toever­trouwd, ven hem zal des te meer worden gevraagd.
Woord van de Heer.

Verdoofd of wakker?

We leven omringd door haast, afleidingen en verantwoordelijkheden die ons vaak afleiden van het belangrijkste: onze liefde en onze roeping als echtgenoten. Deze afleidingen verdoven ons en we leven terwijl we vergeten of niet goed weten wie we zijn, wat we in dit leven doen en wat ons uiteindelijke doel is.
Als mijn leven en mijn daden geen antwoord geven op deze vragen, ben ik verdwaald, zonder richting, zonder zin. Misschien doe ik veel dingen en laat ik me meeslepen door de haast, de stroom, het lawaai, het winkelen… maar… wat doe ik met mijn leven? Ben ik wat God van mij verwacht? Zijn we de echtgenoten die God van ons verwacht?
Eén ding is duidelijk: onze laatste dag zal komen, we weten niet wanneer, maar we weten dat de Heer ons wil aantreffen terwijl we liefhebben, omdat we kinderen van God zijn, we in dit leven zijn om lief te hebben en ons doel de hemel is. Om te kunnen liefhebben geeft de Heer ons vele gaven. Johannes Paulus II, die we vandaag vieren, zei in een catechese: “God vertrouwt ons talenten en gaven toe; we zullen worden beoordeeld op het gebruik dat we ervan maken, op de trouw waarmee we ze beheren in ons persoonlijke, familiale en sociale leven.” (Algemene audiëntie, 1994) Moge de Heer ons, wanneer Hij komt, aantreffen terwijl we deze gaven met vreugde en verantwoordelijkheid beheren. Trouw en verstandig zijn betekent dat we er zorg voor dragen en ze inzetten voor het welzijn van onze echtgenoot en ons gezin, door op elk moment te doen wat we moeten doen.

 
Toegepast op het huwelijksleven:
 
Paul: Teresa, je gelooft het nooit! Ik kreeg een melding op mijn mobiel dat ik hem vandaag te veel heb gebruikt… Ik schaam me om je te vertellen hoeveel…
Teresa: Nou… ik moet bekennen dat ik die melding ook kreeg en ik heb het je niet eens verteld. Mijn hemel, wat een tijd verspillen we zonder dat we het doorhebben! Het is dramatisch omdat het ons afleidt, ons verstrooit, en zo is het onmogelijk om God gedurende de dag aanwezig te laten zijn… met zoveel berichten, memes, video’s…
Paul: Ja, maar wat me het meest zorgen baart, is dat tijd iets is dat God ons heeft gegeven, het is een geschenk van God en als zodanig zal Hij ons vragen hoe we ermee om zijn gegaan… Wat zullen we Hem dan zeggen?
Teresa: Het is voorbij met dit. De duivel heeft ons misleid, verdoofd en steelt onze tijd, tijd die voor God is, daarom doet hij er alles aan om die van ons te stelen.
Paul: Helemaal mee eens! Nou, nu we toch bezig zijn, laten we alles wat God ons geeft eens onder de loep nemen, zodat ons niet hetzelfde overkomt met ons geloof, ons huwelijk, onze deugden, de genade van God… Aan de slag, Teresa, er wordt veel van ons gevraagd!

 
Moeder,

Laat ons niet misleiden, laat ons ontwaken uit onze verdoving en ons bewust worden van de gaven die de Heer ons heeft gegeven. Alles is van Hem en aan Hem geven we het terug. Alles voor Zijn glorie, voor eeuwig en altijd. Amen.