Vandaag zien we hoe de Heer op de sabbat geneest, omdat Zijn barmhartigheid ons te allen tijde wil bereiken. En Hij zegt ons dat Hij klaarstaat om ons te genezen en te redden.
Waarom laten we dat dan niet toe? Waarom verzetten we ons tegen de genade? De Heer verlangt ernaar dat we die genade ontvangen. In het gebed, in de sacramenten, en vooral wil Hij ons genezen in het sacrament van de biecht.
In het sacrament van het huwelijk hebben we de genade om mijn zonde te kunnen ontdekken wanneer ik “slecht naar mijn man kijk”. Wanneer ik zie dat mijn man “alles verkeerd doet”, zegt de Heer ons: “Het oog is de lamp van het lichaam”, dus laten we naar de biecht gaan om ons innerlijk te genezen, ons te verzoenen met God en daarna met mijn man.
Dank u, Heer, voor de sacramenten! Dank u voor het huwelijk!

Toegepast op het huwelijksleven:

Clara: Hallo Carlo! Hoe gaat het? Hoe was je dag?
Carlo: Goed.
Clara: (denkt… hij is weer droog en kortaf, zoals altijd komt hij moe thuis en denkt hij alleen maar aan zijn problemen op het werk…)
En, hoe was je dag?
Carlo: Goed.
Clara: (denkt… hij had me natuurlijk wel even kunnen vragen hoe het met mij ging, toch? Ik ga eten maken, misschien helpt hij me wel) Carlo, ik ga eten maken, wat wil je eten?
Carlo: Maakt me niet uit, wat jij wilt.
Clara: (denkt… maar goed, dit is echt te gek voor woorden! Hij helpt me niet eens om te bedenken wat ik moet koken! Hij helpt me zelfs daar niet bij…
Heer, help mij, want ik kan het niet. Ik ga bidden.)
En de Heer zei tegen haar: “Het oog is de lamp van het lichaam.”
(Nou, Heer, het is waar dat ik alleen maar het slechte zie, dus ik ben degene die mijn hart en mijn blik moet zuiveren.
Ik ga biechten. Dank u, Heer!)
Clara: Carlo, ik ben gaan biechten omdat ik alleen maar het slechte in jou zag. Ik ga het heerlijke eten klaarmaken dat je zo lekker vindt, zodat we er samen van kunnen genieten, wat denk je ervan?
Carlo: Natuurlijk, mijn liefste! Wat een zegen is het geloof dat je hebt en hoe volhardend je bent in het geloof. Wat geweldig dat ik jou heb, Clara!

Moeder,

U bent een voorbeeld van nederigheid en van het omarmen van Gods genade. Dank U dat U onze Moeder en ons voorbeeld bent om tot Uw Zoon, onze Heer, te komen. Geprezen zij de Heer voor altijd!

Jeruzalem, Jeruzalem, je doodt de profeten en stenigt degenen die naar je toe gezonden zijn! Hoe vreselijk zou het zijn als de Heer dit tegen mij zou zeggen, zoals Hij tegen Jeruzalem heeft gezegd! We kunnen denken dat ik zoiets nooit heb gedaan: doden of stenigen; maar wat als ik dat wel doe? Hoe? Door mijn echtgenoot te doden en te stenigen wanneer ik hem niet verwelkom, niet van hem houd, hem als een last zie en zelfs als een belemmering om ‘mijn God lief te hebben’.
De liefde van God brengt altijd eenheid voort. Als iets mij van mijn echtgenoot scheidt, komt dat niet van God. Het is de duivel die scheiding zaait. God wil ons onder zijn vleugels verzamelen, zoals een kip haar kuikens verzamelt en hen warmte en bescherming geeft.
Laten we duidelijk zijn: we zullen God moeilijk kunnen zien als we Hem niet in onze echtgenoot ontdekken, want hij is degene die in de naam van de Heer komt om onze juiste hulp te zijn.

Toegepast op het huwelijksleven:

Carlo: Marta, waarom kijk je zo gelukkig?
Marta: Schat, het is indrukwekkend hoe genade mijn kijk op jou heeft veranderd. Vroeger zag ik je als een rem, als een belemmering om te groeien in mijn relatie met God.
Carlo: En nu? Wat is er veranderd? Want ik merk echt dat je anders bent.
Marta: Wat ben ik blij dat je dat merkt. Ik heb gewoon ontdekt dat je een geschenk van God voor mij bent, dat Hij ons naar elkaar heeft gestuurd om de weg naar Hem te zijn. Dat je de taak en de hulp bent die God me geeft om te groeien in heiligheid, in eenheid met Hem, groeiend in liefde en eenheid met jou om tot gemeenschap en de hemel te komen.
Carlo: Wat geweldig! Ik vind het fantastisch! Ik doe ook mee aan deze taak. Bovendien ga ik proberen het je gemakkelijker te maken, want ik weet dat ik het je soms moeilijk maak. Dank je wel, schat. Wat ben je een zegen. Ik hou van je.
Marta: Ik hou ook van jou, en samen gaat dit geweldig worden!

Moeder,

Leer mij in mijn echtgenoot de gave van God voor mij te ontdekken. Geprezen zij de Heer voor altijd!

Zijn er maar weinig die gered worden? Heer, ik zou u ook die vraag kunnen stellen, alsof ik zeg: moet ik me erg inspannen? En u antwoordt: “Spant u in om door de smalle poort binnen te gaan… velen zullen proberen binnen te komen en zullen dat niet kunnen”. Op dat moment zou ik inzien dat dit serieus is, dat ik niet met mijn eeuwige leven kan spelen. Ik kan niet langer genoegen nemen met het minimum, alles doen volgens mijn maatstaven, denken dat dat voldoende is…
Heer, U houdt waanzinnig veel van mij. U hebt dat bewezen door Uw leven voor mij te geven. En U zegt mij dat ik op U moet vertrouwen, naar U moet luisteren en moet doen wat U mij zegt. Dat geluk ligt in het blijven in Uw Liefde, en dat doe ik door naar U te luisteren en Uw geboden na te leven. Door mezelf te verloochenen, het kruis van elke dag te omarmen en U te volgen, lief te hebben zoals U liefhebt. Dat is door de nauwe poort gaan, mezelf bevrijden van al mijn eigenliefde, van alles wat mij tot slaaf maakt, en mij laten vervullen door Uw Liefde.
Heer, hoe wonderbaarlijk is uw smalle poort, die mij bevrijdt van wat mij tot slaaf maakt en mij vervult met ware Liefde, zodat ik hier op aarde al kan beginnen deel te hebben aan het geluk van de Hemel!

Toegepast op het huwelijksleven:

Manu: Maria, dank je, heel erg bedankt.
Maria: Waarom bedank je me ineens?
Manu: Omdat ik dankzij jou de liefde van God heb ontdekt en ik het geluk begin te voelen. Vroeger werd ik boos op je als je me vroeg om te bidden, naar de mis te gaan… En als je me vroeg om mijn plannen, waarin ik alleen aan mezelf dacht, hoewel ik me dat niet realiseerde, te veranderen in plannen voor ons beiden, werd ik nog bozer. Nu zie ik in dat dat alles me niet gelukkig maakte. Integendeel. Ik werd steeds blinder, steeds meer op mezelf gericht, steeds bozer op jou. Dankzij jou en de Heer ben ik daar niet meer door gebonden en vind ik het heerlijk om samen te bidden, onze plannen te maken… Ik voel me vrij en heel vredig. Die beroemde smalle poort is geweldig!
Maria: Ha, ha! Ik heb hetzelfde. Die smalle poort is geweldig! Voordat je erdoorheen gaat, is het moeilijk, maar daarna worden we meteen vervuld van de vrede en liefde van God, van liefde voor jou, en dat is wat ik wil! Hoe groot is de Heer!

Moeder,

Hartelijk dank dat u ons de waarheid laat zien, dat u ons leert lief te hebben. Mogen we ons door u laten leiden naar uw Zoon! Geprezen zij de Heer!

Toegepast op het het huwelijksleven:

Moeder,

Woord van de Heer.

Kijken zoals Christus.

Het eerste wat ons opvalt in dit evangelie is dat het Jezus is die de gebogen vrouw ziet, haar roept en haar bevrijdt. Deze aandachtige en medelevende blik is een sleutel tot het huwelijksleven: de echtelijke liefde wordt vernieuwd wanneer we aandacht hebben voor de ander en naar hem of haar kijken met de blik waarmee God naar hem of haar kijkt. Er zijn ook momenten waarop de echtgenoot of echtgenote “gebogen” kan zijn door zijn of haar dagelijkse lasten, wrok, angsten, stilzwijgen, en juist dan vraagt God ons om hem of haar tegemoet te treden om hem of haar, met de hulp van de Heilige Geest, te genezen en te bevrijden.
Deze barmhartige blik naar de ander moet voortdurend zijn. We moeten niet wachten op het “juiste” moment om te handelen (ook al is het “Sabbat”, we moeten het doen). We zijn geroepen om snel te zijn in de
liefde, altijd alert te zijn, en als we op een bepaald moment zien dat onze echtgenoot “gebogen” raakt, zoals Jezus ons leert, dan moeten we snel zijn om met mededogen te kijken, dichterbij te komen, hem/haar teder de hand te reiken en te helpen opstaan.
Jezus maakt duidelijk dat naastenliefde – ware liefde – boven de norm staat. De norm heeft alleen zin als ze naar Hem leidt. Daarom zijn wij als echtgenoten geroepen om in het huwelijk, boven mijn redenen en mijn criteria, naar gemeenschap te zoeken. In die gemeenschap zijn echtgenoten niet gebonden aan wat ‘gedaan moet worden’, leggen ze zich niet neer bij een middelmatige liefde, maar hebben ze lief zoals Jezus: met vrijheid, tederheid en waarheid, en die manier van liefhebben geneest, maakt recht en richt op.

Toegepast op het huwelijksleven:

(Marta en Jan bespreken het evangelie)
Marta: Wat een hoop geeft dit evangelie, 18 jaar ziekte en ze wordt genezen…
Jan: Ja, Jezus ziet haar en wacht niet tot ze iets vraagt, hij kijkt haar alleen maar aan, roept haar en bevrijdt haar. Hopelijk hebben we altijd die blik voor elkaar. Vaak gebeurt het dat we met onze eigen dingen bezig zijn en niet zien hoe de ander ervoor staat…
Marta: Het is waar dat de ander het ons vaak niet gemakkelijk maakt. Zij is “gebogen” door het werk, het huishouden, de kinderen… dat ze het niet eens merkt. Maar kijk eens hoe mooi: Jezus raakt haar aan en laat haar rechtop staan. Zijn aanraking maakt haar recht. Misschien betekent dat in het huwelijk dat je het hart van de ander met tederheid moet raken, niet met verwijten.
Jan: En wat een verschil tussen Jezus en het hoofd van de synagoge. Het hoofd van de synagoge wordt boos omdat Jezus op de sabbat geneest. Hoe vaak stellen wij ook ‘sabbatten’ in: ‘nu verdient hij het niet’, ‘ik ben moe’, ‘ik heb geen tijd’, ‘we praten er morgen wel over’…
Marta: Dat is waar, hoe vaak stellen we liefde, vergeving, een vriendelijk woord uit… omdat we verwachten dat de ander ons tegemoet komt. Jezus wacht niet op de perfecte dag, maar heeft lief en bevrijdt wanneer hij een nood ziet.
Jan: Wat is de Heer groot.
Marta: Denk je dat we vanaf nu ook doordeweeks naar de mis gaan om ons door Christus te laten aanspreken en ons te laten genezen van onze “gebogen ruggen”?
Jan: Heel goed idee, schat, wat zou ik zonder jou moeten!

Moeder,

Leer ons lief te hebben boven de regels, gemeenschap te verkiezen boven rede, en altijd uw naastenliefde als maatstaf te nemen voor onze woorden en daden. Gezegend zij God die ons zoveel leert.