Vanaf het kruis vergeet Christus ons niet. Zijn liefde blijft stromen, zelfs in pijn. Toen alles van hem werd afgenomen – zijn leven, zijn waardigheid, zijn gezelschap – had hij nog iets te geven: zijn moeder, die hij ook aan ons geeft als moeder.
Maria week niet weg van het kruis, hoewel het haar verscheurde om haar Zoon op wrede en onrechtvaardige wijze te zien sterven. Ze bleef standvastig en offerde haar pijn met liefde op. Kan jij je voorstellen dat jij jouw eigen kind ziet sterven? Of dat jij je echtgenoot ‘gekruisigd’ ziet worden voor zijn zonden of verwondingen? Toch vluchtte Maria niet weg. Wij daarentegen ontvluchten vaak het lijden wanneer het zich bij een ander manifesteert. We vinden het moeilijk om het kruis te omarmen wanneer het huwelijk moeilijk wordt.
Maar pijn, verenigd met Christus, is niet langer een zinloze straf, maar wordt een offer en verlossing. Net als Maria kunnen we onze tranen, vermoeidheid of teleurstellingen offeren voor de ziel van de ander. Dat is de grootsheid van de echtelijke liefde: ook liefhebben aan het kruis, niet alleen in vreugde.
Vandaag herinnert de Heer ons eraan dat het wel degelijk mogelijk is om naast degene te staan die lijdt, en dat Maria een voorbeeld en moeder is op onze weg in het huwelijk. Met haar leren we volharden, liefhebben en offeren.

Montse: Ik ben zo blij, Vicente, sinds we terug zijn van de pelgrimstocht; we hebben de afgelopen dagen zoveel zegeningen ontvangen, die zich in onze kinderen manifesteren.
Vicente: Helemaal mee eens; zien is geloven. Ik zie nu duidelijk dat we het leven in perspectief moeten zien en niet van elk obstakel dat we tegenkomen een wereld moeten maken. Wat een hoofdpijn hadden we ons kunnen besparen, vooral met onze kinderen.
Montse: Precies, we hadden te weinig geloof en ik heb geleerd dat als we onze kinderen aan Haar zorg toevertrouwen en ons op Haar steunen met ons gebed en vasten, Zij alles aan Haar Zoon zal voorleggen en Hij kan Haar niets weigeren.
Vicente: Wat is alles toch eenvoudig en toch zien we het soms zo ingewikkeld. Als je me een paar jaar geleden had verteld dat ik vandaag zoveel vertrouwen in onze Moeder zou hebben, had ik je voor gek verklaard. Ik wil je bedanken voor je geduld om me naar haar toe te brengen, ondanks mijn ongeloof en mijn negatieve houding ten opzichte van alles wat van jou en je geloof kwam. Ik moet al die tijd een echte last voor je zijn geweest, en toch was je er voor mij en voor onze Moeder, en heb je het in stilte aangeboden. Ik weet niet wat er van mij en de kinderen terechtgekomen zou zijn als je die last niet op je had genomen.
Montse: We moeten de Maagd danken voor hoe ze deze grote familie, die zoveel van haar houdt, heeft beschermd en dat nog steeds dagelijks doet. We moeten haar vragen ons te helpen om nooit je hand los te laten,

Moeder,

Vandaag herdenken we u als Onze-Lieve-Vrouw van Smarten en richten we ons op de zeven smarten die de Kerk ons in herinnering brengt. Gezegend en geprezen zijt gij voor altijd.

Woord van de Heer.

Hoe belangrijk is het om naar het Woord van God te luisteren! Jezus herinnert ons daar keer op keer aan. Toen hem werd gevraagd wat het belangrijkste gebod was, zei hij, voordat hij zei dat je God moest liefhebben, “Luister, Israël”. Toen Martha haar zus Maria bekritiseerde omdat ze naar Jezus luisterde in plaats van haar te helpen, zei hij dat Maria het beste deel had gekozen. En in dit evangelie herhaalt hij dat nogmaals. Luisteren naar het Woord van God is essentieel om de geest te voeden. “De mens leeft niet alleen van brood, maar van elk woord dat uit de mond van God komt”.
Maar het gaat niet alleen om luisteren, je moet het Woord ook in praktijk brengen, dat wil zeggen, het in je hart sluiten en het tot leven brengen, leven volgens het Woord. Jezus noemt degene die de leer van Jezus gehoorzaamt, naar zijn woord luistert en het in praktijk brengt, degene die volgens zijn Woord leeft, een verstandig mens, en degene die naar zijn Woord luistert maar het niet in praktijk brengt, een dwaas. De ene vergelijkt hij met iemand die op rotsen bouwt, de andere met iemand die op zand bouwt.

Luis (stuurt een audiobericht naar zijn vrouw): Marisol, ik moet de baas vergezellen naar een receptie en we zullen laat thuiskomen. Wacht niet op mij voor het avondeten.
(Als Luis laat thuiskomt, wacht Marisol op hem)
Marisol: Hallo, schat. Heb je al gegeten? Wil je dat ik iets voor je klaarmaak?
Luis: Dat hoeft niet, schat. Godzijdank hebben ze me iets te eten gegeven op de receptie. Maar heel erg bedankt voor je aanbod.
Marisol: Zullen we ons echtpaargebed doen?
Luis: Marisol, schat, het is al na middernacht en ik ben erg moe. Ik heb rust en slaap nodig.
Marisol: Gisteren hebben we ook niet gebeden…
Luis: Het zijn moeilijke dagen.
Marisol: Juist daarom is het nu tijd om door te zetten en te blijven inzetten op het echtpaargebed, ook al kost het ons moeite, want we hebben gezien hoe goed het ons doet. Ik denk dat we nu een goede basis leggen voor ons huwelijk, want ook al zien we niet meteen resultaat, we kunnen er wel stevig op voortbouwen. Kijk eens terug en zie hoe we als echtpaar zijn gegroeid sinds we dit doen.
Luis: Ja, het echtpaargebed heeft ons veel dichter bij elkaar gebracht.
Marisol: En we hebben ook gezien wat er gebeurt als we ermee stoppen.
Luis: Ja, de ruzies om onbenulligheden kwamen terug, en de boosheid, en ons ego stond ons in de weg om elkaar te erkennen als de gave die we voor elkaar zijn.

Moeder,

Leer ons om naar het Woord van God te luisteren en er altijd naar te leven, zoals U deed, door het in Uw hart te bewaren en in praktijk te brengen. Gezegend zijt Gij, Moeder! Geprezen zij de Heer!

Heer, hoe gemakkelijk is het voor ons om het gedrag van onze echtgenoot te beoordelen. Als hij tegen de kinderen schreeuwt, als hij ruzie maakt met zijn moeder, als hij alleen maar aan zijn werk denkt, als, als, als… we zouden urenlang kunnen nadenken over alles wat hij volgens ons beter zou moeten doen.  Het lijkt ongelooflijk dat we de bezinning van het Project hebben gedaan, dat we hebben geleerd dat we onze blik moeten veranderen, na jaren van catechese, maar bij de eerste de beste verandering vallen we weer terug. En dat terwijl we aan onze echtgenoot denken, als het om schoonouders, collega’s, vrienden of klanten gaat, is onze blik nog harder.  En U kunt het ons luider zeggen, maar niet duidelijker: “Haal eerst de balk uit uw eigen oog.” En hoe doen we dat? Met een bezoek aan het tabernakel, door al onze gedachten voor U neer te leggen, een grondige gewetensonderzoek en een goed gedaan biecht: zo zuiveren we onze blik en zullen we de innerlijke schoonheid van al Uw kinderen zien.

Moeder,

Niemand kan zoals jij de waarheid en schoonheid in ieder mens zien. Wij vragen je ons te leren zo naar onze echtgenoot, kinderen, vrienden te kijken… Gezegend zijt gij en gezegend is de vrucht van uw schoot, Jezus!

Jezus herinnert ons aan de samenvatting van de geboden van Gods wet: “Je zult God boven alles liefhebben en je naaste als jezelf”. Maar vaak roept de smet van de zonde ons op tot wederkerige liefde, om lief te hebben op basis van de liefde die we ontvangen, het trieste beroemde “vandaag voor jou en morgen voor mij”, en dat is jammer, want zo verspillen we de grootsheid van de liefde. Een van de grote problemen van de wereld is dat we niet weten hoe we moeten liefhebben, we moeten het leren en Jezus zegt ons dat vaak en heel duidelijk in dit evangelie: heb uw vijanden lief en behandel anderen zoals u wilt dat zij u behandelen. Hoe vaak gebeurt het ons in het huwelijk dat we ons geven in functie van de toewijding van onze echtgenoot, om vervolgens te beseffen dat die reactie ons alleen maar verder van elkaar verwijdert. Maar vooral door de genade van ons sacrament roept God ons op om barmhartig te zijn zoals Hij ons leert, altijd te reageren zonder iets terug te verwachten en te komen tot “vandaag voor jou en morgen voor jou en voor jou, voor jou, voor jou…” Het Heilig Hart van Jezus wacht altijd op ons om ons die genereuze, overvolle, geschudde en overlopende maat te geven, net zoals wij die geven aan onze echtgenoot en aan alle anderen.

Paz: Wat is er gebeurd? Je lijkt een beetje geïrriteerd.
Carlos: Niets nieuws, ik heb weer ruzie gehad met mijn moeder. Ze zegt dat ik haar verwaarloos, ze begrijpt niet dat ik alleen het beste voor haar wil.
Paz: Het is je moeder en je mag je niet laten meeslepen door je gevoelens. Ze heeft altijd voor je klaar gestaan als je haar nodig had.
Carlos: Ja, dat weet ik, en daarom doe ik mijn best om zo goed mogelijk voor haar te zorgen, maar het lijkt alsof het nooit genoeg is.
Paz: Dat is waar, ze is al wat ouder en jij bent degene die moet toegeven. Je kunt niet voor haar zorgen op basis van haar reactie, maar op basis van wat ze nodig heeft.
Carlos: Ja, dat is makkelijk gezegd, maar als je ziet dat ze niet naar je luistert, is dat erg vermoeiend en krijg je zin om de handdoek in de ring te gooien. Bovendien heb ik nog meer broers en zussen die voor haar kunnen zorgen.
Paz: Ik begrijp je, maar je moet geduld hebben. Ze maakt ook een moeilijke periode door met de afwezigheid van je vader en je kunt haar niet alleen laten, hoezeer ze je ook tegenspreekt. Je bent een groot voorbeeld voor je kinderen en zeker ook voor je broers en zussen, die haar vast op hun eigen manier verzorgen.
Carlos: Je hebt weer gelijk. Ik weet dat mijn toewijding niet afhankelijk mag zijn van de reactie en dat ik niet op mijn gevoelens kan vertrouwen, ik moet toegeven en aan haar zijde blijven.

Moeder,

Moge uw Onbevlekt Hart ons voorbeeld zijn om onze vijanden lief te hebben, hen goed te doen, hen te zegenen en voor hen te bidden. Gezegend zij het Heilig Hart van Jezus.