Maandelijks archief: september 2025

Het Woord ontkiemt in het hart. Commentaar voor echtparen: Lc 8, 4-15

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas

In die tijd verzamelde zich een grote menigte en uit de steden de mensen naar Jezus toestroom­den, sprak Hij in een gelijkenis:
‘De zaaier ging uit om zijn zaad te zaaien. En bij het zaaien viel een gedeelte op de weg en het werd vertrapt en de vogels uit de lucht aten het op.
Een ander gedeelte viel op de rotsgrond; het schoot wel op maar droogde uit, omdat het geen vocht had.
Weer een ander gedeelte viel tussen de distels, maar tegelijkertijd schoten de distels op en verstikten het.
Nog een ander gedeelte viel op goede grond; het schoot op en bracht honderdvou­dige vrucht voort.’ En met luider stem voegde Hij er aan toe: ‘Wie oren heeft om te horen, hij luistere.’
Zijn leerlingen vroegen Hem, wat die gelijkenis wel betekende.
Hij antwoordde: ‘Aan u is het gegeven de geheimen van het Rijk Gods te kennen, maar de overigen ontvangen ze in gelijkenissen, opdat zij ziende niet zien, en horende niet begrijpen.
Welnu, de betekenis van de gelijkenis is deze: Het zaad is het woord van God.
Die op de weg, zijn zij die geluisterd hebben. Maar dan komt de duivel en rooft het woord uit hun hart weg, opdat ze niet door te geloven gered worden.
Die op de rots, zijn zij die het woord met blijdschap ontvangen wanneer zij het horen, maar zij hebben geen wortel, zij geloven voor een ogenblik, maar ten tijde van de beproeving vallen zij af.
Wat onder de distels viel, zijn zij die wel geluisterd hebben, maar gaandeweg door de zorgen, de rijkdom en de genoegens van het leven verstrikt raken en niet tot rijpheid komen.
Het zaad in de goede aarde zijn zij, die het woord dat Zij hoorden in een goed en edel hart bewaren en vrucht voortbrengen door hun standvastig­heid.
Woord van de Heer.
Het Woord ontkiemt in het hart.

De Heer spreekt tot ons allen. Maar hebben we het hart om Hem te ontvangen? En om onze echtgenoot te ontvangen, door wie de Heer zich ook openbaart? We ontvangen Hem als een zaadje langs de weg, terwijl we onze hoogmoed verhullen met redenen dat de boodschap van Christus niet voor mij is, dat ik nu eenmaal zo ben, of dat mijn echtgenoot moet veranderen.
We ontvangen het als een zaadje op rotsachtige grond, we voelen een roeping tijdens een retraite om het huwelijk te leven zoals God dat wil, maar als ik thuiskom en er ontstaat een kleine discussie, word ik vervuld van hoogmoed en verberg ik dat wat ik tijdens de retraite heb meegemaakt, omdat het toch niets uithaalt.
Of we kunnen het Woord van God ontvangen als een zaadje tussen distels, ik geloof in wat de catechese van Johannes Paulus mij leert, ik geloof dat mijn echtgenoot de geschikte hulp is om mij tot Christus te brengen, maar ik stel mijn gehechtheden, mijn uitstapjes naar de bergen, mijn dagelijkse lectuur, mijn uren achter de computer, mijn biertjes, mijn koffie met mijn vrienden, mijn voetbalwedstrijden boven mijn echtgenoot en mijn gezin…
Of ik kan het Woord van God ontvangen als een zaadje in goede aarde, door in alle nederigheid te erkennen dat ik het niet alleen kan, door mij aan mijn echtgenoot over te geven zonder iets terug te verwachten, door in het gebed en de sacramenten te genieten van de genade van God die doet ontkiemen, groeien en vrucht dragen in het huwelijk, in het gezin en in onze omgeving, door God Zijn werk te laten doen.

Toegepast op het huwelijksleven:

Nuria: Asier, ik heb een uitnodiging ontvangen om deel te nemen aan de startdag van het project van de echtelijke liefde aanstaande zondag. We gaan toch, hè?
Asier: Nuria, je weet wat ik die dag te doen heb. Eerst breng ik Pablo naar de voetbalwedstrijd, daarna gaan we naar de mis en ’s middags wil ik een belangrijke vergadering voorbereiden die ik maandag heb. Bovendien zie ik niet dat we veel vooruitgang boeken met de catechese.
Nuria: Asier, mijn liefste. Ik wil er niet aan denken wat er van ons terecht zou zijn gekomen als we de afgelopen twee jaar niet naar de catechese waren gegaan en niet hadden meegewerkt aan de retraites. Bovendien groeien we zo veel als we de catechese moeten voorbereiden, ook al kost het ons in het begin moeite, maar de vruchten zijn indrukwekkend…
Asier: Dat is waar, thuis is er meer vrede en het helpt ons ook echt om onze woede op onze kinderen te overwinnen.
Nuria: Liefste, vind je dat we elkaar dit jaar moeten helpen om door te zetten, omdat het ons zo goed doet?
Asier: Natuurlijk. Ik stuur een berichtje om te bevestigen dat we komen en om de rest van de groep aan te moedigen.
Nuria: Bedankt, Asier.

Moeder,

Bedankt dat U ons de vruchten laat zien van het zaadje van het woord van Uw zoon in ons hart. Gezegend en geprezen zij onze Heer!


Aangekondigd. Commentaar voor echtparen: Lucas 8,1-3

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas

In die tijd trok Jezus predikend rond door stad en dorp en de Blijde Boodschap van het Rijk Gods verkondigde. De twaalf vergezelden Hem,
en ook enkele vrouwen die van boze geesten en ziekten verlost waren: 
Maria die Magdalena wordt genoemd, uit wie zeven duivels waren weggegaan,
Johanna, de vrouw van Herodes’ rentmeester Chuzas, Susanna 
en vele anderen, die uit eigen middelen voor hen zorgden.
Woord van de Heer.

Aangekondigd.

Wanneer we dit evangelie lezen, stellen we ons Jezus voor die de Waarheid verkondigt, van dorp tot dorp, van stad tot stad.
En vandaag zegt Hij ons dat we ons bij deze aankondiging moeten aansluiten om de Waarheid aan de hele wereld te tonen. Maar om Zijn woord te kunnen brengen, moeten we ons met Hem verenigen. Om Hem te verkondigen moeten we ons in alles verenigen, in het gebed, in de eucharistie, in de biecht, en vooral in ons huwelijk, we verwelkomen elkaar om Hem te verwelkomen. Daarom en daarvoor heeft Hij ons als echtgenoten geschapen, en heeft Hij ons vanaf alle eeuwigheid bedacht, om Hem in mijn echtgenoot te zien. En als het kruis komt? Ja, dan is het er om Hem in mijn echtgenoot te verwelkomen en onze liefde sterker te maken dan de dood. Zo zullen we gered worden. Zo zullen we U verkondigen! Heer, we willen Uw mond zijn, we willen Uw ogen zijn, we willen Uw oren zijn.

Toegepast op het huwelijksleven:

Virginia: Hallo schat. Wat we nu meemaken, kunnen we niet voor ons houden!
Josué: Ja, maar we moeten nog veel groeien om over God, over de Heer te kunnen praten…
Virginia: Ik denk dat we gewoon moeten vertellen wat er met ons gebeurd is, niets meer dan dat, wat we nu meemaken. Niets meer. Dat is de beste manier om de Waarheid te verkondigen, door getuigen te zijn van wat de Heer in ons en in ons huwelijk doet.
Josué: Denk je dat?
Virginia: Ja, heb je dan geen transformatie van ons huwelijk meegemaakt? Dat heeft de Heer gedaan! Wij zijn getuigen van wat Hij heeft gedaan.
Josué: Dat is waar, Virginia, dat is wat Hij heeft gedaan en dat kunnen we niet voor onszelf houden. Vanavond hebben we afgesproken met Bea en Nacho en dan vertellen we het hen…

Moeder,

We willen doen zoals U en zeggen zoals U: Mijn ziel prijst de grootheid van de Heer. En we willen verkondigen: Gezegend en geprezen zij de Heer!

Geroepen om lief te hebben. Commentaar voor echtparen: Lucas 7, 36-50

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas

Een van de Farizeeën vroeg Jezus eens bij zich te eten. Hij trad het huis van de Farizeeër binnen en ging aanliggen.
Een vrouw nu die in de stad als een zondares bekend stond, was te weten gekomen, 
dat Jezus in het huis van de Farizeeer te gast was. Zij nam een albasten vaasje met balsem mee
en ging schreiend achter Hem, bij zijn voeten, staan. Haar tranen maakten zijn voeten nat, 
die ze met haar hoofdhaar afdroogde. Zij kuste ze keer op keer en zalfde ze met de balsem.
Toen de Farizeeer die Hem uitgenodigd had dit zag, zei hij bij zichzelf: ‘Als dit een profeet was 
zou Hij weten wie en wat voor een vrouw het is die Hem aanraakt; het is immers een zondares.’
Jezus gaf hem ten antwoord: ‘Simon, Ik heb u iets te zeggen,’ waarop deze zei: ‘Zeg het, Meester.’
‘Een geldschieter had twee schuldenaars, de een was hem vijfhonderd, de ander vijftig denarien schuldig.
Omdat zij die niet konden terugge­ven, schold hij ze aan allebei kwijt. Wie van hen zal nu het meest van hem houden?’
‘Ik veronderstel,’ antwoordde Simon, ‘diegene aan wie hij het meeste heeft kwijtgeschol­den.’ Jezus zei tot hem: ‘Uw oordeel is juist.’
Daarop keerde Hij zich tot de vrouw en zei tot Simon: ‘Ge ziet die vrouw daar? 
Ik kwam uw huis binnen; gij hebt niet eens water over mijn voeten gegoten, 
maar mijn voeten zijn nat geworden door haar tranen en zij heeft ze met haar haren afgedroogd.
Gij hebt Mij niet eens een kus gegeven, maar zij hield, sinds Ik binnenkwam, niet op mijn voeten te kussen.
Gij hebt mijn hoofd niet met olie gezalfd, maar zij heeft mijn voeten gezalfd met balsem.
Daarom zeg Ik u: haar zonden zijn haar vergeven, al waren ze vele, 
want zij heeft veel liefde betoond. Aan wie weinig wordt vergeven, hij betoont weinig liefde.’
Daarop sprak Hij tot haar: ‘Uw zonden zijn vergeven.’
De medeaanlig­genden vroegen zich af: ‘Wie is deze man, die zelfs zonden vergeeft?’
Jezus zei tot de vrouw: ‘Uw geloof heeft u gered: ga in vrede.’
Woord van de Heer.

Geroepen om lief te hebben.

Vandaag stelt het evangelie ons twee personen voor en twee manieren om voor Jezus te staan. De farizeeër is een ‘religieus’ persoon, correct, goed opgeleid, met een goede vorming en gezond verstand. Wanneer de meester hem voor een dilemma stelt, antwoordt hij en krijgt hij een compliment van Jezus: ‘Je hebt juist geoordeeld’.
De zondares daarentegen is een vrouw van de wereld, gewoon, zonder enige opleiding. Ze had ‘alleen’ in haar hart het verlangen om het goed te maken, zich te vernederen, lief te hebben. En tegenover zoveel liefde zegt de Heer haar het mooiste wat we kunnen horen: Je hebt veel liefgehad, je geloof heeft je gered.
In ons huwelijk lopen we het risico om een handeling van de echtgenoot “rechtvaardig te beoordelen”. Rechtvaardig, ja, maar zonder liefde. Bij ‘objectief’ slechte daden, zelfs bij de zonde van mijn echtgenoot, roept de Heer mij niet op om “rechtvaardig te oordelen”, maar om te aanvaarden en lief te hebben, veel lief te hebben.

Toegepast op het huwelijksleven:

(Teresa praat met Cristina, haar mentor)
Teresa: Luister Cristina, ik kan Eugenio’s gebrek aan ernst niet meer aan.
Cristina: Wat is er gebeurd?
Teresa: Hetzelfde als altijd. We hadden een gesprek op school met de leraar van onze zoon, en zoals gewoonlijk kwam Eugenio een half uur te laat. En dan zit hij de hele tijd op zijn mobieltje te kijken. Hij doet altijd hetzelfde. Ik schaam me zo voor hem.
Cristina: Het verbaast me niet dat je een vervelende tijd hebt gehad. En hoe heb je gereageerd?
Teresa: Nou, heel boos. Ik heb hem gezegd dat hij onbeleefd is en dat ik me erg voor hem schaam. Dat mensen hem doorhebben. Dat hij me altijd belooft dat het niet meer zal gebeuren, maar dat hij onbetrouwbaar en onbeleefd is.
Cristina: Het is waar dat onpunctualiteit en niet opletten tijdens een gesprek “objectief gezien” verkeerd is. Maar je moet niet “reageren” door je te laten meeslepen door boosheid en woede, maar met liefde reageren. Help hem door hem met liefde te corrigeren. Zeg het hem, maar doe dat op een moment dat je dat rustig kunt doen.
Teresa: Ik weet dat je gelijk hebt, maar ik vind het zo moeilijk om kalm te blijven. Arme man, diep van binnen lijdt hij onder dat gebrek aan orde en aandacht. Ik wil zijn Juiste Hulp zijn.

Moeder,

We willen de kostbare voeten van Jezus kussen en zalven, we willen veel liefhebben. Help ons, Moeder van de echtelijke liefde. Gezegend zij de Heer voor zijn liefde en barmhartigheid jegens ons!


Reageer ik nu? Commentaar voor echtparen:

Geef een reactie

Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Lucas 7,31-35.

In die tijd zei Jezus: Waarmee zal Ik de mensen van dit geslacht vergelijken? Waar lijken ze op?
Ze gelijken op kinderen die op het marktplein zitten en elkaar toeroepen:
Wij hebben voor jullie op de fluit gespeeld en jullie hebt niet gedanst;
wij hebben een treurlied gezongen en jullie hebt niet gehuild.
Immers: Johannes de Doper is gekomen, eet geen brood en drinkt geen wijn
en gij zegt: Hij is van de duivel bezeten!
De Mensenzoon is gekomen, eet en drinkt wel, en gij zegt:
Kijk die gulzigaard en wijndrinker, die vriend van tollenaars en zondaars!
Maar de Wijsheid vindt rechtvaardiging bij al haar kinderen.’

Reageer ik nu?

 

Mijn geliefde Jezus, deze woorden van jou spreken mij aan. Ik voel dat je me met een blik tussen verdrietig en barmhartig zegt: “Waar wacht je op? Reageer je nu? Ga je echt naar me luisteren en doen wat ik je zeg?”

Je wilt dat ik heel gelukkig ben. Je hebt me alles gegeven wat ik nodig heb om hier op aarde gelukkig te zijn en voor eeuwig met jou te genieten. U houdt waanzinnig veel van me, U bent voor mij gestorven, U bent in de Eucharistie gebleven, U hebt me de Heilige Geest gestuurd, hebt me Uw Moeder gegeven, de sacramenten… En U kijkt me verdrietig aan omdat U ziet dat ik nog steeds geluk zoek waar het niet te vinden is, dat ik nog steeds andere heren in mijn hart heb die verhinderen dat U daarin heerst. Het zijn ogenschijnlijk onschuldige heren, zoals dat beetje extra tijd op mijn mobiel, datgene wat ik ‘nodig heb’, mijn werk, boven anderen willen staan omdat ik gelijk heb… Maar ze zijn niet onschuldig, het zijn verborgen ketenen die mijn hart in hun greep houden en verhinderen dat het zich met Uw Liefde vult. En gevuld met Uw Liefde zou mijn hart kunnen liefhebben, U liefhebben, mijn echtgenoot liefhebben, mijn familie liefhebben… zoals U dat wilt. En daar ligt het ware geluk.

Heer, vandaag wil ik U ja zeggen, voor altijd. Met de vastberadenheid om elke seconde Uw Wil te doen. Met de hulp van Uw genade weet ik dat ik dat zal bereiken. Hartelijk dank, Jezus.

 

Geland in het huwelijksleven:

 

Borja: O Ana, wat een schrik, wat een droom heb ik gehad! Ik heb gedroomd dat je stierf. Wat verschrikkelijk! En ik heb me gerealiseerd hoeveel ik van je houd en hoeveel kansen ik heb gemist om je dat te zeggen, om in die prachtige ogen van je te kijken, om teder tegen je te zijn…

Ana: Wat ben je toch schattig! Ik denk vaak dat als ik vandaag zou sterven, er nog zoveel zou zijn dat ik niet heb gedaan. Wat heb ik aan de tijd die ik heb verspild aan chatten, series kijken, mijn grillen… Daarom probeer ik elke dag te beginnen met gebed en de mis, zodat de Heer mij kan centreren en ik alleen nog maar Zijn wil zoek en niet de mijne.

Borja: Dat merk ik echt. Ik merk al een tijdje dat je liefdevoller tegen me bent, minder boos wordt en meer lacht en gelukkiger bent. En ik wil je volgen. Ik wil geen tijd meer verspillen. Ik zie duidelijk dat daar het geluk ligt, in het niet meer naar mezelf kijken en alleen nog maar naar de Heer en naar jou kijken. Help me alsjeblieft om dagelijkse gewoontes aan te leren, want je weet hoe moeilijk ik dat vind. Zullen we samen naar de mis gaan en eerst bidden? Is er nog iets anders dat volgens jou zou helpen?

Ana: Het helpt mij enorm om kleine, onzichtbare offers te brengen, dat brood dat ik niet eet, dat shirt dat ik opraap en er niets van zeg, dat laatste woord dat ik voor me houd… Die kleine offers breng ik met liefde aan God voor ons huwelijk en ze helpen me enorm om mezelf minder centraal te stellen en me te concentreren op wat belangrijk is.

Borja: Wat goed! Ik ga bidden om te zien wat ik kan doen. Het zal me moeite kosten, maar ik weet dat ik het met de hulp van de Heer en met jouw hulp zal redden.

 

Moeder,

 

Wat een vreugde om te zien hoe, door Uw hand, deze weg van gebed en sacramenten vruchten afwerpt. En van versterving om mijn eigenliefde te overwinnen… Duizendmaal dank, Moeder! Geprezen zij de Heer!

 

Hij voelde medelijden… Commentaar voor echtparen: Lucas 7,11-17

Geef een reactie

Evangelie van de dag

Lezing uit het heilige Evangelie volgens Lucas

In die tijd begaf Jezus zich naar een stad die Nain heette; zijn leerlingen en een grote groep mensen gingen met Hem mee.
Hij was juist in de nabijheid van de stadspoort gekomen, toen daar een dode werd uitgedragen,
de enige zoon van zijn moeder, en deze was weduwe. Een groot aantal mensen uit de stad vergezelde haar.
Toen de Heer haar zag, voelde Hij medelijden met haar en sprak: ‘Schrei maar niet.’
Daarop trad Hij op de lijkbaar toe en raakte die aan. De dragers bleven staan en Hij sprak: ‘Jongeman, Ik zeg je: sta op!’
De dode kwam overeind zitten en begon te spreken, en Jezus gaf hem aan zijn moeder terug.
Allen werden door ontzag bevangen en zij verheerlijkten God zeggende: 
‘Een groot profeet is onder ons opgestaan,’ en: ‘God heeft genadig neergezien op zijn volk.’
En dit verhaal over Hem deed de ronde door heel het joodse land en de wijde omtrek.
Woord van de Heer.
Hij voelde medelijden…

Hoe ontroerend is het om te zien hoe Jezus medelijden heeft met deze arme weduwe, en hoeveel hoop geeft het ons om te weten dat de Heer ook medelijden met ons heeft. Soms kunnen we in de verleiding komen om te denken dat God bezig is met ‘andere dingen’ die belangrijker zijn dan wij, maar niets is minder waar; Hij houdt oneindig veel van ons en wil dat we gelukkig zijn door het plan te volgen dat Hij voor ons, voor ons huwelijk, heeft bedacht, en het doet Hem pijn als we van dit plan afwijken. En wanneer wij ons van Hem verwijderen? Telkens wanneer wij iets denken, doen of zeggen vanuit ons eigen oordeel en niet vanuit liefde, keren wij terug naar die Passie van de Heer, geselen wij Hem opnieuw, spijkeren wij die doornenkroon opnieuw op Zijn hoofd, nagelen wij Hem opnieuw aan het kruis.
Laten we de Heer dus vragen om ons te helpen medelijden te hebben, in de eerste plaats met onze echtgenoot en natuurlijk ook met onze kinderen, familieleden, vrienden… Soms kan het voor ons gemakkelijker zijn om medelijden te hebben met anderen, maar we moeten consequent zijn met onze roeping en eenheid in ons leven hebben, en die houding beginnen in ons eigen huis.

Toegepast op het huwelijksleven:

Bosco: Schat, heb je gezien hoe onze kinderen vandaag naar school zijn gegaan? Ik denk dat je wat meer op de details moet letten en ze ’s ochtends wat meer moet helpen met zich klaarmaken.
Belén: Ga je me nu echt verwijten maken over hoe de kinderen gekleed zijn? Je weet toch dat ik op dat uur geen tijd heb om nog meer te doen en eerlijk gezegd kan ik nooit op je rekenen. Als ik het merk, ben je al vertrokken en soms voel ik me erg alleen.
(’s Avonds, tijdens het echtpaargebed…)
Bosco: De Heer heeft me met dit evangelie laten zien dat ik eerst aandacht moet hebben voor jou en de kinderen en daarna voor anderen, voor mijn werk… Wat heeft het voor zin om grote dingen te doen of grote projecten op te zetten als ik dat thuis uiteindelijk niet als eerste doe? Vergeef me, ik was me er echt niet van bewust hoe eenzaam ik je heb gelaten. Ik zal mijn best doen om meer aandacht te hebben voor jou en de kinderen, maar ik heb je hulp nodig en, indien mogelijk, zonder verwijten, want anders kost het me door mijn trots veel meer moeite, zoals je weet.
Belén: Schat, ik vind het geweldig dat je in staat bent om te zien wat de Heer je zegt en dat ook aan mij door te geven. Ik hou zoveel van je!

Moeder,

Wij vragen U ons te helpen de behoeften van onze echtgenoot (en alle mensen om ons heen) te zien, zodat wij kunnen leven zoals de Heer, met een hart dat altijd bereid is zich te geven.
Geprezen zij de Heer.