In deze passage uit het Evangelie zien we hoe de Samaritanen de Heer niet ontvingen vanwege zijn voorkomen. In deze situatie willen Jakobus en Johannes wraak nemen, ze voelen zich beledigd, maar wat doet Jezus? Hij berispt hen, hij heeft medelijden met hen die “zien, maar niet zien” omdat ze hem nog niet hebben ontdekt door de geslotenheid van hun hart. De Heer zoekt ons voortdurend om bij ons te blijven, maar als we hem niet verwelkomen, gaat hij verder, hij dwingt die liefdesrelatie niet af en wacht geduldig tot hij wordt verwelkomd.
Zo moeten wij als echtgenoten ook handelen; zelfs als we niet in staat zijn om onze echtgenoot te zien met de waardigheid van een kind van God, of zelfs als we ons niet beantwoord voelen, moeten we blijven liefhebben, zonder boos of beledigd te worden, onze weg vervolgen en een ander moment zoeken waarop mijn echtgenoot wel een ontvankelijk hart heeft.
Om dat te bereiken, is het noodzakelijk dat we elke dag die momenten van gebed met de Heer hebben om verliefd op Hem te worden, op Hem te gaan lijken, kortom: lief te hebben zoals Hij.

Toegepast op het huwelijksleven:

Álvaro: Van harte gefeliciteerd schat, vandaag is een grote dag! We vieren maar liefst 19 jaar huwelijk. Weet je wat? Vanmorgen, tijdens het gebed, heeft Jezus me laten zien dat Hij vanaf het eerste moment in ons huwelijk heeft willen regeren en ons enorm gelukkig heeft willen maken… maar door de hardheid van ons hart kan dat niet; wat heeft het ons veel moeite gekost om Hem zelfs in die moeilijke momenten te aanvaarden! Vandaag dank ik Hem voor Zijn geduld en barmhartigheid jegens ons.
Nuria: Van harte gefeliciteerd, mijn echtgenoot! Ja, het is merkwaardig hoe Hij nooit moe wordt te wachten en ons voortdurend zoekt om ons te redden met allerlei bemiddelingen. Hij heeft ons familieleden gestuurd die ons hebben verteld over de wonderen van het bidden van de heilige rozenkrans, priesters die ons hebben begeleid en geadviseerd, of vrienden die ons hebben aangeraden om de retraite van het Project van de Echtelijke Liefde te volgen, naar de catechese-groepen te gaan… Hij is echt altijd aan onze zijde geweest, ook al konden we Hem niet herkennen.
Álvaro: Nu begrijpen we veel dingen, alle prachtige dingen die Hij ons heeft gegeven, maar ook alle beproevingen die Hij heeft toegestaan en die ons zoveel pijn hebben gedaan; die waren echt nodig om ons hart te zuiveren. Zonder dat alles zouden we door onze trots ons hart niet voor Jezus hebben geopend. Het maakte allemaal deel uit van Zijn plan.
Nuria: Hoe groot is de Heer die ons toestaat te getuigen dat het door Zijn barmhartigheid mogelijk is om het oude nieuw te maken, om een gebroken huwelijk te veranderen in een huwelijk dat de schat van zijn roeping heeft ontdekt!

Moeder,
 
Wij danken u dat u zoveel huwelijken die lijden te hulp schiet, zodat zij zich niet alleen voelen.
Glorie aan de Heer die alles nieuw maakt!

Woord van de Heer.

Kijken zoals Christus.

Hoe moet Christus naar Nathanaël hebben gekeken om die uitdrukking van geluk op zijn gezicht te zien verschijnen. Jezus keek naar Nathanaël in zijn innerlijk, voorbij de uiterlijke schijn. Het christelijk huwelijk is geroepen om een verbond te zijn waarin de echtgenoten zich gezien, begrepen en geliefd voelen, zelfs in hun ellende. We moeten ervaren wat onvoorwaardelijke liefde is door in onze totaliteit aanvaard en geliefd te worden.
En als we dat doen, belooft Jezus ons de hemel te zien opengaan, een leven waarin de hemel de aarde raakt. Onze echtelijke liefde moet zich openstellen voor de hemel door God in het middelpunt te plaatsen: elk gebaar van vergeving, tederheid en dienstbaarheid in het huwelijk is al een voorproefje van die ‘grotere dingen’ die God belooft.
Laten we ons voornemen dat de hemel ons huwelijk raakt door lief te hebben en ons over te geven, zodat we in het dagelijks leven van ons gezin Gods belofte van grotere dingen zien.

Toegepast op het huwelijksleven:

José: Schat, ik geloof dat ik steeds meer en beter van je ga houden.
Ana: Wow! Wat een mooie liefdesverklaring. Maar waarom denk je dat?
José: Omdat ik zeker weet dat ik vroeger, met de opmerking die je vanmorgen tegen me maakte, boos zou zijn geworden, maar nu dacht ik dat je misschien erg moe was of een grote verleiding onderging. Bovendien vond ik het ook een goede gelegenheid om in nederigheid te groeien.
Ana: Je bent echt veranderd. Je weet dat ik vaak erg snel ben en me niet bewust ben van wat ik zeg, en dat ik me daarna niet meer herinner wat ik heb gezegd. Dus als ik vanmorgen niet lief tegen je was, vergeef me dan en bedankt dat je me niet boos hebt aangekeken. Ik ben dol op mijn ‘nieuwe José’.
José: Ik ben ook dol op mijn ‘nieuwe Ana’, haha.

Moeder,

Help mij om naar mijn echtgenoot te kijken door de ogen van Uw Zoon, die niet oordeelt of veroordeelt, maar mij liefheeft in mijn zwakheid  en mij uitnodigt om hetzelfde te doen in mijn huwelijk. Geprezen zij de Heer.

Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas 

De onverschilligheid van de rijke man is het resultaat van een oppervlakkig, inhoudsloos leven, gericht op plezier en sensatie. Een gulzigheid naar eten, gevoelens, roddels, kritiek, … die de werkelijkheid etiketteert en hopeloos maakt: “Lazarus is een luilak”, “ons huwelijk is hopeloos”, “er is niets aan mijn zoon te doen”, … een “etikettering” die mij verwijdert van begrip, kennis en bewustzijn. Kortom, het verwijdert me van de Heilige Geest die in het centrum van mijn ziel woont, en ik beland in de emotionele en sensuele periferie.

Toegepast op het huwelijksleven:

Pedro: Het doet me pijn dat Luis en María een etentje hebben georganiseerd zonder ons uit te nodigen.
Verónica: Dat is begrijpelijk; de laatste tijd zijn we vooral bezig geweest met ons huwelijk en onze kinderen.
Pedro: Maar we waren toch intiem…
Verónica: We deelden eerder hobby’s en amusement, niet zozeer intimiteit.
Pedro: Dat is waar. Met onze groep echtparen is er veel meer diepgang.
Verónica: En ook met onze kinderen. Vandaag belde Pablo me om ons te bedanken voor gisteren. Hij voelde zich erg welkom en begrepen in zijn verdriet na zijn breuk met Clara.
Verónica: Zullen we bidden? We moeten onze God danken dat Hij ons zo eerlijk heeft gemaakt. Dat we ons bewust zijn van het verdriet van de mensen om ons heen.

Moeder,

Meesteres van het lijden aan de voet van het kruis van uw Zoon, bid voor ons. Geprezen zij de Heer!

Woord van de Heer.

Liefde is overgave.

In dit evangelie spreekt de Heer duidelijk tot ons: Ik zal worden overgeleverd. Hij weet het, Hij aanvaardt het en Hij geeft zich vrijwillig over om uit liefde aan het kruis te sterven, om mij te verlossen, om mijn huwelijk te verlossen. Jezus zegt ons dat de grootste blijk van liefde is je leven te geven voor je vrienden, je over te geven aan de geliefde. En vandaag zegt Hij dat tegen ons, echtgenoten: “Luister goed naar deze woorden”: de weg van het huwelijk bestaat uit het liefhebben van je echtgenoot, en die liefde wordt getoond in overgave. Een totale, vrijwillige overgave, die niets terugvraagt. Het lijkt alsof Hij tegen mij zegt: luister naar wat ik je te zeggen heb, let goed op, de weg van de liefde is een weg van overgave. Onthoud dit goed, liefde is toewijding, en toewijding tot aan het kruis. Het is een duidelijke en krachtige boodschap. Welk deel is onduidelijk?
Wil ik de boodschap begrijpen, of sluit ik liever mijn oren en doe ik alsof ik het niet begrijp? Welke delen van mijn leven wil ik niet opgeven? Durf ik het aan de Heer te vragen, zodat Hij me laat zien waar en hoe ik me meer aan mijn echtgenoot kan geven? Of ben ik bang om het Hem te vragen, uit angst dat het antwoord me niet zal bevallen?

Terug naar het huwelijksleven:

Ana: Papa, Jaime heeft me ten huwelijk gevraagd en ik heb ja gezegd.
Juan: Wat een geluk, dochter. Weet je zeker dat Jaime je roeping is?
Ana: Wat zeg je nou? Ik begrijp je niet, papa.
Juan: Waarom wil je trouwen?
Ana: Om gelukkig te zijn. Ik weet dat Jaime van me houdt en me gelukkig zal maken.
Juan: Maar het huwelijk bestaat er niet uit dat je gelukkig wordt gemaakt, maar dat je jezelf geeft voor de redding en het eeuwige geluk van je echtgenoot.
Ana: Ik zal hem ook gelukkig maken!
Juan: Het huwelijk is geen kwestie van geluk, maar van het aanvaarden van een roeping tot overgave.
Ana: Ik begrijp niets van wat je zegt.
Juan: Als Jaime je roeping is, zeg je door te trouwen ja tegen de Heer, en dan aanvaard je vrijwillig om je aan Jaime te geven. In voor- en tegenspoed. Tot de dood ons scheidt. Tot je je leven voor hem geeft, wat er ook gebeurt.
Ana: Papa, je bent ouderwets. Je geven… Tot de dood ons scheidt… Dat is niet meer van deze tijd.
Juan: Mijn dochter, dat is het echte huwelijk. Datgene wat je moeder en ik proberen te leven sinds we het huwelijk ontdekten zoals God het bedoeld heeft. Datgene wat tot eeuwig geluk leidt. Waarom gaan jullie niet op de bezinning voor verloofden van Marital Love Project en verdiepen jullie je in jullie roeping, voordat jullie die stap zetten? Wij nodigen jullie uit voor de bezinning.
Ana: Eerlijk gezegd zou ik graag willen dat mijn huwelijk zou zijn zoals dat van jou en mama de laatste jaren. Jullie zien er zo hecht en gelukkig uit, zelfs als het even tegenzit. Ik ga Jaime voorstellen om op de bezinning te gaan.

Moeder,

Leer ons ons te geven zoals U zich hebt gegeven, met vreugde, met vrijgevigheid, zonder grenzen, zodat we kunnen liefhebben met een Liefde zoals de Uwe. Gezegend zijt Gij, Moeder! Geprezen zij de Heer, die zich voor ons heeft gegeven!