Toen Jezus zich eens bij het meer van Galilea ophield, zag Hij twee broers, Simon die Petrus wordt genoemd 
en diens broer Andreas, bezig met het net uit te werpen in het meer. Zij waren namelijk vissers.
En Hij sprak tot hen: ‘Komt, volgt Mij: Ik zal u vissers van mensen maken.’
Terstond lieten zij hun netten in de steek en volgden Hem.
Iets verder zag Hij nog twee broers, Jakobus en diens broer Johannes; 
met hun vader Zebedeus waren zij in de boot de netten een het klaarma­ken. Hij riep hen,
en onmiddellijk lieten zij de boot en hun vader achter en volgden Hem.

Moeder,
 
Dank u voor de bemiddelingen die u in ons leven hebt geplaatst om tot de Heer te komen. Van onze kinderen, tot onze ouders en grootouders. Zo velen die hebben bemiddeld: echtparen, priesters, nonnen… dank u voor zovelen. Prijs de Heer die ons omringd heeft met de Zijnen.

In die tijd maakte Jezus een vergelijking en zei tot zijn leerlingen: ‘Kijkt naar de vijgeboom en naar alle andere bomen;
zodra ze uitlopen weet ge, als ge dat ziet, dat de zomer in aantocht is.
Zo ook, wanneer ge al deze dingen ziet, weet dan dat het Rijk Gods nabij is.
Voorwaar, Ik zeg u: dit geslacht zal niet voorbijgaan, voor dit alles geschied is.
Hemel en aarde zullen voorbijgaan, maar mijn woorden zullen niet voorbijgaan.

Woord van de Heer.

 

Ontkiemen uit het harde hart.
 
Naast de apocalyptische boodschap vinden we in dit evangelie een belofte, een belofte van God dat we het koninkrijk van God hier kunnen gaan leven als ons huwelijk begint te ontkiemen. Het mooie is dat de Heer spruiten kan voortbrengen uit de oudste en meest uitgedroogde boomstam, en de weg is de pijn. We zouden een droge boomstam vergelijken met een hard hart, en om het sap van de Heilige Geest dat er doorheen stroomt te laten ontspruiten, moet het omhulsel worden gebroken. Over wat voor soort scheuten hebben we het en hoe kunnen we ze ontdekken? We zouden zeggen dat er twee soorten kiemen zijn: een van aanhoudend verlangen en een van volharding. 

 
Toegepast op het getrouwde leven:
 
Andreas: Na al die tijd, wanneer zou je zeggen dat er doorbraken zijn in een huwelijk, Agus?
Agustina: Ik zou zeggen wanneer er een verlangen is naar God en Zijn plan voor het huwelijk dat levend blijft. En ten tweede, wanneer er volharding is. Als echtparen zoeken, betrokken raken, niet opgeven, zich verdiepen in groepen echtparen die dezelfde interesses hebben.
Andreas: Maar dat kost een offer, nietwaar?
Agustina: Natuurlijk, Andreas. Er is maar één manier om in liefde te groeien en dat is via de weg van pijn, via de weg van het kruis. Alleen degene die op de grond valt en sterft kan vrucht dragen.
Andrew: Ik begrijp het… 

 
Moeder,
 
Liefhebben tot het pijn doet, zei de heilige Teresa van Calcutta. Mogen we niet opgeven en mogen we blijven volharden in de liefde, zodat de Heer zijn werk kan doen in ons huwelijk. Prijs Hem voor altijd.

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Wanneer gij Jeruzalem door legers omsingeld ziet, weet dan dat zijn verwoesting nabij is.
Laten dan de mensen in Judea naar de bergen vluchten; die in de stad zijn eruit trekken, en die op het land vertoeven daar niet binnengaan:
dagen van wraak zijn het, waarop alles wat geschreven staat vervuld wordt.
Wee de zwangeren en zogenden in die dagen. Want er zal grote nood komen over het land en strafgericht over dit volk.
Sommigen zullen vallen door het scherp van zijn zwaard, anderen als gevangenen onder alle volkeren worden verstrooid. 
Jeruzalem zal door de heidenen vertrapt worden, totdat de tijd van de heidenen vervuld is.
Er zullen tekenen zijn aan zon, maan en sterren en op de aarde 
zullen volkeren in angst verkeren, radeloos door het gebulder van de onstuimige zee.
De mensen zullen het besterven van schrik, in spanning om wat de wereld gaat overkomen, 
want de hemelse heerscharen zullen in verwar­ring geraken.
Dan zullen zij de Mensenzoon zien komen op een wolk, met macht en grote heerlijkheid.
Wanneer zich dit alles begint te voltrekken, richt u dan op 
en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing komt naderbij.’

Fictie.

Hoe klein onze wereld is en hoe klein wij zijn vergeleken met de grootsheid en macht van God. De beroemdheden in concerten, guru’s en grote leiders krijgen reusachtige schermen die hen groot doen lijken, maar het is slechts een fictie, want in werkelijkheid zijn ze net zo klein als iedereen. We zijn allemaal van hetzelfde fragiele vlees, onderworpen aan dezelfde angsten en zorgen.
Tegenover alles wat we zijn, staat de glorie van God, die geen versterking nodig heeft omdat er niets groters kan zijn.
Laten we ook Zijn Liefde vergelijken met de onze. Welnu, op dezelfde afstand zijn de relaties van echtparen met betrekking tot het Sacrament van het Huwelijk. Laten we de sprong in het Sacrament met geloof wagen en ons hoofd omhoog steken, want onze huwelijksbevrijding is nabij.

Toegepast op het getrouwde leven:

Lauri: Weet je, Martin? Het evangelie van vandaag doet me denken aan ons huwelijksverhaal. We zijn getrouwd en keerden ons Sacrament de rug toe en geloofden dat onze relatie en ons gezin ons eigen ding was.
Martin: Totdat onze hele wereld begon te schudden, nietwaar Lauri? Tot het leek alsof het op ons neerkwam.
Lauri: Dat klopt. Soms probeerden we te vluchten, soms vochten we tevergeefs, en dan kwamen de angsten en zorgen in het aangezicht van onze machteloosheid.
Martin: Totdat we ons in geloof wendden tot onze sacramentele kracht, ons wendend tot de liefde van Christus die onder ons is, ons voor elkaar opofferend voor zijn heiliging.
Lauri: En de Heer kwam in al zijn glorie en redde ons. Hij is onze redding.
Martin: Halleluja!
Lauri: Halleluja!

Moeder,

Mogen wij ons Sacrament van het Huwelijk met geloof naderen. Eer aan de Heer voor altijd.

 

Toegepast op het getrouwde leven:

Carmen: Onze zoon Carlos heeft me opnieuw verteld dat we hen in de steek hebben gelaten met zoveel gebed en met de apostolische missies die we in het weekend doen.
Ramón: En wat heb je hem verteld?
Carmen: Ik heb hem verteld dat zij onze prioriteit zijn, dat hij me moet vertellen wat ze nodig hebben en dat we het zullen doen, maar dat we ze vragen om door de week samen te eten en dat ze er vaak niet zijn, dat we ze aanmoedigen om samen als gezin te bidden en dat ze zich verzetten, en dat zijn de momenten waarop we de meeste intimiteit als gezin creëren.
Ramón: En wat zei hij?
Carmen: Hij vertelde me dat hij meer normale plannen wil. Ik zei hem ons te vergeven als we geen goede ouders zijn en ik vroeg hem ons te ontmoeten en ons te vertellen wat hij nodig heeft, want hij is onze prioriteit.
(Die avond erkende hun zoon dat hij jaloers was en zijn ouders had veroordeeld vanwege zijn persoonlijke weerstand tegen de dingen van God).

Moeder,Mogen we alleen God verdedigen en nooit onszelf om de mogelijkheid te hebben om Zijn getuige te zijn. Prijs de Heer.

Evangelie van de dag

 
Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Lucas 21, 5-11

Woord van de Heer.

 

Het verblindt of het verlicht.
 
Met dit evangelie richt de Heer onze ogen op het hart, zodat we niet kijken naar de uiterlijke schijn die ons verblindt en veredelt, maar naar het licht dat Christus van binnenuit brengt door Zijn genade, een licht dat de ziel verlicht. En om Zijn Koninkrijk te laten komen, moeten er gevechten zijn in onze harten en moeten we daarin volharden voor onze geestelijke versterking door de beproevingen te overwinnen die Hij toestaat.



Toegepast op het getrouwde leven:
 
Bea en Alberto zijn erg bezig met dagelijkse taken en problemen. Dit betekent dat ze geen tijd hebben om intiem te zijn met elkaar en met de Heer. Trots, egoïsme en ijdelheid komen uit hun hart. Als het uit hen komt, hebben ze niet het licht dat de Geest door gebed in hun verstand laat schijnen, dus wordt het een heel sterke strijd die hen verscheurt en in zijn greep houdt. De nacht omhult hen in zijn sombere duisternis waaruit geen uitweg lijkt te zijn. Alles is verkeerd en ze kunnen alleen de schuld in elkaar zien.
Op aanraden van hun leraren besluiten ze elke dag wat tijd in de aanwezigheid van de Heer door te brengen. Beetje bij beetje wordt hun ziel verlicht en zien ze wat er in hen omgaat. De echte reden voor hun verdriet en angsten.
Eindelijk hebben ze iets om de strijd in de juiste richting te beginnen. Eindelijk is er hoop.

Moeder,
 
Mogen we ons hart onderwerpen aan een oprechte kritiek, zodat we in onszelf, zonder excuses, de ware oorsprong van ons verdriet en onze angsten kunnen zien. Help ons dan te werken aan het eeuwige: Liefde. Prijs de Heer, die ons de weg van de liefde wijst.