Maandelijks archief: november 2024

Ben ik een marteling? Commentaar voor huwelijken: Lucas 20, 27-40

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Lucas 20, 27-40

In die tijd kwamen er enigen van de Sadduceeën, die de verrijzenis loochenen, bij Jezus met de vraag:
‘Meester, wij zien bij Mozes geschreven staan: Als iemand een getrouwde broer heeft 
die kinderloos sterft, dan moet zijn broer diens vrouw nemen 
om aan zijn broer een nageslacht te geven.
Nu waren er eens zeven broers. De eerste trouwde en stierf kinderloos.
De tweede
en de derde namen de vrouw en op dezelfde manier stierven alle zeven zonder kinderen na te laten.
Het laatste stierf ook de vrouw.
Van wie van hen is zij nu bij de verrijzenis de vrouw? 
Alle zeven toch hebben haar tot vrouw gehad.’
Jezus sprak tot hen: ‘De kinderen van deze wereld huwen en worden ten huwelijk gegeven,
maar die waardig zijn gekeurd deel te krijgen aan de andere wereld 
en aan de verrijzenis uit de doden, huwen niet en worden niet ten huwelijk gegeven.
Zij kunnen immers niet meer sterven, omdat zij gelijk engelen zijn; 
en als kinderen van de verrijzenis zijn zij de kinderen van God.
Dat de doden verrijzen, heeft ook Mozes aange­duid waar het gaat over de braamstruik, 
doordat hij de Heer noemt de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob.
Hij is toch geen God van doden, maar van levenden, want voor Hem zijn allen levend.’
Sommige van de schriftge­leerden merkten op: ‘Meester, dat hebt Gij goed gezegd.’
Zij waagden het dan ook niet meer Hem nog maar iets te vragen.

Woord van de Heer.

Ben ik een marteling?

God heeft bepaald hoe de dingen moeten zijn om van onze geschiedenis van zonde over te gaan naar de glorie van verlossing, en de weg is die van grote beproeving. Maar om door deze reis heen te komen is genade nodig, en voor getrouwde stellen in het bijzonder is de genade van het Sacrament van het Huwelijk nodig.
Maar de Heer zal in al Zijn glorie komen om ons mee te nemen naar het Huwelijk van het Lam. Dan zal de geschapen genade niet langer nodig zijn, het Sacrament van het Huwelijk zal niet langer nodig zijn, omdat we God van aangezicht tot aangezicht zullen zien en Zijn zaligmakende visioen zal het visioen zijn dat ons voor eeuwig verenigt.

Toegepast op het getrouwde leven:

Teresa: Ik vind het moeilijk om onze onvolmaaktheid te accepteren. Ik kijk naar Jezus en ik hou van Hem en ik word verliefd op Hem, maar dan vind ik het moeilijk om me los te maken van Zijn blik om naar jou te kijken met jouw zonde.
Louis: Ik begrijp het, want je verlangt naar de hemel, je bent geschapen voor heerlijkheid, maar we hebben geen toegang tot heerlijkheid als we niet eerst het kruis leven.
Teresa: Niet als ik veel kruizen leef. Elk van jouw gebrek aan zachtheid is een kruis voor mij.
Luis: Ja, maar hou je echt van mij? Of ben ik gewoon een marteling voor jou die je toelaat om jezelf aan de Heer aan te bieden? Als ik niet van je hou om wie je bent, als ik mezelf niet geef voor jou, uit liefde voor jou, dan leef ik niet echt het kruis van Christus.
Therese: Dat is moeilijker voor mij. Om van je te houden met je zonden die me pijn doen.
Luis: Laten we samen de Heer vragen om onze blik te zuiveren om het geschenk in de ander te zien, om de waarde van het beeld van God in jou en jou in mij te ontdekken en om ons dan echt uit liefde te geven.

Moeder,

Als ik de gave van God in mijn man kende… Prijs hem voor altijd

Unie van intimiteiten. Commentaar voor huwelijken: Lucas 19,45-48.

Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Lucas 19,45-48.

In die tijd ging Jezus de tempel binnen en begon de verkopers er uit te jagen,
terwijl Hij tot hen zei: ‘Er staat geschreven: Mijn huis moet een huis van gebed zijn, maar gij hebt er een rovershol van gemaakt.’
Dagelijks gaf Hij in de tempel onder­richt. De hogepriesters, de schriftgeleerden en de vooraan­staanden van het volk zochten een gelegenheid om Hem ter dood te brengen,
maar zij zagen geen kans om wat dan ook te doen, want al het volk hing aan zijn lippen.

 

Unie van intimiteiten.

Hoe wonderbaarlijk is het Evangelie. Het Woord. Wat een immens geschenk van God. Daarin toont Hij ons Zijn mysterie, Zijn Hart, Zijn plannen, Zijn Liefde voor mij, Zijn Liefde voor mijn echtgenoot….
In het echtelijk gebed van het dagelijks evangelie kunnen we deze relatie van intimiteit samen met God creëren! Voelen dat we kinderen van de Vader zijn, kinderen van dezelfde Moeder, echtgenoten van de Echtgenoot, doordrenkt met de Liefde van de Heilige Geest tot in het diepst van ons wezen.
Ik voel me niet langer een dienstknecht, ik voel me Gods familie en ik ervaar hoe Hij ons verenigt en ons zo, één zijnde, opneemt in Zijn Hart.
Nu is ons huwelijk altijd een huis van gebed.

Toegepast op het getrouwde leven:

Carola: Alberto, jij en ik praten overdag over veel dingen, behalve over het belangrijkste, namelijk God.
Alberto: Vandaag was ik ontroerd toen ik zag hoe de Heer bij je binnenkwam in gemeenschap.
Carola: Ik dacht dat ik, in plaats van over andere dingen te praten, meer over Hem zou willen praten en van Zijn aanwezigheid zou willen genieten.
Alberto: Ik denk dat ik maar eens een trappistenhabijt ga bestellen.
Carola: Hahaha Nou kijk, dat zou niet slecht voor je zijn. Hahaha. Wat een grapjas ben jij. Ik hou ervan.
Alberto: Nou, serieus, ik weet dat het me geld gaat kosten, want ik ben een beetje lui, maar het is waar dat, als Hij met ons is, Hij verenigt ons op een heel speciale manier.
Carola: Dank je wel, Alberto. Je bent geweldig.

Moeder,

Moge ons huwelijk een huis van gebed zijn. Of praat over God en Zijn dingen, of waarom zou we praten? Prijs Hem voor altijd. 

Zelfmedelijden vs. Eucharistie. Commentaar voor huwelijken: Lucas 19, 41-44

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Lucas 19, 41-44

In die tijd naderde Jezus Jeruzalem. Hij liet zijn blik over de stad gaan en weende over haar,
terwijl Hij zei: ‘Mocht ook gij op deze dag inzien wat u tot vrede strekt! Maar nu is dat voor uw ogen verborgen.
Er zullen dagen over u komen, dat uw vijanden een wal tegen u opwerpen, u omsingelen en u van alle kanten insluiten;
zij zullen u met uw kinderen die in u wonen, neersmakken en zij zullen in u geen steen op de andere laten, omdat gij de tijd, waarin barmhartig op u werd neergezien, niet hebt erkend.

Woord van de Heer.

Zelfmedelijden vs. Eucharistie.

Er zijn twee soorten lijden en er is een contrast tussen de twee. Het ene is pijn uit liefde voor jezelf en het andere is pijn uit liefde voor de naastenliefde. Op een natuurlijke manier beleef ik de pijn die veroorzaakt wordt door degenen die mij beledigen, die mij verachten of die mij niet waarderen. Dat is niet de bovennatuurlijke pijn van het kruis van Christus. Het is eerder een egoïstisch lijden dat de ziel verstikt, dat het hart verhardt. De pijn van naastenliefde daarentegen is een lijden uit liefde voor degene die gered moet worden. Deze pijn is medeverlossend.
Er is ook een andere pijn van zelfhaat, die voortkomt uit het gebrek aan acceptatie van mijn eigen ellende, en daartegenover staat de pijn van het hart, die een pijn van liefde is, waarbij ik niet naar binnen kijk, maar de pijn van het niet aan anderen hebben gegeven van de liefde die ik heb ontvangen. De eerste is de pijn van Judas Iskariot en de tweede is de pijn van Petrus (kefas).
De pijn van Christus is de pijn van het zien wat zij missen door hem niet te verwelkomen en het koninkrijk van God niet te verwelkomen. Het is een pijn uit naastenliefde en de reactie op die pijn is natuurlijk nooit verwijt of berisping. De reactie is altijd de Eucharistie, het geven van jezelf in naastenliefde, in opoffering, voor de redding van arme zondaars, omdat ze niet weten wat ze doen. Laten we dit doen in gedachtenis van Hem.

Toegepast op het getrouwde leven:

Valentina: (In het echtelijk gebed) Heer, vergeef me, omdat ik zoveel tijd in zelfmedelijden heb doorgebracht en me een slachtoffer heb gevoeld voor het kwaad dat mijn echtgenoot José me heeft aangedaan, dat ik niet heb geweten hoe ik uit liefde voor hem moet leven, wat werkelijk medeverlossend is omdat ik me in hem met U verenig en meewerk aan Uw verlossing.
José: Heer, ik ben zo dankbaar voor de gave van Valentina. Ik vraag U vergiffenis en ik vraag haar vergiffenis omdat ik meer gefocust ben geweest op het niet accepteren van mijn eigen ellende en er tegen in opstand te komen dan dat ik mijn vrouw de liefde heb gegeven die U mij geeft om haar in Uw naam te geven.
Valentina: Maar nu Heer, kijk ik naar mijn echtgenoot en ik zie hem zo mooi, het raakt me zo om hem te zien worstelen in zijn moeilijkheden, dat ik besloten heb om mijn leven op te dragen om het voor hem te geven zonder opnieuw mijn pijn te betreuren, maar om mezelf te geven zoals hij verdient, voor zijn verlossing.
José: Maar nu, Heer, hebt u me de waarde van Valentina laten inzien en ik heb besloten mijn leven te geven voor haar heiliging, zodat ze tot u kan komen, mezelf vernederend en klein makend om die trede te zijn waarop ze kan leunen om dichter bij u te komen.

Moeder,

Mogen wij met Christus het liefdesverdriet beleven, dat een welgevallig offer kan zijn voor God in Christus. Door Hem en met Hem en in Hem zal uw Naam geprezen zijn, Heer onze God, almachtige Vader, in de eenheid van de heilige Geest, hier en nu en tot in eeuwigheid.

In de diepte springen uit liefde. Commentaar voor huwelijken: Lucas 19, 11-28

Evangelie van de dag

Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Lucas 19, 11-28

In die tijd was Jezus dichtbij Jeruzalem gekomen, en daar men meende, dat het Rijk Gods onmiddellijk ging verschijnen, vertelde Hij deze gelijkenis:
‘Een man van hoge geboorte ging op reis naar een ver land om het koningschap te verkrijgen en dan terug te keren.
Hij riep tien van zijn dienaars, gaf hun tien pond en sprak tot hen: Doet daar tijdens mijn afwezigheid zaken mee.
Zijn landgenoten evenwel haatten hem en stuurden hem een gezantschap achterna om te zeggen: Wij willen niet, dat deze man koning over ons wordt.
Toen hij, na het koningschap toch verkregen te hebben, was teruggekeerd, liet hij die dienaars roepen aan wie hij zijn geld gegeven had; hij wilde weten, wat ieder voor zaken gedaan had.
De eerste kwam en zei: Heer, uw pond heeft er tien opgeleverd.
Hij antwoorde: Uitstekend, goede dienaar! Omdat gij in iets kleins trouw zijt geweest, zult gij gezag hebben over tien steden.
Daarop kwam de tweede en sprak: Heer, uw pond heeft er vijf opgebracht.
Ook hem antwoordde hij: En gij, gij zult macht hebben over vijf steden.
Toen kwam de derde en zei: Heer, hier is uw pond; ik heb dit weggestopt in een doek en zo bewaard;
ik had angst voor u, omdat ge een streng man zijt, die terugeist wat ge niet hebt uitgezet en oogst wat ge niet hebt gezaaid.
Aan hem antwoordde hij: Met je eigen woorden zal ik je veroor­delen, slechte knecht. Je wist, dat ik een streng man ben, die terugeist wat ik niet uitgezet en oogst wat ik niet gezaaid heb.
Waarom heb je dan mijn geld niet naar de bank gebracht? Dan had ik het bij mijn terugkomst met rente kunnen opvragen.
En aan degenen die er bij stonden, beval hij: Neemt hem dat pond af en geeft het aan hem die de tien ponden heeft.
Ze wierpen op: Heer, die heeft al tien ponden.
Ik zeg u: Aan ieder die heeft, zal gegeven worden; maar aan wie niet heeft, zal nog ontnomen worden, zelfs wat hij heeft.
En die vijanden van mij, die mensen die niet wilden dat ik koning over hen werd: brengt ze hier en steekt ze voor mijn ogen neer.’
Nadat Jezus deze woorden gesproken had, trok Hij verder en ging op naar Jeruzalem.

In de diepte springen uit liefde.

Dit is het Huwelijk, een goudmijn die mijn Heer, die in ons hart wil heersen, mij geeft zodat ik daarmee God eer kan geven.
Deze goudmijn draagt vanzelf vruchten, zolang ik mijn leven riskeer door erin te investeren. Dan zal de Heilige Geest Zijn vruchten van Liefde onder ons voortbrengen, vruchten van vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid…

 

Toegepast op het huwelijksleven:

Isa: Ik weet, Tomas, wat me verhindert om beter van je te houden. Geloof me, ik weet wat ik moet doen en hoe het zou moeten zijn in ons huwelijk. En daarin ligt mijn fout.
Tomas: Voor mij geldt hetzelfde, Isa. Maar ik lijk er zo zeker van te zijn dat het juiste is wat ik zie….. Ik weet niet hoe ik het moet doen.
Isa: Godzijdank, heb ik geleerd dat ik bereid moet zijn om uit liefde voor jou in de leegte te springen, maar zonder me los te maken van jouw hand.
Tomas: Dat is mooi Isa. Natuurlijk, op die manier laten we Christus regeren in ons huwelijk en laten we onze handen vrij voor de Heilige Geest om onze liefde op te bouwen.
Isa: Laten we elkaars hand vasthouden en vertrouwen op Gods criteria. In alles, in onze plannen, in onze opvoeding, in ons werk, in onze relaties met anderen… In alles! Zullen we elke dag biddend alles in de handen van de Heer leggen?
Isa: Ik vind het prachtig. Ik hou van je, zelfs in wat ik niet begrijp.
Tomas: Ik hou van je, zelfs in wat ik denk dat verkeerd is.

Moeder,

Waarom vertrouwen we zoveel op onze eigen criteria als al zo vaak is bewezen dat ze niet kloppen? Onze Koning is Christus en aan Hem onderwerpen wij ons en Hem aanbidden wij. Prijs Hem voor altijd.

Huwelijkse bekering. Commentaar voor huwelijken: Lucas 19, 1-10

Evangelie van de dag

Lezing uit het Heilig Evangelie volgens Lucas 19, 1-10

In die tijd ging Jezus Jericho binnen. Terwijl Hij er doorheen trok,
poogde een zekere Zacheüs, hoofdambtenaar bij het tolwezen en een rijk man,
te zien wie Jezus was. Maar hij slaagde daarin niet vanwege de menigte, want hij was klein van gestalte.
Om Hem toch te zien liep hij hard vooruit en klom in een wilde vijgeboom, omdat Jezus daar langs zou komen.
Toen Jezus bij de plaats kwam, keek Hij omhoog en zei tot hem: 
‘Zacheüs, klim vlug naar beneden, want vandaag moet ik in Uw huis te gast zijn.’
Zacheüs kwam snel naar beneden en ontving Hem vol blijdschap.
Allen zagen dat en merkten morrend op: ‘Hij is bij een zondaar zijn intrek gaan nemen!’
Maar Zacheüs trad op de Heer toe en sprak: ‘Heer, bij deze schenk ik de helft van mijn bezit 
aan de armen; en als ik iemand iets afgeperst heb, geef ik het hem vierdubbel terug.’
Jezus sprak tot hem: Vandaag is dit huis heil ten deel gevallen, want ook deze man is een zoon van Abraham.
De mensenzoon is immers gekomen om te zoeken en te redden wat verloren was.’

Woord van de Heer.

Huwelijkse bekering.

Zacheüs is een model van bekering. In het begin ben ik niet in staat om Jezus te zien door het lawaai van de wereld dat het hart afstompt. Maar op een gegeven moment laat Hij zich vinden. Het volgende is dat zodra ik interesse toon, Hij voorstelt om naar mijn huis te komen, naar mijn innerlijk, en Zijn leven met mij te delen.
Dan word ik me bewust van hoe verloren ik was zonder Hem en komen de eerste voornemens. Bekering bereikt een hoogtepunt als ik besluit om alles aan de Heer te geven en Hem te volgen waar Hij me ook naartoe wil brengen.

Toegepast op het getrouwde leven:

Rodrigo: Ik realiseer me, Maria, dat mijn bekering tot het geloof in dezelfde mate vordert als mijn bekering in het huwelijk.
Maria: Dank je, Rodrigo, dat je dit met me deelt. In welk opzicht zie je deze overeenkomst tussen het een en het ander?
Rodrigo: Want in de mate dat ik afgestompt was door mijn werk, kon ik mijn hart niet bij jou of bij de Heer hebben. In de mate dat ik de Heer ontdekte, ontdekte ik ook Zijn Liefde tussen ons. In de mate waarin ik mezelf bevrijd van mijn eigenliefde en mezelf aan jou geef, geef ik mezelf aan God. Daarom zie ik zoveel parallellen tussen mijn bekering tot het geloof en mijn bekering in het huwelijk.
Maria: Ik dank God dat Hij mij door jou heeft verlicht, want het is waar dat ik de neiging heb om me erg op mijn gemak te voelen bij de Heer en over jou te klagen. Maar het is waar dat ik al had gemerkt hoe ik, als ik meer met jou verenigd ben, mezelf meer verenigd met de Heer ervaar.

 

Moeder,

We zijn nog steeds in het proces van bekering. Leid ons, Moeder, op dit pad. Prijs de Heer.