Zoals een deel van jou.

We hebben een erg “individualistische” kijk op gebed, terwijl gebed altijd gemeenschappelijk is. We lijken ons persoonlijk tot de Vader of de Zoon of de Heilige Geest te richten. De realiteit is dat alles aan ons gegeven wordt door de Vader door de Zoon in de Heilige Geest, en dat al onze gebeden tot de Vader komen door de Zoon in de Heilige Geest. Ons gebed als het Lichaam van Christus, als de Kerk is verenigd met het gebed van Christus tot de Vader en wordt mogelijk gemaakt door de werking van de Heilige Geest in ons.
Nu zijn er mensen die het echtelijk gebed niet begrijpen, omdat ze het als iets individueels beschouwen. Maar wij vragen ons af, is het mogelijk voor een man en vrouw om als één te bidden zonder rekening te houden met het feit dat we echtgenoten zijn? Bovendien, is het mogelijk om te bidden zonder ons gebed te beschouwen als deel van het gebed van de Kerk als Bruid die zich verenigt met de Bruidegom om de Vader te verheerlijken?
Ik mag dan lichamelijk alleen zijn, maar kan er zoiets bestaan als geestelijk individualisme? Onze eindbestemming is de gemeenschap van heiligen. Laten we ons in die richting bewegen.

Toegepast op het huwelijksleven:

Alfonso: Als ik voor de Heer kom in gebed, lukt het me niet mezelf te presenteren zonder rekening te houden met jou, zonder er rekening mee te houden dat we één zijn. Zelfs als je niet aan mijn zijde bent, net zoals ik Jezus niet afwezig kan laten zijn als ik met Maria spreek of de Heilige Geest als ik met de Vader spreek.
Carmen: Ik hou van het bewustzijn van onze roeping dat de Geest je heeft gegeven door op deze manier de echtelijke spiritualiteit te beleven. Dat is iets wat ik moet leren. Ik vind het moeilijk om contemplatief gebed te leven door mezelf als deel van jou te ervaren.

Moeder,

Wij sluiten ons aan bij Uw Zoon in het priesterlijk gebed wanneer Hij de Vader vraagt dat wij één mogen zijn zoals U één bent. Lof zij de Drie-enige God.