Evangelie van de dag.
Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas
Hij zei: ‘Er was eens in een zekere stad een rechter, die zich om God noch gebod bekommerde.
Er was ook een weduwe in die stad die herhaaldelijk bij hem kwam met het verzoek: Verschaf mij recht ten opzichte van mijn tegenstander.
Een tijdlang wilde hij niet, maar daarna zei hij bij zichzelf: Al bekommer ik mij om God noch gebod,
toch zal ik die weduwe recht verschaffen om niet langer geplaagd te worden door haar eindeloze bezoeken.’
En de Heer sprak: ‘Hoort wat de onrechtvaardige rechter zegt!
Zou God dan geen recht verschaffen aan zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen en naar wie Hij genadig luistert?
Ik zeg u: Hij zal hun spoedig recht verschaffen. Maar: zal de Mensenzoon bij zijn komst het geloof op aarde vinden?’
De Heer verlangt naar een persoonlijke relatie met ieder van ons. We hoeven het alleen maar te geloven. Maar met droefheid vraagt Hij ons of Hij geloof zal vinden in die intimiteit.
Hoe vaak gaan we alleen maar naar de Heer om te vragen en te vragen, en zodra er wat tijd is verstreken, stoppen we met vragen en praten we niet meer met de Heer over datgene, en beginnen we om andere dingen te vragen, enzovoort, zonder een intieme relatie met Hem te hebben, waarin onze zaken Zijn zaken zijn en ons leven een gesprek met Hem is, doordrongen van vertrouwen.
In het huwelijk kan het ook gebeuren dat onze relatie met onze echtgenoot alleen maar bestaat uit dingen vragen of taken verdelen, zonder enige intimiteit. Functionele huwelijken, zonder echte gemeenschap.
Net zoals een ziel zonder gebed dood is, zo eindigt ook een huwelijk zonder gebed met “sterven”.
Het dagelijkse echtelijke gebed is het beste middel om die intimiteit tussen drie personen op te bouwen: tussen de echtgenoten en met de Heer in het midden, die ons naar het ware leven leidt. Echtgenoten! Waar wachten jullie nog op om met volharding die weg van gebed te beginnen? De Echtgenoot wacht op ons!
Toegepast op het huwelijksleven:
Manuel: Teresa, vind je niet dat Antonio en Rachel een beetje overdrijven met dat gebed?
Teresa: Nou, soms denk ik van wel. Eerlijk gezegd vind ik het zelfs een beetje vervelend.
Manuel: Het is wel waar dat we ons beter voelen als we bidden…
Teresa: Als ik er goed over nadenk, heb je gelijk. Als we bidden en volhardend zijn zoals ons wordt verteld, verandert onze blik, of in ieder geval zie ik dat je naar mij kijkt en ik naar jou met meer… Barmhartigheid?
Manuel: Het is alsof we ontwaken uit een lange slaap, en omgekeerd, als we niet bidden, zijn we lui, slaperig en kost het ons meer moeite om alles te doen.
Teresa: Ik denk dat jullie uiteindelijk gelijk hebben, zonder gebed, zonder genade kunnen we niets.
Manuel: Dat is waar, ik denk dat we vandaag naar de eucharistie gaan en daarna even gaan bidden bij het Heilig Sacrament.
Teresa: Dat lijkt me geen slecht idee.
Manuel: Misschien gaan we het uiteindelijk wel leuk vinden, haha.
Moeder,
U die alles in Uw Hart bewaarde, leer ons bidden zoals U, met dat gebed van stilte, van intimiteit, dat God zo aangenaam is. Gezegende Moeder! Gezegend zij God!
