Een lezing uit het Heilige Evangelie volgens Lucas
Daarop zond Hij hen uit om het Rijk Gods te verkondigen en genezingen te verrichten.
En Hij vermaande hen: ‘Neemt niets mee voor onderweg: geen stok, geen reiszak, geen voedsel en geen geld; niemand van u mag dubbele kleding hebben.
Als ge een huis binnengaat, moet ge daar blijven en vandaar weer afreizen.
Als men u ergens niet ontvangt, verlaat dan die stad en schudt het stof van uw voeten, als een getuigenis tegen hen.’
Toen gingen ze op weg en trokken van dorp tot dorp, terwijl zij overal de Blijde Boodschap verkondigden en genezingen verrichtten.
Tegenwoordig hebben we graag alles onder controle, alles verzekerd, goed vastgebonden, we willen met een gerust hart leven en dus sluiten we allerlei verzekeringen af; leven, overlijden, auto, huis, reizen, gezondheid, huisdieren …. Kortom, we willen graag veilig leven…
Jezus stuurt ons zonder staf, zonder zadeltas, zonder brood, zonder geld, zonder dubbele kleding… Hij stuurt ons blijkbaar zonder iets. Maar wat de Heer van ons vraagt is dat we ons vertrouwen alleen op Hem stellen, en dat is enorm bevrijdend.
Wat een woord, een bezoek, een glimlach vruchtbaar maakt, zijn niet wijzelf, maar de Heilige Geest die door onze armoede heen werkt. Paulus legt het uit met een prachtig beeld: “Wij dragen deze schat in aarden potten, zodat men kan zien dat zo’n buitengewone kracht van God komt en niet van ons”. (2 Korintiërs 4,7). Die schat is Christus in ons huwelijk. Zelfs als we broos zijn, zelfs als we niets hebben, laat Hij zijn liefde in ons schijnen en in onze armoede schijnt zijn voorzienigheid duidelijker.
Hoe vaak stellen we het goede uit omdat we het gevoel hebben “er niet klaar voor te zijn”? Hoe vaak denken we: als ik meer tijd heb, meer kennis, meer stabiliteit… dan zal ik in staat zijn om…
Clara: Heb je gemerkt wat je zus gisteren tegen me zei?
Luis: Wat zei ze?
Clara: Dat ze getroffen was door de manier waarop je naar me keek toen we aan het eten waren. Dat het leek alsof je met heel je hart luisterde.
Luis: Nou, ik heb niets bijzonders gedaan…
Clara: Voor jou is het misschien vanzelfsprekend, maar voor anderen is het vreemd. Het lijkt erop dat het tegenovergestelde meer voorkomt, dat getrouwde stellen elkaar kwetsen met woorden, dat ze elkaar negeren… en het blijkt dat de manier waarop we met elkaar omgaan ook van God spreekt.
Luis: Dus… we evangeliseren zonder het te beseffen?
Clara: Het lijkt er wel op… trouwens, zij vertelde me dat het hen veel hoop gaf om te zien dat liefde als deze mogelijk is en dat ze daardoor meer van elkaar wilden gaan houden…
Luis: En dan te bedenken dat ik alleen maar naar je keek, zoals altijd!
Clara: Zoals je zegt, we hebben dit gedaan zonder het te beseffen, nu moeten we het beseffen en ons inzetten voor onze pastoor, die al een tijdje een koppelgroep wil starten en iemand nodig heeft om hem op weg te helpen en te begeleiden.
Luis: Nou, we hebben geen ervaring in deze dingen, we gaan met net genoeg; onze beschikbaarheid en onze blik, hahahaha…laten we gaan!
Moeder,
Geef ons een missionair hart. We dragen een schat in aarden vaten, maar we gaan niet alleen, u leidt ons en begeleidt ons en uiteindelijk zal uw Onbevlekt Hart zegevieren. Koningin der Apostelen, bid voor ons!
