Evangelie van de dag
Lezing uit het heilige Evangelie volgens Lucas
Hij was juist in de nabijheid van de stadspoort gekomen, toen daar een dode werd uitgedragen,
de enige zoon van zijn moeder, en deze was weduwe. Een groot aantal mensen uit de stad vergezelde haar.
Toen de Heer haar zag, voelde Hij medelijden met haar en sprak: ‘Schrei maar niet.’
Daarop trad Hij op de lijkbaar toe en raakte die aan. De dragers bleven staan en Hij sprak: ‘Jongeman, Ik zeg je: sta op!’
De dode kwam overeind zitten en begon te spreken, en Jezus gaf hem aan zijn moeder terug.
Allen werden door ontzag bevangen en zij verheerlijkten God zeggende:
‘Een groot profeet is onder ons opgestaan,’ en: ‘God heeft genadig neergezien op zijn volk.’
En dit verhaal over Hem deed de ronde door heel het joodse land en de wijde omtrek.
Hoe ontroerend is het om te zien hoe Jezus medelijden heeft met deze arme weduwe, en hoeveel hoop geeft het ons om te weten dat de Heer ook medelijden met ons heeft. Soms kunnen we in de verleiding komen om te denken dat God bezig is met ‘andere dingen’ die belangrijker zijn dan wij, maar niets is minder waar; Hij houdt oneindig veel van ons en wil dat we gelukkig zijn door het plan te volgen dat Hij voor ons, voor ons huwelijk, heeft bedacht, en het doet Hem pijn als we van dit plan afwijken. En wanneer wij ons van Hem verwijderen? Telkens wanneer wij iets denken, doen of zeggen vanuit ons eigen oordeel en niet vanuit liefde, keren wij terug naar die Passie van de Heer, geselen wij Hem opnieuw, spijkeren wij die doornenkroon opnieuw op Zijn hoofd, nagelen wij Hem opnieuw aan het kruis.
Laten we de Heer dus vragen om ons te helpen medelijden te hebben, in de eerste plaats met onze echtgenoot en natuurlijk ook met onze kinderen, familieleden, vrienden… Soms kan het voor ons gemakkelijker zijn om medelijden te hebben met anderen, maar we moeten consequent zijn met onze roeping en eenheid in ons leven hebben, en die houding beginnen in ons eigen huis.
Toegepast op het huwelijksleven:
Bosco: Schat, heb je gezien hoe onze kinderen vandaag naar school zijn gegaan? Ik denk dat je wat meer op de details moet letten en ze ’s ochtends wat meer moet helpen met zich klaarmaken.
Belén: Ga je me nu echt verwijten maken over hoe de kinderen gekleed zijn? Je weet toch dat ik op dat uur geen tijd heb om nog meer te doen en eerlijk gezegd kan ik nooit op je rekenen. Als ik het merk, ben je al vertrokken en soms voel ik me erg alleen.
(’s Avonds, tijdens het echtpaargebed…)
Bosco: De Heer heeft me met dit evangelie laten zien dat ik eerst aandacht moet hebben voor jou en de kinderen en daarna voor anderen, voor mijn werk… Wat heeft het voor zin om grote dingen te doen of grote projecten op te zetten als ik dat thuis uiteindelijk niet als eerste doe? Vergeef me, ik was me er echt niet van bewust hoe eenzaam ik je heb gelaten. Ik zal mijn best doen om meer aandacht te hebben voor jou en de kinderen, maar ik heb je hulp nodig en, indien mogelijk, zonder verwijten, want anders kost het me door mijn trots veel meer moeite, zoals je weet.
Belén: Schat, ik vind het geweldig dat je in staat bent om te zien wat de Heer je zegt en dat ook aan mij door te geven. Ik hou zoveel van je!
Moeder,
Wij vragen U ons te helpen de behoeften van onze echtgenoot (en alle mensen om ons heen) te zien, zodat wij kunnen leven zoals de Heer, met een hart dat altijd bereid is zich te geven.
Geprezen zij de Heer.
