Evangelie van de dag
Lezing uit het heilige evangelie volgens Lucas
‘De zaaier ging uit om zijn zaad te zaaien. En bij het zaaien viel een gedeelte op de weg en het werd vertrapt en de vogels uit de lucht aten het op.
Een ander gedeelte viel op de rotsgrond; het schoot wel op maar droogde uit, omdat het geen vocht had.
Weer een ander gedeelte viel tussen de distels, maar tegelijkertijd schoten de distels op en verstikten het.
Nog een ander gedeelte viel op goede grond; het schoot op en bracht honderdvoudige vrucht voort.’ En met luider stem voegde Hij er aan toe: ‘Wie oren heeft om te horen, hij luistere.’
Zijn leerlingen vroegen Hem, wat die gelijkenis wel betekende.
Hij antwoordde: ‘Aan u is het gegeven de geheimen van het Rijk Gods te kennen, maar de overigen ontvangen ze in gelijkenissen, opdat zij ziende niet zien, en horende niet begrijpen.
Welnu, de betekenis van de gelijkenis is deze: Het zaad is het woord van God.
Die op de weg, zijn zij die geluisterd hebben. Maar dan komt de duivel en rooft het woord uit hun hart weg, opdat ze niet door te geloven gered worden.
Die op de rots, zijn zij die het woord met blijdschap ontvangen wanneer zij het horen, maar zij hebben geen wortel, zij geloven voor een ogenblik, maar ten tijde van de beproeving vallen zij af.
Wat onder de distels viel, zijn zij die wel geluisterd hebben, maar gaandeweg door de zorgen, de rijkdom en de genoegens van het leven verstrikt raken en niet tot rijpheid komen.
Het zaad in de goede aarde zijn zij, die het woord dat Zij hoorden in een goed en edel hart bewaren en vrucht voortbrengen door hun standvastigheid.
De Heer spreekt tot ons allen. Maar hebben we het hart om Hem te ontvangen? En om onze echtgenoot te ontvangen, door wie de Heer zich ook openbaart? We ontvangen Hem als een zaadje langs de weg, terwijl we onze hoogmoed verhullen met redenen dat de boodschap van Christus niet voor mij is, dat ik nu eenmaal zo ben, of dat mijn echtgenoot moet veranderen.
We ontvangen het als een zaadje op rotsachtige grond, we voelen een roeping tijdens een retraite om het huwelijk te leven zoals God dat wil, maar als ik thuiskom en er ontstaat een kleine discussie, word ik vervuld van hoogmoed en verberg ik dat wat ik tijdens de retraite heb meegemaakt, omdat het toch niets uithaalt.
Of we kunnen het Woord van God ontvangen als een zaadje tussen distels, ik geloof in wat de catechese van Johannes Paulus mij leert, ik geloof dat mijn echtgenoot de geschikte hulp is om mij tot Christus te brengen, maar ik stel mijn gehechtheden, mijn uitstapjes naar de bergen, mijn dagelijkse lectuur, mijn uren achter de computer, mijn biertjes, mijn koffie met mijn vrienden, mijn voetbalwedstrijden boven mijn echtgenoot en mijn gezin…
Of ik kan het Woord van God ontvangen als een zaadje in goede aarde, door in alle nederigheid te erkennen dat ik het niet alleen kan, door mij aan mijn echtgenoot over te geven zonder iets terug te verwachten, door in het gebed en de sacramenten te genieten van de genade van God die doet ontkiemen, groeien en vrucht dragen in het huwelijk, in het gezin en in onze omgeving, door God Zijn werk te laten doen.
Nuria: Asier, ik heb een uitnodiging ontvangen om deel te nemen aan de startdag van het project van de echtelijke liefde aanstaande zondag. We gaan toch, hè?
Asier: Nuria, je weet wat ik die dag te doen heb. Eerst breng ik Pablo naar de voetbalwedstrijd, daarna gaan we naar de mis en ’s middags wil ik een belangrijke vergadering voorbereiden die ik maandag heb. Bovendien zie ik niet dat we veel vooruitgang boeken met de catechese.
Nuria: Asier, mijn liefste. Ik wil er niet aan denken wat er van ons terecht zou zijn gekomen als we de afgelopen twee jaar niet naar de catechese waren gegaan en niet hadden meegewerkt aan de retraites. Bovendien groeien we zo veel als we de catechese moeten voorbereiden, ook al kost het ons in het begin moeite, maar de vruchten zijn indrukwekkend…
Asier: Dat is waar, thuis is er meer vrede en het helpt ons ook echt om onze woede op onze kinderen te overwinnen.
Nuria: Liefste, vind je dat we elkaar dit jaar moeten helpen om door te zetten, omdat het ons zo goed doet?
Asier: Natuurlijk. Ik stuur een berichtje om te bevestigen dat we komen en om de rest van de groep aan te moedigen.
Nuria: Bedankt, Asier.
Moeder,
Bedankt dat U ons de vruchten laat zien van het zaadje van het woord van Uw zoon in ons hart. Gezegend en geprezen zij onze Heer!
